Είναι πρόδηλο ότι η σύγχρονη αστυνομία σκέψεως, θεμελιώδης έκφανση της απολυταρχίας της εκτελεστικής εξουσίας, σύστοιχο εργαλείο με το αστυνομικό κράτος, επιδιώκει την κεκαλυμμένη επιβολή ενός νεοπαγούς ολοκληρωτικού καθεστώτος υπό τον μανδύα της επίφασης της δημοκρατίας.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά
Η σύγχρονη συνταγματική μας εκτροπή καταφάσκει την αναπόδραστη διολίσθησή μας προς μία ιδιότυπη κοινοβουλευτική δικτατορία, η οποία επιβάλλεται συλλήβδην, διά πυρός και σιδήρου, μέσω των επαχθών ερπυστριών της ιταμής λογοκρισίας από τα συστημικά και εξωνημένα μέσα μαζικής εξαπατήσεως, τα οποία συνιστούν, ανυπερθέτως, θύλακες εξουδετέρωσης οιασδήποτε μορφής ελεύθερης σκέψεως ή εκφορά διάφορης άποψης καταδήλως ενάντιας με την κρατούσα καθεστωτική. Η αστυνομία αυτή της σκέψεως επιδιώκει τον καθολικό έλεγχο της συνειδήσεως των πολιτών και τον πλήρη εξανδραποδισμό τους, διά του παραχρήμα εξοστρακισμού των αντιφρονούντων από το «καλό» καθεστώς το οποίο τιτρώσκεται υπό την απειλή των «κακών» επικριτών, εξ αυτού του λόγου τους στιγματίζει, τους διαπομπεύει ως «φασίστες, συντηρητικούς, συνωμοσιολόγους, ρατσιστές» και τους διώκει απηνώς διά της εισαγγελικής Αρχής.
Το καινοφανές τούτο οιονεί πολιτικό «πιστοποιητικό φρονημάτων» επιστρατεύεται διά να συνθλίψει οιαδήποτε δημοκρατική χροιά, καθώς και διά να πατάξει εκ βάθρων οιαδήποτε φωνή αντίστασης, ως εκ τούτου, λοιπόν, εργαλειοποιεί εσκεμμένα την ιδεολογία των ατομικών δικαιωμάτων και την ιδεοληψία της πολιτικής ορθότητας, οι οποίες επιβάλλουν αυτοτελώς τη σύγχρονη πολιτική θρησκεία με το ιδικό της ηθικό δόγμα. Η νέα τάξη πραγμάτων έχει αποκρυσταλλώσει μία ορισμένη ηθικιστική πεποίθηση, η οποία συνιστά την επίπλαστη αυτοκρατορία του «καλού», η οποία ερείδεται εις τη μεταφυσική της υποκειμενικότητας, η ορθότητα δε αυτή ελέγχεται από την επιβολή «προκρούστειων κυρώσεων» σε οιονδήποτε εκ των διαφωνούντων (διφορούμενων και επαμφοτεριζόντων) προς την επιβεβλημένη ορθότητα των κυβερνήσεων.
Άρα, η εκάστοτε κυβέρνηση, διά της στρεβλής χρησιμοποιήσεως των ΜΜΕ, παραπλανά, παραπληροφορεί και ποδηγετεί τεχνηέντως την κοινή γνώμη. Το σύγχρονο ολοκληρωτικό καθεστώς ανελευθερίας πολεμάει λυσσωδώς οιαδήποτε ελεύθερη φωνή αντίστασης και αντίδρασης, πέραν της τρέχουσας πολιτικής ορθότητας, το αυτό επιτυγχάνει με τη σύγχρονη θεραπαινίδα του, μεταξύ άλλων, ήτοι τον «περίπυστο» νόμο περί ρατσισμού, συμφώνως προς τον οποίο οτιδήποτε αντιστρατεύεται προς την κατασκευασμένη ηθική της «υπερανεκτικής κοινωνίας», προϊόν της ιδεολογικής ορθότητας, συλλαμβάνεται, διώκεται ποινικώς και φυλακίζεται.
Πρόκειται διά μία νέα πραγματικότητα, όπου οι αξίες έχουν διαστρεβλωθεί, οι νόμοι παρακάμπτονται και επιβάλλεται ο κεκαλυμμένος ολοκληρωτισμός υπό το επίχρισμα του πλουραλισμού και της κίβδηλης ελευθερίας λόγου, πλην όμως τούτο αποτελεί μία φενάκη, διότι το καθεστώς σε παρακολουθεί εν είδει « Μεγάλου Αδελφού» μέχρι την ολοσχερή και παντοειδή εξόντωσή σου.
Εν κατακλείδι, η πολιτική ορθότητα συνιστά έκγονο της Ιεράς Εξέτασης και παραφυάδα των ολοκληρωτικών καθεστώτων, καθότι αποβλέπει σαφώς εις την εξουδετέρωση του ιδιαζόντως ειδεχθούς κατ’ αυτήν εγκλήματος «της ελευθερίας της σκέψεως», συνελόντι ειπείν, όταν η δημοκρατία αποσχίζεται από το κράτος, διολισθαίνουμε αφεύκτως προς τον ολοκληρωτισμό, με αντίβαρο το κοινοτικό έθνος. Πάντων χρημάτων μέτρων η οικουμενική Ελλάς!
