Η Εκκλησία είναι παρούσα, προσφέροντας αξιέπαινο έργο και στον τομέα της δασοπυρόσβεσης. Ειδικά, στους καλοκαιρινούς μήνες όταν και σημειώνονται τα περισσότερα και σοβαρότερα περιστατικά. Αυτό αποδεικνύεται από την δραστηριότητα των εφτά εθελοντών ιερέων πυροσβεστών της Λέσβου, οι οποίοι έχουν ενταχθεί ως εθελοντές πυροσβέστες, στο Πυροσβεστικό Σώμα Μυτιλήνης, με τρεις από τους οποίους είχε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε.
- Γράφει ο Σωτήρης Λέτσιος
Η ενασχόληση με τον εθελοντισμό, τόσο στον Ερυθρό Σταυρό όσο και σε άλλες παρόμοιες οργανώσεις, για τον π. Νικόλαο Μαυρουδή, αρχιδιακόνο της Ι.Μ Μυτιλήνης, Ερεσσού και Πλωμαρίου, ξεκίνησε πολύ πριν ενδυθεί του ιερατικού σχήματος το 2011.
«Από μικρό παιδί διδάχθηκα την σημασία της κοινωνικής προσφοράς, έχοντας ως παράδειγμα τον πατέρα μου, που είναι κληρικός. Ό,τι παρέλαβα από τους γονείς μου το ακολούθησα έπειτα και εγώ» τονίζει ο π. Νικόλαος αναφερόμενος στη διαδρομή του στον τομέα της δασοπυρόσβεσης: «Είχαμε από την αρχή τις ευλογίες και την συμπαράσταση του μητροπολίτη μας κ. Ιακώβου».
Ο ίδιος θέλει τους ιερείς να βρίσκονται πάντα στο ”μπαλκόνι της Εκκλησίας”, να είναι δίπλα στον κόσμο και να προσφέρουμε.
«Από τις πρώτες στιγμές το πυροσβεστικό σώμα Μυτιλήνης μας αγκάλιασε χωρίς να μας ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους πυροσβέστες. Έτσι, λοιπόν, με την κατάλληλη εκπαίδευση ενταχθήκαμε στις τάξεις της πυροσβεστικής ως εθελοντές το 2010. Μάλιστα, εγώ έχω την χαρά να ανήκω και στους οδηγούς του εν λόγω Σώματος. Ένα από τα καθήκοντα μας είναι να κάνουμε και οκτάωρες υπηρεσίες συμμετέχοντας σε αρκετές επιχειρήσεις κατάσβεσης πυρκαγιών στο νησί».
Οι επιχειρήσεις που έλαβε μέρος ουκ ολίγες: Από απλά, καθημερινά περιστατικά όπως π.χ. μια ανάφλεξη κάδου σκουπιδιών έως και το κάψιμο δένδρων και άλλων υλικών κατά την διάρκεια του χειμώνα προκειμένου να ζεσταθούν οι πρόσφυγες, που έχουν βρει καταφύγιο στο νησί. Επίσης, παίρνει μέρος και σε δενδροφυτεύσεις, καθαρισμούς παραλιών και ενημερώσεις του πληθυσμού. Το σημαντικότερο, όμως, γεγονός που έχει αποτυπωθεί πιο έντονα στην μνήμη του ήταν η συμμετοχή στην κατάσβεση της καταστροφικής φωτιάς, που είχε ξεσπάσει στην περιοχή της Αμαλής το 2016.
Εκείνες τις δύσκολες στιγμές ο π. Νικόλαος και οι υπόλοιποι ιερείς φρόντιζαν συγχρόνως και να ενθαρρύνουν τους πυροσβέστες, που πάλευαν με τις τεράστιες φλόγες: «Στα μάτια τους βλέπαμε την ασφάλεια που ένιωθαν αυτοί, επειδή ήμασταν δίπλα τους και τους βοηθήσαμε. Θυμάμαι το εξής περιστατικό: Βλέποντας ότι η φωτιά ήταν πλέον ανεξέλεγκτη οι πυροσβέστες υποχωρούσαν, για να σωθούν. Ένα από αυτά τα παιδιά έπεσε πάνω μου κλαίγοντας, γονάτισε και φύλαγε τον σταυρό που φορούσα! Πρόσεξα εκείνη την στιγμή ότι η φωτιά τον είχε αγγίξει, επειδή είχε πάρει φωτιά ο ασύρματος που είχε πάνω του. Είχε σωθεί από θαύμα!» τονίζει συγκλονισμένος ο π. Νικόλαος.
