Η ταλαντούχα ηθοποιός Εύα Σιμάτου ενσαρκώνει στις «Αγριες μέλισσες» τη Μαίρη Χατζίδου, τη σκληρή συγκρατούμενη της Ελένης, που της κάνει… κόλαση τη ζωή, αφού είναι σκληρό καρύδι. Ως αδίστακτη Μαίρη Χατζίδου -βρίσκεται στη φυλακή γιατί έχει καταδικαστεί για δύο ανθρωποκτονίες, του αρραβωνιαστικού της και της φίλης της, με την οποία εκείνος την απατούσε-, κλέβει τις εντυπώσεις και οι πάντες μιλούν για την υποκριτική δεινότητά της, το σαγηνευτικό πρόσωπο και την αισθησιακή κίνησή της. Με τη Λενιώ έχει μεγάλη κόντρα, γεγονός που τις έχει οδηγήσει σε ακραίες καταστάσεις, καθώς είναι η πρώην ερωμένη του Βόσκαρη και δεν το βάζει κάτω… Αν και στο μέλλον θα αλλάξει, όπως μας αποκαλύπτει η χαρισματική ηθοποιός.
Η Εύα Σιμάτου δεν μια απλή περίπτωση καλλιτέχνη. Η ηθοποιός αποφοίτησε με άριστα από τη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν και συνέχισε τις σπουδές της στο Λονδίνο, στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών, ενώ έχει σπουδάσει Κοινωνιολογία και ΜΜΕ στο Λονδίνο. Παράλληλα, διδάσκει υποκριτική στο American College of Greece, Deree, και ασχολείται με τη μετάφραση θεατρικών έργων.
Η όμορφη δημιουργός είναι παντρεμένη με τον πολυβραβευμένο συγγραφέα Αλέξη Σταμάτη, γιο της σπουδαίας ηθοποιού του κινηματογράφου Μπέτυς Αρβανίτη, ενώ μαζί έχουν αποκτήσει έναν γιο, τον Ερμή. Η ίδια μιλά με μεγάλο ενθουσιασμό στο «ΕNJOY» και τη Μαρία Ανδρέου για τον ρόλο που της άλλαξε τη ζωή και γελά όταν της λένε στον δρόμο: «Μπράβο σας, σας αντιπαθήσαμε με την πρώτη ματιά»!
Πώς σας έγινε η πρόταση να πάρετε μέρος στη σειρά-φαινόμενο «Άγριες μέλισσες» του ΑΝΤ1;
Με προσέγγισε η φοβερή Μιράντα Ρωσταντή, που κάνει το κάστινγκ για τις «Αγριες μέλισσες» και μου είπε ότι η σεναριογράφος Μελίνα Τσαμπάνη και ο σκηνοθέτης Λευτέρης Χαρίτος έχουν έναν κόντρα ρόλο για μένα. Αυτό και μόνο με γοήτευσε. Το πρώτο κάστινγκ ήταν με τη Μιράντα, το δεύτερο με τον Λευτέρη Χαρίτο, το τρίτο με τον Βασίλη Μπισμπίκη, το τέταρτο με τη Μαρία Κίτσου, και έτσι μπήκα στη σειρά. Το ενδιαφέρον της ιστορίας είναι ότι άρχισα να παρακολουθώ τη σειρά την περίοδο της καραντίνας -πριν δεν προλάβαινα-, από τον περασμένο Μάρτιο, που κλειστήκαμε λόγω της πανδημίας του κορονοϊού. Μάλιστα, έβλεπα με μανία το ένα επεισόδιο μετά το άλλο. Την αγάπησα πάρα πολύ και μετά την καραντίνα συνέχισα να μη χάνω επεισόδιο. Οι «Αγριες μέλισσες» έχουν όλα τα υλικά για τη συνταγή της επιτυχίας. Εξαιρετικό σενάριο, με δυνατή πλοκή, με ήρωες που έχουν βάθος, με υπέροχη σκηνοθεσία, λαμπρό καστ ηθοποιών, καλαίσθητη φωτογραφία. Οταν πήρα στα χέρια μου το σενάριο, ένιωσα ότι έχει αρχή, μέση, τέλος – μια κορύφωση, μια διαδρομή. Η Μαίρη Χατζίδου ήταν ένα δώρο για μένα. Αυτό που μου έδωσε να καταλάβω ο Λευτέρης Χαρίτος ήταν ότι θα πρέπει να αποφύγουμε κάθε πιθανή γραφικότητα σε σχέση με την ηρωίδα μου και να δράσουμε με οικονομία. Να βγει η αλήθεια της μέσα στις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης στη φυλακή.
