Ο Νίκος Ρογκάκος και ο Παναγιώτης Στάθης απέδειξαν ότι μέσα στην πανδημία του κορωνοϊού η ενημέρωση στην τηλεόραση είναι η πρώτη αξία και αυτή που θα πρέπει να έχει ουσιαστικά τον πρώτο λόγο στο πρόγραμμα ενός καναλιού.
Οι δύο μάχιμοι δημοσιογράφοι, με πολλές ώρες πτήσης στον «αέρα», κέρδισαν το στοίχημα της ενημέρωσης και ως «Πρωινοί τύποι» έδωσαν το Σαββατοκύριακο στον ΑΝΤ1 πληροφόρηση με σύνεση και ψυχραιμία, τη στιγμή που τα νέα για την πανδημία άλλαζαν με τάχιστους ρυθμούς και η Ελλάδα κλείστηκε στην καραντίνα.
Το δημοσιογραφικό δίδυμο θα αποχαιρετήσει τους τηλεθεατές τέλος Ιουνίου και θα τους ευχηθεί ένα πιο ήρεμο και πιο αισιόδοξο καλοκαίρι, ενώ θα ανανεώσει το ραντεβού μαζί τους για το φθινόπωρο.
Ο Νίκος Ρογκάκος και ο Παναγιώτης Στάθης, ακούγοντας την αγωνία των τηλεθεατών, τονίζουν και αυτοί με τη σειρά τους ότι το άγχος του κόσμου δεν είναι άδικο, καθώς η ύφεση στην οικονομία φέτος θα είναι μεγαλύτερη από τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης και των Μνημονίων, γιατί σε μια χώρα όπου κλείνουν τα πάντα και δεν κινείται τίποτα για τρεις μήνες πολύ δύσκολα έρχεται η ανάκαμψη. Ευελπιστούν, όμως, ότι το καλοκαίρι το 2021 θα υπάρχει ανάπτυξη και στον τουρισμό και στην οικονομία. Ο Νίκος Ρογκάκος μιλάει στο «Enjoy» και την Μαρία Ανδρέου:
Νίκο, πώς βίωσες την καραντίνα;
Δουλειά, σπίτι. Πραγματικά, το άγχος μου ήταν να κάνω ό,τι καλύτερο για την ενημέρωση του κόσμου, αλλά και για το κανάλι μου κι έτσι ήμουν παρών και στο «Καλημέρα, Ελλάδα», με τον Γιώργο Παπαδάκη να συντονίζει την εκπομπή από το σπίτι του μέσω Skype -αυτό που έκανε ο Γιώργος ήταν άθλος-, και, από την άλλη, με τον Παναγιώτη τρέχαμε την εκπομπή «Πρωινοί τύποι» το Σαββατοκύριακο σε μια τρελή κούρσα ενημέρωσης που δεν θα τελειώσει μέχρι το τέλος Ιουνίου. Με το που ενημερώθηκα ότι δουλεύω, το μέλημά μου ήταν να είμαι όσο πιο προσεκτικός γίνεται με τον κορωνοϊό για να μην κολλήσω την οικογένειά μου και τους συναδέλφους μου, αν και στον ΑΝΤ1 πήραν από την αρχή όλα τα μέτρα. Μεγαλύτερη ασφάλεια ένιωθα στη δουλειά μου πάρα στο σπίτι μου, γι’ αυτό και εργαζόμουν στον σταθμό αρκετές ώρες μετά το τέλος της εκπομπής. Ηταν πολύ δύσκολα τα πράγματα στην καραντίνα, γιατί πρώτα απ’ όλα δεν μπορούσαμε να δούμε τους γονείς μας εγώ και η σύζυγός μου. Τα ψώνια έξω από την πόρτα και χαιρετούρα στον δρόμο. Οταν δεν ξέρεις να προσδιορίσεις από πού θα κολλήσεις τον κορωνοϊό, φυσικά και ανησυχείς για τις πιο ευαίσθητες ομάδες. Και αν εγώ γινόμουν η αιτία να τους κολλήσω; Τους κοιτούσα από μακριά κι έφευγα. Ε, αυτή η αγωνία και η στενοχώρια δεν περιγράφονται. Επίσης, πολύ δύσκολο να τιθασεύσεις ένα παιδί στο σπίτι και την ενέργειά του.
