Σκηνή πρώτη, θερινή, κατά τη διάρκεια των μακρόσυρτων διακοπών του Αλέξη Τσίπρα σε κάποιο νησί του Αιγαίου:
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
«Πώς μας βλέπεις;» ρωτά ο αρχηγός της αντιπολίτευσης νεαρό σερβιτόρο ταβέρνας που του συστήνεται ως… δεξιός. Είναι η εποχή που έχει «χτυπήσει» πρώτη φορά ο Τσακαλώτος με το άρθρο στην «Εποχή» και κατηγορεί την Κουμουνδούρου για «προεδρολαγνεία». Κλασικό κόμπλεξ ανωτερότητας εγγράμματου ακαδημαϊκού απέναντι σε απλό πτυχιούχο ΕΜΠ, πλην «λαοπρόβλητο».
Ο νεαρός διστάζει, αλλά το πετάει: «Τι να σας πω, κύριε πρόεδρε! Από όσο διαβάζω στις εφημερίδες, αυτοί που σας αμφισβητούν έχουν 6-7 βουλευτές το πολύ μαζί τους. Εμείς στο κόμμα μας τα λύνουμε απλά αυτά τα ζητήματα, όπως δείχνει το παρελθόν μας. Τους διαγράφουμε! Αν δεν τρέξει λίγο αίμα στην αρένα, αρχηγός δεν γίνεσαι»! Ο Τσίπρας γέλασε και του απάντησε: «Εμάς κατηγορείτε για σταλινικούς, αλλά τελικά εσείς είστε»!
Σκηνή δεύτερη: Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, μέλος της διακομματικής για τη Θράκη, από την ομάδα των αντιφρονούντων, συζητά χαμηλόφωνα με συνάδελφό του από άλλο κόμμα για το ζήτημα της εκλογής μουφτή. «Ζυμώνονται». «Βρε παιδί μου, μήπως θα έπρεπε να συμπέσουν Ελλάδα και Τουρκία σε ένα πρόσωπο, να το συμφωνούμε και να εκλέγεται από ειδικό εκλεκτορικό;» Στήλη άλατος ο δεύτερος. «Ναι, βεβαίως, να παραδώσουμε και τα κλειδιά στην Αγκυρα!» η απάντηση του έτερου βουλευτή. Λήξη συζήτησης.
Σκηνή τρίτη, το περασμένο Σάββατο. Με καλεί ο παλαιός συνάδελφος Στάθης Σχινάς να σχολιάσω στην εκπομπή του στον ραδιοφωνικό σταθμό Στο Κόκκινο την ομιλία Τσίπρα στη ΔΕΘ. «Μα καλά, τώρα τη θυμήθηκε τη μεσαία τάξη;» λέω στον αέρα και αποκαλύπτω ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έμεινε άφωνος όταν αμέσως μετά τις εκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε τη μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% από το 2019.
Ο Τσακαλώτος τού έλεγε, δεν γίνεται, «από του χρόνου». Και ο τέως πρωθυπουργός, εκών άκων, συμφωνούσε. Μόλις τέλειωσε η συνέντευξή μου στο Στο Κόκκινο, έμαθα πως έπεσαν «βροχή» τα τηλέφωνα διαμαρτυρίας στο τηλεφωνικό κέντρο του σταθμού από συριζαίους ακροατές. «Μα καλά, τον αφήνετε να επιτίθεται στον Τσίπρα και τον Τσακαλώτο;». Διαβάστηκαν και μηνύματα διαμαρτυρίας στον αέρα.
Γιατί σας δίνω αυτή την ισχυρή γεύση για την κατάσταση που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί πρέπει να παρακολουθούμε τι γίνεται στην αντιπολίτευση. Η κατάσταση που επικρατεί σε αυτήν αποτελεί μεταβλητή πολιτικών εξελίξεων. Ποιος μας λέει ότι ο πρωθυπουργός δεν θα προκηρύξει εκλογές στο τέλος της άνοιξης ζητώντας εξουσιοδότηση για Ελληνοτουρκικά και μνημόνιο, αν ο ΣΥΡΙΖΑ χτυπά διάλυση, διχαζόμενος αν πρέπει να τον αποκαλεί «απατεώνα» ή «άπατρι και διεθνιστή»; Ο πειρασμός, μεγάλος. Κερδίζεις; Καθαρίζεις! Δεν κερδίζεις; Μοιράζεσαι τις ευθύνες για τα μέτρα με άλλον σε συνασπισμό.
Έχει αξία να παρατηρούμε λοιπόν τη διεργασία. Το «άπατρις και διεθνιστής» της Τζάκρη δεν ξεσήκωσε θύελλα γιατί το απηύθυνε στον Μητσοτάκη. Ξυπνάτε. Σήμανε συναγερμό γιατί απαξίωνε βασικές ιδεολογικές αρχές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, όπως ο διεθνισμός.
Προφανώς και στα κόμματα της Αριστεράς δεν υπάρχουν απάτριδες και μάλιστα με δόλο. Αλλά υπάρχουν κορυφαία στελέχη τους που δηλώνουν πρώτα «πολίτες του κόσμου» και μετά πατριώτες. Η ταύτισή τους με το έδαφος είναι πιο χαλαρή. Η λέξη «πατρίδα» δεν χρησιμοποιείται πολύ, γιατί θεωρείται «δεξιά».
