Ο,τι συνέβη με την ψήφο του βουλευτή Ιωαννίνων της Ν.Δ. Σταύρου Καλογιάννη στην κοινοβουλευτική διαδικασία για τη διεύρυνση του κατηγορητηρίου Παπαγγελόπουλου συνιστά μάλλον πολιτικό ατύχημα.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Γράφω «μάλλον», γιατί δεν θα απέκλεια την πιθανότητα να αποτελεί και εκδήλωση αντίδρασης στην πρωτοφανή αστυνόμευση της ψήφου των βουλευτών στη συγκεκριμένη ψηφοφορία, κατά τη διάρκεια της οποίας παραβιάστηκε κάθε έννοια μυστικότητας.
Καταστάσεις απολύτως προσβλητικές για παλαιούς βουλευτές σαν τον Σταύρο Καλογιάννη κι άλλους δυο τρεις που επιχείρησαν να ψηφίσουν με τον ίδιο τρόπο. Εν πάση περιπτώσει όμως, ας το θεωρήσουμε ατύχημα. Ο Καλογιάννης είναι μετριοπαθής και σοβαρός βουλευτής, καμία σχέση με τον πατέρα του Λευτέρη που άρπαξε το 1985 την κάλπη με τα έγχρωμα ψηφοδέλτια Σαρτζετάκη.
Επειδή όμως όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. άνετα μπορεί να οδηγήσουν σε δυστύχημα κι επειδή κανείς δεν τολμά να τα πει στον Μητσοτάκη, μη τυχόν και γραφεί στη μαύρη λίστα, ας αναλάβω την ευθύνη. Μιλώ διαρκώς με βουλευτές καιρό τώρα και γνωρίζω το κλίμα που επικρατεί στις τάξεις της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Είναι κλίμα αγανάκτησης, που, αν δεν εκδηλώνεται αυτό, οφείλεται αποκλειστικώς στις θετικές δημοσκοπήσεις και στην υψηλή δημοτικότητα Μητσοτάκη. Έχουν μαζευτεί πολλά. Θα τα κωδικοποιήσω, ξεκινώντας από τα δύο τελευταία που ξεχείλισαν το ποτήρι.
Το πρώτο αφορά την απαγόρευση κατάθεσης ερωτήσεων από βουλευτές, αν αυτές δεν τίθενται προηγουμένως υπό την έγκριση του διευθυντή του γραφείου Πρωθυπουργού στη Βουλή Μιχάλη Μπεκίρη. Η Ν.Δ. είναι φιλελεύθερο κόμμα. Ουδέποτε στο παρελθόν απαγορεύτηκε σε βουλευτή να καταθέσει σε υπουργό την ερώτηση που ήθελε. Σήμερα συμβαίνει! Προσφάτως απαγορεύτηκε η κατάθεση ερωτήσεως στην υπουργό Παιδείας για το μάθημα των Θρησκευτικών. Όσοι είχαν αυτή τη φαεινή ιδέα προφανώς και αγνοούν ότι ο κοινοβουλευτικός έλεγχος είναι ένα από τα όπλα του κυβερνητικού βουλευτή να φανεί.
Η απαγόρευση αυτή ήρθε να προστεθεί σε μια προηγούμενη απαγόρευση που εξόργισε τους βουλευτές! Κανείς δεν μπορεί να εμφανιστεί σε τηλεοπτικό σταθμό, αν δεν λάβει προηγουμένως άδεια από το γραφείο Τύπου του Μαξίμου. Στα κανάλια εμφανίζονται, μάλιστα, μόνο όσοι περιλαμβάνονται στη λίστα των εκλεκτών, η οποία καταρτίζεται στη βάση κριτηρίων μεταξύ των οποίων κι αυτό: Πόσες φορές θα πει ο βουλευτής τη λέξη «Κυριάκος Μητσοτάκης» κατά τη διάρκεια της συνέντευξης. Όσο πιο πολλές φορές την πει τόσο περισσότερες οι πιθανότητες να επιλεγεί ξανά να εκπροσωπήσει το κόμμα στα ΜΜΕ. Οι υπόλοιποι; Μαύρη λίστα.