Με τον γιο σου είχες πρόβλημα;
Νομίζω ότι όλοι οι γονείς. Ο γιος μου πάει στο δημοτικό και ήταν πολύ δύσκολο για ένα παιδί που ήταν όλη μέρα έξω να κλειστεί στο σπίτι του. Και συνειδητοποιώ, αν για ένα παιδί του δημοτικού είναι δύσκολο, πόσο πιο καταθλιπτικό θα ήταν για τα παιδιά που είναι στην εφηβεία και βράζει το αίμα τους. Αν και βλέπω ότι τα παιδιά στην εφηβεία έχουν συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο και δεν είναι αυθόρμητα. Τα βλέπω στους δρόμους, στα σχολεία σε αποστάσεις. Από την άλλη μεριά, οι γονείς των παιδιών που πάνε στο δημοτικό πώς να σταματήσουν ένα πιτσιρίκι που θέλει να τρέξει να πιάσει τον συμμαθητή του. Και μιλάμε για κυνηγητό… Γι’ αυτό και οι γονείς λέμε «δεν πειράζει, ας ανοίξουν τα δημοτικά σχολεία από τον Σεπτέμβριο, δεν χάθηκε ο κόσμος». Δηλαδή, αν ανοίξουν για 20 μέρες τα δημοτικά, τα πιτσιρίκια θα γίνουν φωστήρες; Ενα μικρό παιδί δεν γίνεται να μην αγγίξει το άλλο ή να του πεις «θα πλένεις συνέχεια τα χέρια σου». Οποιος σας πει κάτι άλλο λέει ψέμα.
Πώς διαχειρίζεται ένας δημοσιογράφος σκηνές όπως με τα φέρετρα στην Ιταλία;
Κάναμε πολλές συσκέψεις με τον Παναγιώτη για το πώς θα παρουσιάσουμε όλα αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα στο κοινό και πολλές φορές επιλέξαμε εμείς οι ίδιοι τα βίντεο και τις φωτογραφίες. Δεν θέλουμε να αποκρύψουμε την αλήθεια, αλλά όχι και να τρομοκρατήσουμε ή να φοβίσουμε άσχημα τον κόσμο. Η ζωή προχωρά έτσι και αλλιώς και πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Αλλά, για εμένα προσωπικά, το να έχουν «φύγει» 160 Ελληνες από κορονοϊό στην Ελλάδα, πιστέψτε με, μου ήταν πιο δύσκολο να το αναφέρω μέρα με τη μέρα από το να λέω τι γινόταν παγκοσμίως. Καθένας πονά λίγο περισσότερο για τη χώρα του. Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στις οικογένειές τους. Δεν έχεις άλλα λόγια, όταν ξέρεις ότι αυτοί οι άνθρωποι «έφυγαν» μόνοι τους στην Εντατική, χωρίς συγγενείς. Είναι τραγικό, δεν τον χωρά ο νους του ανθρώπου.
Θα ήθελες να πήγαινες με μια κάμερα στην κινεζική πόλη Ουχάν για να δεις τι έγινε τελικά και πού ξέφυγε αυτή η πανδημία; Να κάνεις έρευνα;
Και ποιος δημοσιογράφος δεν θα το ήθελε για να μάθει τι έγινε ή και τι γίνεται στην Ουχάν. Αλλά, επειδή ξέρω τι θα με ρωτήσεις, πιστεύω ότι ξέσπασε πανδημία και δεν ξέφυγε ο ιός από κάποιο εργαστήριο της Κίνας. Η συνωμοσιολογία δεν μου αρέσει. Δεν πιστεύω ότι ο κορωνοϊός έφυγε εσκεμμένα. Διαφωνώ κάθετα με τον Ντόναλντ Τραμπ. Αυτά που λέει δεν αποδεικνύονται. Εχει χειριστεί εντελώς λάθος την πανδημία, έβαλε πρώτα την οικονομία και όχι τον άνθρωπο, και επειδή έρχονται οι εκλογές, τα έχει βάλει με τους Κινέζους και μιλά για βιοχημικό πόλεμο. Οι νεκροί στην Αμερική είναι πάνω από 84.000 και, όταν θα βγει η συνέντευξή μας, δυστυχώς θα έχουν πεθάνει κι άλλοι άνθρωποι. Πιστεύω ότι ο κορωνοϊός είναι μια πανδημία που χτυπά την ανθρωπότητα, όπως φαίνεται ιστορικά, κάθε 100 χρόνια και, για να περιοριστεί η εξάπλωσή της, πρέπει να μείνουμε σπίτι και καραντίνα. Οπως κι έγινε και ήταν σωτήριο για την υγεία μας τελικά.
