Η κατάσταση στην Ελλάδα και οι γεωπολιτικές ισορροπίες στην περιοχή είναι μεν ταυτόσημες με αυτές της αρχής του 20ού αιώνα, παρουσιάζουν όμως και σημαντικές διαφορές.
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά
Η επανάσταση στο Γουδί και η εμφάνιση του Βενιζέλου υπήρξαν ευτυχείς συγκυρίες που διπλασίασαν την Ελλάδα.
Οι ελίτ, το παλάτι και η αστική τάξη της Παλαιάς Ελλάδος αντιλήφθηκαν τη σήψη και τις εσωτερικής αντιθέσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και ενήργησαν με γνώμονα το συλλογικό συμφέρον και την επιβίωση του Ελληνισμού. Αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα των κοινωνικών συνθηκών της εποχής ότι το σύνολο των αξιωματικών της διαπραγμάτευσης της αγοράς του θωρηκτού «Αβέρωφ» από τα ναυπηγεία Ορλάντο παραιτήθηκαν του νόμιμου κόστους «επιβράβευσης της αγοράς», δηλαδή της μίζας, με αποτέλεσμα το πλοίο να αγοραστεί από την Ελλάδα και όχι από την Τουρκία, επειδή η τουρκική αντιπροσωπία διαπραγματευόταν μέχρι το τέλος, υπερασπιζόμενη τη μίζα της, με αποτέλεσμα το πλοίο να πωληθεί στην Ελλάδα, επειδή το ναυπηγείο επωφελήθηκε με το ποσό της μίζας που δεν κατέβαλε.
Η αγορά του πλοίου έγινε επειδή οι ελίτ της εποχής αντιλήφθηκαν και δέχτηκαν ότι η χώρα μπορεί να επιβιώσει μόνο με την εξασφάλιση του απόλυτου ελέγχου της θάλασσας. Σήμερα, όμως, οι πολιτικές και οι κοινωνικές συνθήκες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχουν πλήρως αντιστραφεί, συγκρινόμενες με αυτές της εποχής των Βαλκανικών Πολέμων. Κατ’ αρχάς, η μεγαλοαστική τάξη στη Τουρκία έχει ασπαστεί τον «εθνικό όρκο» για την ανακατάληψη των εδαφών που έχασε από τη Συνθήκη της Λωζάννης, αντιγράφοντας τη μεγαλοαστική τάξη της Ελλάδας, που είχε υιοθετήσει τη Μεγάλη Ιδέα στις αρχές του 20ού αιώνα.
Η πρώτη όμως προχώρησε περαιτέρω, επενδύοντας τα χρήματά της στην εθνική αμυντική βιομηχανία, έχοντας αντιληφθεί ότι η ανακατάληψη του Αιγαίου δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί με πλοία, όπλα και ανταλλακτικά ναυπηγούμενα και κατασκευαζόμενα σε άλλες χώρες.
Το δόγμα τής «εξ ιδίων ισχύος» το έχει ασπαστεί το σύνολο του τουρκικού πληθυσμού, με πρώτο και καλύτερο τον Ερντογάν, ο οποίος συνδυάζει το οικογενειακό επιχειρηματικό συμφέρον με τα στρατηγικά σχέδια της χώρας, επενδύοντας τα οικογενειακά κεφάλαια στη βιομηχανία των αεροσκαφών UAV, με τα οποία σήμερα η Τουρκία ελέγχει το Αιγαίο.
Παράλληλα, οι μεγάλες επιχειρηματικές οικογένειες (Σαμπατζί, Κοτς, κ.λπ.) επενδύουν τεράστια κεφάλαια στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, τα οποία, σε συνδυασμό με τον ερευνητικό οργανισμό TUBITAK, έχουν αναλάβει την επιστημονική και την τεχνολογική έρευνα ανάπτυξης όπλων σύγχρονης τεχνολογίας.
Αντίστοιχη της ελληνικής Μεγάλης Ιδέας είναι το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας. Με αυτό το ιδεολογικό όπλο, ο τουρκικός στρατός ελέγχει Βόρεια Συρία και Ιράκ και μέρος της Λιβύης, ενώ προσπαθεί να ανακτήσει τον έλεγχο του ανατολικού Αιγαίου μέσω του εποικισμού των νήσων, με την αρωγή του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα, το οποίο δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο, στον ίδιο βαθμό που οι τουρκικές ελίτ την παραμονή των Βαλκανικών Πολέμων δεν αντιλαμβάνονταν τον ελληνικό κίνδυνο.
Το πολιτικό σύστημα και οι ελίτ ενδιαφέρονται μόνο για την υπεράσπιση των γερμανικών και των ιδίων συμφερόντων, ώστε να προσποιούνται ότι δεν αντιλαμβάνονται τον τουρκικό κίνδυνο. Οι οικονομικές ελίτ της Μεταπολίτευσης αδυνατούν να αντιληφθούν ότι, για να μην αντικατασταθούν από άλλους, όπως έγινε πλειστάκις στο παρελθόν, θα πρέπει να υιοθετήσουν εθνική συνείδηση, διαθέτοντας τα κεφάλαιά τους για την ανάπτυξη της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας, όπως έπραξαν οι Τούρκοι και οι Ισραηλινοί, ώστε από «μεταφορείς – ρεντρούμηδες» να μετασχηματιστούν σε βιομηχάνους.
Αποτελεί ένδειξη βιολογικής παρακμής του Ελληνισμού το γεγονός ότι ούτε ένας από τους περίφημους Ελληνες εφοπλιστές δεν διέθεσε μέρος των κεφαλαίων του για τη διάσωση των ναυπηγείων, από τα οποία θα μπορούσε να κερδίσει πολλαπλάσια χρήματα αυτών που θα επένδυε, μέσω της ναυπήγησης των «εθνικών πλοίων». Αποτελεί στοιχείο αυτοκτονικού ιδεασμού το γεγονός ότι ο Ελληνικός Στρατός, αντί να εξασκείται στις πολεμικές τέχνες, απασχολείται σήμερα με τη φροντίδα περίπου 60.000 μουσουλμάνων εποίκων και εκατομμυρίων αύριο, οι οποίοι σύντομα θα λάβουν την ελληνική υπηκοότητα, ώστε να αποτελέσουν τον εσωτερικό στρατό του Ερντογάν στη χώρα.
Αποτελεί στοιχείο ελληνικής παρακμής και κοινωνικής σήψης το γεγονός ότι οι πολιτικοί της χώρας δηλώνουν ότι «οι θάλασσες δεν έχουν σύνορα» ή ότι «θα πολεμήσουν τον νατιβισμό».
Επειδή οι Ελληνες πολιτικοί υποστηρίζουν, εμμέσως πλην σαφώς, ότι θα στραφούν εναντίον των Ελλήνων και του Ελληνισμού μέσα στην ίδια τους τη χώρα, είναι σαφές ότι ο πρωταρχικός κίνδυνος για τον Ελληνισμό είναι το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα και οι ελίτ που το στηρίζουν, και δευτερευόντως οι Τούρκοι. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως ένα νέο κοινωνικό Γουδί και έναν σύγχρονο Βενιζέλο για να σωθεί.
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
