«Άνω κάτω» πασοκογενείς, «53», προεδρικοί, με αφορμή τα εθνικά αλλά και το μήνυμα για τον Δεκαπενταύγουστο. Πυρά εκατέρωθεν από Καρανίκα, Πολάκη, Κοτζιά, Μπίστη. Στο στόχαστρο και ο αρχηγός του κόμματος Αλέξης Τσίπρας.
- Γιώργος Χατζηδημητρίου
Οξύτατες παρενέργειες και δυνάμεις φυγόκεντρες αναπτύσσονται στον ΣΥΡΙΖΑ, όσον καιρό η ηγεσία αδυνατεί να ξεκαθαρίσει τη φυσιογνωμία του κόμματος και δείχνει να μετεωρίζεται ανάμεσα στη νοσταλγία του παρελθόντος και στις επείγουσες προτεραιότητες της δύσκολης συγκυρίας. Αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων, όπως συνομολογεί η πλειοψηφία, ότι ήταν ατυχής η απόφαση για μετάθεση του 3ου συνεδρίου, το οποίο, όπως όλοι προσδοκούσαν, θα έλυνε με πειστικό τρόπο τουλάχιστον τα πολιτικά και προγραμματικά ζητήματα, αφήνοντας τις ιδεολογικές μάχες για καιρούς βολικότερους.
Στο κενό αυτό εκδηλώνεται με ασυνήθιστη ένταση, όπως συχνά συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, ένας υβριδικός διάλογος, με δημόσιες αντιπαραθέσεις και χτυπήματα που δεν κολακεύουν πάντοτε τους εμπνευστές του, τα οποία μεταφέρουν στον «έξω κόσμο» μια πνιγηρή ατμόσφαιρα άλυτων προσωπικών λογαριασμών. Ο πρόεδρος του κόμματος θεάται προς τον παρόν τις αψιμαχίες από απόσταση ασφαλείας. Ωστόσο, στο περιβάλλον του τελούν εν αναμονή κινήσεων, δεδομένου ότι αρκετοί, όπως λέγεται, «ξεθάρρεψαν» και στρέφονται ευθέως και κατά του ιδίου, αδιαφορώντας για το ότι υποτιμούν την αξία του ισχυρότερου χαρτιού του κόμματος…
Ήδη, η αναβάθμιση της Λούκας Κατσέλη, μιας εμβληματικής προσωπικότητας εγνωσμένου κύρους, σε ρόλο «αντι-Πισσαρίδη», θεωρείται ότι απονευρώνει τον ρόλο του Ευκλείδη Τσακαλώτου, στον οποίο πολλοί καταλογίζουν απουσία αυτοκριτικής, ενώ έπονται ανακοινώσεις για την οργανωτική αναδιάταξη του κόμματος με νέους τομεάρχες.
Ενδεικτικό, πάντως, της κακοδαιμονίας που ταλανίζει την Κουμουνδούρου είναι το γεγονός ότι, ακόμα και στη μεγάλη γιορτή του Ελληνισμού, τον Δεκαπενταύγουστο, ήταν αρκετό ένα σεβαστικό και ισορροπημένο μήνυμα του Αλέξη Τσίπρα για να αντιδράσουν όσοι το βρήκαν υπερβολικά θεοσεβές και συντηρητικό για ένα κόμμα που, όπως τουλάχιστον δηλώνει, παραμένει αριστερό. (Ο άλλοτε σύμβουλος Στρατηγικής του Α. Τσίπρα, Νίκος Καρανίκας, κάλεσε, διόλου ευσχήμως, τους διαφωνούντες να αποχωρήσουν, για να ακολουθήσουν οξύθυμες αντιδράσεις, όπως της πρώην βουλευτού Αννέτας Καββαδία, που έκανε λόγο για «πολιτική αλητεία»…).
Αφετέρου, οι διαδοχικές συμφωνίες για την οριοθέτηση των ΑΟΖ μεταξύ Ιταλίας και Αιγύπτου -κάτι που ήταν στην περίπτωση αυτή απολύτως αναμενόμενο για ένα κοσμοπολίτικο κόμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ…- μεταβλήθηκαν σε θέατρο σφοδρών αντεγκλήσεων. Ο Α. Τσίπρας χαιρέτισε, έστω με αστερίσκους, τη συμφωνία με την Ιταλία, αλλά χαρακτήρισε ουσιαστικά προβληματική τη συμφωνία με την Αίγυπτο, υποστηρίζοντας συνοπτικά ότι δημιουργεί κακό προηγούμενο για τις εθνικές θέσεις. Αυτό ήταν αρκετό ώστε να τεθούν σε κίνηση οι μυλόπετρες της εσωκομματικής δυσαρέσκειας και να κατηγορηθεί ο πρόεδρος του κόμματος ότι στέλνει αντιφατικά μηνύματα στους πολίτες…
Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως επίσημη έναρξη των εχθροπραξιών η πρόσφατη αρθρογραφία στο διαδίκτυο του πρώην ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά, ο οποίος υπέδειξε ευθέως ως υποκινητές της νέας έντασης τους «σημιτικούς νεοσυριζαίους», τους οποίους «στόλισε» με τον χαρακτηρισμό «παρεάκι». Ο διαρκώς «πρώην» (μια και έχει αγκυροβολήσει πρόσκαιρα σε πολλούς χώρους…) Νίκος Μπίστης, από τον κύκλο των «εκσυγχρονιστών» που βρίσκονται σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ υπό την τάση «Γέφυρα», ανέλαβε να απαντήσει, και μάλιστα αιχμηρά.
