Δημοσιογράφος με καριέρα 50 ετών, παρουσιαστής ενημερωτικών και πολιτικών εκπομπών, εικαστικός, συγγραφέας και ποιητής, ανήσυχο πνεύμα και λάτρης της καλής ζωής, ο Βαγγέλης Παπαδόπουλος δεν χρειάζεται συστάσεις.
Χορτασμένος από «Big Stories», ατέλειωτες ώρες στον τηλεοπτικό «αέρα», talk shows, αποκλειστικά ρεπορτάζ και πολιτικές συνεντεύξεις Ελλήνων Προέδρων και πρωθυπουργών, ο πολυβραβευμένος «δάσκαλος» απολαμβάνει σήμερα την ηρεμία του, κάνοντας έναν απολογισμό ζωής στην «Espresso» και στη δημοσιογράφο Δήμητρα Δάρδα με πιπεράτες ιστορίες, δραματικά γεγονότα και… αποκαθήλωση προσώπων.
- Είναι μεγάλη μέρα για εσάς σήμερα!
Υλοποιήθηκε μια σημαντική υπόσχεση προς τη γενέτειρά μου, την Καβάλα. Φορτώθηκαν 107 κούτες με περίπου 2.500 βιβλία από την προσωπική μου συλλογή, τα οποία δώρισα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης!
- Είστε σε μια πολύ δημιουργική συγγραφική περίοδο…
Γράφω το 20ό βιβλίο μου. Το γράφω είναι σχετικό βέβαια, είμαι στη φάση να «συλλάβω» την ιδέα για να αρχίσω.
- Πώς ξεκίνησε η διαδρομή σας στη δημοσιογραφία;
Σε ηλικία 17 χρονών στον «Ταχυδρόμο» της Καβάλας και στον «Ελληνικό Βορρά» στη Θεσσαλονίκη. Οταν απολύθηκα από τον Στρατό έγραψα ένα βιβλίο 800 σελίδων για την ιστορία της πόλης μου. Ηταν εκδοτικός άθλος για την εποχή, κι επειδή δεν είχα χρήματα να το τυπώσω, το κυκλοφόρησα σε εβδομαδιαία τεύχη. Πήγε πολύ καλά και κατόπιν αξιοποίησα αυτή τη λαϊκή αποδοχή εκδίδοντας το φύλλο «Ημερολόγιο», αρχικά μηναίο, μετά εβδομαδιαίο κι έπειτα ημερήσιο.
- Πότε κατεβήκατε στην πρωτεύουσα;
Το 1970 και προσλήφθηκα στην ΕΡΤ. Μπήκα στις ειδήσεις του ραδιοφώνου που λειτουργούσε στο Ζάππειο κι έπειτα από λίγο καιρό με πήραν στην τηλεόραση. Τα στούντιο ήταν στον πέμπτο όροφο του ΟΤΕ, στην οδό Πατησίων. Ημασταν το επίσημο κρατικό κανάλι με το κλασικό τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων.
- Στη θητεία σας μεσολάβησαν ιστορικά γεγονότα…
Ημουν ο πρώτος που βγήκα για ρεπορτάζ με κάμερα στον δρόμο! Ηταν μια απόφαση των Ιάσονα Μοσχοβίτη, Θύμιου Παπαγεωργίου και Λυκούργου Κομίνη, οι οποίοι αποφάσισαν να αλλάξουν το προφίλ του κλασικού δελτίου ειδήσεων, προσθέτοντας βίντεο με όσα συμβαίνουν στην πόλη. Κι επέλεξαν εμένα να το κάνω. Ημουν ο πιο νέος στην ομάδα. Τα πρώτα μου θέματα ήταν οι τουρίστες στην Πλάκα και οι λουόμενοι στις παραλίες.
- Ηταν… ηρωική αυτή η έξοδος με τηλεοπτικό συνεργείο;
(Γέλια) Χαμός. Στην Πλάκα ο τεχνικός έβαλε την πρίζα του καλωδίου σε ένα μαγαζί στην οδό Αδριανού, αλλά οι τουρίστες που περνούσαν το έπαιρναν σβάρνα και η κάμερα όλο έκλεινε!
- Αλλη θρυλική στιγμή;
Η άφιξη του Ανδρέα Παπανδρέου στην Αθήνα μετά την επίσκεψή του στην Καλαμάτα, η οποία είχε πληγεί από τον μεγάλο σεισμό. Κατέβηκε από το αεροσκάφος φρέσκος, κεφάτος κι αν θυμάμαι καλά είχε κάνει μια δήλωση του τύπου «Ηταν το ωραιότερο καλοκαίρι της ζωής μου», αφήνοντας όλους τους δημοσιογράφους άφωνους.
