Ο κοινωνικός, πολιτικός και ιστορικός αναθεωρητισμός επιδιώκει την προβολή των ιδιοτελών και εγωιστικών ατομικών και συλλογικών συμπεριφορών και την ταυτόχρονη εξαφάνιση των «ηρώων» και των «ηρωικών πράξεων».
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά
Η μορφή του «μοναχικού ήρωα» θεωρείται επικίνδυνη από τις ελίτ και τη νέα τάξη πραγμάτων, επειδή οι ηρωικές πράξεις μπορεί να αποτελέσουν παράδειγμα αντίστασης, αγώνα και εξέγερσης, με κίνδυνο να διαταραχτούν οι ισορροπίες και η πολιτική ορθότητα που επέβαλαν οι ελίτ, ώστε να διοχετεύεται ο παγκόσμιος πλούτος στις τσέπες τους.
Οι ήρωες του παρελθόντος θα πρέπει, λοιπόν, να εξαφανιστούν από τη συλλογική μνήμη. Πρώτα θα απαξιωθούν με τον υπερτονισμό των ανθρωπίνων αδυναμιών, μετά οι ηρωικές πράξεις θα κριθούν ως μη πολιτικά ορθές από τον «ιστορικό αναθεωρητισμό» και, τέλος, θα διαστρεβλωθούν η κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη καθώς και η ανάγκη έκφρασης των «συλλογικών ταυτοτήτων». Το «μαγάρισμα» των ηρωικών πράξεων και η αναθεώρηση της Ιστορίας έχουν ανατεθεί σε επαγγελματίες προπαγανδιστές, με αιχμή του δόρατος τους ακαδημαϊκούς, ακολουθούμενοι από τους καλλιτέχνες, που προλειαίνουν το έδαφος για τους πολιτικούς, ώστε οι τελευταίοι να μπορούν δηλώνουν ότι «ο καθένας έχει δικαίωμα να καίει την ελληνική σημαία», «οι θάλασσες δεν έχουν σύνορα», «είμαστε παιδιά των Οθωμανών» ή ότι «απεχθάνονται τον νατιβισμό».
Ταυτόχρονα, οι εικόνες και τα σύμβολα αποκαθηλώνονται από τον δημόσιο χώρο, αντικαθιστάμενα από άμορφες παραστάσεις, που σκοπεύουν την υποσυνείδητη νέκρωση της σκέψης, όπως η Πρόεδρος της Δημοκρατίας αφαίρεσε τα σύμβολα του αγώνα από το Προεδρικό Μέγαρο. Ο βανδαλισμός των δημόσιων μνημείων του παρελθόντος που απεικονίζουν ηρωικές μορφές ενθαρρύνεται από την κυρίαρχη ιδεολογία, ενώ με κρατικές και ιδιωτικές χορηγίες γράφονται τα βιβλία της αποκαθήλωσης. Ο Γιώργος Καραμπελιάς στο βιβλίο του «Φιλική Εταιρεία» αναφέρει ότι «από τη δεκαετία του 2000 παρατηρείται μια συστηματική αποδόμηση των αγωνιστών της προεπαναστατικής και επαναστατικής περιόδου του 1821.
Η Εκκλησία και το κρυφό σχολείο έχουν συκοφαντηθεί συστηματικά. Έμενε, λοιπόν, να πέσει το τελευταίο οχυρό του εθνικοπατριωτικού λαϊκισμού, οι αγωνιστές». Το κρατικό χρήμα με τη μορφή ερευνητικών προγραμμάτων ρέει άφθονο προς αυτήν την κατεύθυνση. Εκατομμύρια ευρώ θα δαπανηθούν για τις εκδηλώσεις και τις ομιλίες των κρατικών υπαλλήλων και των κρατικοδίαιτων καλλιτεχνών με σκοπό να αλλοιωθούν και να εξαφανιστούν το επαναστατικό μήνυμα και η ουσία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Στις επετειακές ομιλίες των ελίτ η χιλιόχρονη αντίθεση του Ελληνισμού με την οθωμανική κοσμοθεωρία αποσιωπούνται. Οι επαναστατικές πράξεις ερμηνεύονται μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της πολιτικής ορθότητας ως «βαρβαρότητα».
Εξαφανίζεται ο ηρωισμός και με την κρατική χρηματοδότηση αποδομείται ακόμα και ο Κολοκοτρώνης. Εάν το ανθελληνικό κράτος και οι οικονομικές ελίτ επιθυμούσαν να τιμήσουν πραγματικά την Επανάσταση του 1821, θα είχαν προ πολλού αναγείρει ένα μεγαλοπρεπές μνημείο εθνικής αναγέννησης και επαναστατικότητας, αντί να δαπανούν χρήματα σε αυτιστικές εκδηλώσεις που δεν συμμετέχει ο λαός. Αντιθέτως, το κράτος δαπανά πακτωλό χρημάτων ώστε να εμπεδώσει την ιστορική λήθη και τον αναθεωρητισμό στη συλλογική εθνική ψυχή.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που δεν έχει ανεγείρει μνημείο εθνικής συγκρότησης και ελευθερίας επειδή η παρουσία ενός μεγαλοπρεπούς εθνικοαπελευθερωτικού επαναστατικού μνημείου θα ήταν επικίνδυνο για τις παρασιτικές οικονομικές και πολιτικές ελίτ. Ενα τέτοιο μνημείο θα αποτελούσε εστιακό κέντρο επαναστατικών αλλαγών και εξεγέρσεων. Όμως, παρά την κρατική ανθελληνική προπαγάνδα και τον επαγγελματικό ανθελληνισμό, η λαϊκή ψυχή δεν έχει ακόμα λυγίσει. Ο μοναχικός καλλιτέχνης Εύρυτος, σήμερα 200 χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821, εκφράζει το πνεύμα και την ψυχή της Επανάστασης μέσω της τέχνης του διά της απεικόνισης των μορφών των αγωνιστών του 1821 στα αθηναϊκά κτίρια. «Τα έργα μου σχηματοποιούνται κάτω από τον φόβο της Αστυνομίας επειδή κάνω αυτό που θα έπρεπε να κάνει το κράτος.
Σκοπός μου είναι να περάσουν τα ορθά μηνύματα του 1821 και όχι του γραικυλισμού» ανέφερε ο καλλιτέχνης στην εφημερίδα «δημοκρατία». Η στάση του καλλιτέχνη απέναντι στο ανθελληνικό κρατικό σύστημα και την πολιτική ορθότητα αποτελεί μια ακραία ηρωική και επαναστατική πράξη, επειδή μόνος αυτός στέκεται απέναντι σε ένα πανίσχυρο σύστημα πολιτικών, ακαδημαϊκών, καλλιτεχνικών και ολιγαρχικών δομών που επιδιώκουν εναγωνίως τη συγκάλυψη του επαναστατικού μηνύματος του 1821.
Η προσφορά του καλλιτέχνη στην εθνική μνήμη και τη διατήρηση της αγωνιστικής πρακτικής είναι σημαντική, επειδή, παρά τη διαρκή και μεθοδική κρατική ανθελληνική προπαγάνδα, οι πράξεις του νέου καλλιτέχνη, καθώς και των άλλων αφανών «Ευρύτων» αγωνιστών, διατηρούν ζωντανή στη λαϊκή ψυχή τη σπίθα της εθνικής μνήμης και της επαναστατικής αγωνιστικότητας, μέχρι που να θεριέψει και να κάψει την επικρατούσα πολιτική ορθότητα και τις ελίτ στη χώρα μας.
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
