Η άλωση των θεσμών, η ιταμή περιφρόνηση του Συντάγματος, ιδίως ως προς τις έννοιες έθνος και πατρίδα (μολονότι αποτελούν θεμελιώδεις έννοιές του), όπως και η δημοφιλής ακροτελεύτια διάταξη του άρθρου 120, περί της επιτομής του συνταγματικού πατριωτισμού αλλά και του άρθρου 2 παρ. 3 «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα», φαίνονται να αγνοούνται ή να απαξιώνονται από τη σημερινή πολιτική.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Ασφαλώς από την ανθελληνική σταλινοφασιστική Αριστερά και τα εκφυλιστικά παράγωγά της δεν αναμέναμε κάποια ελεύθερη σκέψη ή ερμηνεία, καθότι καθίσταται αιωνίως μυωπικά προσκολλημένη εις τις δογματικές ονειρώξεις της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Όμως, φρονώ ότι συνιστά πλήγμα προς την Ελληνική Δημοκρατία η νυν Πρόεδρος να παρασιωπά τις συνταγματικά κατοχυρωμένες έννοιες έθνος και πατρίδα, όθεν η νομολογία του ΣΤΕ βασίζεται, δεδομένου ότι η ίδια χρημάτισε ως πρόεδρος του εν λόγω Ακυρωτικού Δικαστηρίου, ή να εισαγάγει δημοσίως άτοπους και επιστημονικά ανυπόστατους νεολογισμούς, τουτέστιν περί «νέου πατριωτισμού», επιλέγουσα, πλειστάκις, την κατάδηλη εκδήλωση συμπάθειας προς μία ορισμένη κοινωνική ομάδα, με γνώμονα τις προσωπικές της πεποιθήσεις και ουδόλως με βάση το αξίωμά της, εκ του οποίου εξ ορισμού τεκμαίρεται ότι δέον όπως εκπροσωπεί ανεξαιρέτως όλους τους Ελληνες, ανεξαρτήτως των ατομικών τους πιστεύω, διό αποτελεί εγγυητή και ρυθμιστή της κοινωνικής συνοχής και της εθνικής εν γένει ενότητας των απανταχού Ελλήνων ανά την Επικράτεια, τούτο δε εξάλλου συνάγεται από το άρθρο 33 παρ. 2 του Συντάγματος, περί της ορκωμοσίας της, όπου διαλαμβάνεται μεταξύ άλλων: «…να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού λαού».
Η εν λόγω στάση της απάδει προδήλως του θεσμικού κύρους του ύπατου αξιώματος το οποίο εκπροσωπεί, διχάζοντας ούτως αφεύκτως του Ελληνες, δοθέντος ότι δρα με μονολιθικώς χρωματισμένα ιδεολογικά κριτήρια, προερχόμενα από μία συγκεκριμένη μερίδα της κοινωνίας, παρεκτός εάν η ιδία συνειδητά πιστεύει ότι αυτό σημαίνει δημοκρατία, υπό την έννοια της αποκλειστικής υπερασπίσεως δικαιωμάτων αμιγώς ορισμένων μόνον κοινωνικών ομάδων, ταυτιζόμενη τοιουτοτρόπως, εμμέσως πλην σαφώς, με ορισμένο κόμμα, το οποίο φέρει συγκεκριμένο ιδεολογικό πρόσημο.
Ευθύς αμέσως όμως η ως άνω σημειούμενη συμπεριφορά της δημιουργεί ανισότιμη μεταχείριση ως προς τις λοιπές κοινωνικές ομάδες, οι οποίες, ως καταφώρως αδικημένες, ευλόγως διαμαρτύρονται διά την αδικαιολόγητη καταφρόνησή τους.
Η βάση της κοινωνίας κοχλάζει, η οικονομία έχει καταβαραθρωθεί, η εργαλειοποίηση της υγειονομικής κρίσεως, διά της εφαρμογής δύο μέτρων και δύο σταθμών σε όμοιες περιπτώσεις, σοβεί παντελώς ανισότιμα, εις τους κόλπους της κοινωνίας έχουσα προξενήσει εύλογες αντιδράσεις, η επανεκκίνηση εις την οικονομία καρκινοβατεί, η ανεξέλεγκτη μετανάστευση, η οποία επελαύνει εν είδει μεθοδευμένου εποικισμού επί της πατρίδα μας, η οικονομική εξαθλίωση και η ανεργία καλπάζει, η Τουρκία απειλεί και η κοινωνία εν γένει βαίνει σε κινούμενη άμμο.
Περί αυτών των καίριων ζητημάτων, τα οποία ταλανίζουν συλλήβδην το έθνος, ανεξαρτήτως ποια κοσμοθεωρία πρεσβεύει κανείς, δεν ακούσαμε μία ηγετική και στιβαρή δήλωση υπό της εξοχότατης, ως εκπροσωπούσα τη βασανισμένη δημοκρατία της καθημαγμένης πατρίδας μας.
Ζούμε σε μία περίοδο όπου οι θεσμοί λειτουργούν όχι όπως αναφέρει το Σύνταγμα και οι νόμοι, αλλά όπως βούλονται και βουλεύονται οι εκάστοτε ταγοί, ήτοι κατά το δοκούν, η έννοια του έθνους αμφισβητείται, η γλώσσα υποβαθμίζεται, ο Ελληνισμός ποινικοποιείται, η θυσία των προγόνων μας ιστορικά ορίζεται ως «αφήγημα» και οι εκπροσωπούντες της ζώσας και αείζωης ορθοδόξου παραδόσεώς μας φέρονται ως οιονεί υπουργοί, δηλαδή φέρονται ότι τους ενδιαφέρει, κατά το μάλλον ή ήττον, κυρίως ο θώκος και η νομή της εξουσίας, παρά η διαφύλαξη των αρχών και η πίστη του ποιμνίου τους, πρόκειται διά προβατόσχημους λυκοποιμένες.
*Δικηγόρος