Μόλις πήρες στα χέρια σου το σενάριο και είδες ότι θα υποδυθείς μια φυλακισμένη τι έκανες;
Από τη στιγμή που δεν έχω πάει ούτε σε επισκεπτήριο φυλακών, άρχισα να κάνω έρευνα. Αν είχα τον απαιτούμενο χρόνο, θα προσπαθούσα να πάω με κάποιον φορέα στις φυλακές, να μιλήσω με κρατούμενες. Δεν υπήρχε ο χρόνος… Αρχισα να βλέπω ντοκιμαντέρ, ταινίες, διάβασα λογοτεχνικά έργα, αλλά και συγγράματα που είχαν σχέση με φυλακές. Σε εμένα έδρασε καταλυτικά το σκηνικό των φυλακών, των κελιών. Οταν μπήκα μέσα σε αυτό το σκοτεινό περιβάλλον, με οδήγησε το ένστικτό μου και με βοήθησε πολύ ο Βασίλης Μπισμπίκης, ο οποίος υποδύεται μοναδικά τον Μάνο Βόσκαρη.
Πώς θα χαρακτήριζες τη Μαίρη Χατζίδου;
Μια πολύ σκληρή, επικίνδυνη, εκρηκτική, αυταρχική γυναίκα, με αρχηγικές ικανότητες. Φοβερά σαγηνευτική, το οποίο και εκμεταλλεύεται όσον αφορά τον Μάνο Βόσκαρη, γι’ αυτό απολαμβάνει τα προνόμια και την προστασία του νοσηρού διευθυντή των φυλακών. Η Χατζίδου έχει αυξημένο το ένστικτο της επιβίωσης. Της αρέσει όμως και να εξουσιάζει, και να έχει την αυλή της. Είναι μια τρομακτική γυναίκα. Γι’ αυτό βλέπει τη Λενιώ ως εμπόδιο, διότι αντιλαμβάνεται ότι μπήκε στη φυλακή το αντίπαλον δέος.
Μοιάζουν η Λενιώ και η Χατζίδου;
Ναι. Η Λενιώ και η Μαίρη είναι υπερήφανα πλάσματα, δεν θέλουν να τις λυπάται κανείς. Φαίνονται ατσάλινες και σκληρές, γιατί η ζωή τούς έχει φερθεί άδικα και σκληρά. Εχουν επιθετική συμπεριφορά, καθώς είναι γεμάτες πληγές και τραύματα. Ζουν στο κολαστήριο του διαστροφικού Βόσκαρη, ενός ανθρώπου που ερεθίζεται να εξουσιάζει, να προκαλεί πόνο σε ανήμπορες γυναίκες, να εξευτελίζει προσωπικότητες, να ασκεί βία. Ο ίδιος, όπως φάνηκε, έχει τα δικά του τραύματα, καθώς η μητέρα του σκότωσε τον πατέρα του με τσεκούρι και εκείνος γεννήθηκε στη φυλακή, μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο. Η Μαίρη και η Λενιώ έχουν κοινές εμπειρίες από αυτόν: ουσιαστικά τις βίασε, τις άφησε εγκύους και τις υπέβαλε σε έκτρωση. Η Μαίρη έκανε δύο εκτρώσεις. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι πιο τραγικό σε μια γυναίκα από το να της ξεριζώνουν το παιδί της.
Ποια ήταν τα πιο δύσκολα γυρίσματα για εσάς;
Οι σκηνές βίας, στις οποίες έπρεπε να σηκώσω χέρι στο Λενιώ, να της πετάξω τα ρούχα, να κρατήσω μαχαίρι. Ενιωθα συναισθηματικά πολύ πιεσμένη. Η ηρωίδα μου δεν θέλει να δείξει σε καμία εκεί μέσα ότι είναι ψυχολογικά ευάλωτη ή ευαίσθητη. Το έδειξε μόνο στη Λενιώ, όταν έμαθε για την έκτρωση που της έκαναν, γιατί αυτή μπορεί να την καταλάβει. Μαίρη και Λενιώ έχουν τις ίδιες ρωγμές. Δύο ανεξάρτητες γυναίκες έγιναν έρμαια ενός άρρωστου άνδρα, που εκμεταλλεύεται τη θέση που κατέχει μέσα στη φυλακή.
