Ο Αντίνοος Αλμπάνης ενσαρκώνει με μεγάλη δεξιότητα τον ερωτευμένο και πολύ μπερδεμένο ανάμεσα στα πρέπει και τα θέλω Δημήτρη Βενεκίδη στο σίριαλ του ΑΝΤ1 «Ήλιος». Ο ταλαντούχος ηθοποιός μίλησε στο περιοδικό «Enjoy» και τη Μαρία Ανδρέου για την επιτυχημένη σειρά αλλά και την δύσκολη περίοδο που βιώνει ο κλάδος του πολιτισμού.
Κύριε Αλμπάνη, να σας ευχηθώ καλά Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά. Πώς αισθάνεστε αυτές τις γιορτές;
Σας ευχαριστώ για τις ευχές. Η γιορτή των Χριστουγέννων από μικρό παιδί είναι από τις αγαπημένες μου, γιατί είναι γιορτή θαλπωρής. Αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι πραγματικά πολύ διαφορετικά γα όλους μας. Παρ’ όλα αυτά είναι μια γιορτή χαρούμενη, μια νέα αρχή ελπίδας και φωτός, στολισμένο το σπίτι, γλυκά, φαγητά, την περιμένω πώς και πώς. Τα Χριστούγεννα γλυκαίνουμε όλοι μας, κυρίως είναι η γιορτή των παιδιών, των παιχνιδιών… Από τα Χριστούγεννα έχω πάντα ωραίες μυρωδιές… Ανθίζουν όμορφα συναισθήματα ζεστασιάς και αγάπης. Τα φετινά Χριστούγεννα θα είμαι μακριά από την οικογένεια όμως. Η οικογένειά μου είναι εκτός νομού. Αυτό είναι πικρό, γιατί τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της οικογένειας. Ωστόσο και οι φίλοι είναι μια άλλη μορφή οικογένειας και μάλιστα πολύτιμη. Ετσι θα μαζευτούμε τρεις φίλοι και θα κάνουμε μαζί Χριστούγεννα και θα πούμε χρόνια πολλά. Το καλό σε αυτήν την παράξενη και πρωτόγνωρη συνθήκη τώρα που όλοι μας είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας, λόγω της πανδημίας του Covid-19, είναι ότι με την τεχνολογία, με ένα τάμπλετ, με ένα κινητό ερχόμαστε πιο κοντά. Βάζεις το skype, κάνεις μια βιντεοκλήση, βλέπεις τους αγαπημένους σου. Θα μου πείτε, υποκατάστατο… Ναι, αλλά μην το υποτιμούμε. Βλέπεις τα πρόσωπά τους, το χαμόγελο, ακούς το γέλιο. Μέσα από την οθόνη μεγαλώνει η αγκαλιά μας. Η τεχνολογία έχει και τα καλά της.
Πώς περνάτε στην καραντίνα; Μαγειρεύετε λόγω Χριστουγέννων, στολίσατε, διαβάζετε βιβλία, βλέπετε σειρές; Είναι ζόρικη η καραντίνα για εσάς ή με τα γυρίσματα της καθημερινής σειράς «Ηλιος» του ΑΝΤ1 στην οποία πρωταγωνιστείτε -σημειωτέον είστε εξαιρετικός- είναι κάπως καλύτερα και δεν ζείτε αυτήν την κλεισούρα που ζουν οι περισσότεροι;
Θα σας ανοίξω την καρδιά μου. Η πρώτη καραντίνα για μένα ήταν πολύ βαριά. Αυτή η στέρηση ελευθερίας, η αίσθηση εγκλεισμού. Δεν πέρασα καλά, ένιωθα πίεση μεγάλη. Στο δεύτερο lockdown μακαρίζω την τύχη μου που λόγω των γυρισμάτων που είναι καθημερινά και πολύωρα είμαι στην εργασία μου και έχω τη δυνατότητα να ξεφεύγω από το σπίτι και, όταν γυρίζω σε αυτό, να είμαι κουρασμένος, να κάνω τα βασικά και να κοιμάμαι έπειτα από μια δημιουργική ημέρα. Αλήθεια, μια δεύτερη καραντίνα και για πολύ χρονικό διάστημα, που δεν θα ήξερα και πόσο θα κρατήσει, όλο τον χειμώνα (;), μέχρι την άνοιξη (;), θα μου ήταν δυσβάσταχτη, αλλά αναγκαστικά, όπως όλοι, έτσι και εγώ θα καθόμουν μέσα για το κοινό καλό.
