Η προσεκτική μελέτη των δεδομένων της πανδημίας, αλλά και των διαρροών που κάνει η κυβέρνηση στα ιδιαιτέρως φιλικά προς αυτήν μέσα ενημέρωσης δείχνει ότι το ενδεχόμενο διεξαγωγής πρόωρων εκλογών είτε πριν είτε (κυρίως) μετά το καλοκαίρι παραμένει στο τραπέζι. Και ας διαψεύδεται. Ποιες οι διαρροές, ποια τα δεδομένα – ας τα δούμε.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Πρώτον, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ολοκληρώσει μέσα στον Ιούνιο αυτό που η ίδια ονομάζει «μεταρρυθμιστικό νομοθετικό κύκλο», με την ψήφιση του εργασιακού και του συνταξιοδοτικού συστήματος επικουρικής ασφάλισης. Στην ουσία, καλούνται οι εργαζόμενοι, ελλείψει ξένων κεφαλαίων, να χρηματοδοτήσουν μέσα από τις εισφορές τους και τις μη καταβλητέες στο μέλλον υπερωρίες και εξαιρέσιμά τους τα επενδυτικά σχέδια επιχειρήσεων με στόχο την ανάπτυξη της οικονομίας.
Αυτή είναι η ουσία – ιδιόρρυθμος λαϊκός καπιταλισμός εργαζόμενων… επενδυτών (με… κέρδος ρεπό και συντάξεις μέλλοντος), αλλά δεν είναι της στιγμής.
Η επιλογή είναι συγκεκριμένη: Στηρίζονται η ιδιωτική πρωτοβουλία και η μεσαία τάξη έναντι της μισθωτής εξαρτημένης εργασίας. Η διαφαινόμενη άνετη ψήφισή τους, ελλείψει αντίστασης από την παραπαίουσα αξιωματική αντιπολίτευση και τα ανύπαρκτα συνδικάτα, δίνει στον κύριο Μητσοτάκη το επιχείρημα να ισχυριστεί, αν θέλει, ότι ολοκληρώθηκε το γιγαντιαίο νομοθετικό του έργο.
Δεύτερον, οι διαρροές για το Ταμείο Ανάκαμψης, για το πού θα κατευθυνθεί δηλαδή το κοινοτικό χρήμα, δείχνουν επίσης ότι η κυβέρνηση έχει βρει -ας το πούμε κι έτσι- το ιδεολόγημα της επόμενης αναμέτρησης: «Ποιος θα διαχειριστεί το πακέτο; Ποιον εμπιστεύεστε;» Τα πρωτοσέλιδα που προβάλλουν διά της πλαγίας το θέμα δεν είναι ένα και δύο – είναι πολλά. Θυμίζουν τα αντίστοιχα της εποχής Σημίτη του 2000, για το Γ’ ΚΠΣ και την είσοδο στην ΟΝΕ.
Τρίτον, έχει αξία ότι γίνονται επίσης διαρροές για τη διαπιστωμένη δημοσκοπική αντοχή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, δύο χρόνια μετά την άνοδό της στην εξουσία. Αποτολμώνται ακόμη και συγκρίσεις με άλλες περιόδους διακυβέρνησης της παράταξης. Το «διά ταύτα» είναι -ισχύει- πως η κυβέρνηση βγαίνει αλώβητη δημοσκοπικά από τη δοκιμασία της πανδημίας και της ελληνοτουρκικής κρίσης. Ο βασικός πυρήνας της διαφοράς με τον στάσιμο ΣΥΡΙΖΑ είναι οι 12 μονάδες. Μεγάλος πειρασμός. Θα είναι και του χρόνου, στο φίνις, τόσες;
Τέταρτον, επίσης η κυβέρνηση αφήνει να διαρρέουν στα «ψιλά» γράμματα των ρεπορτάζ φιλικών της εφημερίδων ότι ο δομικός ανασχηματισμός θα γίνει στις αρχές του καλοκαιριού, όχι το φθινόπωρο. Οτι «θα γίνουν αλλαγές στα υπουργεία Υγείας και Παιδείας». Θα γίνουν και άλλες αλλαγές νομίζω, καθώς οι αφανείς υπουργοί του παρασκηνίου θέλουν πλέον να γίνουν φανεροί, με χαρτοφυλάκιο. Θα γίνουν, διότι ο πρωθυπουργός, ενισχυμένος από τις δημοσκοπήσεις, θέλει να παρουσιάσει το πραγματικό του υπουργικό συμβούλιο στον λαό, χωρίς να μετρά εσωκομματικές ισορροπίες.
Εκτός από τις διαρροές, όμως, υπάρχουν και τα δεδομένα! Η πρόοδος στο πρόγραμμα εμβολιασμού οδηγεί στην οικοδόμηση του τείχους ανοσίας μέσα στο καλοκαίρι, άρα και στη δυνατότητα ασφαλούς διεξαγωγής πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο. Χωρίς τον φόβο νέας έξαρσης της πανδημίας.
Τελευταίο, αλλά όχι έλασσον: Εντοπίζω σε παραπολιτικές στήλες εφημερίδων έως και τη στρατηγική των εκλογών – τη στρατηγική τού «ρελαντί» στην πρώτη αναμέτρηση με την απλή αναλογική, μην τυχόν και πάρει η Ν.Δ. από κεκτημένη ταχύτητα 151 έδρες! Ο Μητσοτάκης θα πάει σχετικά χαλαρά στην πρώτη κάλπη για να κερδίσει με τη διαφορά που θεωρεί ότι θα τον οδηγήσει στην επαναληπτική εκλογή της ενισχυμένης αναλογικής.
Σε όσους έχουν αντίθετη άποψη για τις ως άνω εκτιμήσεις και προβάλλουν το ενδεχόμενο διεξαγωγής εκλογών το φθινόπωρο του 2022 -με επιχείρημα την αναπτυξιακή έκρηξη- θα ήθελα να πω το εξής: Σέβομαι τη γνώμη τους, αλλά θα πειστώ πως έτσι είναι τα πράγματα αν μου δείξει κανείς τον οδικό χάρτη «μεταρρυθμίσεων» του 2021-2022.
Και αν μου δείξει κανείς την προβολή των απωλειών στην αγορά εργασίας μετά το φθινόπωρο. Αν η κυβέρνηση έχει καύσιμη νομοθετική ύλη για να «βγάλει τη χρονιά» και αν οι απολύσεις και τα «λουκέτα» δεν είναι πολλά, αλλάζει το πράγμα. Έχει, όμως, καύσιμη ύλη; Θα είναι λίγες οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα;