Η οικονομική κρίση θα είναι μεγάλη στην Ελλάδα;
Η ύφεση, για μένα που κάνω χρόνια οικονομικό ρεπορτάζ, θα είναι μεγαλύτερη από αυτή που ζήσαμε πριν από μία δεκαετία, όταν μπήκαμε στα Μνημόνια. Αν στα Μνημόνια είχαμε μια ύφεση της τάξεως του 25%, η ύφεση θα φτάσει μόνο φέτος το 7% ή το 10%. Οταν για δύο με τρεις μήνες δεν λειτουργεί τίποτα, είναι σχεδόν όλα είναι κλειστά εκτός από τα σούπερ μάρκετ και τα φαρμακεία, τότε και η οικονομία βουλιάζει. Γιατί βουλιάζει; Γιατί η οικονομία κινείται από την κατανάλωση, δεν είναι μόνο τα μεγάλα έργα. Το πιο δύσκολο από όλα θα είναι η ανεργία, γιατί πολλοί εργαζόμενοι θα μείνουν χωρίς δουλειά. Η κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει κίνητρα στις επιχειρήσεις τους για να προσλάβουν κόσμο και επιδόματα για εργασία.
Μαύρο το καλοκαίρι για τον τουρισμό μας…
Κατάμαυρο. Με τον τουρισμό θα έχουμε μεγάλο πρόβλημα. Στην Ελλάδα ο τουρισμός κινεί έναν τζίρο 50 δισεκατομμυρίων ευρώ. Δηλαδή το 1/4 του ΑΕΠ. Τα έσοδα θα έρθουν μόνο από τον εσωτερικό τουρισμό, που θα φτάσουν τα 10 δισ. Πρόκειται για μια πολύ μεγάλη ζημιά για το κράτος. Πιστεύω, όμως, για να μην πέσουμε όλοι κάτω από την κατάθλιψη, ότι το 2021 που θα βρεθεί το εμβόλιο, γιατί θα βρεθεί, ο τουρισμός στην Ελλάδα θα εκτιναχθεί και η Ελλάδα θα είναι πρώτη στην προτιμήσεις των τουριστών. Πολλοί ξενοδόχοι μάς λένε στην εκπομπή ότι είναι τόσο πολλά τα έξοδα, που δεν θα ανοίξουν καθόλου τα ξενοδοχεία τους φέτος. Χρειάζεται ένας στρατός από καθαρίστριες για να απολυμαίνει επιφάνειες και χώρους. Ελπίζω το νέο έτος ότι ο κόσμος θα θέλει να ξεδώσει από όλο αυτό το κακό και την κλεισούρα και, επειδή η Ελλάδα χειρίστηκε άψογα το θέμα της πανδημίας, θα μας προτιμήσουν. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θα βρει το φάρμακο. Δεν γίνεται ο άνθρωπος να ζει με μάσκα και με αποστάσεις, δηλαδή μισή ζωή. Γίνεται τα παιδιά να μην μπορούν να κοινωνικοποιηθούν, να μη ζήσουν τον έρωτα στα 18 τους, στα νιάτα τους, μιλάμε για εφηβεία, για επανάσταση, για έκρηξη… Βλέπω πατεράδες με κόρες και με γιους να πηγαίνουν την ποδηλατάδα τους, αλλά δεν γίνεται να μην παίξεις στην εφηβεία σου μπάσκετ και ποδόσφαιρο. Πώς θα γίνει με πειθαρχία και να μην αγκαλιάσεις τον φίλο σου που έβαλε τρίποντο και χάρισε τη νίκη στην ομάδα;
Πώς ήταν να βλέπεις τον Γιώργο Παπαδάκη στο Skype από το σπίτι;
Ο Γιώργος είναι ήρωας. Αυτό που έκανε ήταν πολύ δύσκολο. Ηταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Εγώ στο στούντιο τού «Καλημέρα, Ελλάδα», στον σταθμό, και εκείνος να έχει όλο το έλεγχο της εκπομπής του από το σπίτι. Πραγματικά το έκανα με την καρδιά μου, ήταν μια συναδελφική βοήθεια, αλλά, να σας πω την αλήθεια, χαίρομαι που γύρισε γιατί το «Καλημέρα, Ελλάδα» είναι μια εκπομπή πρώτης γραμμής με τεράστιο ανταγωνισμό και μόνο ο Γιώργος ξέρει πώς να τη χειριστεί.
