Η ήττα στον A’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η απώλεια εδαφών στην Αφρική, στη ΝΑ Ευρώπη και στον αραβικό κόσμο και η διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αποτελούν έναν εφιάλτη για τους Τούρκους εθνικιστές και ισλαμιστές.
- Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Αν όλα αυτά αποτελούν εφιάλτη για τους εθνικοϊσλαμιστές, η Συνθήκη των Σεβρών, που αποτελούσε τη συνθήκη ειρήνης μεταξύ των νικητών και της ηττημένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αποτελεί τραύμα για όλους τους Τούρκους και εμβληματικό σημείο καμπής για τους κεμαλιστές, οι οποίοι επαίρονται ότι ο ηγέτης τους αντιστάθηκε στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που ήθελαν τον διαμελισμό και της Ανατολίας και την πέταξε στον κάλαθο της Ιστορίας.
Έκτοτε, οποιαδήποτε ενέργεια κινείται προς την αναγνώριση δικαιωμάτων στους Κούρδους και σε άλλες εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες στην Τουρκία καταγγέλλεται από το βαθύ κράτος, αλλά και από το σύνολο σχεδόν του πολιτικού συστήματος και των ΜΜΕ, ως ένα νέο παιχνίδι των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που θέλουν να… νεκραναστήσουν τη Συνθήκη των Σεβρών και να διαμελίσουν την Τουρκία. Εκείνοι, δε, που ζητούν δικαιώματα χαρακτηρίζονται συλλήβδην «όργανα του διεθνούς ιμπεριαλισμού» και φυσικά εχθροί της Τουρκίας.
Τα αναφέρουμε όλα αυτά γιατί στο τουρκικό κράτος έχει εμπεδωθεί η άποψη ότι η εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου στην ανατολική Μεσόγειο, στο θέμα της οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών, και η εμπλοκή ενεργειακών εταιριών από μεγάλες χώρες αποτελούν επανάληψη όσων διαδραματίστηκαν μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ανατολία, που οδήγησαν στην υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών.
Γι’ αυτό οι οριοθετήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι συμφωνίες που έχει συνάψει με ενεργειακές εταιρίες και το ενεργειακό παιχνίδι της αν. Μεσογείου που είναι σε εξέλιξη εκλαμβάνονται από το τουρκικό κράτος ως ένα νέο παιχνίδι που παίζουν στις πλάτες της Τουρκίας οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και ως μια «δεύτερη Συνθήκη των Σεβρών», την οποία οφείλουν να ανατρέψουν, κινούμενοι στα πρότυπα του Απελευθερωτικού Αγώνα 1919-1922 που διεξήγαγε ο Μουσταφά Κεμάλ.
Υπό το πρίσμα αυτό, καλό είναι να δούμε ορισμένες θέσεις του ναυάρχου ε.α. Τζεμ Γκουρντενίζ, ο οποίος διεκδικεί την πατρότητα της φράσης και της έννοιας της «Γαλάζιας Πατρίδας» από τον παραιτηθέντα προσφάτως ναύαρχο Γιαϊτζί.
Από συνέντευξη του Τζεμ Γκουρντενίζ στην εφημερίδα «Τζουμχουριέτ»: «Τι συμβαίνει στην τουρκική θαλάσσια γεωπολιτική;
Δεν μπορούμε να διακρίνουμε την τουρκική θαλάσσια γεωπολιτική από την παγκόσμια γεωπολιτική. Η παγκόσμια γεωπολιτική αλλάζει πολύ γρήγορα. Η μονοπολική παγκόσμια τάξη εξελίσσεται στην πολυπολική παγκόσμια τάξη. Ξεκίνησε ο αιώνας της Ασίας. Η ικανότητα των ΗΠΑ να θεσπίσουν μια εντολή την οποία μπορούμε να ονομάσουμε “Συναίνεση της Ουάσινγκτον” μειώνεται. Αυτή η διαδικασία αποδυνάμωσης των ΗΠΑ θα επιταχυνθεί μετά τον Covid-19. Αυτό φαίνεται σε κάθε γωνιά του κόσμου. Αυτή η συγκυρία επιτρέπει την Τουρκία να σταθεί απέναντι σε μεγάλα συμφέροντα στην ανατολική Μεσόγειο, επειδή η περιοχή στην οποία βρισκόμαστε αφορά την ενεργειακή γεωπολιτική, τη γεωπολιτική και τη γεωπολιτική ασφάλειας του Ισραήλ. Ο πιο κρίσιμος κοινός παρονομαστής σε αυτούς τους τρεις τομείς είναι η θαλάσσια γεωπολιτική της Τουρκίας.
