Για την Ελλάδα μη με ρωτήσετε
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Δεν μπορώ να προβλέψω ποιος θα ήταν καλύτερος Αμερικανός πρόεδρος από τους δύο που μονομαχούν τη «Σούπερ Τρίτη». Δεν έχω καθαρή άποψη και θα σας πω γιατί. Την αμερικανική εξωτερική πολιτική έναντι της χώρας μας και συνολικότερα στην ανατολική Μεσόγειο διαμορφώνει ένας στενός πυρήνας σκληρών γραφειοκρατών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και δευτερευόντως του Πενταγώνου, που δεν διακρίνονται για την ευαισθησία τους στις ελληνικές αιτιάσεις. Είναι οι ίδιοι που εισηγήθηκαν την καταστροφική πολιτική των ΗΠΑ στα Βαλκάνια, οι ίδιοι που ενθάρρυναν την «Αραβική άνοιξη» και εξέθρεψαν το τέρας του Ισλαμικού Κράτους. Προέρχονται πρωτίστως από το Δημοκρατικό Κόμμα. Κι ανάμεσά τους δεν υπάρχουν «φιλέλληνες», μη γελιέστε.
Οι γεωστρατηγικές προτεραιότητες των ΗΠΑ είναι υπόθεση του «βαθέος αμερικανικού administration» και σπανιότερα του εκάστοτε προεδρικού επιτελείου. Σε αυτή δε τη συγκυρία, η τύχη της Ελλάδας κρίνεται αποκλειστικά και μόνο από την εξέλιξη της σχέσης Αγκυρας – Ουάσινγκτον, που, ευτυχώς για εμάς, χάρις στον Ερντογάν εμφανίζει δομικές ρωγμές, αλλάζοντας σταδιακά τη θέση της Τουρκίας στη στρατηγική αντίληψη και τον γεωπολιτικό σχεδιασμό της υπερδύναμης.
Ασφαλώς και τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Αν ένας Ελληνας πρωθυπουργός με νεφρά κωδικοποιούσε το μήνυμα σε έναν Αμερικανό πρόεδρο, ειδικά έναν τύπο σαν τον Τραμπ, που ενθουσιάζεται με γρήγορα deals, λέγοντας «μεγάλε, εδώ είμαστε. Ο αντιαμερικανισμός απέθανε κι είμαστε έτοιμοι να γίνουμε 51η πολιτεία των ΗΠΑ, για να ξεφύγουμε από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των Γερμανών. Αλλά μη μας θεωρείς δεδομένους. Τι δίνεις;», η πατρίδα μας θα μπορούσε να χτίσει μια διαφορετική σχέση με τις ΗΠΑ. Με τους σημερινούς Ελληνες πολιτικούς όμως αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Δίνουν στους Αμερικανούς τζάμπα όλα όσα τους ζητούν και έχουν πουλήσει την ψυχή τους στους Γερμανούς. Επομένως, ελάχιστη διαφορά μεταξύ Τραμπ και Μπάιντεν θα προκύψει για την Ελλάδα, στον βαθμό που εξακολουθούμε να εκλέγουμε τους ίδιους ψοφοδεείς και «εξαρτημένους».
Αν οι Ελληνες πολιτικοί δεν απαιτήσουν, δεν υπάρχει καμία περίπτωση οι Αμερικανοί να συγκινηθούν. Έτσι κι αλλιώς, οι δηλώσεις των δύο υποψηφίων για τη διένεξη στο Αιγαίο, μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, υπήρξαν εξίσου στρογγυλές και αποστασιοποιημένες. Στο γνωστό μοτίβο των παραινέσεων για «αυτοσυγκράτηση», με στόχο να βρεθεί λύση μέσω διαλόγου. Και στο βάθος «αμοιβαίες υποχωρήσεις»… Για να μην αδικώ, ωστόσο, τον Μπάιντεν, έχει πράγματι ένα καλύτερο «ιστορικό» φιλικών δηλώσεων προς την Ελλάδα και την Κύπρο. Αυτό όμως δεν μου λέει τίποτα. Για θυμηθείτε λίγο τον Δημοκρατικό Τζίμι Κάρτερ, που υποσχόταν ότι θα διώξει τον Αττίλα, πανηγυρίσαμε για την εκλογή του κι αυτός παρασκηνιακά εργαζόταν για την άρση του εμπάργκο όπλων προς την Τουρκία… Μα ο γαμπρός του Τραμπ κάνει μπίζνες στην Τουρκία με τον… ομόλογο, γαμπρό του «σουλτάνου», επισημαίνουν κάποιοι. Μόνο που ο γαμπρός Τζάρεντ κάνει μπίζνες γενικώς, όχι μόνο στην Τουρκία. Και πρωτίστως αναφέρεται στο Ισραήλ, αυτό πρέπει να το καταλάβουμε.