Οι απαγορεύσεις είναι, λοιπόν, μια πρώτη αιτία θυμού. Η επέλαση του σημιτισμού μέσα στο κόμμα μια άλλη. Δεν είναι βλάκες οι βουλευτές! Γνωρίζουν πως οι πασοκογενείς υπουργοί του ΠΑΣΟΚ θα διεκδικήσουν τις θέσεις τους στα έδρανα. Και με τους μηχανισμούς θα επικρατήσουν. Σε κανέναν όμως δεν αρέσει να γίνεται νεροκουβαλητής! Πέραν αυτών, υπάρχουν δύο ακόμα θέματα. Το πρώτο είναι οι περικοπές της βουλευτικής αποζημίωσης, που αξίωνε επιτακτικά στα τηλέφωνα ο γενικός γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Σταύρος Καλαφάτης, ο οποίος έχει μαύρα μεσάνυχτα για το κλίμα που επικρατεί. Δεν είναι αγαπητός στους συναδέλφους του, που του χρεώνουν πως εκπροσωπεί σκληρά την ηγεσία στους ίδιους και όχι τους ίδιους στην ηγεσία. Για να επανέλθω, δεν είναι όλοι οι βουλευτές ζάπλουτοι. Αυτοί που με βάση το «πόθεν έσχες» δεν ξέρουν τι έχουν δέχθηκαν ασμένως τη μείωση, γιατί ισούται με ένα φιλοδώρημα γι’ αυτούς. Τα ρέστα τους είναι. Οι φτωχοί βουλευτές της επαρχίας, όμως, που χωρίς πόρους προσπαθούν να τα φέρουν βόλτα, την ένιωσαν τη μείωση. Τους πόνεσε. Και είναι εξοργισμένοι.
Τέλος, όσο περνά ο καιρός δεν αντέχεται ο ευτελισμός του βουλευτικού αξιώματος από ορισμένους νεότερους βουλευτές. Βουλευτές που μιλούν απαξιωτικά για τους ψηφοφόρους τους, όταν αυτοί καταθέτουν αίτημα προς ικανοποίηση σε αυτούς. Έχω ακούσει μερικούς να μιλούν έτσι ιδιωτικώς, χλευάζοντας τη βάση της Ν.Δ. Βουλευτές που μιλούν υποτιμητικά μέσα στην Ολομέλεια ως τα χειρότερα τσόγλαν boys για τον Τύπο της παράταξης!
Είμαι απολύτως βέβαιος πως αυτό το κλίμα αστυνομοκρατίας των βουλευτών -ο Περισσός ωχριά μπροστά σε όσα συμβαίνουν σήμερα στη Ν.Δ.- το αγνοεί ο πρωθυπουργός. Δεν του το λένε οι ηρακλείς του. Όταν όμως βουλευτής ψηφίζει φανερά για τον Παπαγγελόπουλο για να μη θεωρηθεί ύποπτος από την ηγεσία και όταν έχουμε ατυχήματα σαν του Καλογιάννη, αυτό σημαίνει πως το καζάνι βράζει.
Και να μη θέλαμε να το πιστέψουμε, άλλωστε, μας αρκεί το ύφος του προέδρου της Βουλής Κώστα Τασούλα προχθές. Έχασε το χιούμορ του ο άνθρωπος, βλέποντας τους γκαουλάιτερ από τα Δωδεκάνησα να αναποδογυρίζουν κλειστή κάλπη για να εξορύξουν το ψηφοδέλτιο Καλογιάννη… Η αίσθηση πως η Κ.Ο. είναι χωρισμένη ανάμεσα σε ευσυνείδητους βουλευτές και σε αδίστακτους Ταλιμπάν είναι πολύ άσχημη, κύριε πρόεδρε. Ώρα να επέμβετε!
