Το ψυχολογικό σύνδρομο της άρνησης της πραγματικότητας περιγράφει την αποφυγή της αντιμετώπισης των προβλημάτων, επειδή πηγάζει από την αδυναμία επεξεργασίας λύσεων λόγω υποσυνείδητης αυτογνωσίας περιορισμένης ευφυΐας. Η ατομική άρνηση μετατρέπεται σε συλλογική όταν οι «αρνητές» υπερβούν την κρίσιμη μάζα. Η άρνηση διακατέχεται από την εδραιωμένη πεποίθηση ότι ο «από μηχανής θεός» θα λύσει όλα τα προβλήματα του υποκειμένου.
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα
Ο Gustav Lebon στο κλασικό έργο του «Ψυχολογία των μαζών» τεκμηριώνει το επιχείρημα ότι η εσωτερική ανάγκη της άρνησης, καθώς και η μετατόπιση ευρέσεως λύσεων στους άλλους μετασχηματίζονται σε «συλλογική παράνοια», εκφραζόμενη ως μια καθολική πολιτική συμπεριφορά, με την οποία η μάζα φέρνει στην εξουσία σχεδόν αποκλειστικά ψυχοπαθείς, ανίκανους και οκνούς. Όλοι αυτοί, λόγω της ψυχοπάθειάς τους, σχεδόν ποτέ δεν παράγουν χρήσιμο πολιτικό έργο. Οι ιδιοφυείς απέχουν από την πολιτική πρακτική, ορμώμενοι από την εσωτερική ανάγκη και παρόρμηση αναζήτησης «διαρκούς δράσης».
Η «άρνηση» λοιπόν αποτελεί καθολική πολιτική συμπεριφορά, η οποία, κατά τον Gustav Lebon, δεν εκφράζεται μόνο από τη λαϊκή μάζα, αλλά και από την «κοινοβουλευτική μάζα». Ο βαθμός άρνησης της τελευταίας καθορίζεται, μεταξύ άλλων, και από φυλετικούς, θρησκευτικούς και κοινωνικούς παράγοντες.
Ο μεγάλος βαθμός της κοινοβουλευτικής και λαϊκής άρνησης εκφράζει τη συλλογική συμπεριφορά και την ταυτότητα μιας χώρας. Έτσι, η κυβέρνηση της Ν.Δ. αποτελείται από ψυχολογικά υποκείμενα που «αρνούνται» να αντιληφθούν και να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Αναφορικά με την πανδημία, η Ν.Δ. μόλις τώρα ανακαλύπτει την ύπαρξη «ειδικών πληθυσμιακών ομάδων» και, συνεπώς, λόγω της «ειδικής κοινωνικής» συμπεριφοράς, όπως αναφέρει, επέβαλε τον καθολικό αποκλεισμό της δυτικής Αττικής, νεκρώνοντας την οικονομία της περιοχής.
Η Ν.Δ. επίσης αρνείται να αντιληφθεί ότι η «ειδική κοινωνική συμπεριφορά» ενθαρρύνεται πολιτικά από την ίδια την κυβέρνηση, όπως βεβαίως και από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, επειδή, μέσω της πολιτικής των επιδομάτων, αυτές οι ομάδες απέχουν από την αγορά εργασίας. Επίσης, η κυβέρνηση της Ν.Δ. επιδεικνύει ανεξήγητη ανοχή στην εγκληματικότητα των «ειδικών κοινωνικών ομάδων». Πράγματι, ενώ επιβάλλει πρόστιμο 300 ευρώ σε όσους εκ των Ελλήνων δεν τηρούν τα μέτρα προστασίας, δεν ακολουθεί την ίδια πρακτική για τις «ειδικές» και επιδοτούμενες πληθυσμιακές ομάδες, όπως επιβάλλει η αρχή της ισονομίας, αλλά περιορίζεται μόνο σε «συστάσεις». Έτσι, η οξυδερκής κυβέρνηση της Ν.Δ. επέβαλε τον απόλυτο εγκλεισμό στο 80% του πληθυσμού, ενώ άφησε ελεύθερο να κινείται το υπόλοιπο 20% των «ειδικών πληθυσμιακών ομάδων» να διασπείρει τον ιό, επειδή αρνείται μέχρι σήμερα την ύπαρξή τους.
