Αν εξαιρέσει κανείς ότι έχει μια δυσκολία στην παραγωγή ουσιαστικών πολιτικών θέσεων, τα
πράματα για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν πηγαίνουν και τόσο δυσάρεστα αυτή την εποχή. Καθένας λέει με αβασάνιστη ευκολία ό,τι κατεβάζει η κούτρα του, κεντρική πολιτική γραμμή και στρατηγικό σχέδιο δεν φαίνεται να υπάρχουν, ενώ τα περισσότερα στελέχη στην ηγετική πυραμίδα, τα οποία αυτοσχεδιάζουν μπροστά στο λιγοστό κοινό, δείχνουν ότι έχουν συμβιβαστεί με την ιδέα πως η προσεχής εκλογική μάχη, για την οποία δεν διαπιστώνεται κάποια ιδιαίτερη μέριμνα εδώ που τα λέμε, μπορεί να δοθεί και χωρίς πρόγραμμα.
Καταφεύγοντας σε «ξύλινα» επιχειρήματα «τύπου Σαμαρά», ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε την περασμένη Τετάρτη από το -ψηφιακό φέτος- Συνέδριο των Δελφών ότι «ο κ. Μητσοτάκης έρχεται να εφαρμόσει πολιτικές τού χθες». Απέφυγε να παρουσιάσει, όπως σχολιάστηκε, πέρα από εύπεπτα συνθήματα, κάποια ελκυστική πρόταση του κόμματός του για το σήμερα. Είναι ενδεικτικό των αντιπολιτευτικών ανακλαστικών της Κουμουνδούρου ότι, παραμονές των πανελλαδικών εξετάσεων, θυμήθηκαν να καταθέσουν ερώτηση στον πρωθυπουργό για το θέμα.
Την ίδια στιγμή, από το ίδιο Φόρουμ των Δελφών, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος άνοιγε νέο ζήτημα, δηλώνοντας ότι «το ενιαίο νόμισμα στην Ε.Ε. δεν είναι συμβατό με οικονομίες που έχουν αποκλίσεις», ενώ, με την ευκολία που έχουν κατοχυρώσει οι Ελληνες πολιτικοί να σχολιάζουν σαν θαμώνες καφενείων καταστάσεις τις οποίες απέτυχαν δραματικά να αντιμετωπίσουν, διαπίστωσε ότι στη χώρα «δεν έχουν μπει οι πυλώνες για μακροπρόθεσμη και βιώσιμη ανάπτυξη»…
Οι συνομιλητές του δεν μπήκαν στον κόπο να τον ρωτήσουν ποιος φταίει για αυτό, κι έτσι μείναμε με την απορία. Ανάλογη σκόνη, εξάλλου, σήκωσαν και δηλώσεις της Έφης Αχτσιόγλου, η οποία, λέγοντας άλλα από αυτά που ήθελε να πει, μπερδεύτηκε οδυνηρά, επιτρέποντας στους πολιτικούς της αντιπάλους να κατηγορήσουν (αυτού του είδους…) την Αριστερά ότι έλκεται από την καθήλωση στη νοσηρότητα.
Από την άλλη, ο Τσίπρας έχει να αντιμετωπίσει και την άσβεστη πικρία στελεχών, όπως ο Νίκος Φίλης, ο οποίος όχι μόνο δεν ξεχνά τον άκομψο τρόπο που αποπέμφθηκε από το Υπουργείο Παιδείας, καταλογίζοντας στον πρώην πρωθυπουργό ότι ενέδωσε στις πιέσεις της Ιεραρχίας, αλλά θέτει για πρώτη φορά ζήτημα διαχωρισμού Εκκλησίας – Κράτους, κάτι που δεν περιλαμβάνεται στις επίσημες κομματικές θέσεις. Το ευτύχημα είναι, όπως αναγνωρίζουν οι μετριοπαθείς στην Κουμουνδούρου, ότι οι απανωτές κυβερνητικές αστοχίες σε όλα σχεδόν τα μέτωπα (κατάργηση οκταώρου, θέριεμα της εγκληματικότητας, οικονομικός κατήφορος κ.ά.) έχουν μεταθέσει το ενδιαφέρον στην πλευρά του Μαξίμου.
Η υγειονομική κρίση, λένε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, βοήθησε τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη να πετάξει τα κυβερνητικά σκουπίδια στον «ακάλυπτο», αλλά αυτό δεν μπορεί να αποδεικνύεται πάντοτε αποδοτικό. Η τελευταία δημοσκόπηση του Ευρωβαρόμετρου, για παράδειγμα, αποτύπωσε περίτρανα αυτό που είναι κοινό μυστικό, πλην όμως το αποσιωπούν τα καλολαδωμένα ΜΜΕ και οι εγχώριες εταιρίες δημοσκοπήσεων: Οι πολίτες εμφανίζονται άκρως απαισιόδοξοι για την πορεία της οικονομίας και δηλώνουν βαριά δυσαρέσκεια για τους κυβερνητικούς χειρισμούς στην πανδημία, προβλέποντας ένα μέλλον δυσοίωνο. Πού στεγάζεται, όμως, πολιτικά αυτή η πυκνή δυσαρέσκεια;
Οπουδήποτε αλλού εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ, που παραμένει καθηλωμένος σε αμετακίνητα δημοσκοπικά ποσοστά.Είναι τέτοια η αδυναμία του κόμματος να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία, ώστε, ακόμα κι όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν μίλησε πριν από δέκα ημέρες για επιβολή φόρων στο κεφάλαιο, στην Αθήνα ο ΣΥΡΙΖΑ απολογούνταν για στελέχη του που δέχθηκαν ειρωνικά σχόλια από τα «υπόγεια του Μαξίμου» επειδή υποστήριζαν ακριβώς το ίδιο.
Όλα για τα εργασιακά
Όπως σημειώνουν στην «κυριακάτικη δημοκρατία» αρμόδιες κομματικές πηγές, το κόμμα θα ρίξει όλες του τις δυνάμεις το προσεχές διάστημα στο εργασιακό νομοσχέδιο Χατζηδάκη. «Ηταν χειρότερο και από αυτό που περιμέναμε» λένε και εξηγούν ότι, εκτός από την κατάργηση του οκταώρου και τη μονιμοποίηση των ατομικών συμβάσεων, καταργείται ουσιαστικά το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας διά της μετατροπής του σε κατ’ ευφημισμόν και ουσιαστικά ελεγχόμενη Ανεξάρτητη Αρχή.