Ανησυχείτε για αυτήν την ασθένεια, φοβάστε ιδίως για τους γονείς ή τους ηλικιωμένους συγγενείς σας;
Φυσικά ανησυχώ και για τους δικούς μου ανθρώπους και για όλο τον κόσμο και για τη δική μου υγεία. Υπάρχει κάποιος να είναι άτρωτος; Οχι. Ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσουμε αυτόν τον «πόλεμο», αυτή την πανδημία παγκοσμίως είναι η συλλογική προσπάθεια για να πάρουμε τη ζωή μας πίσω. Γιατί η ζωή μας είναι μαζί με τους άλλους αγκαλιά. Ωστόσο πιστεύω ότι όταν θα τελειώσει κάποτε όλη αυτή η περιπέτεια, γιατί όλα είναι περαστικά, θα έχει δημιουργηθεί μια νέα τάξη πραγμάτων σε πολλά επίπεδα και όλοι μας θα έχουμε αλλάξει. Οταν θα έχουμε πάρει απόσταση από τα πράγματα και θα έχει γραφτεί ιστορία, θα δούμε και πόσο θα έχουμε αλλάξει. Σε αυτήν τη φάση όμως με ό,τι όπλα διαθέτουμε, μάσκες, αποστάσεις, καραντίνα, κάνουμε όλοι μαζί υπομονή για να περάσει το κακό. Χρειάζεται συλλογική κοινωνική ευθύνη για να μην προκαλέσουμε μεγαλύτερη δυστυχία και να μην παρατείνουμε την απελπισία.
Τι εύχεστε μέσα από την καρδιά σας αυτές τις άγιες ημέρες;
Σωματική και ψυχική υγεία. Και λέω και ψυχική υγεία, γιατί δεν ξέρουμε πώς έχει γράψει στις ψυχές των ανθρώπων αυτή η πανδημία, η καραντίνα, η μάχη για επιβίωση. Είναι μια πολύ δύσκολη συνθήκη και πιστεύω ότι θα αφήσει πληγές. Κάποτε οι πληγές κλείνουν, συνεχίζεις να ζεις, αλλά το τραύμα είναι τραύμα και επανέρχεται στη μνήμη. Ωστόσο δεν σε έχει σκοτώσει.
Πώς σας φαίνεται που εδώ και σχεδόν έναν χρόνο τα θέατρα είναι κλειστά; Είναι δυνατόν ο πολιτισμός να επαιτεί; Δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν τα θέατρα με αποστάσεις; Κακά τα ψέματα, μεγάλο οικονομικό τσουνάμι έχει πλήξει τους καλλιτέχνες, υπάρχουν άνθρωποι του χώρου σας που είναι άνεργοι χωρίς λεφτά…
Ο κλάδος μου είναι συνηθισμένος στη φτωχοποίηση, στην έλλειψη πόρων, στην έλλειψη επιχορηγήσεων, επιδοτήσεων όλα αυτά τα χρόνια. Για εμάς αυτή η οικονομική κρίση έχει παρελθόν και μεγάλο βάθος. Απλά το έργο για εμάς τους καλλιτέχνες… επαναλαμβάνεται. Ωστόσο τους ανθρώπους της τέχνης μην τους φοβάστε, θα βρούμε τον τρόπο και να επιβιώσουμε και να δημιουργήσουμε. Υπάρχει μια πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε και πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Η τέχνη παράγεται ως επί το πλείστον σε κλειστούς χώρους και η πανδημία τη χτυπά αλύπητα, την αποδυναμώνει. Η τέχνη έβαλε λουκέτο. Δεν βρέθηκαν λύσεις, αν και οι μάσκες και οι αποστάσεις και τα αδειανά καθίσματα έδρασαν. Και για να μην παρεξηγηθώ. Δεν πιστεύω ότι οι γιατροί, οι επιδημιολόγοι, οι λοιμωξιολόγοι είναι μια κάστα σαδιστών που θέλουν εκδικητικά να