Όταν την άκουσα να τραγουδά, με τη συνοδεία ενός συνόλου εγχόρδων, είπα: «Επ! Εδώ είμαστε!» Και σε ελάχιστο χρόνο είχα «κολλήσει» στις αναρτήσεις της στο YouTube.
- Γράφει ο Δημήτρης Καπράνος
Ο συνδυασμός ενός συνόλου «δωματίου» με τις φόρμες της δημοτικής μας μουσικής ήταν κάτι που με απασχολούσε από παιδί. Με είχαβ επηρεάσει αφάνταστα τόσο το άκουσμα των «Χορών» του Νίκου Σκαλκώτα -τους οποίους μου αποκάλυψε ο πατέρας μου, λάτρης του σπουδαίου συνθέτη- όσο και η θητεία μου, για μικρό, αλλά σημαντικό για τη ζωή μου διάστημα, στο σύνολο της διδασκαλίας δημοτικών χορών της Ελένης Τσαούλη.
Ακολούθησα τη Βασιλική Καρακώστα στο facebook και απολάμβανα όλες τις δημοσιεύσεις της, με αποσπάσματα από εμφανίσεις. Πανδαισία ήχων και φωτός! Και όταν άκουσα το κλαρίνο του Πετρολούκα να στέλνει τις δικές του δονήσεις για να γίνουν ένα με εκείνες που εκπέμπει η Βασιλική, είπα «χαλάλι σου, ρε Ζάκερμπεργκ»…
Κι ένα μεσημέρι, στο Σύνταγμα, κατεβαίνω προς το μετρό και δίπλα μου ανεβαίνει μια κομψή γυναίκα, ντυμένη μοντέρνα, με ένα Μπορσαλίνο που ταίριαζε με το χαμόγελό της, με χαιρετά με μια κίνηση του χεριού… Ανταποδίδω τον χαιρετισμό, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι χαιρετούσε εμένα. Η ευγένεια, όμως, επέβαλλε να ανταποκριθώ. Και στο μετρό σκεπτόμουν «για φαντάσου να χαιρετούσε κάποιον άλλον! Ρεζίλι έγινα»… Αργότερα διαβάζω στο Messenger ένα μήνυμα: «Ελπίζω να με γνωρίσατε στο μετρό. Βασιλική»…
Κι έτσι γεννήθηκε αυτή η συνέντευξη. Μια επαφή που «ψήθηκε» για καιρό, μέσα από ποικίλα ακούσματα μιας μουσικής που έψαχνα να βρω χρόνια και δεν τη συναντούσα. Κι όμως, υπήρχε και ήταν γνωστή! Και σκέφτομαι πόσο καλά έκανε ο γιος μου που επέμενε… «Πατέρα, μπες στο facebook να δημοσιεύεις τα γραφτά σου». Αν δεν τον άκουγα, δεν θα είχα ακούσει!
Αγαπητοί φίλοι, η Βασιλική Καρακώστα!
Βασιλική, πόθεν έρχεσαι και γιατί ήρθες;
Ερχομαι από τρεις τόπους. Δυο χωριά και μια πόλη διαμόρφωσαν την παιδική και εφηβική φωνή μου. Γόνιμο κράμα η καταγωγή μου, μεταξύ Φθιώτιδας και Μαγνησίας. Βυζαντινοί εσπερινοί, όμορφα ψαροκάικα στον Ευβοϊκό Κόλπο και αυτοσχέδιες παιδικές συναυλίες. Θεσσαλικός Κάμπος με τους θεριστές σαν αθλητές, κλαρίνα, ντέφια και βιολιά σε χρυσαφένια αλώνια. Κι ύστερα, στην πόλη του Παγασητικού. Μουσικές σπουδές με υποτροφία, ακαδημαϊκές συναυλίες, ροκ συντεχνίες και περίτεχνα πανηγύρια στο Βουνό των Κενταύρων. Ολα μέσα μου γίνανε ένα. Μια ταυτότητα. Κι όταν ένιωσα πως έκλεισε αυτός ο κύκλος, ήρθα στην πρωτεύουσα. Να ασχοληθώ ολοκληρωτικά με το τραγούδι. Καινούργιες εμπειρίες και επιλογές, απρόβλεπτες συνεργασίες, παραστάσεις, δισκογραφία και μια διαφορετική προσωπική μόρφωση που επιθυμώ να εξελίσσεται συνεχώς.
Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με ένα είδος μουσικής που είναι «απόλυτα» ελληνικό;
Αυτό το μουσικό είδος είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού, με δυνατές προοπτικές εξωστρέφειας. Δεν θα το αναλύσουμε αυτή τη στιγμή ιστορικά. Πρώτα απ’ όλα μου αρέσει, μου πάει, έχει δύναμη, ουσία και μνήμες ανθρώπων. Το δημοτικό μας τραγούδι διαθέτει σπάνιους ρυθμούς, ιστορίες και μελωδίες τεράστιας πολιτιστικής κληρονομιάς, που με εμπνέουν. Κομψοτέχνημα δεξιοτεχνίας. Στην Ελλάδα των δύο ταχυτήτων, εκείνων που πιστεύουν πως είμαστε οι χειρότεροι του κόσμου και εκείνων που πιστεύουν πως είμαστε οι καλύτεροι, αποφασίζω να αξιοποιήσω αυτή την κληρονομιά σχεδιάζοντας την «Ελληνική Κλασική Δημοτική Μουσική». Ενα σύγχρονο μουσικό όραμα που δείχνει -με τον δικό μου τρόπο- πως είμαστε απλά αυθεντικοί.
Γιατί δεν ενέδωσες στο «έντεχνο», στο «δήθεν» και σε εκείνα τα είδη που αποτελούν σήμερα άλλοθι για την -επιτηδείως επιχειρούμενη- υποβάθμιση της ποιότητας;
To «δήθεν» είναι μια παγίδα για όλους μας. Αυτό το άλλο να παριστάνεις κι άλλο να είσαι ή να μιλάμε με φιλάρεσκα και αγωνιστικά συνθήματα στον δημόσιο λόγο ενώ οι πράξεις μας να δείχνουν το αντίθετο. Η ποιότητα έχει να κάνει με τον άνθρωπο και τις αρετές του και όχι με το είδος της μουσικής. Θέλω να βελτιώνομαι κάθε φορά και να προσφέρω με αφοσίωση, το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Πώς αποφάσισες να παντρέψεις την παράδοση με τα σύνολα εγχόρδων;
Πρόκειται για σύγκρουση και όχι πάντρεμα. Η σύγκρουση δύο συντηρητικών μορφών της μουσικής (δημοτική – κλασική) φέρνει το καινούργιο αποτέλεσμα. Η φωνή μου και ο τρόπος που τραγουδώ χρειάζονταν μια διαφορετική συνοδεία, συμμετρία και αρμονία. Κι έτσι προκύπτει η νέα αφήγηση. Τα άταστα όργανα λειτουργούν ως ένα πολύ δυνατό και ομοιογενές ηχητικό θεμέλιο που μπορεί να στηρίξει και να ενώσει τραγούδια, ιδιωματισμούς και μουσικές από όλη την Ελλάδα με μια φυσικότητα. Η δημοτική είναι η αντίστοιχη δική μας κλασική μουσική.
Υπάρχει η ανταπόκριση που περιμένεις από μια τόσο δύσκολη, επίπονη και μυστήρια προσπάθεια;
Ναι, έχει πάει καλά. Οι εμφανίσεις μου με τη συγκεκριμένη παράσταση είναι πολύ επιλεκτικές κι αυτό γιατί δεν αποδέχομαι εύκολα προτάσεις που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις. Στις μέχρι τώρα εμφανίσεις μας ο κόσμος πραγματικά ενθουσιάζεται και μας εκφράζει όμορφες έως και συγκινητικές εντυπώσεις. Η ομάδα μου κι εγώ είμαστε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα και την αποδοχή. Προχωράμε.