Ποια αισθήματα τρέφει η Χατζίδου για τον Βόσκαρη;
Ουσιαστικά τον μισεί. Απλώς κοιτάζει να επωφεληθεί από αυτόν, για να καταφέρει να επιβιώσει εκεί μέσα και να μην τρελαθεί. Η σχέση τους βασίζεται ξεκάθαρα στο συμφέρον. Μια σχέση υπολογισμού. Η ερωτική σχέση που διατηρούν την κάνει να έχει πιο καλή μεταχείριση σε σχέση με όλες τις άλλες και να κρατά τις ελευθερίες της. Ο Βόσκαρης την έχει ξεχωρίσει από όλες τις άλλες κρατούμενες και εκείνη έχει γίνει τα αυτιά και τα μάτια του. Η Μαίρη ξέρει ότι, για να τη βγάλει καθαρή σε αυτό το κολαστήριο ψυχών, πρέπει να έχει στρατηγική. Τα όπλα της είναι η λογική και η σαγήνη. Με αυτά οχυρώνεται απέναντι στον δεσμοφύλακά της. Δεν ξέρω αν είναι ερωτευμένη με τον Βόσκαρη, αν είναι συναισθηματικά, ερωτικά εξαρτημένη από αυτόν, αν έχει πάθει το σύνδρομο της Στοκχόλμης, ξέρω μόνο ότι ο Βόσκαρης είναι η καθημερινότητά της και εκείνη θα κάνει τα πάντα ώστε να μην τη βασανίζει άλλο και να μην υποφέρει.
Της βγάζει της Λενιώς το καπέλο που αντιστάθηκε στον Μάνο Βόσκαρη, που του πήγε κόντρα;
Ναι. Γιατί αυτές οι δύο είναι φτιαγμένες από τα ίδια υλικά, έχουν ισχυρές προσωπικότητες, αρχηγικές τάσεις, γι’ αυτό και συγκρούονται. Αλλά η μια παραδέχεται με τον τρόπο της τον χαρακτήρα της άλλης. Η Χατζίδου αναγνωρίζει ότι τελικά η Ελένη στάθηκε στα πόδια της και έβαλε τον Βόσκαρη στη θέση του.
Θα αποδράσουν μαζί;
Δεν ξέρω αν η Μαίρη θα ακολουθήσει τη Λενιώ, αν θα αποδράσει, γιατί μέσα της έχει πολλές τύψεις, ξέρει πού είναι η θέση της. Εχει σκοτώσει τον αρραβωνιαστικό της και τη φίλη της, όταν τους έπιασε μαζί. Διπλό φονικό και ενοχές.
Ποια είναι η σχέση σου με τη Μαρία Κίτσου;
Εχουμε μια πολύ όμορφη σχέση μεταξύ μας. Η Μαρία είναι ένας πολύ γλυκός άνθρωπος. Δουλεύαμε και οι δυο μας στο Εθνικό Θέατρο, σε διαφορετικές παραστάσεις, είχαμε συναντηθεί, ξέραμε η μια την άλλη, και να που ήρθε η στιγμή να συνεργαστούμε στην τηλεόραση. Στις κοινές μας σκηνές έχουμε πολλή χημεία και συμπληρώνουμε η μία την άλλη.
Μέσα στην πανδημία του κορωνοϊού, νιώθεις τυχερή που παίζεις στις «Αγριες μέλισσες»;
Ναι. Η εμπειρία είναι μόνο θετική. Εχω να κάνω με έναν ρόλο-πρόκληση, κάτι εντελώς διαφορετικό. Με έναν ρόλο πρόσφορο, με ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Θα δείτε και άλλα κομμάτια της Μαίρης Χατζίδου, που δεν θα τα περιμένετε.