Πρόσφατα, επίσης, ο «φιλέλληνας» Μπάιντεν προσέλαβε στο επιτελείο του τον αρχιερέα του τουρκικού λόμπι στις ΗΠΑ, είδηση που μυστηριωδώς «σνόμπαραν» όλα τα ελληνικά media. Ο Βόσνιος μουσουλμάνος Ελβίρ Κλέμπιτς ήταν μέχρι πρότινος επικεφαλής του «Οργανισμού Τουρκικής Κληρονομιάς». Του μεγαλύτερου φορέα, δηλαδή, τουρκικής προπαγάνδας στις ΗΠΑ, που ιδρύθηκε το 2014 και, όπως αποκάλυψαν τα WikiLeaks τρία χρόνια αργότερα, λειτουργούσε αποκλειστικά κατ’ εντολήν Ερντογάν.
Στήθηκε από τον γαμπρό του Μπεράτ Αλμπαϊράκ, τότε υπουργό Ενέργειας, με μοναδικό στόχο να διαφημίζει τα κατορθώματα της πολιτικής του πεθερού του, να ξεπλύνει τις βρομοδουλειές του κουνιάδου του Μπιλάλ Ερντογάν με τον Τουρκο-ιρανό τραπεζίτη Ρεζά Ζαράμπ, αλλά και να μπλοκάρει την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων στην Ουάσινγκτον. Ο ίδιος άνθρωπος, λοιπόν, που υπηρέτησε τέτοιους στόχους, επιλέχθηκε από τον Μπάιντεν ως επικεφαλής του τομέα…(κρατηθείτε) «Εθνικών Δεσμών και Εθνοτικής Σύμπλεξης (σ.σ.: πρόσμειξης)» της προεκλογικής του καμπάνιας. Εσείς τι καταλαβαίνετε;
Μην κουράζεστε, λοιπόν, διακινδυνεύοντας προβλέψεις για την Ελλάδα, και κυρίως μην καταναλώνετε τον σανό που σερβίρουν τα μέσα ενημέρωσης περί «φιλελληνισμού» ή «ανθελληνισμού» των δύο υποψηφίων. Η διαφορά, αν υπάρχει, είναι οριακή.
Αντιθέτως, για την παγκόσμια σκηνή οι επιπτώσεις του εκλογικού αποτελέσματος είναι μεγάλες και καθοριστικές. Σε επίπεδο χαρακτήρων και οι δύο υποψήφιοι έχουν τα υπέρ και τα κατά τους. Ο Τραμπ είναι τρελάρας, αντισυμβατικός και παρορμητικός, ενίοτε στο όριο της γραφικότητας, είναι όμως γρήγορος στις αποφάσεις, ξέρει καλά την οικονομική πιάτσα και η προεδρία του, με εξαίρεση ίσως της υποτίμησης της απειλής από τον Covid-19, δεν έχει στιγματιστεί από το «μεγάλο λάθος». Επιπλέον, είναι πάμπλουτος, και αυτό σημαίνει ότι έχει μικρότερη εξάρτηση από κατεστημένα οικονομικών συμφερόντων που θα μπορούσαν να του επιβάλουν αναγκαστικές πολιτικές ατζέντες, όπως, π.χ., η κλιματική αλλαγή.
Ο Μπάιντεν, από την άλλη, είναι ένας συστημικός επαγγελματίας πολιτικός, γνήσιο τέκνο του Δημοκρατικού Κόμματος, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Εξαρτάται απόλυτα από το βαθύ πλέγμα συμφερόντων που ενώνει τους «βαρόνους» του κόμματος, όπως το ζεύγος Κλίντον. Πρακτικά, δηλαδή, τις προτεραιότητες της παγκοσμιοποίησης και τις επιταγές της σημερινής «πολιτικής ορθότητας», όπως αυτή διαμορφώνεται στην Ευρώπη από τη Γερμανία της Μέρκελ. Επιπλέον το γεγονός ότι δεν έχει διακριθεί σε άλλη εργασία πέραν της πολιτικής (εκλέγεται από το…1973), τον έχει κάνει επιρρεπή σε «χορηγίες» και από ό,τι φαίνεται από τον γιο του το… βασίλειο πάει σόι. Τελευταίο και κυριότερο, σε αντίθεση με τον 74χρονο Τραμπ, που όπως θα λέγαμε στη μουσική ορολογία…τζαμάρει σαν έφηβος, αυτοσχεδιάζοντας και αρκετές φορές το παρακάνει, ο μόλις τρία χρόνια μεγαλύτερός του, ο Μπάιντεν, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι… ρετάρει. Άγνωστο γιατί, ορισμένες στιγμές χάνει τα λόγια του και τον ειρμό της σκέψης. Και αυτό δεν είναι καλό στοιχείο για έναν πλανητάρχη. Ούτε βεβαίως για τον πλανήτη…
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ Β’ ΜΕΡΟΣ: ΤΙ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΣΚΑΚΙΕΡΑ – ΠΟΙΟΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΨΥΧΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