Οι «Πρωινοί τύποι» κέρδισαν τη μάχη της ενημέρωσης;
Πιστεύω πως ναι. Με τον Παναγιώτη είναι σαν να γνωριζόμαστε χρόνια και, επειδή θέλαμε να εδραιώσουμε μια ενημερωτική ζώνη το Σαββατοκύριακο στον ΑΝΤ1, βάλαμε όλη την ψυχή και τα δυνατά μας. Οταν ξέσπασε ο κορονοϊός, βρεθήκαμε στο στούντιο με αποστάσεις, ο ένας από δω, ο άλλος από κει, και είπαμε «θα τα δώσουμε όλα για την ενημέρωση». Τα τηλεφωνήματα από τον κόσμο ήταν χιλιάδες. Οι ερωτήσεις, καταιγισμός. Πότε θα πάρουν τα επιδόματα, πού θα βρουν δουλειά, αν θα κοπούν οι συντάξεις, πότε θα δοθούν, αν θα κοπούν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, αν θα υπάρξουν φοροελαφρύνσεις για τους ιδιοκτήτες ακινήτων. Κακά τα ψέματα, πάνω απ’ όλα είναι η υγεία, αλλά αυτό το διάστημα οι Ελληνες ρωτούν για τα οικονομικά τους. Ρωτούν για την επιβίωσή τους. Πρώτο μέλημα του κόσμου είναι η οικονομία.
Η Ευρώπη θα βοηθήσει τα κράτη-μέλη της;
Θεωρώ ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες καθυστέρησαν πάρα πολύ να πάρουν αποφάσεις για τα κράτη-μέλη τους. Για μένα, αν δεν υπάρξει άμεση αλληλεγγύη, η Ευρώπη θα οδηγηθεί σε διάλυση. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να υπάρχει μια Ε.Ε. που να μην προχωρά σε άμεση οικονομική στήριξη των κρατών της. Μαρία, εδώ δεν μιλάμε για την Ελλάδα, που, σημειωτέον, μας τσάκισαν με τα Μνημόνια και τη λιτότητα, μιλάμε για την Ιταλία που μετρά χιλιάδες νεκρούς, έχει 60.000.000 πληθυσμό και είναι βιομηχανική χώρα. Μιλάμε για τη Γαλλία, την Ισπανία. Αν δεν καταλάβει η Γερμανία τα προβλήματα αυτών των χωρών, θα μείνει μόνη της τελικά. Εφυγε η Βρετανία, θα ακολουθήσουν κι άλλες χώρες. Για μένα μπράβο στον Κυριάκο Μητσοτάκη, που αμέσως πήρε την πρωτοβουλία και μίλησε για ταμείο αλληλεγγύης και άμεση λήψη μέτρων και ταρακούνησε τη Γερμανία και τα κράτη δορυφόρους της.
Εχουν βγει τα όρνια και τα αρπακτικά και παίρνουν κεφάλια με την κρίση;
Η κρίση, δυστυχώς, δημιουργεί ευκαιρίες για τους ανθρώπους που έχουν χρήματα. Στην κρίση πάντα κερδίζουν κάποιοι ή κάποιοι πατούν επί πτωμάτων. Για να λειτουργήσει όμως μια κοινωνία πρέπει να υπάρχει κράτος δικαίου και για να λειτουργήσει μια επιχείρηση πρέπει να υπάρχει αξιοκρατία. Ενα μέρος του πλούτου πρέπει να το παίρνουν οι εργαζόμενοι, γιατί δεν γίνεται να εισπράττουν υπερκέρδη οι επιχειρηματίες. Θα υπάρξουν και κοινωνικές εκρήξεις και θα πυροδοτηθούν φαινόμενα αντίδρασης.
Την τηλεργασία πώς τη βλέπεις;
Καλή, εάν δεν είναι επιζήμια για τον εργαζόμενο. Δηλαδή, δεν μπορεί να πληρώνει ο εργαζόμενος τα τηλέφωνα, το ίντερνετ ή οτιδήποτε άλλο για την επιχείρηση στην οποία δουλεύει, γιατί στο τέλος τι θα του μένει ή για ποιον θα δουλεύει; Από το να χαθούν θέσεις εργασίας, να γίνουν απολύσεις, καλύτερα να δουλέψουν οι εργαζόμενοι από το σπίτι, αν βγαίνει παραγωγικά η δουλειά τους, αν είναι εφικτό να γίνει αυτό και αν δεν χαθούν τα ασφαλιστικά και τα εργασιακά τους δικαιώματα. Σε αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή, με χαρτί και μολύβι όλα, και με νομικές συμβουλές.