Έγραψε εισαγωγικά: «Με ανάρτησή του στο διαδίκτυο ο Νίκος Κοτζιάς επιτίθεται στους ”νεοσημιτικούς” του ΣΥΡΙΖΑ και τους λεγόμενους ”53” που διαφωνούν μαζί του στα ελληνοτουρκικά. Δικές του είναι οι διατυπώσεις, αυτός πρέπει να εξηγήσει πόθεν το πρόθεμα ”νέο” για εμάς και γιατί οι ”53” είναι ”λεγόμενοι”. Πάντως, όλοι καταλάβαμε σε ποιους απευθύνεται και, αν έμεινε κανείς με την απορία, το διευκρίνισε ο Παύλος Πολάκης, που έσπευσε να συμφωνήσει μαζί του, συνοδεύοντας τη συμφωνία του με δύο φωτογραφίες, μια του Τσακαλώτου και μια δική μου. Και με τους ”53” εμείς, οι κατά Κοτζιά ”νεοσημιτικοί και νεοσυριζαίοι”, έχουμε καθαρές σχέσεις. Συμφωνούμε μαζί τους στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, διαφέρουμε στον επιφυλακτικό τρόπο που προσεγγίζουν τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ και στον περιορισμό του στον στενό χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ομως, μπορούμε να συζητούμε επί της ουσίας, συντροφικά, χωρίς δαιμονοποιήσεις, απρέπειες και χαρακτηρισμούς. Χωρίς τα ”σηκωθείτε, αδειάστε μας τη γωνιά”, που όλο και πιο συχνά διαβάζω».
Επικαλούμενος τον μέντορα της σχολής του κατευνασμού, καθηγητή Χρήστο Ροζάκη, ο Ν. Μπίστης, και τις γνωστές απόψεις για τη μειωμένη επήρεια του Καστελόριζου, τάσσεται υπέρ ενός ευρέος διαλόγου και εφ’ όλης της ύλης με την Τουρκία, λέγοντας χαρακτηριστικά «ο διάλογος αυτός ή θα γίνει με ευρύτερη ατζέντα ή δεν θα γίνει»!
Ορμητήριο των δυνάμεων της… «αντεπανάστασης», η ιστοσελίδα commonality.gr, η οποία φιλοξενεί τις μαχητικές απόψεις της τάσης των «53», έριξε νέο λάδι στη φωτιά. Υπό τον τίτλο «Ας συνεννοηθούμε λοιπόν… δημοσίως», υπερασπίζεται τον άτυπο ηγέτη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης και πρώην υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο για όσα του καταλόγισε σε πρόσφατη ανάρτησή του ο Παύλος Πολάκης, υποστηρίζοντας ότι είναι από τους υπαιτίους της εκλογικής ήττας.
Βολές για παραβίαση του καταστατικού και των δημοκρατικών διαδικασιών
Την ίδια στιγμή, σε κείμενο που υπογράφει ο Τάκης Μαστρογιαννόπουλος, παραδοσιακό στέλεχος των «53», βάλλονται ευθέως η ηγεσία, αλλά και οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι, κακά τα ψέματα, συγκροτούν σήμερα τη συμπαγέστερη ομάδα του κόμματος.
Στο κείμενο «Ας συνεννοηθούμε λοιπόν… δημοσίως», το οποίο συνυπογράφουν οι Κώστας Καλλωνιάτης, Δημήτρης Καρέλλας και Βασίλης Σκλιάς, διατυπώνεται η βαριά κατηγορία της παραβίασης του καταστατικού και των δημοκρατικών διαδικασιών, ενώ η κριτική στρέφεται πρώτα προς τον Παύλο Πολάκη, λέγοντας: «Η κατηγορία ότι ο τέως υπουργός Οικονομικών ευθύνεται για το ότι χάθηκε η μεσαία τάξη, επειδή δεν φρόντισε να της διανείμει 7 από τα 37 δισ. του ταμειακού αποθέματος τον Αύγουστο του 2018, είναι ανεύθυνη και δείχνει επιπλέον άγνοια τόσο της πραγματικής δημοσιονομικής κατάστασης όσο και του τρόπου λειτουργίας μιας υπερχρεωμένης καπιταλιστικής οικονομίας, όπως η ελληνική. Είναι ανεύθυνη, επειδή γίνεται εκ των υστέρων, δηλαδή εκ του ασφαλούς, και μας εκθέτει στη λογική καταγγελία ότι επιδιώκουμε να κερδίζουμε ψήφους μοιράζοντας χρήματα, αντίληψη η οποία αποδείχθηκε εσφαλμένη».
Από την πλευρά του, ο Τ. Μαστρογιαννόπουλος δείχνει ξεκάθαρα στο άρθρο του ότι θεωρεί ξένο σώμα στον ΣΥΡΙΖΑ στελέχη, όπως ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος (διευθυντής της Κ.Ο.), Θάνος Μωραΐτης και Θεοδώρα Τζάκρη, ανακαλώντας παλαιότερες επικριτικές δηλώσεις τους για τον Α. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το αναπόφευκτο ηθικό δίδαγμα, σύμφωνα με τους εγγύς παρατηρητές, είναι ότι, ενώ η κυβέρνηση πελαγοδρομεί σε μια θάλασσα ανεπάρκειας και άστοχων χειρισμών στα επίμονα μέτωπα της οικονομίας, της υγειονομικής κρίσης και των ελληνοτουρκικών, ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να βρει αντιπολιτευτικό βηματισμό.