αποτελειώσουν τον κλάδο μου. Αντιλαμβάνομαι ότι κάτι πάει στραβά με τους κλειστούς χώρους, τη συνάθροιση και την πανδημία. Αλλά θα σας θέσω ένα ερώτημα. Εχετε σκεφτεί έναν λαό χωρίς την τέχνη στο πλευρό του; Πού θα εναποθέσει τα όνειρά του, τις ανησυχίες του, πώς θα αντισταθεί; Η τέχνη είναι παρηγορητική και δίνει ελπίδα. Και σας τονίζω ότι δεν πιστεύω ότι οι γιατροί σκέφτηκαν πώς να βρουν τον τρόπο να εξαθλιώσουν τους καλλιτέχνες, μουσικούς, τραγουδιστές, ηθοποιούς, χορευτές, σκηνοθέτες, σκηνογράφους, εικαστικούς, το θέαμα και την τέχνη γενικότερα… Εκριναν ότι για την υγεία -και η υγεία είναι πάνω απ’ όλα- ήταν ένα σωστό μέτρο. Ωστόσο το κράτος τι κάνει για την τέχνη; Η τέχνη είναι ανάγκη. Η τέχνη είναι βαριά βιομηχανία για την Ελλάδα. Η τέχνη είναι υπηρεσία. Η τέχνη είναι πολιτισμός. Η τέχνη είναι ιστορία. Αυτό πουλάμε τόσα χρόνια ως Ελληνες, όχι βιομηχανία, άρα τι εναλλακτικές έδωσε η Πολιτεία στον χώρο του θεάματος με τους χιλιάδες εργαζομένους, όταν ένας βασικός τομέας της οικονομίας πλήττεται;
Πώς σας έγινε η πρόταση από τον ΑΝΤ1 για την απαιτητική καθημερινή σειρά «Ηλιος»; Τι σας έκανε να πείτε το ναι;
Η πρόταση έγινε από την παραγωγή. Σε αυτή τη δουλειά μπήκα γιατί μου άρεσε πολύ η διανομή, η στελέχωση με πολύ αξιόλογους συναδέλφους. Είναι όλοι τους εξαιρετικοί ηθοποιοί. Με μεγάλο ταλέντο. Και φυσικά το σενάριο σε καθηλώνει, γιατί έχει απίστευτη πλοκή.
Τι σας αρέσει στον ρόλο σας;
Οτι κολυμπάω καθημερινά σε αχαρτογράφητα νερά. Σε ένα καθημερινό σίριαλ βλέπεις πόσο δύσκολο είναι να προσεγγίσεις τον ήρωά σου, την ψυχοσύνθεσή του. Το κύριο χαρακτηριστικό, ας πούμε, του Φίλιππου είναι ότι τον κυριαρχεί πάντα το συναίσθημα και έτσι είναι απρόβλεπτος, αλλάζει διάθεση, αποφάσεις. Ο Φίλιππος σε μια πολύ τρυφερή και νεανική ηλικία ερωτεύτηκε με πάθος μια κοπέλα, η οποία εξαφανίστηκε ξαφνικά από τη ζωή του, αλλά εκείνος δεν την έβγαλε από μέσα του, δεν ξεχνά το πώς ένιωσε. Τα χρόνια περνούν, αυτή είναι απούσα. Αποφασίζει να παντρευτεί, να κάνει οικογένεια, παιδιά με μια γυναίκα που τη σέβεται και με τα χρόνια την αγαπά. Η ξαφνική έλευση του παιδικού του έρωτα στη ζωή του σε μια ώριμη πλέον ηλικία τον κάνει να μην ξέρει πώς να πράξει, γιατί συνεχίζει να είναι ερωτευμένος μαζί της. Αμφιβάλλει ακόμη και ο ίδιος αν αυτό το απωθημένο θα πρέπει να διαλύσει την οικογένειά του αν αξίζει τον κόπο. Γι’ αυτό αντιδρά άγαρμπα, παράλογα, παρορμητικά, δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί το συναίσθημά του. Αλλά ο έρωτας, καλώς ή κακώς, είναι μια μεγάλη ευκαιρία… Αυτός έχει ζήσει χρόνια χωρίς ερωτική επιθυμία. Εχει στέρηση. Αρα είναι ανάμεσα στο θέλω και το πρέπει.
