Η συντριπτική πλειονότητα των φοιτητών δεν συμμετείχε στις παράνομες, γελοίες πολιτικά, αλλά και επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία συγκεντρώσεις που οργάνωσαν οι εν Ελλάδι αντιπροσωπίες του μηδενισμού, οι οποίες αντιδρούν στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία, στη θέσπιση χρονικού ορίου σπουδών και τη διαγραφή των «αιώνιων» φοιτητών, στην ελεγχόμενη είσοδο στα Πανεπιστήμια, στη θέσπιση βάσης εισαγωγής, να μην μπαίνουν εντελώς ηλίθιοι με 2 και 3, και, επιτέλους, στη θέσπιση εφαρμοστέων πειθαρχικών διατάξεων, διότι ως ώρα μπουρλότο να βάλεις, να δείρεις τους καθηγητές σου και να χτίσεις τον πρύτανη, δεν τρέχει κάστανο. Ακλόνητη η φοιτητική ιδιότητα ώσπου να πάρεις πτυχίο, έστω και σε βαθύ γήρας, ή ακόμη κι αν δεν πάρεις να έχεις «πάσο» ασπρομάλλης και με βακτηρία, για να πηγαίνεις κούτσα κούτσα στις διαδηλώσεις.
- Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης της Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση (ΑΔΙΠ), που είχα διαβάσει για το 2017, στα ελληνικά ΑΕΙ ήταν τότε καταγεγραμμένοι 735.027 φοιτητές, προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί, ενεργοί και «αιώνιοι». Κάπου εκεί κοντά θα είναι και σήμερα. Ασύλληπτο νούμερο. Είμαστε κάργα μορφωμένοι, ε; Πόσοι λοιπόν πήγαν στις διαδηλώσεις από αυτούς τους 735.027, πόσοι ήταν οι ματσουλαραίοι που τελικά πήραν μέρος στην Αθήνα στο κατ’ ευφημισμόν «πανεκπαιδευτικό» συλλαλητήριο; Τέσσερις χιλιάδες (4.000) με το ζόρι. Α, και κάτι ψιλά στη Θεσσαλονίκη κ.λπ. Μια ματιά, δε, στους ολιγάριθμους συμμετέχοντες κάνει τα πράγματα ακόμη πιο τσουρούτικα και ευτράπελα.
Ανάμεσα στους συμμετέχοντες, η διορισθείσα επί Γεωργίου Παπαδοπούλου βοηθός στο ΕΜΠ Θεανώ Φωτίου, σπάνιο δείγμα λάθρας επαναστατικότητας και επιτυχούς εισοδισμού, που, όταν ήταν φοιτήτρια, φόραγαν παντελόνια καμπάνα τεριλέν, πουκάμισα με γιακάδες σαν πτέρυγες από Rafale και χορεύανε τον Αλέξη που κρυβόταν πίσω από τις λέξεις – όχι τον Τσίπρα, που μπουσούλαγε, αλλά το τραγούδι των Olympians. Ηταν και o πατήρ Παππάς, συμπαθής φυσιογνωμία της εποχής Μπελογιάννη, ΕΔΑ που έγραψε παγκόσμια ιστορία στον ΟΑΣΘ. Με τα πόδια πήγαιναν οι Σαλονικιοί πιο γρήγορα, με τα πόδια την παλεύουν και τώρα.