Ο π. Στρατής Κακάμπουρας είναι ο παλαιότερος εν ενεργεία ιερέας εθελοντής πυροσβέστης στην Μυτιλήνη. Το 1994, με αφορμή μια μεγάλη φωτιά που έπληξε χωριό Αμπελικό, ο π. Στρατής είχε πάρει το «βάπτισμα του πυρός» βοηθώντας στην κατάσβεσή της. Το 2002 εκπαιδεύτηκε ως εθελοντής πυροσβέστης, ενώ από τότε έως και σήμερα κάθε καλοκαιρινή περίοδο αποτελεί μέλος της ομάδας που περιπολεί προληπτικά μέσα στο δάσος, κάθε φορά που θα υπάρχει βαθμός επικινδυνότητας λόγω ειδικών συνθηκών.
Συνεισφέρει και αυτός ενεργά σε όλες τις πυρκαγιές που εκδηλώνονται κάθε χρόνο απ’ άκρου εις άκρον στο νησί διακινδυνεύοντας ακόμη και την ζωή του. Το 2004 δημιουργήθηκε από τον ίδιο η ομάδα «Άμπελος», που αποτελείται από 60 άτομα εθελοντές δασοπυροσβέστες.
Με πρωτοβουλία αυτής της ομάδας συγκεντρώθηκαν χρήματα και αγοράστηκε το 2009 ένα καινούργιο πυροσβεστικό όχημα, ανεβάζοντας σε τέσσερα τα οχήματα που διαθέτει αυτή την στιγμή η ομάδα. Βαθιά αποτυπωμένη στην συνείδησή του τα όσα συνέβησαν το καλοκαίρι του 2018, όταν είχε ξεσπάσει πυρκαγιά τις ίδιες ημέρες με την καταστροφή στο Μάτι της Αττικής: «Φυσούσε πολύ δυνατός άνεμος. Προλάβαμε την φωτιά στην αρχή της, δώσαμε μάχη για να μην επεκταθεί και λάβει ακόμη πιο επικίνδυνες διαστάσεις. Η μεγαλύτερη, όμως, σε έκταση φωτιά είχε συμβεί το 2016 στην Αμαλή, όπου καταστράφηκε μεγάλο τμήμα του δάσους. Η χαρά της προσφοράς είναι ένα στοιχείο που έχω νιώσει έντονα σε όλες τις περιπτώσεις. Δεν ενδιαφερόμαστε για τιμητικές πλακέτες, ο ανθρωπισμός είναι απόρροια της ανθρωπιάς! Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι λειτουργούμε όλοι ως μια ομάδα και όχι ως πρόσωπα» δηλώνει με κατηγορηματικό τρόπο και συνεχίζει: «Με βάση την εμπειρία μου μπορώ να πω ότι στην ώρα της φωτιάς ο καθένας οφείλει να ενεργεί με σύνεση και μέτρο. Βέβαια, χρειαζόμαστε και άλλους εθελοντές. Είναι και άλλοι ιερείς πρόθυμοι να εκπαιδευτούν σε θέματα δασοπυρόσβεσης και να πάρουν την σχετική κάρτα εθελοντή. Εάν δεν έχει την κάρτα, δεν μπορεί να μπει κάποιος στην φωτιά!».
Η αφορμή για να εμπλακεί στο πεδίο της δασοπυρόσβεσης ο π. Σταύρος Σακλαμάκης, ιερέας από το 1991 στην ενορία της Αγίας Μαρίνας, στον διευρυμένο δήμο Μυτιλήνης, ήταν η χρονιά του 2012. Με αφορμή τις τότε πυρκαγιές, είχε εξακριβώσει πόσο φανερή ήταν η έλλειψη της κρατικής μηχανής: «Δημιουργήσαμε την δική μας, μικρή ομάδα εθελοντών στον τοπικό πληθυσμό που θα αντιμετωπίζει έκτακτες ανάγκες. Είμαστε βέβαια υπό την ομπρέλα των εθελοντών πυροσβεστών Μυτιλήνης. Εκτός των πυρκαγιών μπορούμε να βοηθήσουμε και σε άλλες δραστηριότητες, όπως π.χ. καθαρισμός χειμάρρων, αποψίλωση από τα χόρτα κ.α.».
«Την θερινή περίοδο εκτελούμε, ανά δύο άτομα από την ομάδα μας, άτυπες υπηρεσίες με την πυροσβεστική. Παράλληλα με την υπηρεσία αυτή έχουμε και συνεχή εκπαίδευση. Δεν μπορούμε να είμαστε στην πρώτη γραμμή, αλλά μπορούμε π.χ. να συνδέσουμε ένα σωλήνα» αναφέρει ο π. Σταύρος, προσθέτοντας ότι αυτός και η ομάδα εθελοντών βρίσκονται καθημερινά σε διαρκή ετοιμότητα.