- Ναι, λίγο άκομψο ακούστηκε…
Ο Ανδρέας Παπανδρέου λεγόταν πως όταν έφτασε στη μεσσηνιακή πόλη, επιβιβάστηκε σε ένα πολυτελές γιοτ φίλου του και είχε περάσει ευχάριστες στιγμές με μια φιλεναδίτσα! Τη Δήμητρα Λιάνη. Η τότε σύζυγός του Μαργαρίτα Παπανδρέου τον κυνηγούσε για τις εξωσυζυγικές σχέσεις, αλλά εκείνος έβρισκε τον τρόπο να της ξεφεύγει.
- Στη δημοσιογραφική θητεία σας καλύψατε εκλογές και κυβερνήσεις με διαφορετικούς «πρωταγωνιστές» στο τιμόνι της χώρας…
Ολη την πολιτική ηγεσία: Κωνσταντίνο Καραμανλή, Χρήστο Σαρτζετάκη, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, Κωστή Στεφανόπουλο, Αντώνη Σαμαρά και τον Κώστα Καραμανλή.
- Τι θυμάστε από τον γέρο Καραμανλή;
Τεράστια προσωπικότητα. Ο «Ολυμπος» της πολιτικής και δεν τον κρίνω αν ήταν καλός ή όχι. Είχαμε μια φιλία, καθώς δικοί μου άνθρωποι από την Καβάλα ήταν στην οικογένειά του.
- Προσιτός;
(Γέλια) Το 1974 εργαζόμουν στο Γραφείο Τύπου των επαρχιακών εφημερίδων και ήμουν σαν τον «αγγελιοφόρο» ιδιόχειρων μηνυμάτων με αποδέκτη τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Μail και sms δεν υπήρχαν, οπότε μεσολαβούσα να φτάνουν στο γραφείο του άμεσα, χωρίς τις γραφειοκρατικές διαδικασίες.
- Τηλεοπτικά έβγαινε αυτή η ισχυρή προσωπικότητα…
Θυμάμαι την ημέρα που θα έκανε ένα διάγγελμα, φώναξε τα τηλεοπτικά συνεργεία στο γραφείο της Βουλής με τους συνεργάτες του Παναγιώτη Λαμπρία και Βαγγέλη Μπίστικα παρόντες. Εγώ πήγα με κασετοφωνάκι για την εφημερίδα «Χρονικά της Ημέρας». Τον έστησαν, του έκαναν μακιγιάζ κι όταν ολοκληρώθηκε το γύρισμα, ρωτούσε αν ήταν καλός. Ολοι του έλεγαν τα καλύτερα.
- Τα είχε πάει καλά;
Οχι. Αλλά ήταν τόσο δύστροπος που δεν μπορούσες να του πεις κάτι άλλο από αυτό που περίμενε να ακούσει. Με πλησίασε τότε και με ρώτησε το ίδιο. Αφελής και αυθόρμητος, του απάντησα πως δεν ήταν ωραίο. Οι συνεργάτες του γούρλωσαν τα μάτια τους. Και το ξανάγραψε!
- Ηταν η αρχή μιας καλής συνεργασίας;
Θα μπορούσε! Μου κρατούσε μούτρα στην πορεία της θητείας του και δεν μου έδινε θάρρος. Ηταν δυσαρεστημένος γιατί ήμουν εναντίον της ΕΟΚ και μου έστελνε μηνύματα με κοινούς γνωστούς να αλλάξω. Ενα βράδυ, σε μια λαμπερή δεξίωση, πρόσφερε ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο στη γυναίκα μου κι εμένα μου γύρισε την πλάτη! Για να με πικάρει. Και όλο το βράδυ με το πλάι με κοιτούσε να δει αντιδράσεις!
- Συμμετείχατε στις κυβερνητικές αποστολές στο εξωτερικό;
Γύρισα όλον τον κόσμο, αλλά δεν θα ξεχάσω πως το 1991, λίγο πριν από την προσγείωση του ελληνικού αεροσκάφους στο αεροδρόμιο του Ιράκ, διατάχθηκε ξαφνικά συσκότιση. Δεν βλέπαμε τίποτα και οι βόμβες έσκαγαν δίπλα μας. Σκέφτηκα πως ήταν το τέλος μου.
- Θα υπήρξαν και πιο καλές στιγμές!
