Η Τουρκία αποτελεί ήδη ένα παγκόσμιο πρόβλημα, απλώς οι ΗΠΑ, η Ε.Ε. και η Ρωσία αρνούνται να αποδεχτούν αυτήν την πραγματικότητα.
- Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη
Υπό ποια έννοια η Τουρκία αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα;
Ο κόσμος εγκατέλειψε τις ολοκληρωτικές ιδεολογίες, αφού αυτές αιματοκύλισαν την ανθρωπότητα. Φασισμός, ναζισμός, κομμουνισμός δοκιμάστηκαν και η Ιστορία τα κατέταξε στα αζήτητα.
Η μόνη ολοκληρωτική ιδεολογία που αντέχει στον χρόνο είναι ο τουρκικός ρατσισμός, ο οποίος στη διάρκεια του 20ού αιώνα πήρε διάφορες μορφές, όπως εθνικιστικός (και ισλαμιστικός) ρατσισμός των Νεοτούρκων, του Μουσταφά Κεμάλ και των Γκρίζων Λύκων, ενώ τον 21ο αιώνα, επί Ταγίπ Ερντογάν, έχει αποκτήσει και έντονα ισλαμιστικά χαρακτηριστικά.
Αυτή η ολοκληρωτική ιδεολογία προκάλεσε τη γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας, η οποία κορυφώθηκε την περίοδο από το 1914 μέχρι το 1923.
Όλοι γνωρίζουν τι έγινε τότε και κυρίως οι ΗΠΑ, αφού κορυφαίοι διπλωμάτες της, όπως ο Μοργκεντάου και ο Τζορτζ Χόρτον, κατέγραψαν στις εκθέσεις τους αλλά και σε βιβλία τα αιματηρά γεγονότα εκείνης της εποχής.
Το γνωρίζει και η Αγγλία, η οποία, μετά τη Συνθήκη του Μούδρου, κατ’ απαίτηση των Αρμενίων, υποχρέωσε τον σουλτάνο να στήσει στρατοδικεία για τους πρωταίτιους της γενοκτονίας. Μάλιστα, η Αγγλία, όταν ξεσηκώθηκαν οι εθνικιστές στην Τουρκία, μετέφερε τους κατηγορουμένους στη Μάλτα, όπου συνεχίστηκαν οι δίκες. Μόνο που όταν η Αγγλία «τα βρήκε» με τον Μουσταφά Κεμάλ, σταμάτησε τις δίκες, ανταλλάσσοντας τους κατηγορουμένους με τέσσερις Αγγλους αξιωματικούς που συνέλαβαν οι δυνάμεις του Κεμάλ στην πόλη Βαν.
Πάντως, τα αρχεία των δικών της Μάλτας τα έχει η Αγγλία και γνωρίζει τι έγινε τότε. Όμως, η Αγγλία ήταν η χώρα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη Συνθήκη της Λωζάνης, με την οποία ιδρύθηκε η Τουρκική Δημοκρατία, ήταν η χώρα που είχε ως ευνοούμενό της τον Μουσταφά Κεμάλ, σύμφωνα με τους επικριτές του στην Τουρκία. Αρα, ως χώρα που κατόπιν συμφωνίας με τους Μουσταφά Κεμάλ και Ισμέτ Ινονού ασκούσε επιρροή στην Τουρκία, δεν ήταν δυνατόν να θέσει θέμα ευθυνών για τη Γενοκτονία Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων.
Οι ΗΠΑ δεν ήταν συμβαλλόμενο μέρος και άρα δεν υπέγραψαν τη Συνθήκη της Λωζάννης και, σύμφωνα με την τουρκική βιβλιογραφία, μέχρι το 1927 αρνούνταν να αναγνωρίσουν την Τουρκική Δημοκρατία, ακριβώς λόγω των εγκλημάτων που είχαν διαπράξει Νεότουρκοι και κεμαλικοί, λόγω του ότι το κράτος αυτό είναι αποτέλεσμα εγκλημά των κατά της ανθρωπότητας.
Όμως, και οι ΗΠΑ, όταν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την ίδρυση του ΝΑΤΟ παρέλαβαν από την Αγγλία τη σκυτάλη της άσκησης γεωπολιτικής επιρροής στην Τουρκία, «ξέχασαν» τα εγκλήματα και έκαναν τα στραβά μάτια στις γενοκτόνες και εθνοκτόνες πολιτικές που συνέχιζε να εφαρμόζει αυτό το κράτος.
Έτσι, πέρασε πάνω από ένας αιώνας, με την ιδεολογία αυτή να επηρεάζει και τα χαρακτηριστικά ενός ολόκληρου λαού.
Είναι τόσο σκληρό το σύστημα εξουσίας στην Τουρκία, που δεν επιτρέπει σε κανέναν να θέσει υπό αμφισβήτηση τη ρατσιστική ιδεολογία του τουρκικού εθνικισμού, που αν και είχε πάντα την πτυχή της Τζιχάντ, δηλαδή του ιερού πολέμου για το Ισλάμ, επί Ερντογάν ο τουρκικός ρατσισμός άρχισε να παίρνει σταδιακά χαρακτηριστικά ισλαμοφασισμού.
