Τότε οι Τούρκοι δεν υπήρχαν καν στις πετρώδεις ερημιές της Μογγολίας από όπου πολλούς αιώνες αργότερα ξεκίνησαν. Οι Έλληνες ήταν σε θέση να οργανώσουν μια κοινή στρατιωτική δύναμη από όλες τις πόλεις τους και να γράψουν ιστορία, υπό τον βασιλιά Αγαμέμνονα.
Η φωτιά στην αρχαία πόλη των Μυκηνών μας φέρνει στην μνήμη ιστορίες άθλων και ηρώων που γράφτηκαν πριν 4.500 χρόνια. Και αυτό είναι κάτι ιδιαίτερο που μόνο στην Ελλάδα υπάρχει. Ακόμη και μέσα από μια καταστροφή αναδύεται το φως. Πράγματα τα οποία θαυμάζει η πολιτισμένη ανθρωπότητα.
Τα ίδια όμως πράγματα είναι που στοιχειώνουν τους βαρβάρους της Ασίας. Σήμερα τυχαίνει να είναι οι Τούρκοι. Αύριο ποιος ξέρει;
Tο μόνο βέβαιο είναι πως οι Έλληνες θα είναι εδώ. Και όσο θα μπορούν να εκστρατεύουν, όπως τότε υπό τον Αγαμέμνονα, κάποιοι στην Ανατολία θα ανησυχούν. Μπορεί κάπου εκεί στην βορειοδυτική Μικρά Ασία κάποιοι να αναθάρρησαν μαθαίνοντας τα νέα της φωτιάς. Καίγονται οι αρχαίες Μυκήνες… Το ανάκτορο του Αγαμέμνονα… Ο θησαυρός του Ατρέα…
«Η ζημιά, η οποία επήλθε από τη χθεσινή πυρκαγιά, ήταν η λιγότερη δυνατή», ήταν ο μάλλον δυσάρεστος για κάποιους απολογισμός, που έδωσε η υπουργός Πολιτισμού. Αλλά και να ήταν μεγαλύτερη; Μπορούσε μια φωτιά να κάψει την κληρονομιά των Ατρειδών; Το πνεύμα του Αγαμέμνονα; Υπάρχει δύναμη στην γη ικανή να σιγήσει την φωνή του Ομήρου που από τα βάθη της ιστορίας θυμίζουν θεούς και ήρωες που οδηγούσαν στους ανθρώπους στην μάχη; Που κατακυρίευσαν το «ιερόν πτολίεθρον» της Τροίας μέσα από θυσίες, αντιπαραθέσεις αλλά και τεχνάσματα που έθεσαν τις βάσεις αυτού που σήμερα ονομάζουμε τέχνη του πολέμου.
Αυτό το πνεύμα, το αλώβητο από φωτιά, δεν βρίσκεται τώρα στις Μυκήνες. Βρίσκεται στον Έβρο, βρίσκεται στο Καστελλόριζο, βρίσκεται στην Κύπρο (που ούτε αυτή είχε απουσιάσει από την εκστρατεία της Τροίας), βρίσκεται εκεί που πλέουν τα καράβια του Στόλου μας, εκεί που πετούν τα αεροπλάνα μας. Με τα όπλα στραμμένα προς ανατολάς. Προς τα εκεί από όπου ξεκίνησαν οι βάρβαροι.
«Δεν δημιουργήθηκαν θερμικά φορτία, τα οποία θα επιβάρυναν και θα οποία θα δημιουργούσαν σοβαρά προβλήματα στους δομικούς λίθους των μνημείων» συνεχίζει η ψυχρή γλώσσα του απολογισμού της υπουργού.
Αλλά ποια δύναμη θα μπορούσε να διαρρήξει την δομική ομοιογένεια των Ελλήνων που συνασπίζονται όταν απειλούνται τα ιερά και η γη μας;
Και αυτή την στιγμή η Τουρκία του Ερντογάν, απειλεί. Από εκεί όπου κάποτε βρισκόταν η Τροία ο Ερντογάν διεκδικεί θάλασσες και νησιά ελληνικά. Την Τροία όμως η φωτιά την κατέστρεψε. Τα ανάκτορα των Μυκηνών υπάρχουν.
«Το Μουσείο είναι ανοικτό και αύριο θα ανοίξει και ο αρχαιολογικός χώρος» μας λέγει το υπουργείο Πολιτισμού. Αυτές οι πέτρες αντέχουν. Όπως άντεξαν πριν 13 χρόνια οι κίονες του ναού του Επικουρείου Απόλλωνος κοντά στην Αρχαία Ολυμπία, όταν μαίνονταν οι μεγάλες φωτιές της Ηλείας, λίγα χιλιόμετρα στα δυτικά.
Αστυνομία και Πυροσβεστική διερευνούν τα αίτια της φωτιάς. Και τώρα όπως και το 2007 οι φωτιές είναι ύποπτες. Δεν μπορούμε και πάλι να το αφήσουμε έτσι. Οι «πέτρες» της κληρονομιάς μας έχουν ακόμη τις πνοές εκείνων που έγραψαν τις απαρχές της Ιστορίας μας. Στο έδαφος, το μαυρισμένο σήμερα από την φωτιά υπάρχουν τα ίχνη των πολεμικών αρμάτων. Κάποιο από αυτά ήταν του Αγαμέμνονα.
πηγή: «ΕΣΤΙΑ»