Βγήκε νικητής η ενημέρωση στην Ελλάδα με την πανδημία, γιατί στην οικονομική κρίση μάς κατηγόρησαν ότι συγκαλύψαμε σκάνδαλα…
Πιστεύω ότι η ενημέρωση κέρδισε πόντους. Πιστεύω ότι τα κανάλια και ο κόσμος βλέπουν την ενημέρωση με άλλο μάτι. Θεωρώ ότι και η τηλεόραση και οι εφημερίδες και το ίντερνετ λεπτό προς λεπτό ενημέρωσαν σωστά τον πολίτη για την υγεία του. Οι δυσκολίες ήταν μεγάλες, αλλά τώρα φάνηκε και στον κόσμο ότι η δημοσιογραφία δεν είναι απλώς ένα επάγγελμα, αλλά ένα λειτούργημα. Τώρα ήταν η ώρα της ενημέρωσης και οι δημοσιογράφοι βρέθηκαν δίπλα στον κόσμο. Με ψυχραιμία, αντικειμενικότητα, δεν φοβήθηκαν οι περισσότεροι ρεπόρτερ, και στα νοσοκομεία πήγαν και στην ενημέρωση του Τσιόδρα, και στους δρόμους βγήκαν. Αυτά να τα λέμε… Καλή και η ψυχαγωγία στα κανάλια, αλλά και η ενημέρωση πρέπει να κρατήσει την αίγλη της. Δεν μπορείς να τη βάζεις σε δεύτερη μοίρα, είναι το άλφα και το ωμέγα.
Μπορεί να υπάρξει καλοκαίρι χωρίς πολιτισμό;
Οχι. Η Ελλάδα είναι συνώνυμο του πολιτισμού. Κυλάει μέσα στο DNA μας. Μια χώρα με επτά μήνες ηλιοφάνεια. Πρέπει να βρεθεί μια χρυσή τομή. Μια λύση για να γίνουν παραστάσεις με ασφάλεια, συναυλίες. Οι Ελληνες είναι ένας λαός έξω καρδιά. Το θέατρο, η μουσική, ο χορός κυλούν μέσα τους. Πώς θα σηκωθούμε ψηλά χωρίς πολιτισμό, πώς θα πάρουμε κεφάλι; Εν τω μεταξύ, στην οπτικοακουστική βιομηχανία εργάζονται χιλιάδες άνθρωποι. Πώς θα ζήσουν; Να βρεθεί τρόπος.
Στην εστίαση τι θα γίνει;
Λουκέτο στα πιο πολλά εστιατόρια. Αυτό σημαίνει τεράστια ανεργία, γιατί πόσοι σεφ και σερβιτόροι θα χάσουν τη δουλειά τους; Τι θα γίνει το προσωπικό αυτό; Οταν τους λέει το κράτος λιγότερα τραπέζια, καθίσματα, πώς θα βγουν; Χρειάζεται να πάρουν εύκολα δάνεια και να γίνουν φοροελαφρύνσεις και χαμηλότερος ΦΠΑ. Αυτό που ζούμε σήμερα είναι πιο δύσκολο και από την οικονομική κρίση γιατί είναι αχαρτογράφητο. Ο κόσμος δεν ξέρει αν πρέπει να βγει έξω όσο δεν έχει βρεθεί το φάρμακο. Δεν μπορεί να καταναλώσει γιατί δεν υπάρχει εμπιστοσύνη.
Από πού αντλείς αισιοδοξία;
Είμαι ρεαλιστής. Ξέρω ότι κάθε κρίση έχει ημερομηνία λήξης. Δεν μπορεί, σε δέκα μήνες θα έχουν φτιάξει τα πράγματα. Δεν μου αρέσει η μιζέρια, αλλά το χαμόγελο. Και γι’ αυτό με τον Παναγιώτη λέμε την ενημέρωση αλλιώς. Θέλουμε να κάνουμε τη δουλειά μας και να λέμε στη θλίψη και την απελπισία «έξω από εδώ!». Η ζωή είναι μια συνεχής πάλη. Και χαρά.
