Η Μούσα βαρέθηκε να βλέπει τις σχετικά άγνωστες αντιπαθητικές φάτσες στην τιβί. Θέλει τις παλιές, γνωστές!
- Απο τον Παναγιώτη Λιάκο
Ας πάμε, επιτέλους, στα συνηθισμένα.
Φωνάζουν, μας πεθυμήσαν τα καημένα.
Να χαρούμε κι εμείς, να, τόσο δα λιγάκι.
Εχουμε, γαρ, κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη.
Να βλέπουμε ειδήσειςμε την ησυχία μας.
Να μην ανησυχούμε για την επιδημία μας.
Στον αγύριστο να πάνε οι μουτσούνες οι ξινές.
Γυρεύουν κι απαιτούν «μάσκες, εντατικές!»
Μα, πόση αηδία τα γκρίζα πρόσωπά τους.
Σαν να μυρίζεις σίχαμα, μυριάδες αποπάτους.
Ν’ ανοίξουν καταστήματα με τ’ αφεντικά,
για να μετράνε φέσια, αντί για μετρητά.
Και τους ταλαιπώρους τους υπαλλήλους
να βαράνε μύγες και να κοιτούν αλλήλους.
Να πάμε να ξεσκάσουμε σε μια καφετερία
και σχέδια να κάνουμε να στήσουμ’ εταιρία.
Έτσι, στον χαβαλέ, για να περνάει η ώρα,
μόνο για μπίζνες δεν είναι τούτ’ η χώρα.
Η πατρίς μας η αρχαία, ωραία και μεγάλη,
με τέτοιους κυβερνήτες θα είναι πάντα χάλι,
και πεδίο της βολής για τα λαμόγια της Βουλής.
Τρώνε τον αγλέορα, τσιμπολογάμ’ εμείς.
Στο δικό τους έγκλημα μας θέλουν συνενόχους.
Και στον δικό μας τράχηλο περνάνε χίλιους βρόχους.
Να ξαναγυρίσουμε στην κανονικότητα.
Να αισθανθούμε του βίου την πληρότητα
και να κυριαρχήσουν στην επικαιρότητα
κλέφτες, απατεώνες με κύρος και ποιότητα.
Αυτά θέλουμ’ εμείς, κομματικά λαμόγια,
και κηφηναριά από μεγάλα σόγια.
Ας πάμε, επιτέλους, στα συνηθισμένα.
Φωνάζουν, μας πεθύμησαν, τα καημένα.
Να λογομαχήσουμε για τη δημοκρατία
και να οικοδομήσουμε τελεία ξενοκρατία.
Κι όπως πάει το πράγμα, πάλι Τουρκοκρατία…
