Εργαλείο της αβύσσου είναι η τηλεόραση, που μαγνητίζει τα μάτια, που πολιορκεί τις συνειδήσεις των αποχαυνωμένων ανθρώπων…
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Όποιος παλεύει με τέρατα, πρέπει να προσέξει να μη γίνει τέρας. Κι όταν κοιτάς πολλή ώρα μέσα σε μια άβυσσο, κοιτάει και η άβυσσος μέσα σε σένα». Φρειδερίκου Νίτσε, «Πέρα από το καλό και το κακό. Πρελούδιο σε μια φιλοσοφία του μέλλοντος», σελ. 75, εκδόσεις Νησίδες.
Η σκέψη του Νίτσε σε αυτόν τον αφορισμό στηρίζεται στην ανθρώπινη εμπειρία αλλά και στον φυσικό νόμο: με ό,τι συντονιζόμαστε σε αυτό τείνουμε να ομοιάσουμε, αυτό μάς καθορίζει. Η ενασχόληση με τα τέρατα, προφανώς, σμιλεύει τον εσωτερικό και εξωτερικό κόσμο μας κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των τεράτων.
Υπάρχει και η άβυσσος. Πάντοτε ανταποδίδει το βλέμμα που της ρίχνουμε. Είναι ένα άπειρο πεδίο που απορροφά πάσα εκλυόμενη ενέργεια που κατευθύνεται προς αυτό και την επιστρέφει ισόποση, αλλά με αντεστραμμένη πολικότητα. Της δίνεις θετικό, σ΄το επιστρέφει αρνητικό.
Η άβυσσος είναι το κατοπτρικό είδωλο των δυνατοτήτων και των αδυναμιών μας. Των αρετών και των πτώσεών μας. Της χαμέρπειας και των υπερβάσεών μας. Τα εργαλεία της αβύσσου ουδέποτε σταματούν να παράγονται και να εξελίσσονται. Στις ημέρες μας έχουν πολλαπλασιαστεί και ισχυροποιηθεί. Η εμβέλειά τους έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκώμενο όριο και σύνορο.
Ωστόσο, η κεντρική τους στόχευση είναι η ίδια: η αποξήρανση των ανθρώπων από χρόνο, ισχύ και ψυχικό δυναμικό. Εργαλείο της αβύσσου, για παράδειγμα, είναι η τηλεόραση, που μαγνητίζει τα μάτια, που πολιορκεί τις συνειδήσεις των αποχαυνωμένων ανθρώπων, οι οποίοι έριξαν εθελουσίως τις πύλες των συνειδήσεών τους ανοίγοντας τα μάτια και κοιτάζοντας με τις ώρες προγράμματα που… αποπρογραμματίζουν τον λογισμό από καθετί υψηλό, αληθές και δημιουργικό. Οι ψηφιακές χωματερές της τηλεόρασης μολύνουν τη νοόσφαιρα με ψέματα, κλισέ, κοάσματα υπεράσπισης χυδαίων συμφερόντων και ρουφούν αδιάκοπα χρόνο και ουσία από τα αποκαμωμένα θύματά τους. Τελειώνει ο βίος και ο θνητός διαπιστώνει ότι το μόνο αποτύπωμα που άφησε στον κτιστό κόσμο ήταν το ανάγλυφό του, ένα θλιβερό βαθούλωμα πάνω στον καναπέ, βλέποντας τηλεόραση.
Το αυτό ισχύει και για τον αχαρτογράφητο ωκεανό του διαδικτύου, τη Λερναία Υδρα που σχεδιάστηκε σε δυαδικό κώδικα και κάθε τόσο πολλαπλασιάζει την αποτελεσματικότητά της αποκτώντας ακόμα ένα απαίσιο κεφάλι δίπλα στα ήδη υπάρχοντα. Οι ζωές δισεκατομμυρίων παγιδεύτηκαν στην κινούμενη άμμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και το είδος από ανθρώπινο τείνει να καταντήσει εκείνο της δίποδης μηχανής που αντιδρά σε ψηφιακά ερεθίσματα ευαρέσκειας και απαρέσκειας – τα αποκαλούμενα likes.
Η πολιτική, ειδικά στην αδιάκοπα διασυρόμενη «Ελλάδα» του Μεταπολέμου, είναι κι αυτή εργαλείο της αβύσσου, που καταναλώνει σαν μαύρη τρύπα πόρους -ηθικούς, πνευματικούς και υλικούς- και τους παροχετεύει στον κοπρώνα της όζουσας, κοτσαμπάσικης κλεπτοκρατίας αφελληνισμένων οικογενειών, των φερουσών «βαρέων» και «ιστορικών» επιθέτων…
Κι η ελπίδα στο συλλογικό καλό, εδώ, στις μέρες μας, δίχως να προηγηθεί βελτίωση των μονάδων που απαρτίζουν το σύνολο, αποτελεί το φοβερότερο εργαλείο και το φονικότερο όπλο της αβύσσου.
Όχι, λοιπόν. Δεν θα πάνε καλύτερα τα πράγματα εδώ γιατί δεν πρέπει να πάνε. Οι πολιτικοί θα συνεχίσουν να ψεύδονται, να εξαπατούν, να εκποιούν ό,τι βρίσκεται μπροστά τους. Οι θεσμοί θα συνεχίσουν να προσποιούνται ότι υπάρχουν ενώ απλά αποτελούν νομιμοποιητικό πρόσχημα των ισχυρών για να επιβάλλουν τη θέλησή τους. Η αδικία θα σαρώνει όσα στέκονται ακόμη ορθά, ενώ η βαρβαρότητα θα φέρει ες έδαφος τα οικοδομήματα που αξίζει να στέκουν ακόμα. Αν κάποιος δεν θέλει να χάνει χρόνο και να αιμορραγεί ψυχικά και άσκοπα ας πάψει να ελπίζει στους άλλους και να περιμένει ότι το περιβάλλον θα έρθει στη θέση του, θα καλυτερέψει. Μόνο καθένας μόνος του μπορεί να καλυτερεύει, καλλιεργώντας τον εσωτερικό κήπο του, πράττοντας το αγαθό, μιλώντας λίγο και εργαζόμενος πολύ.
Μη χάνετε χρόνο περιπλανώμενοι σε ονειροπαγίδες συλλογικής λύτρωσης ενώ δεν έχετε δαπανήσει ούτε κλάσμα από αυτό το πολύτιμο περιουσιακό αγαθό, το μόνο που διαθέτουν οι άνθρωποι, στην προσωπική βελτίωσή σας. Τα πράγματα έξω θα πάνε πολύ χειρότερα, πιο πολύ από ποτέ. Εντός, όμως, μπορεί να ανατείλει αβασίλευτος ήλιος.