Ποια είναι η γνώμη σας για την τηλεόραση σήμερα; Ποια είναι η άποψή σας για τα ριάλιτι; Γιατί ο κόσμος τα βλέπει;
Δεν μπορώ να μπω στα παπούτσια του κόσμου. Η τηλεόραση είναι σαν ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο. Ενα mall. Το τι έχει αυτό το εμπορικό πολυκατάστημα, τι προϊόντα πουλάει, αν είναι όλα ισάξια και ισότιμα, δεν θα το κρίνω. Το mall κοιτάει το κέρδος. Το θέμα είναι τι προϊόν επιλέγει ο καθένας μας για να βάλει στη σκέψη του και την ψυχή του. Θέλει τη μυθοπλασία; Θέλει τα ριάλιτι; Και εγώ πολλές φορές απορώ πόση σαχλαμάρα, πόσο τίποτα, πόσο ακόμη μηδενικό χωράει στο κεφάλι μας. Μας εκπροσωπεί αυτό το προϊόν; ΟΚ, μια τηλεόραση είναι πολυθεματική. Το θέμα είναι σε τι ποσότητα -για να γίνω και λίγο κυνικός- καταναλώνουμε τη σαχλαμάρα… Γιατί αν το δούμε κοινωνικά το θέμα, πόσο πολύ διαφέρουμε ως κοινωνία από αυτό που σε μεγάλες δόσεις καταναλώνουμε; Είμαστε διαφορετικοί από αυτό που καταναλώνουμε ή μήπως μοιάζουμε με αυτό που καταναλώνουμε;
Αυτό δεν ισχύει και πολιτικά; Πόσο διαφέρουμε από αυτούς που ψηφίζουμε;
Μα αυτά είναι μια αλυσίδα. Υπάρχει αλληλεξάρτηση. Και δεν κατηγορώ κανέναν ή βγάζω την ουρά μου απέξω. Δεν είμαι ένας πρίγκιπας που βλέπει από το μπαλκόνι ενός κάστρου τις εξελίξεις. Φυσικά έχουμε όλοι ευθύνη για αυτούς που ψηφίζουμε. Ο άνθρωπος είναι πρωτίστως πολιτικό ον. Για να υπάρξει και να λειτουργήσει καλά ένα Κοινοβούλιο με ελευθερία, δημοκρατία, για να έχει μια χώρα μέλλον, δυνατότητες για πρόοδο, χρειάζεται και καλούς πολιτικούς με όραμα και διαβασμένους ψηφοφόρους. Χρειάζεται ενσυναίσθηση και αξιοκρατία. Τότε είναι γερό το οικοδόμημα.
Σε τι φάση είναι η ανθρωπότητα σήμερα; Πόλεμοι, τρομοκρατία, θρησκευτικός φανατισμός, προσφυγιά, εμφύλιοι, καταστροφή του περιβάλλοντος…
Από όσα μου είπατε θα κάνω ένα στοπ στο περιβάλλον. Η ανθρωπότητα σήμερα καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον. Πόλεμοι, εμφύλιοι, απληστία υπήρχαν και στο παρελθόν. Αυτό όμως που γίνεται με το περιβάλλον είναι καταστροφικό. Δείτε πόσο έχει αλλάξει το κλίμα. Αν συνεχίσουμε με αυτόν τον ρυθμό, δεν θα είναι βιώσιμη η ζωή στον πλανήτη. Ο πλανήτης μας θα υπάρχει, οι συνθήκες δεν θα είναι βιώσιμες. Και ερχόμαστε ξανά στο κεφάλαιο πολιτική. Οταν οι πολιτικοί γίνουν επαγγελματίες πολιτικοί, παύει και το όνειρο της ευημερίας και το όραμα για τις νέες γενιές. Γι’ αυτό λέω ότι έχουμε λόγο με την ψήφο μας. Το περιβάλλον καταστρέφεται με πολύ γρήγορο ρυθμό. Ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Ψηφίζουμε πολιτικούς με ποιο κριτήριο; Κάνουν όλοι για όλα; Επειδή είσαι δικηγόρος, πρέπει να είσαι και πολιτικός; Επειδή είσαι ηθοποιός και έχεις δημοσιότητα, μπορείς να πάρεις το αξίωμα του ευρωβουλευτή; Δεν το καταλαβαίνω. Εναν ηθοποιό θα τον καταλάβαινα μόνο στον θώκο του υπουργείου Πολιτισμού. Επειδή είσαι καλός στα οικονομικά μιας μεγάλης εταιρίας ή τράπεζας, αυτό που λέμε τεχνοκράτης, μπορείς να δεις και σε βάθος τις ανάγκες της κοινωνίας; Πιστεύω ότι σήμερα για να είσαι πολιτικός, χρειάζεται να έχεις άλλη μόρφωση. Κοινωνιολόγος, επικοινωνιολόγος, ένας επιστήμονας με βάση την κοινωνία.