Ποιες είναι αυτές οι προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει η Τουρκία;
Πρώτον, η ίδρυση ενός κουρδικού κράτους-μαριονέτας στα νότια σύνορά μας, με έξοδο στη θάλασσα. Δεύτερον, η άσκηση πιέσεων στην Τουρκία για απόσυρση του σώματος Στρατού που διατηρούμε στην Κύπρο, με στόχο τη διάλυση της ΤΔΒΚ και την περικύκλωση από Νότο της Τουρκίας. Τρίτον, και το πιο σημαντικό, η παράνομη παράδοση σε Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία θαλάσσιας περιοχής 150.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, όπου εκτείνεται η ΑΟΖ της Τουρκίας στην αν. Μεσόγειο, αυτό που αποκαλούμε “Γαλάζια Πατρίδα”.
Πώς απάντησε ο ιμπεριαλισμός στα βήματα που έκανε η Τουρκία στο θέμα αυτό;
Η απάντηση του ιμπεριαλισμού στην ανεξάρτητη πολιτική που ακολουθεί η Τουρκία από τη δεκαετία του 1990 ήταν σκληρή. Με σκευωρίες όπως οι υποθέσεις Εργενεκόν, “Βαριοπούλα” και Κατασκοπία, που ξεκίνησαν το 2008, επιχείρησαν να παρεμποδίσουν την εφαρμογή μιας ανεξάρτητης στρατηγικής της Τουρκίας τον 21ο αιώνα στην αν. Μεσόγειο, που να στηρίζεται στην εξυπηρέτηση των εθνικών μας συμφερόντων, επειδή οι στόχοι της Τουρκίας στους τρεις τομείς που μόλις ανέφερα έρχονται σε σύγκρουση με τους στόχους του ΝΑΤΟ και της Δύσης.
Από το 2002 μέχρι το 2014 έκαναν δίκες εναντίον εκείνων των στελεχών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων που υπερασπίζονταν τη στρατηγική για την υπεράσπιση της “Γαλάζιας Πατρίδας” στην ανατολική Μεσόγειο, στην Κύπρο και στον Εύξεινο Πόντο, που μάχονταν εναντίον του PΚΚ. Τους έβαλαν στη φυλακή, για να μπορέσουν να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους για τη γεωπολιτική της ανατολικής Μεσογείου. Μετά θέλησαν να ελέγξουν και το κράτος για να ολοκληρώσουν το έργο τους».
Η συνέντευξη του Τούρκου ναυάρχου συνεχίζεται, και λέει εξαιρετικά ενδιαφέροντα πράγματα, υπό την έννοια ότι μας επιτρέπεται να κατανοήσουμε τους στρατηγικούς σχεδιασμούς αλλά και την αποφασιστικότητα της Τουρκίας να ιδιοποιηθεί και να λεηλατήσει τις ελληνικές θαλάσσιες ζώνες σε Κύπρο και Ελλάδα.
Εμείς απλά να επισημάνουμε ότι στο όλο εγχείρημα, που είναι ήδη σε εξέλιξη, δίδεται και ιστορική βαρύτητα, καθώς συγκρίνεται με τον λεγόμενο «αντιιμπεριαλιστικό απελευθερωτικό αγώνα» της Τουρκίας 1919-1922, ακριβώς για να καλέσει τον λαό να το στηρίξει και να ακυρώσει τη νέα Συνθήκη των Σεβρών, που θεωρούν ότι είναι σε εξέλιξη στην αν. Μεσόγειο.
Ελπίζουμε κι εμείς από την πλευρά μας να δώσουμε την ανάλογη ιστορική βαρύτητα στην αντιμετώπιση αυτής της απειλής, που θέτει εν κινδύνω ακόμα και την επιβίωση του Ελληνισμού σε Κύπρο και Ελλάδα.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να καταλάβει ότι τα εύκολα και τα τρυφηλά τελείωσαν, ότι τώρα εισερχόμαστε σε μια εξαιρετικά κρίσιμη και επικίνδυνη περίοδο, και ότι όλοι μας πρέπει να σταθούμε ενώπιον της Ιστορίας και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Όλοι μας.