Επιπλέον, η Ν.Δ. θεωρεί ότι με την αντικατάσταση του χιλιετούς ονόματός τους με ένα πλέον ευήκοο θα έλυνε το πρόβλημα της κοινωνικής συμπεριφοράς. Εάν υποθέσουμε ότι ένας μόνο φορέας μεταφέρει τον ιό σε δύο άτομα την ημέρα, τότε αρκούν 30 ημέρες για να μολυνθεί το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού. Ευκόλως λοιπόν μπορεί να αναγνωστούν τα αποτελέσματα που προκύπτουν όταν τα 2.000.000 των «ειδικών πληθυσμιακών ομάδων» κυκλοφορούν ελεύθερα κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Ο ιός της άρνησης έχει μολύνει τους πάντες στη χώρα μας. Οι αστυνομικοί αγνοούν τις «ειδικές πληθυσμιακές ομάδες» στα σημεία ελέγχου, προσποιούμενοι και αυτοί, όπως και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι, ότι αυτές δεν υπάρχουν. Επίσης, οι επιστήμονες, που μάλλον επιδιώκουν προσωπική προβολή σε εικοσιτετράωρη βάση, ποτέ δεν έχουν αναφερθεί στους κινδύνους που συνεπάγεται η συμπεριφορά των «ειδικών πληθυσμιακών ομάδων». Φαίνεται, λοιπόν, ότι όχι μόνο οι πολιτικοί, αλλά οι πάντες στην Ελλάδα αρνούνται να διαπιστώσουν ότι η συμπεριφορά της πανδημίας ακολουθεί εκθετική εξέλιξη και, επίσης, ότι οι «ειδικές πληθυσμιακές ομάδες» αυξάνουν εκθετικά τον δείκτη της εξίσωσης που περιγράφει τη χρονική εξέλιξη της πανδημίας.
Παράλληλα, αγνοούν ότι η πανδημία μπορεί να ακολουθήσει χαοτική συμπεριφορά αύξησης (λογιστική εξίσωση μεταδοτικότητας), εάν οι συμπεριφορές των «ειδικών πληθυσμιακών ομάδων» αυξήσουν τον δείκτη μεταδοτικότητας (Rho null). Φαίνεται λοιπόν ότι η λύση του γρίφου της εξάπλωσης της πανδημίας στην πατρίδα μας είναι δύσκολη, επειδή έχει εμπεδωθεί στην πολιτική συνείδηση η ψυχολογία της άρνησης της αντιμετώπισης της πραγματικότητας, με αποτέλεσμα οι επιλεκτικές πολιτικές εκπτώσεις στο φάσμα των κοινωνικών συμπεριφορών να αποτελούν τον μοναδικό κίνδυνο για το σύνολο του πληθυσμού.
Οι πολιτικοί αδυνατούν να διαπιστώσουν τα αίτια της ραγδαίας εξάπλωσης της πανδημίας, λόγω του ψυχολογικού συνδρόμου της άρνησης από το οποίο διακατέχονται. Ό,τι τους ενοχλεί και τους φοβίζει είναι αόρατο. Τέλος, η συμπεριφορά της άρνησης έχει καταστήσει αόρατες όχι μόνο τις «ειδικές πληθυσμιακές ομάδες», αλλά και την τουρκική απειλή, επειδή για τους πολιτικούς δεν υπάρχει και, συνεπώς, η χώρα δεν εξοπλίζεται επαρκώς και δεν προετοιμάζεται για τον πόλεμο που σύντομα έρχεται.