Όταν είπα στο Κόκκινο ότι δεν είναι δυνατόν ο ΣΥΡΙΖΑ να ζητά -σωστά- συμμετοχή του Δημοσίου στα διοικητικά συμβούλια τραπεζών χωρίς να κάνει αυτοκριτική για την παράδοση των τραπεζών με νομοσχέδιο Τσακαλώτου και έγκριση Τσίπρα σε ξένους διευθύνοντες συμβούλους επί των ημερών του (μέσω ταμείου χρηματοπιστωτικής σταθερότητος), έγινε χαμός! Η Τζάκρη με αυτό το άθλιο που είπε κατά του Κυριάκου στην πραγματικότητα χτύπησε εσωκομματική φλέβα. Εάν θέλουμε λοιπόν να σχηματοποιήσουμε την αντιπαράθεση στην Αριστερά, αυτή έχει ως εξής: Το 32% που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές και είναι «τσιπρικό» κατά 80% (τέως ΠΑΣΟΚ, ψηφίζει σταθερά Αριστερά από το 2012) παρακολουθεί να μάχονται δύο στρατόπεδα με όρους 3%.
Η ομάς Τσακαλώτου κ.λπ. είναι η παλαιά Αριστερά των σαλονιών, που κολακεύεται να κάνει παρέα με τη φιλελεύθερη Δεξιά. Έχει όσμωση: τον κοσμοπολιτισμό. Είναι αμφίβολο αν επιθυμεί την επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Μια χαρά βολεύεται και ως πεφωτισμένη αντιπολίτευση.
Η χημεία της με την ομάδα Τσίπρα είναι χείριστη. Δεν αντέχουν να τους διοικεί το κόμμα ένας «αγράμματος» κατ’ αυτούς τύπος, που ήρθε από το πουθενά και εγκαθιδρύθηκε. Η ομάς Τσακαλώτου έχει ένα χάντικαπ όμως: έχει μόρφωση, αλλά δεν έχει ψήφους. Τραγική μειοψηφία στην κοινωνία. Η ομάς Τσίπρα πάλι έχει το ανάποδο: έχει έρεισμα και ψήφους, αλλά όχι το απαραίτητο επίπεδο για να κατακτήσει την Κεντροαριστερά. Το ρόστερ του αρχηγού είναι με φωτεινές εξαιρέσεις προβληματικό.
Η ευλογία για τη Ν.Δ. είναι πως ο Τσίπρας δεν θέλει να γίνει σταλινικός και να ξεκαθαρίσει την κατάσταση στο κόμμα του. Ούτε ψάχνει ως σκάουτερ, όπως ο Κυριάκος στην αντιπολίτευση, νέο αίμα. Αρκεί το ιερατείο! Είναι ισορροπιστής για να μη χρεωθεί τη διάσπαση όπως και το 2015.
Προτιμά να είναι ομαδάρχης παρά αρχηγός. Είναι επίσης άτολμος. Διστάζει να συγκρουστεί με τους εκπροσώπους του λαϊκισμού στον δικό του χώρο, απλώς στέλνει μηνύματα. Αποσύρει κάποιους από την κυκλοφορία μέσω ανασχηματισμού, αλλά εκείνοι παραμένουν στην κυκλοφορία. Δίνει καθυστερημένα ερώτηση στη ΔΕΘ σε μέσα αφοσιωμένα σε αυτόν μεν, που έγιναν αντικείμενο αντιπαράθεσης δε. Στην πραγματικότητα ο αρχηγός της αντιπολίτευσης ακολουθεί πολιτική «ώριμου φρούτου».
Περιμένει τη στιγμή που οι πολίτες θα αρχίσουν να κοιτούν επικριτικά τον πρωθυπουργό και θα σταματήσουν να κοιτούν προς το μέρος του. Διαχειρίζεται την κατάσταση λοιπόν με γιατροσόφια και προσέχει -από τα λίγα κοινά με τον Τσακαλώτο- να διατηρεί τα ερείσματά του στον ξένο παράγοντα.
Η πείρα έχει δείξει πως αυτή η τακτική δεν βγάζει πουθενά. Να αφήνεις τα γεγονότα και τους άλλους να «τρέξουν» για να ορίσουν τις τύχες σου. Γι’ αυτό και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που έχει βουνό να ανέβει τον χειμώνα, δεν θα αφήσει την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη. Νομίζω ότι μέσα στο 2021, όπως προέβλεπε και ο αρχικός του σχεδιασμός, θα έχουμε πολιτικές εξελίξεις.
Ο πρωθυπουργός ταλαντεύτηκε γι’ αυτό το φθινόπωρο, όπως σας ενημερώσαμε εγκαίρως, αλλά τελικώς δεν άλλαξε δρομολόγιο. Καλύτερους «σύμμάχους» από τον αγγλοτραφή Τσακαλώτο και από τον άτολμο Τσίπρα δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί.
