Ανεξαρτήτως των γενικότερων πολιτικών του επιδόσεων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κάνει ορισμένα κρίσιμα λάθη στην επιλογή προσώπων ακόμη και σε κορυφαίους θεσμούς.
- Από τον Γιώργο Χ. Χαρβαλιά
Το μεγαλύτερο, κατά γενική ομολογία, λάθος του ήταν η επιλογή της Γιάννας Αγγελοπούλου σε ρόλο… πρωθιέρειας των εκδηλώσεων για τη 200ή επέτειο της Επανάστασης του ’21. Αν έκανε έναν κόπο -όπως μέρα παρά μέρα παραγγέλλει να μετρήσουν τα… έτη φωτός που τον χωρίζουν δημοσκοπικά από την αντιπολίτευση- να μετρήσει και την απήχηση της συγκεκριμένης κυρίας για τον ρόλο που της ανέθεσε, είμαι βέβαιος ότι θα έψαχνε καρέκλα για να μη σωριαστεί από τη ζαλάδα. Και αμέσως μετά θα φώναζε τα τσακμάκια του επιτελείου του για να δει πώς θα την ξεφορτωθεί.
Το γεγονός ότι τα ΜΜΕ που λιβανίζουν την κυβέρνηση, ενίοτε δε και τη «λαίδη», δεν έχουν τολμήσει να κατασκευάσουν τέτοια μέτρηση, που θα έδειχνε έστω μια χλιαρή αποδοχή της εθνικής «συνεισφοράς» της, λέει, νομίζω, πολλά. Όλα μπορεί να γίνουν στις δημοσκοπήσεις, αλλά το μαύρο κατράμι να λευκανθεί με απορρυπαντικό, λίγο δύσκολο.
Τα αισθήματα του κόσμου για την εν λόγω κυρία ουδέποτε ήταν ιδιαίτερα θερμά. Είχε μια έφεση στις δημόσιες σχέσεις, ιδίως με τους τριτοκοσμικούς της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, είχε πιθανόν και κάποιες οργανωτικές ικανότητες (με ξένα… κόλλυβα, λένε κάποιοι), αλλά το απόμακρο, αλαζονικό και επηρμένο στιλ της δημιουργούσε απόσταση. Επιπλέον, η Γιάννα Αγγελοπούλου, παρά τις «κορδέλες» του Πατριαρχείου, ποτέ δεν κατάφερε να αποκτήσει το προφίλ ενός ανιδιοτελούς «εθνικού ευεργέτη». Ούτε ενέπνευσε τον κόσμο προς αυτή την κατεύθυνση – το αντίθετο θα σας έλεγα…
Η επιλογή της, λοιπόν, ως επικεφαλής της επιτροπής για την ανάδειξη της ιερής μνήμης του μεγάλου εθνικοαπελευθερωτικού ξεσηκωμού, που γέννησε τη σύγχρονη Ελλάδα και καθόρισε ξανά το γένος μας, περισσότερο ξένισε παρά ενθουσίασε. Με το «καλημέρα» άρχισε και τις στραβοτιμονιές. Η κυρία, ενθαρρυμένη προφανώς και από τις αντιλήψεις άλλων στον κύκλο της, νόμιζε ότι η 200ή επέτειος από την Επανάσταση, αντί για γιορτή αυτογνωσίας και εθνικής ανάτασης, είναι η ιδανική ευκαιρία για το… rebranding της χώρας με όρους επικοινωνιακού μάρκετινγκ.
Δεν κατάλαβε ότι αυτή η γιορτή αφορά πρωτίστως τους Έλληνες, οι οποίοι χρειάζονται εθνική αφύπνιση, και δεν αποτελεί ευκαιρία για να γίνει η χώρα…διεθνής ατραξιόν.
Ακριβώς αυτή η έλλειψη εθνικής επίγνωσης την έκανε να επιλέξει λάθος επιστημονικούς συνεργάτες. Μάζεψε δίπλα της διάφορους περίεργους (επαγγελματίες εθνομηδενιστές ή απλά… πυροβολημένους – δεν είμαι σε θέση να το ξέρω) και άρχισε να «μπουμπουνάει» υβριστικές αναρτήσεις για τους ήρωες της Επανάστασης. Στην αρχή έπιασε τον Καραϊσκάκη και μετά έφτασε να… ποστάρει ως «δικτάτορα» τον πιο ανιδιοτελή ευπατρίδη και αναμορφωτή της σύγχρονης Ελλάδας, τον Ιωάννη Καποδίστρια.
Οι αναρτήσεις αυτές σόκαραν και οι λογαριασμοί τόσο της περιλάλητης επιτροπής όσο και της ίδιας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φράκαραν από αγανακτισμένα σχόλια. Η ίδια θεώρησε εύσχημη λύση να αποκλείσει την πρόσβαση σε όσους την επέκριναν με ένα μεγαλοπρεπές «block». Συνηθισμένη να απευθύνεται στους υπαλλήλους της, δεν είχε καταλάβει ότι το εθνικό έργο που ανέλαβε έχει δημόσιο χαρακτήρα και πρέπει να λογοδοτεί στους Έλληνες πολίτες. Το ότι δεν είχε καμία συναίσθηση της αποστολής της φάνηκε και όταν έφτασε να υπερηφανεύεται, κρατώντας στα χέρια της μια «χρυσή» χορηγία εκατομμυρίων από την Τράπεζα της Ελλάδος, ότι δεν σπαταλά δημόσιο χρήμα. Αυτός και μόνο ήταν λόγος για να την καθαιρέσει ο πρωθυπουργός πάραυτα – αν μη τι άλλο, λόγω βαθιάς ασχετοσύνης.
