Η κληρονομούμενη πρωθυπουργία, ένας αμιγώς αφρογραικυλικός, νεολιθικός θεσμός, λειτουργεί μια χαρά (για όλους τους εχθρούς της πατρίδας)
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Η πρωθυπουργία του Γιώργου Παπανδρέου (γιος Ανδρέα, εγγονός Γεωργίου Παπανδρέου) θα μείνει στην Ιστορία για το ΔΝΤ και την ξενοκρατία που έφερε στην Ελλάδα. Επίσης, ο ίδιος ο ΓΑΠ έγραψε Ιστορία εκφραζόμενος αρνητικά για τον λαό που τον ψήφισε. Μόλις ανέλαβε πρωθυπουργός, σε συνέντευξή του στον αμερικανικό τηλεοπτικό σταθμό CNBC δήλωσε ότι το «βασικό πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η συστημική διαφθορά – από την κορυφή της κοινωνίας μέχρι τη βάση της».
Κοντολογίς, μας είπε διεφθαρμένους και μας φόρεσε και τις αλυσίδες των πιστωτών και μας έριξε στον Καιάδα της ξενοκρατίας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης (γιος Κωνσταντίνου Μητσοτάκη) θα μείνει στην Ιστορία ως ο πρωθυπουργός της πανδημίας, του lockdown, της απαγόρευσης κυκλοφορίας, της ποινικοποίησης της διαφορετικής άποψης, του κλεισίματος των εκκλησιών, της απαγόρευσης εκκλησιασμού το Πάσχα, της ακύρωσης παρελάσεων, του διψήφιου ποσοστού ύφεσης, του ρεκόρ ανεργίας και της έκφρασης προσωπικής απέχθειας για μια κοινωνική ομάδα.
Στο διάγγελμά του την 31η Οκτωβρίου 2020 αποκάλεσε περιφρονητικά «ψεκασμένους» τμήμα του ελληνικού λαού που δεν συντάσσεται με την επίσημη κυβερνητική άποψη για τους χειρισμούς σχετικά με τον κορονοϊό. Για την ακρίβεια είπε:
«Να αφήσουμε τους επιστήμονες έξω από κάθε αντιπαράθεση. Γιατί αν αμφισβητήσουμε την επάρκειά τους ή, ακόμα χειρότερα, αρχίσουμε να τους κατηγορούμε ότι παίζουν πολιτικά παιχνίδια, τότε πριονίζουμε το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε όλοι.
Αν χάσουμε την εμπιστοσύνη μας στους ειδικούς, θα υπακούσουμε πιο εύκολα στα κελεύσματα των εύκολων και απλοϊκών συνθημάτων. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους λίγους “ψεκασμένους”. Αλλά και σε εκείνους που δικαιολογημένα είναι κουρασμένοι από αυτή την πολύμηνη περιπέτεια. Η θεμιτή πολιτική κριτική ας περιοριστεί, λοιπόν, στους πολιτικούς».
Κάποιος να πει στον πρωθυπουργό ότι οι πολίτες έχουν κατοχυρωμένο δικαίωμα να ασκούν κριτική όπου νομίζουν σωστό. Τα πρόσωπα που εκτίθενται δημόσια θα δέχονται κριτική και οι Ελληνες δεν μπορούν να δέχονται υποδείξεις από τους πρωθυπουργούς για το ποιοι μπορούν να μιλούν και για ποιοι όχι.
Άλλωστε, ο Τσιόδρας, ο Μαγιορκίνης και οι λοιποί ειδικοί δεν είναι τα «κλαδιά» στα οποία κάθεται η κοινωνία και κριτική σε αυτούς ασκούν πρώτα και κύρια οι συνάδελφοί τους.