Γι’ αυτό όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα στην Τουρκία, ακόμα και τα κόμματα της Αριστεράς, υπερασπίζονται αυτήν την ιδεολογία, με μοναδική εξαίρεση το Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών (HDP), που εκφράζει κυρίως τους Κούρδους.
Αν υπήρχαν άνθρωποι που θεωρούσαν την παραπάνω παράγραφο υπερβολή, διαπίστωσαν τώρα, μετά την αναγνώριση της Γενοκτονίας που υπέστησαν οι Αρμένιοι από τους Τούρκους, ότι είναι ακριβώς όπως περιγράφονται παραπάνω.
Όλα τα κόμματα καταδίκασαν τις ΗΠΑ για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, με εξαίρεση το HDP, που ζήτησε από την κυβέρνηση και το κράτος να αναγνωρίσουν αυτήν την ντροπιαστική πράξη.
Και όπως ήταν «φυσικό», όλα τα κόμματα, ακόμα και το κόμμα του μεταρρυθμιστή Μπαμπατζάν, που υπόσχεται λύση του Κουρδικού, καταδίκασε το HDP, με κορυφαίο στέλεχός του να δηλώνει ότι «και εσείς θα έχετε την ίδια τύχη, θα τελειώσετε». Αν μελετήσει κανείς τις δηλώσεις των Τούρκων πολιτικών για το θέμα, δεν είναι δυνατόν να μη φρίξει στην κυριολεξία.
Ο ίδιος ο σύμβουλος Ιστορίας του Ερντογάν, ο ακαδημαϊκός Μουράτ Μπαρντακσί, έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι υπάρχουν στα αρχεία στοιχεία ότι κατά τους εκτοπισμούς των Αρμενίων χάθηκαν 950.000 άνθρωποι και ότι αυτό είναι γενοκτονία. Άρα, ο Ερντογάν γνωρίζει. Οπως γνωρίζουν και όλοι οι Τούρκοι πολιτικοί και ακαδημαϊκοί. Όμως, παρ’ όλα αυτά, υπερασπίζονται με πάθος ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, ρίχνοντας μάλιστα τις ευθύνες στα θύματα, ότι δήθεν αυτά έφταιγαν που πέθαναν.
Μιλάμε, λοιπόν, για ένα κράτος αμετανόητο, που έχει συστατικό στοιχείο της ίδρυσής του τον θάνατο και την καταστροφή, τη γενοκτονία και τις εθνοκαθάρσεις και δεν μπορεί να απαλλαγεί απ’ αυτό.
Αυτό που γίνεται σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, στην Αφρίν, στο Γκίρε Σπι και στη Σερεκάνιγιε εναντίον των Κούρδων, είναι «αντιπατάρα» η πολιτική που εφαρμόστηκε στις άλλες γενοκτονίες και εθνοκαθάρσεις.
Αυτό που γίνεται σήμερα στη δίκη του Κομπάνι, στην Αγκυρα, εναντίον των Κούρδων, που συνέτριψαν το ISIS και τους σφαγείς τρομοκράτες τζιχαντιστές, τους οποίους υποστήριζαν ο Ερντογάν και το αιμοσταγές κράτος του, είναι επανάληψη των πρακτικών του αιμοσταγούς παρελθόντος του τουρκικού κράτους. Και οι απειλές που εκτοξεύουν οι Τούρκοι εναντίον των ΗΠΑ για το θέμα αυτό δείχνουν ότι η Τουρκία, όσο εμφορείται από αυτήν τη ρατσιστική ιδεολογία, αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα.
Μια χώρα που όχι μόνο δεν απαρνείται το αιμοσταγές παρελθόν της, αλλά το συνεχίζει με πείσμα, με το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του να στηρίζει αυτές τις πρακτικές,
Μια χώρα που επιτίθεται στις ΗΠΑ, την πρώτη δύναμη στον πλανήτη.
Μια χώρα που, αντί να σκύψει το κεφάλι στη μνήμη εκατομμυρίων νεκρών που προκάλεσε η ίδια, αμφισβητεί ακόμα και την ύπαρξη του κράτους της δημοκρατίας της Αρμενίας, λέγοντας ότι ιδρύθηκε σε οθωμανικά εδάφη.
Μια χώρα που έχει εισβάλει στην Κύπρο, στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη, στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Μια χώρα που απειλεί ευθέως την Ελλάδα, με τη «Γαλάζια Πατρίδα» και τον μεγαλύτερο στόλο αποβατικών στον κόσμο.
Ε, τότε ναι, αυτή η χώρα αποτελεί παγκόσμια απειλή για την ίδια την ανθρωπότητα.
Ελπίζω μετά τις άγριες αντιδράσεις σύσσωμου του πολιτικού συστήματος, των ακαδημαϊκών και της κοινωνίας στην αναγνώριση από τον Μπάιντεν να έχουν πειστεί και οι πιο δύσπιστοι.
Αν και αμφιβάλλω για τις κ. Ρεπούση και Γιαννακάκη και για τον κ. Φίλη.
ΥΓ.: Δεν πιστεύω η κυρία Γιαννακάκη να έστειλε κανένα συλλυπητήριο τηλεγράφημα στον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα;
