Υπάρχουν δυο λογιών νεκροί στην Ελλάδα. Αυτοί που πάνε από κορονοϊό και οι άλλοι. Το κράτος προτιμά τους… άλλους!
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Για τα θύματα των τροχαίων -νέους, ηλικιωμένους, νεογέννητα, συνταξιούχους, νεονύμφους, χωρισμένους κι εργαζομένους- δεν θα κλάψει κανένας ιεροψάλτης λοιμωξιολόγος σε ζωντανή σύνδεση. Δεν θα πουλήσει αυτάρεσκο νταηλίκι ούτε ένας «στρατηγός τσέπης» με υπουργικά καθήκοντα. Αυτοί μπορούν να πάνε σαν τα σκυλιά στ’ αμπέλια, αν και ακόμη κι αυτός ο παραλληλισμός είναι άστοχος. Αν φιλοζωική εταιρία δει σκυλί σε αμπέλι δεμένο, διψασμένο και σκελετωμένο από την πείνα, θα επέμβει και ο αγρότης θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες του νόμου.
Όποιοι πάνε άκλαυτοι από εγκληματικά ανεύθυνο οδηγό που μιλούσε στο κινητό, παραβιάζοντας κόκκινο σηματοδότη απλώς θα ενταχθούν σε κάποια στατιστική. Κι αυτή η στατιστική είναι αποκαλυπτική:
Αντιγράφουμε από την ιστοσελίδα iaveris.gr, η οποία ανήκει στη σχολή οδηγικής συμπεριφοράς που ίδρυσε ο γνωστός οδηγός αγώνων Τάσος Ιαβέρης-Μαρκουίζος: «Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, κατά τη διάρκεια του 2019 έγιναν 665 θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα, στα οποία έχασαν τη ζωή τους συνολικά 701 άτομα. Ο αριθμός των θανάτων στοιχειοθετεί μικρή μείωση σε σύγκριση με το 2018, όταν είχαν χάσει τη ζωή τους 709 άνθρωποι, τη στιγμή που τα θανατηφόρα τροχαία αυξήθηκαν κατά 10, σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά (655)».
Η συμπεριφορά των οδηγών στον δρόμο μακροπρόθεσμα αποτελεί ζήτημα Παιδείας. Όμως, επειδή ουδείς εχέφρων άνθρωπος επιθυμεί να συνεχίζονται τα τροχαία μέχρι τη μακροπρόθεσμη (φέξε μου και γλίστρησα) εμπέδωση της οδηγικής Παιδείας, πρέπει να βάλει το χεράκι της η καταστολή.
Καταστολή στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Η Τροχαία θα βγει κάνα Σαββατόβραδο ή στις γιορτές να κάνει αλκοτέστ, αλλά το υπόλοιπο διάστημα… απουσιάζει. Μπορεί να κάνεις τον γύρο Αττικής και των περιχώρων δέκα φορές, να δεις να συμβαίνουν «τέρατα» στους δρόμους και να μην πετύχεις τροχονόμο ούτε για δείγμα.
Το ενδιαφέρον πρωθυπουργών, υπουργών, δημάρχων, περιφερειαρχών και λοιπών πολιτικών αξιωματούχων για την ανθρώπινη ζωή είναι προσχηματικό. Όπως είναι όλα στον άχαρο και γκρίζο δημόσιο βίο του χρεοκοπημένου κρατιδίου.