Μαζί, μεσόκοποι σταλινίστας του ΠΑΜΕ, η Ένωση Χασισοποτών Νεαπόλεως, κάτι γερομπαμπαλήδες τροσκιστές, φρεσκαδούρες σπισιστές, αυτοί που πιστεύουν πως έχετε τα ίδια δικαιώματα με ένα αγριοκούναβο και τις μολόχες και έκαναν επιθέσεις σε… κρεοπωλεία, όλες οι γκρούπες των ιθαγενών των Εξαρχείων και της αριστερίλας. Κι αν δεν τους βλέπατε, θα μπορούσατε να τους μυρίσετε. Από 735.000 φοιτητές λοιπόν, είχαμε 4.000 στην Αθήνα – άντε, κιμπάρικα, σε όλη την Ελλάδα, μαζί με αυτούς που είχε πλακώσει το πάπλωμα ή ήταν στην ντάγκλα από ψεκασμένο χόρτο από το ένδοξο Λαζαράτι και δεν μπόρεσαν να αριβάρουν, να σας τους κάνω πλούσια πλούσια 10.000. Άντε και δώρο από μένα άλλοι 10.000 συμπαθούντες. Όλοι οι υπόλοιποι δεν ήταν εκεί, γιατί προφανώς δεν συμφωνούν με τη γελοιότητα της υπεράσπισης της μπίχλας, του εγκλήματος, των βανδαλισμών, των ξυλοδαρμών, των κουκουλοφόρων με τα ρόπαλα και τις μολότοφ. Δεν ήταν εκεί, διότι δεν είναι κακοποιοί, διότι μόνον οι κακοποιοί και η αριστερίλα φοβούνται την Αστυνομία και ενοχλούνται από την παρουσία της σε δημόσιους χώρους. Το δε βραβείο κωμικοτραγικής καφρίλας το κερδίζει η «Σαυγή», που πανηγύριζε εν μέσω πανδημίας για το στριμωγμένο πλήθος, ως νίκη κατά του… Χρυσοχοΐδη, ο οποίος έσφαλε μόνο γιατί δεν τους πλάκωσε με τις μάνικες, να τους διαλύσει και να έχουν και το όφελος ενός έστω πρόχειρου λουσίματος.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές δεν ήταν εκεί, διότι εξοργίζονται όταν χάνουν εξεταστικές, όταν τραμπούκοι διαταράσσουν τη λειτουργία των Πανεπιστημίων, όταν μπουκάρουν με κουκούλες και στειλιάρια σε ώρα μαθήματος, όταν διαλύουν αριστερόστροφοι φασίστες, μέλη ακαταδίωκτων ως τώρα εγκληματικών οργανώσεων, συνεδριάσεις οργάνων, εκδηλώσεις, όταν βλέπουν ναρκεμπόρους και κλεφτρόνια να αλωνίζουν, όταν περνούν δίπλα από σκουπίδια και βλέπουν τους τοίχους γεμάτους με τις ψυχανώμαλες ανοσίες κάθε κατά φαντασίαν επαναστάτη της πορδής.
Η τεράστια, συντριπτική πλειονότητα δεν ήταν εκεί, διότι μπήκε στο πανεπιστήμιο για να σπουδάσει, όχι για να δείρει, όχι για να καταστρέψει, όχι για να την «ψωνίσουν» οι στρατολόγοι του Κουτσούμπα, του Τσίπρα, των γκρουπούσκουλων των ιδεολογικών θυγατρικών τους, ούτε για να κάνει «συμπαράσταση» σε δολοφόνους τρομοκράτες και να απειλείται ανά πάσα στιγμή από αγέλες λυσσασμένων κοινωνικών λύκων, που έχουν αναγάγει τη βία σε μόνιμη πολιτική μέθοδο δράσης.
Μια πολιτική εξυγίανσης της Παιδείας έχει πολύ περισσότερους συμμάχους από όσους νομίζει η κυβέρνηση, διότι είναι η σιωπηλή πλειοψηφία των κανονικών ανθρώπων, που καταδυναστεύεται από την κακοποιό μειοψηφία την οποία πατρονάρει σύμπασα η ελληνόφωνη Αριστερά, μετερχόμενη τις πλέον άθλιες ύβρεις και συκοφαντίες κατά όποιων επικαλούνται τα αυτονόητα της συνταγματικής νομιμότητας.
Η διστακτικότητα και οι συμβιβασμοί βλάπτουν σοβαρά την πατρίδα και την κοινωνία. Η απάντηση στους επιθανάτιους σπασμούς ενός δυσώδους παρασιτικού συστήματος ανομίας στα Πανεπιστήμια πρέπει να είναι η μαζική, άτεγκτη και πάση δυνάμει επιβολή του νόμου και της κοινής λογικής.
Δεν θα τους θυμάται κανείς. Θα λένε μια μέρα τα παιδιά μας στα παιδιά τους πως κάποτε υπήρχαν κάποιοι που διεκδικούσαν στα Πανεπιστήμια να μπαινοβγαίνει όποιος του καπνίσει, το δικαίωμα να δέρνουν, να βανδαλίζουν, να ρυπαίνουν, να κοπροσκυλιάζουν και να καταδυναστεύουν τους πολλούς, και δεν θα το πιστεύουν….