Ο κ. Μητσοτάκης προτίμησε να κάνει ότι δεν είδε. Μέτρηση μπορεί να μην παρήγγειλε, αλλά «μυρίστηκε» την κακοτοπιά. Περιθωριοποίησε τη «λαίδη» στον κυβερνητικό λόγο και σήμερα, τρεις εβδομάδες πριν από την επέτειο, είναι σαν να μην υπάρχει. Μέχρι που προχθές ξαναχτύπησε, ανακαλύπτοντας ότι η 25η Μαρτίου συμπίπτει και με την εθνική γιορτή του… Μπανγκλαντές! Και σκέφτηκε «φωναχτά» με μια ανάρτηση στο twitter μήπως κάνουμε μαζί (με τους μουσουλμάνους κατοίκους του, αλλά και με τους εδώ μετανάστες, θέλω να φαντάζομαι…) τίποτα όμορφες συνέργειες. Συνεορτασμούς, ας πούμε…
Συγχωρήστε με, αλλά τέτοια ελαφρότητα πραγματικά δεν αντέχεται! Οδεύουμε, χωρίς καμία αμφιβολία, προς την πιο μελαγχολική επέτειο της Παλιγγενεσίας, τουλάχιστον στην περίοδο της Μεταπολίτευσης. Η χώρα βρίσκεται στην πιο κατηφορική πορεία των τελευταίων δεκαετιών. Και δεν αντέχει να προσβάλλουν τη μνήμη των προγόνων της ανόητοι, ματαιόδοξοι και ξιπασμένοι «δημόσιοι παράγοντες», με μηδενική επίγνωση της κρισιμότητας των περιστάσεων, που είναι ικανοί να καλέσουν και τον Τούρκο πρέσβη για να γιορτάσουμε… όλοι μαζί την επέτειο του ’21, μέχρι να καούμε από τα πούρα και τα βεγγαλικά.
Τα προβλήματά μας είναι ήδη πολλά. Και βαριά. Ετεροκαθοριζόμαστε ιδεολογικά, πελαγοδρομούμε, πτωχεύουμε υλικά και πνευματικά, και έχουμε αφεθεί στο έλεος ανίκανων και δωσίλογων πολιτικών, που μας έφεραν συνειδητά στο έλεος της δανειακής ομηρίας και της ξένης εξάρτησης. Σαν να μην έφταναν αυτά, ο κοινωνικός ιστός διαρρηγνύεται, η πληθυσμιακή υπόσταση αλλοιώνεται με τον επιθετικό εποικισμό αλλοθρήσκων, τη μαζική φυγή των νέων που μεταναστεύουν ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω τους και, φυσικά, την υπογεννητικότητα που «χτυπάει ταβάνι».
Σίγουρα, όσοι θυσίασαν τη ζωή τους αψηφώντας το σπαθί του Αγαρηνού δεν είχαν αυτό στο μυαλό τους. Ούτε τους σύγχρονους Αγαρηνούς… ναυαγούς με τα κινητά μπορούσαν να φανταστούν να κατακλύζουν ανενόχλητοι τη χώρα ούτε τους ξενόδουλους Κωλέττηδες που ξεπουλούν το δημόσιο βιος φορώντας το φράκο του Ευρωπαίου ούτε φυσικά τον ξεπεσμό της σύγχρονης οικονομικής ολιγαρχίας που δεν δίνει δεκάρα για το Καστελόριζο και στριμώχνεται γλεντοκοπώντας με σαμπάνιες-γίγας πλάι στους σεΐχηδες στη Μύκονο. Και, πολύ περισσότερο, δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι σε μια Ελλάδα αλυσοδεμένη, που μετρά δεκάδες νεκρούς την ημέρα, ο δημόσιος διάλογος εξαντλείται στο αν έφαγε ο Κουφοντίνας και αν χτενίστηκε ο Λιγνάδης.
Κύριε Μητσοτάκη, λυπηθείτε μας! Έλεος! Μας κάνατε Μπανγκλαντές κατά κυριολεξία, αλλά δεν χρειάζεται να βάζετε και τη Γιάννα να μας το υπενθυμίζει. Μαζέψτε την, απομακρύνετέ την διακριτικά, έστω στο παρά πέντε. Εξηγήστε της ότι δεν θέλουμε τις γιορτές της και βάλτε την να δώσει το ταμείο που μάζεψε από τις χρεοκοπημένες τράπεζες στις Ένοπλες Δυνάμεις. Οπως έκανε πρόσφατα ένας πραγματικός ευπατρίδης από το δικό του υστέρημα. Πρότυπα σαν τον Ιάκωβο Τσούνη έχει ανάγκη η χώρα. Όχι την κυρία Αγγελοπούλου.