Είστε πολύ δίκαιος, θα έλεγα. Πώς ένας καλλιτέχνης δεν καβαλάει καλάμι; Ο άνθρωπος που έχει γνώσεις παραμένει απλός και προσιτός;
Όλα αρχίζουν από την οικογένεια, από το σπίτι όπου μεγάλωσες, από τις αξίες που σου έδωσαν οι γονείς σου. Οι γονείς μου μού έμαθαν ποιο είναι το σημαντικό και ποιο είναι το πρόσκαιρο και φθείρεται. Η δουλειά μου, η τέχνη μου δεν είναι να ποζάρω σε περιοδικά, αλλά να αφηγούμαι ιστορίες στον κόσμο που θα τον κάνουν καλύτερο. Γι’ αυτό διάλεξα μια δύσκολη σχολή για να περάσω τις εισαγωγικές μου εξετάσεις, το Θέατρο Τέχνης, που στη χρονιά μου έδιναν 600 παιδιά και πήραν μόνο 10 αγόρια και 10 κορίτσια και δεν ήταν καθόλου εύκολα τα πράγματα. Επρεπε να ρίξεις πολλή δουλειά με δασκάλους πολύ απαιτητικούς, θεατράνθρωπους. Για εμένα είναι να βρει καθένας στη δουλειά του έναν λόγο ύπαρξης, νόημα και ενδιαφέρον. Η δουλειά του ηθοποιού έχει πολύ φως και πολλές φορές αυτό το φως σε τυφλώνει και χάνεις το μέτρο. Η δουλειά του καλλιτέχνη γίνεται σημαντική όταν φυτεύει στις ψυχές των ανθρώπων αξίες. Είναι καταπληκτικό. Αυτό είναι δημιουργικό. Αλλά δεν θεωρώ ότι ο ηθοποιός είναι ανώτερος ενός επιστήμονα, ενός γιατρού. Ο καλλιτέχνης σε έναν δεύτερο χρόνο μπορεί να δώσει χαρά και παρηγοριά στον άνθρωπο. Ο γιατρός όμως είναι πολύ σημαντικός για την επιβίωση των ανθρώπων.
Από πού αντλείτε δύναμη καθημερινά;
Πιστεύω στον Θεό! Πιστεύω στη δύναμη της αγάπης και της ανθρωπιάς, και μου αρέσει πάρα πολύ η ζωή! Ναι, αγαπώ με πάθος τη ζωή. Είμαι ερωτευμένος με τη ζωή, είναι δώρο. Την απολαμβάνω με τις χαρές και τις λύπες της, τις περιπέτειές της. Η υγεία είναι το πιο πολύτιμο δώρο. Ζούμε σε μια αξιολάτρευτη χώρα. Μόνο λόγω κλίματος είναι ιδανική. Η ζωή είναι ωραία στον τόπο μας. Ξέρετε τι είναι να ζείτε σε μια χώρα με πάρα πολύ ζέστη, ξηρασία, υγρασία, πώς είναι να ζείτε μέσα στο κρύο, το σκοτάδι, στην παγωνιά; Επιβάλλεται στην Ελλάδα να είμαστε χαρούμενοι, γιατί οι συνθήκες είναι μοναδικές. Είναι στο χέρι μας να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από τους μίζερους εαυτούς μας και τη δυστοπική κοινωνία που θέλουμε να χτίσουμε. Ο Τσαρούχης έλεγε «τι ωραίο σκηνικό η Ελλάδα, πόσο κακή παράσταση». Γιατί να μην κρατήσουμε το ωραίο σκηνικό και να κάνουμε καλή την παράσταση;