Τι ετοιμάζεις αυτόν τον καιρό; Πού θα σε ακούσει το κοινό το επόμενο διάστημα; Ζεις από τη μουσική;
Τον τελευταίο καιρό κυκλοφόρησαν κάποια τραγούδια συμμετοχές μου στη δισκογραφία. Μπορεί να ενημερωθεί κανείς από τη διαδικτυακή σελίδα fb Vassiliki V. Karakosta. Από τον Φεβρουάριο έχω σχεδιάσει και δουλεύω ένα καινούργιο μουσικό έργο που το ονόμασα «ΠΕΔΙΟ ΜΑΧΗΣ 1821» και είναι ένα trip μετασχηματισμών. Οι μελλοντικές προσωπικές μου εμφανίσεις αλλά και οι συνεργασίες θα ανακοινωθούν είτε από τους παραγωγούς είτε από τη σελίδα που προανέφερα. Βρισκόμαστε σε μια άνω τελεία, κάποιες συνεργασίες ακυρώθηκαν ή αναβλήθηκαν μέχρι να μπορέσουμε να επανέλθουμε ολοκληρωτικά όλοι μας από τους αναγκαστικούς ρυθμούς της πανδημίας. Θέλω να εκφράσω τα συλλυπητήριά μου στις οικογένειες που έχασαν τους ανθρώπους τους. Ευχές και υπομονή σε όλους μας. Και μια καλύτερη και πιο αποτελεσματική οργάνωση στο υπουργείο Πολιτισμού. Δείχνει απόν και δεν είναι αυτός ο ρόλος του.
Τι κάνεις όταν δεν τραγουδάς και δεν κάνεις πρόβες;
Η σχέση με τη δουλειά μου απαιτεί ετοιμότητα, αντοχές και προετοιμασία σε πολλά επίπεδα. Αφιερώνω σχεδόν όλη μου τη μέρα, είναι κάτι που δεν σταματάει.
Σκέφτηκες ποτέ να ζητήσεις από την ΕΡΤ να σε στείλει στη Eurovision παρέα με τον Πετρολούκα;
Οχι, δεν σκέφτηκα ποτέ κάτι τέτοιο. Εκεί οι περισσότεροι, μου φαίνεται, τραγουδούν αγγλικά, ενώ υποτίθεται πως κάθε λαός αντιπροσωπεύει το πνεύμα της χώρας του. Δεν είναι καν ωραίο φεστιβάλ. Θυμήθηκα τώρα, που παίξαμε με τον Πετρολούκα στο TerraVibe στη Μαλακάσα και την ώρα που τραγουδούσα έβλεπα από κάτω να χορεύουν ξέφρενα Αμερικανοί, Ευρωπαίοι, Ασιάτες, Αφρικανοί. Eνα ετερόκλητο πλήθος σε απόλυτη έκσταση και χαρά. Global Vision με χαρακτήρα, μου ταιριάζει πιο πολύ. Αυτό θα ζητούσα να το ξαναζήσω. Καταπληκτική εμπειρία.
Λύσε μου μια απορία. Γιατί έχω «κολλήσει» με τη δουλειά σου; Εγώ, ένας «παραδοσιακός ροκάς;»…
Καταρχάς βρίσκω πολύ ευγενικό αυτό που μου λέτε και σας ευχαριστώ. Ο,τι και να πω θα είναι μια υπόθεση. Ισως να συντονιζόμαστε στη γενικότερη έννοια της παράδοσης, ίσως επειδή εκπέμπει χαρά αυτό που κάνω. Ισως επειδή είναι απρόσμενο, ίσως χτυπάει στο DNA σας. Με τα «ίσως» όμως δεν προχωράει η ζωή. Ειλικρινά, αυτό θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μας το απαντήσετε εσείς. Γιατί άραγε;
Απαντώ χωρίς περιστροφές! Επειδή εκπέμπει χαρά! Κι αυτό είναι ό,τι πιο σημαντικό για τη μουσική που αγαπώ!