Τι σου λέει ο κόσμος στον δρόμο;
Λόγια που δεν τα περίμενα, για να είμαι ειλικρινής. Κάποιες φορές η Μαίρη Χατζίδου ήταν τόσο βίαιη, που και εγώ τρόμαζα μαζί της. Ανελέητη, αδίστακτη… Λοιπόν, η έκπληξη ήταν μεγάλη. Γιατί με αναγνωρίζουν, με σταματούν στον δρόμο και μου λένε: «Μπράβο σου. Κατάφερες να σε αντιπαθήσουμε από την πρώτη στιγμή. Είσαι συγκλονιστική, σ’ το λέμε μέσα από την καρδιά μας». Είναι οξύμωρο, αν το σκεφτείς, όλο αυτό, να τους αρέσω που παίζω την κακιά… Και εγώ τους απαντώ: «Σας ευχαριστώ πολύ» και μας πιάνουν συνήθως τα γέλια. Η Χατζίδου θα αλλάξει όμως πρόσωπο… Δεν φαντάζεστε τι μπορεί να γίνει…
Ποιος είναι ο πιο σκληρός ήρωας στις «Αγριες μέλισσες»;
Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν καλοί και κακοί σε αυτή τη σειρά. Οι ήρωες αυτοί έχουν ζήσει έναν παγκόσμιο πόλεμο, έναν εμφύλιο, πολύ δύσκολες εποχές, και έχουν σκληρύνει πάρα πολύ. Δεν έχουν ζήσει μέσα στην ειρήνη. Η μεταστροφή τους είναι δύσκολη. Μη νομίζετε, και η δική μας εποχή, έπειτα από δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης και τώρα με την πανδημία, είναι μια πολύ σκληρή εποχή. Γι’ αυτό ταυτιζόμαστε με αυτούς τους ήρωες, που αγωνίζονται να επιβιώσουν, να μην ξεπουλήσουν τη γη τους. Ενιωθα τόσο όμορφα που έπαιζα στην καταπληκτική παράσταση «Φεγγάρι από χαρτί» των Ρέππα – Παπαθανασίου. Πέρσι πηγαίναμε με φόρα, παίξαμε τρεις εβδομάδες και έπειτα ήρθε η καραντίνα. Φέτος αρχίσαμε ξανά με την ίδια παράσταση και πάλι γίνεται lockdοwn. Τώρα πλέον δεν ξέρω τι μας ξημερώνει… Πώς θα είναι το θέατρο από το 2021; Ποιες θα είναι οι συνθήκες λειτουργίας του; Θα αντέξουν τα μικρά θέατρα; Θα εξαφανιστούν; Οι θεατρικοί παραγωγοί τι θα κάνουν; Το υπουργείο Πολιτισμού; Πόσο θα επηρεαστούν οι καλλιτέχνες, ένας ολόκληρος κλάδος, ο πολιτισμός της χώρας μας; Ποιο είναι το μέλλον μας; Σε τι έχουμε να ελπίζουμε; Μια χαμένη θεατρική περίοδος, ένα μεγάλο διάστημα χωρίς ζωντανή τέχνη. Και ας μην ξεχνάμε ότι η τέχνη είναι καταφύγιο. Στην καραντίνα που είχαμε την άνοιξη πώς αντέξαμε; Βλέποντας σειρές, ταινίες, θέατρο στον υπολογιστή, ακούγοντας μουσική.
Μια καραντίνα ακόμα, λοιπόν… Πώς θα την αντιμετωπίσετε;
Με τον άνδρα μου αγκαλιά και το παιδί μας. Οι αγκαλιές της απόλυτης ευτυχίας. Μου φτάνουν. Με ψυχραιμία και αυτή τη φορά, με πολύ διάβασμα, με σειρές, ταινίες. Αυτή η πανδημία θα μείνει βαθιά χαραγμένη μέσα μας. Βίωμα. Οι μάσκες, η μη έκφραση… Πνιγερή ζωή και ζοφερή ατμόσφαιρα. Αν περάσει και αυτή η καραντίνα και ανοίξουν τα θέατρα, θα ήθελα να δω τον κόσμο να έρχεται και πάλι στο θέατρο. Το θέατρο είναι ασφαλές. Δεν γίνεται υπερμετάδοση του κορωνοϊού. Οι άνθρωποι κάθονται στις θέσεις τους, υπάρχουν κενά καθίσματα, τα οποία θα πρέπει να επιδοτήσει το ΥΠΠΟ. Αλλιώς, η ανεργία θα είναι μεγάλη και θα πεινάσουν πολλές οικογένειες.