Σε ένα υπερατλαντικό ταξίδι του Παπανδρέου ή του Σαρτζετάκη κάναμε μια στάση στην Μπανγκόκ για ένα βράδυ. Οι δημοσιογράφοι κατεβήκαμε στο λόμπι για ένα ποτό. Με πλησίασε ο Αχιλλέας Χατζόπουλος και μου είπε να μου δείξει την πόλη. Μαζί με ακόμα δύο συναδέλφους επιβιβαστήκαμε σε μια Κάντιλακ και αφού μας έδειξε τα αξιοθέατα by night, μας έβγαλε από την πόλη. Οδηγούσε πόση ώρα σε κάτι χωματόδρομους που βλέπουμε στις ταινίες μέχρι που σταμάτησε σε ένα μεγάλο μπαρ στην ερημιά. Μέσα γινόταν χαμός από κόσμο, ντόπιους, ξένους, μέχρι πεζοναύτες είχε! Και φυσικά, παράνομα παιχνίδια: από κοκορομαχίες μέχρι μπαρμπούτια. Καθίσαμε σε ένα τραπέζι και μόλις παραγγείλαμε ποτό μπούκαρε η αστυνομία και συνέλαβε τους πάντες!
- Κι εσάς;
Πρώτους μας έβαλαν στην κλούβα. Καθόμασταν, δεν προλάβαμε να τρέξουμε! Ελεγε ο Αχιλλέας στους αστυνομικούς «τζουρναλίστ», τίποτα αυτοί. Μας πήγαν στο κρατητήριο, αλλά ευτυχώς είχαμε εκείνο το ένα τηλεφώνημα που μπορείς να κάνεις και ενημερώσαμε. Μας έβγαλαν οι άνθρωποί μας στην ελληνική πρεσβεία!
- Μεγάλο σοκ!
Μέχρι σήμερα σε κάθε ταξίδι με τη σύζυγό μου στο εξωτερικό προσέχω πάντα να βρίσκομαι σε κεντρικά σημεία, πολύβουα, με κόσμο, ώστε αν συμβεί κάτι να είμαστε ασφαλείς. Ηταν εφιάλτης κι ας γελάμε τώρα.
- Θαυμάζατε πολύ τον μακαριστό Χριστόδουλο…
Ηταν φίλος μου, μεγάλη προσωπικότητα, αλλά άτυχος. Τάιζε πολλά «τρωκτικά» που είχε μαζέψει κοντά του. Την άποψή μου αυτή τη γνώριζε. Τα έλεγα ανοιχτά μπροστά του και το εκτιμούσε. Σε μια δραματική σύσκεψη στην Αρχιεπισκοπή με αφορμή τις συκοφαντίες εναντίον του, εγώ τον παρότρυνα να βγει να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Αλλά οι δήθεν φίλοι του τι έκαναν; Ας βάλω εδώ μια τελεία.
- Στη θρυλική εκπομπή «Ραντεβού το μεσημέρι» για την οποία κι έχετε βραβευθεί ήσασταν ο πρώτος που βγάλατε τηλεφωνικές γραμμές στον αέρα…
Λόγω ανάγκης, όχι πως το είχα σκεφτεί. Σε μια από τις εκπομπές, πέντε λεπτά πριν βγούμε στον αέρα ενημερώθηκα πως οι καλεσμένοι είχαν ακυρώσει! Εγινε… μακελειό, σκηνοθέτης, παραγωγός, δημοσιογράφοι, όλοι ήταν σε πανικό. Ηταν η μοναδική λύση ανάγκης να βγάλω τηλεφωνικές γραμμές στον αέρα και τότε ήταν δύσκολο, δεν ξέρεις τι θα έλεγε ο άλλος.
- Η πρώτη φορά στο γυαλί ήταν δύσκολη;
Καθόλου. Ηταν σαν να το έκανα χρόνια. Μετά τα ρεπορτάζ ανέλαβα την εκφώνηση των αγροτικών νέων, κι έπειτα το δελτίο ειδήσεων με παρτενέρ την υπέροχη σήμερα σεναριογράφο Κάκια Ιγερινού!
- Η πιο συγκινητική στιγμή;
Με τον Αριστοτέλη Ωνάση γνωριζόμασταν και βρισκόμασταν πού και πού στα μπουζούκια. Μεγάλος γλεντζές. Οταν ο γιος του τραυματίστηκε θανάσιμα κι έφυγε από τη ζωή τόσο αιφνιδιαστικά μας συγκέντρωσε όλους τους δημοσιογράφους και είπε: «Ρε Παπαδόπουλε, τι θα κάνω χωρίς τον γιο μου;» και τα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια του…
