Σήμερα η συνέχεια της δημοσίευσης αποσπάσματος από το αποκαλυπτικό άρθρο της εφημερίδας «The Independent» για την «Τέχνη» εντός εισαγωγικών
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 21/10/1995, το υπογράφει η Frances Stonor Saunders και βρίσκεται εδώ.
«Γιατί τους υποστήριξε (τους… μοντέρνους καλλιτέχνες) η CIA; Επειδή στον πόλεμο προπαγάνδας με τη Σοβιετική Ένωση αυτό το νέο καλλιτεχνικό κίνημα θα μπορούσε να τεθεί ως απόδειξη της δημιουργικότητας, της πνευματικής ελευθερίας και της πολιτιστικής δύναμης των ΗΠΑ. Η ρωσική τέχνη, δεμένη σφιχτά στον κομμουνιστικό ζουρλομανδύα, δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στην πρόκληση.
Η ύπαρξη αυτής της πολιτικής, που φημολογείται και συζητείται εδώ και πολλά χρόνια, επιβεβαιώθηκε πρώτη φορά από πρώην αξιωματούχους της CIA. Χωρίς να το γνωρίζουν οι καλλιτέχνες, η νέα αμερικανική τέχνη προωθήθηκε κρυφά με μια πολιτική γνωστή ως “μακρύ λουρί” – με τρόπους παρόμοιους με εκείνους που χρησιμοποιούσε η CIA για να στηρίξει το περιοδικό “Encounter”, που εκδόθηκε από τον Στέφεν Σπέντερ.
Η απόφαση να συμπεριληφθούν ο πολιτισμός και η τέχνη στο ψυχροπολεμικό οπλοστάσιο των ΗΠΑ λήφθηκε μόλις ιδρύθηκε η CIA, το 1947. Η νέα αυτή υπηρεσία, θορυβημένη από την απήχηση που είχε ακόμα ο κομμουνισμός σε πολλούς δυτικούς διανοουμένους και καλλιτέχνες, δημιούργησε ένα τμήμα, το Propaganda Assets Inventory, το οποίο στην ακμή του μπορούσε να επηρεάσει περισσότερες από 800 εφημερίδες, περιοδικά και δημοσιογραφικούς οργανισμούς. Κυκλοφορούσε μάλιστα ένα αστείο γι’ αυτό το παρακλάδι της Υπηρεσίας· ότι ήταν σαν ένα τζουκ μποξ: όταν η CIA πατούσε ένα από τα κουμπιά, μπορούσε να ακούσει οποιαδήποτε μουσική ήθελε σ’ οποιοδήποτε σημείο του κόσμου.
Το επόμενο βασικό βήμα έγινε το 1950, όταν ιδρύθηκε η Διεύθυνση Διεθνών Οργανισμών (IOD) υπό τον Τομ Μπράντεν. Αυτό το γραφείο επιχορήγησε την παραγωγή της “Φάρμας των Ζώων” του Τζορτζ Οργουελ σε κινούμενα σχέδια, χρηματοδοτούσε Αμερικανούς καλλιτέχνες τζαζ, ρεσιτάλ όπερας και τη διεθνή περιοδεία της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βοστόνης. Οι πράκτορές της τοποθετήθηκαν στον κινηματογράφο, στους εκδοτικούς οίκους, ακόμη και ως συγγραφείς ταξιδιών για τους διάσημους οδηγούς Fodor. Και τώρα ξέρουμε ότι το αναρχικό πρωτοποριακό κίνημα της Αμερικής προωθούσε τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό».
