Όπως είναι γνωστό, η δράση γεννά αντίδραση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μειώνεται η αποτελεσματικότητα της δράσης και να ενισχύεται αυτή της αντίδρασης, δημιουργώντας συνήθως μια πόλωση, όπου οι δύο πλευρές τείνουν σε μια εξισορρόπηση.
- Από τον Γιάννη Κουριαννίδη
Σε μια κοινωνική αντιστοίχιση παρατηρείται η ενίσχυση αυτής της πόλωσης με τη συσπείρωση των γενεσιουργών αιτίων δημιουργίας της, δηλαδή των ανθρώπων, στους υποστηρικτές κάθε πλευράς. Το αποτέλεσμα είναι η δράση τους να ενισχύεται όχι μόνο από φυσικά αίτια, αλλά και από δευτερογενείς δυναμικές που αναπτύσσονται λόγω πολιτικών και κοινωνικών σκοπιμοτήτων.
Το βλέπουμε αυτό στις μέρες μας με όσα ακούγονται και λέγονται για το θέμα της πανδημίας και την αποτελεσματικότητα των μέτρων αντιμετώπισής της. Από τη μια πλευρά, ο ΠΟΥ και οι κυβερνήσεις των χωρών, και, από την άλλη, τεράστιες πλέον ομάδες πολιτών (αλλά και επιστημόνων) που αμφισβητούν όσα λέγονται επισήμως.
Αυτά που συμβαίνουν στην πατρίδα μας έχουν φυσικά την αντιστοίχισή τους και στο εξωτερικό, ίσως μάλιστα πολύ πιο έντονα σε αρκετές περιπτώσεις. Στην Ελλάδα υπήρξε μια ιδιαιτερότητα κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας, όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη, προς έκπληξη πολλών, επέλεξε να προτάξει την προστασία της ανθρώπινης ζωής αντί για τον περιορισμό των επιπτώσεων στην οικονομική ζωή της χώρας.
Η καθημερινή παρουσία του κ. Τσιόδρα, κυρίως, κατά το διάστημα εκείνο, στις τηλεοράσεις όλων των νοικοκυριών, αλλά και η επιβολή πρωτόγνωρων και εντυπωσιακών μέτρων περιορισμού από τον κ. Χαρδαλιά επέβαλαν την κυβερνητική γραμμή, με αποτέλεσμα τον περιορισμό των κρουσμάτων και απωλειών σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Η κυβέρνηση όμως δεν έδειξε την ίδια ευαισθησία στη συνέχεια, όταν διαπίστωσε ότι η λεγόμενη «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού απειλείτο με αφανισμό για φέτος, και αποφάσισε να σώσει ό,τι μπορούσε να σωθεί. Το αποτέλεσμα ήταν η απότομη αύξηση κρουσμάτων και θυμάτων, κάτι που ενισχύθηκε και από τη γιγάντωση ενός κύματος αμφισβήτησης των μέτρων, που βρήκε απήχηση σε ετερόκλητες πληθυσμιακές ομάδες, διατρέχοντας το σύνολο της κοινωνίας.
Η αμφισβήτηση αυτή δεν περιορίστηκε μόνο σε εκκλησιαστικούς κύκλους, όπου ήταν αρκετά έντονη ήδη από την πρώτη στιγμή, με το κλείσιμο των ναών και τη ματαίωση λατρευτικών και πανηγυρικών εκδηλώσεων, αλλά απέκτησε και πολιτικό πρόσημο με τη μικροπολιτική κριτική που ασκήθηκε στα μέτρα από την αντιπολίτευση, από οικονομικά συμφέροντα που πλήττονταν, από συνωμοσιολόγους που έψαχναν νανοσωματίδια και τσιπάκια σε ανύπαρκτα εμβόλια τα οποία ΘΑ κυκλοφορήσουν, σε προφητείες αγίων και μη κ.λπ.
Η κυβέρνηση, βλέποντας πλέον την αντίδραση και τα κρούσματα ανυπακοής να θεριεύουν, αφού δεν επαρκούσαν πλέον οι «εθνικοί τρομοκράτες της», υπό τη μορφή υπουργών, λοιμωξιολόγων, αθλητών, καλλιτεχνών κ.λπ., αποφάσισε να αποποιηθεί τις ευθύνες της και να τις μετακυλίσει στους πολίτες.
Έτσι, άρχισε να μεγεθύνει μεμονωμένα περιστατικά ανάγοντάς τα σε κανόνα, όπως κάποιο πάρτι ασυνείδητων εκπροσώπων του jet-set της Μυκόνου ή ενός επίσης ασυνείδητου τσόγλανου, που μετέφερε από ένα πάρτι της Χαλκιδικής τον κορωνοϊό στο γηροκομείο του Ασβεστοχωρίου.
Αυτά τα μεμονωμένα περιστατικά επιχειρήθηκε να ενοχοποιηθούν για το 87% των κρουσμάτων που, κατά την κυβέρνηση, είναι τα «εγχώρια» και οφείλονται στους Έλληνες, έναντι «μόνο» του 13% των εισαγόμενων! Φυσικά, κουβέντα για την αναλογία Ελλήνων και εισερχομένων στη χώρα (που φυσικά δεν είναι μόνο 1 προς 6,7), ούτε για το ότι μόλις και μετά βίας ελέγχθηκε το 10% όσων έρχονταν στην Ελλάδα.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση επέλεξε να αντιμετωπίσει την -όντως ανεύθυνη- τερατολογία της αμφισβήτησης με μια δική της τερατολογία, που είναι πιο επικίνδυνη, διότι είναι θεσμική, και, για τον λόγο αυτόν δεν επιτρέπεται να εκχυδαΐζεται. Τι πιο ακλόνητο επιχείρημα, αλήθεια, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει από το ότι, από τα 36 κρούσματα του γηροκομείου στο Ασβεστοχώρι, μετράμε ήδη 19(!) νεκρούς;
Θα συμφωνήσω ότι η βλακεία είναι ανίκητη και μη δεκτική σε επιχειρήματα, αλλά ποιος, αλήθεια, θα μπορούσε να ισχυριστεί πως η αιτία θανάτου των ανθρώπων αυτών δεν ήταν ο κορονοϊός, αλλά ότι έτσι ξαφνικά όλοι αυτοί αποφάσισαν να πορευθούν παρέα στον άλλον κόσμο;
*Δημοτικός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης
«Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική»