Αν και σπουδάσατε στο Λονδίνο παρασταστικές τέχνες και ανάμεσα σε 2.000 σπουδαστές επέλεξαν εσάς και άλλους έντεκα συμφοιτητές σας να παρακολουθήσετε ένα σεμινάριο για το δράμα στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών του Λονδίνου, δεν μείνατε στο εξωτερικό…
Δεν έμεινα στο εξωτερικό, γιατί αγαπώ την Ελλάδα, τους γονείς μου, τις ομορφιές της χώρας μου, τους δικούς μου ανθρώπους. Θα μπορούσα να είχα κάνει μια καλή καριέρα στο εξωτερικό, αλλά πάνω από όλα -και από την τέχνη μου- είναι η ζωή μου. Οταν γύρισα στην Ελλάδα, δίδαξα θέατρο στο Αμερικανικό Κολέγιο και αυτή τη σχέση μου με τους μαθητές μου δεν την αλλάζω με τίποτε. Ο κλάδος της υποκριτικής είναι πολύ δύσκολος, ανταγωνιστικός, απαιτητικός, χρειάζεται συνέχεια να διαβάζεις, να εξελίσσεσαι. Απαιτούνται πνευματικότητα, σωματικές ικανότητες -το «εργαλείο» μας είναι το σώμα μας-, καλλιέργεια ψυχική… Και φυσικά δεν έχει φοβερές οικονομικές αποδοχές. Ειδικά στην εποχή μας. Αλλά κάθε εποχή είναι δύσκολη. Αν κοιτάξουμε λίγο πίσω, θα δούμε ότι και οι προηγούμενες γενιές πέρασαν δύσκολα. Αλλά κάθε κρίση είναι μια ευκαιρία. Μια δημιουργική ευκαιρία σε όλους τους τομείς. Νιώθω ότι αυτή την περίοδο έχουμε έρθει πιο κοντά ο ένας στον άλλο, υπάρχει μεγαλύτερη συμπόνοια. Δείτε πώς οι Ελληνες έχουν αγκαλιάσει τους πρόσφυγες πολέμου…
Υπάρχουν όμως και τρομοκρατία και έντονος θρησκευτικός φανατισμός… Η Γαλλία βάλλεται από τους φανατικούς ισλαμιστές…
Η Γαλλία βάλλεται, γιατί πρεσβεύει τα πιο σημαντικά αγαθά ανά τους αιώνες: τη δημοκρατία και την ελευθερία. Η Γαλλική Επανάσταση μας θυμίζει τους αγώνες των Γάλλων για ισονομία, ισότητα. Η Γαλλία συνεχώς παίρνει θέση σε βασικά ιδεώδη, και μάλιστα με πράξεις, παρά την πίεση. Η Γαλλία είναι μια αγαπημένη μου χώρα. Στο Παρίσι μού έκανε πρόταση γάμου ο άνδρας μου. Ρομαντική πόλη… Οταν θα επανέλθουν τα πράγματα σε μια κανονικότητα, θα ήθελα να ταξιδέψω ξανά. Μου έχει λείψει αυτό.
Τι αγαπάτε στον άνδρα σας, τον πολυβραβευμένο και πολυμεταφρασμένο Αλέξη Σταμάτη;
Το πόσο με αγαπά, το πόσο τρυφερός είναι και πόσο με προστατεύει. Ο άνδρας μου μέχρι που μου κρατάει τα χαρτιά του ρόλου μου, για να τον μάθω. Με καμαρώνει και εγώ τον θαυμάζω. Διαβάζω όλα τα βιβλία του και τα άρθρα του με μανία. Τον αγαπώ, γιατί είναι γοητευτικός, καλός, γιατί με νοιάζεται. Στην αγκαλιά του, η απόλυτη ευτυχία. Είμαι τόσο ευαίσθητη, που μου δίνει δύναμη.
Τι φοβάσαι ότι θα συμβεί μετά τον κορωνοϊό;
Φοβάμαι πόσο θα μας έχουν επηρεάσει η ανεργία, η απομόνωση. Δεν γίνεται στον τομέα μου, την υποκριτική, να υπάρξει τηλεκπαίδευση. Πώς θα γίνει ζέσταμα; Αν δεν υπάρχει επαφή μεταξύ δασκάλου και μαθητών; Πώς θα υπάρξει θέατρο χωρίς κοινό; Το θέατρο είναι ζωντανός οργανισμός. Πώς θα νιώσει συναισθήματα η ψυχή αν δεν ακούσει την άνασα του ηθοποιού; Αν δεν δει την έκφρασή του, τη χαρά, τον πόνο στο πρόσωπό του;
Η πεθερά σας, η μεγάλη κυρία του θεάτρου Μπέτυ Αρβανίτη, παρακολουθεί τη σειρά;
Ναι. Μάλιστα, μου δίνει και τις συμβουλές της. Και εγώ ζητώ πάντα τη γνώμη της. Μόνο να πάρω έχω από αυτή την αξιόλογη ηθοποιό. Δεν χάνει παράστασή μου και τώρα χαίρεται πολύ με τις «Αγριες μέλισσες».
