Την Τετάρτη 19 Μαΐου είναι η επέτειος της απόβασης του Μουσταφά Κεμάλ στην Αμισό, οπότε αρχίζει η δεύτερη και σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας των Ελλήνων της περιοχής του Πόντου.
- Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Μιας γενοκτονίας που υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια οι Τούρκοι, δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί, γιατί αυτό επιβάλλει η διατήρηση του κράτους τους, ενός κράτους «μαφία», που συνεχίζει να διαπράττει γενοκτονίες, τη φορά αυτή στους Κούρδους, σουνίτες και γεζιντί, στο Αφρίν, στο Γκίρε Σπι-Σερεκάνιγιε και το Σενκάλ.
Μιας γενοκτονίας που υπερασπίζονται και η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων ακαδημαϊκών και μεγάλο μέρος των πολιτικών, οι οποίοι θεωρούν ότι να διεκδικείς τη δικαίωση των νεκρών και την καταδίκη των δολοφόνων τριών λαών είναι εθνικισμός και πρόβλημα στην εξομάλυνση των σχέσεων με την Τουρκία.
Τις τελευταίες ημέρες είναι σε εξέλιξη ένας πόλεμος μεταξύ των φατριών της μαφίας στην Τουρκία, όπου αρχιμαφιόζοι εγκληματίες και πολιτικοί είναι σφιχταγκαλιασμένοι, σε σημείο που δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις τον μαφιόζο από τον πολιτικό.
Στον πόλεμο αυτόν εμπλέκεται και ο ίδιος ο Ερντογάν, αφού το… πουλέν του, ο αρχιμαφιόζος Σεντάτ Πεκέρ, που του διοργάνωνε προεκλογικές συγκεντρώσεις, είναι αυτός που άνοιξε τον πόλεμο στον υπουργό Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού, ένα «αστέρι» της κλίκας του Μεχμέτ Αγάρ, πρώην υπουργού Εσωτερικών και Δικαιοσύνης στις κυβερνήσεις της Τανσού Τσιλέρ, με θανάτους χιλιάδων Κούρδων πατριωτών στην πλάτη του, ενώ πέρασαν από τα «χέρια» του τόνοι και τόνοι ηρωίνης που κατέληξαν στις φλέβες νέων της Ευρώπης.
Για το θέμα της εγκληματικής δράσης της μαφίας, που εκτελούσε εντολές του κράτους την περίοδο της γενοκτονίας, και ειδικά μετά το 1919, όταν ο Κεμάλ έδωσε εντολή στον Τοπάλ Οσμάν να εφαρμόσει την «τελική λύση» στο θέμα των Ελλήνων του Πόντου, αλλά και της μαφίας που κυβερνά σήμερα την Τουρκία, το εξαιρετικό ahvalnews δημοσίευσε συζήτηση που είχε ο αρχισυντάκτης του Ahval, Yavuz Baydar, με τον καθηγητή Baskın Oran, στην οποία έβαλε τον τίτλο «Για να κατανοήσουμε το σημερινό τρίγωνο μαφίας – πολιτικής – κράτους πρέπει να κοιτάξουμε τον Τοπάλ Οσμάν».
Ακολουθεί το σχετικό δημοσίευμα:
«Ο αρχισυντάκτης του Ahval, Yavuz Baydar, και ο καθηγητής Baskın Oran συζήτησαν το τρίγωνο μαφίας – πολιτικής – κράτους στην Τουρκία, σχολιάζοντας τα βίντεο που δημοσιεύτηκαν στο YouTube από τον αρχηγό της συμμορίας οργανωμένου εγκλήματος Sedat Peker.
Στην αρχή της συζήτησης, ο Yavuz Baydar μίλησε για την 40ή επέτειο από την απόπειρα δολοφονίας του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β’ από τον μαφιόζο και μέλος της συμμορίας των Γκρίζων Λύκων Μεχμέτ Αλί Αγτσά, και υπενθύμισε ότι ο πρώτος εισαγγελέας της υπόθεσης Ilario Martella είχε πει ότι και ο μαφιόζος Οράλ Τσελίκ ήταν παρών στην επιχείρηση δολοφονίας του Πάπα.
Ο Yavuz Baydar τόνισε ότι τα ονόματα πολιτικών, όπως οι Mehmet Ağar, Süleyman Soylu, Sezgin Baran Korkmaz, που κατονομάζει στα βίντεο όπου μιλά ο Sedat Peker, εμπλέκονται σε εγκληματικές δραστηριότητες.
Ο Baskın Oran, από την πλευρά του, υπενθύμισε ότι, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο Σουσουρλούκ, παραιτήθηκε ο υπουργός Εσωτερικών, πολλοί άνθρωποι δικάστηκαν και μια ομάδα από αυτούς πήγε στη φυλακή. Τότε, η κυβέρνηση και το κράτος, όταν αποκαλύφθηκε η εμπλοκή τους σε εγκληματικές ενέργειες, αισθάνθηκαν την ανάγκη να κάνουν κάτι για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Τώρα, όμως, με τον Ερντογάν, ύστερα από τόσες αποκαλύψεις, όλοι κάνουν σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Στη συνέχεια, ο Baskın Oran είπε ότι η μαφία εισήλθε στο κράτος λόγω της ανάγκης που είχε το κράτος να σταματήσει τις προσπάθειες των Αρμενίων για διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας. Ο καθηγητής είπε ότι το κράτος στρατολόγησε μέλη εγκληματικών συμμοριών για να εξουδετερώσει τη δράση του ASALA, που σκότωνε Τούρκους διπλωμάτες. Ο Οράν είπε ότι τα άτομα που στρατολογήθηκαν από τις τάξεις της μαφίας στη συνέχεια έγιναν κρατικοί υπάλληλοι και μπήκαν στη μισθοδοσία του κράτους.
Ο Yavuz Baydar, από την άλλη πλευρά, υπενθύμισε τα γεγονότα της δολοφονίας φοιτητών από τους Γκρίζους Λύκους, τη δεκαετία του 1970, και δήλωσε ότι η μαφία είχε εισέλθει από τότε στο κράτος, με βάση τη δήλωση του στρατηγού Σαμπρί Γιρμιμπέσογλου, στελέχους της Διοίκησης Ανορθόδοξου Πόλεμου του τουρκικού γενικού επιτελείου.
Στη συνέχεια, ο Οράν τόνισε ότι είναι σημαντικό να γίνει η περιγραφή της μαφίας. Είπε για το θέμα: “Η μαφία είναι μια εγκληματική οργάνωση που φαίνεται ότι είναι ενάντια στο κράτος, η οποία όμως δεν μπορεί να κάνει βήμα χωρίς το κράτος. Εμφανίζεται στο προσκήνιο όταν δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα το κράτος”. Δηλαδή, λειτουργεί σαν συμπληρωματική του δύναμη.
Ο καθηγητής είπε ότι η μαφία γίνεται ισχυρότερη εάν το κράτος έχει δυσκολίες να φέρει σε πέρας την αποστολή του και τόνισε ότι, όταν μέλη της προσλαμβάνονται στο κράτος, τότε το οργανωμένο έγκλημα γίνεται ανίκητο.
Ο Οράν είπε ότι το δυστύχημα του Σουσουρλούκ, όπου βρέθηκαν στο ίδιο αυτοκίνητο ο βουλευτής του DYP Sedat Bucak, ο αναπληρωτής αρχηγός της αστυνομίας της Κωνσταντινούπολης Hüseyin Kocadağ και ο μαφιόζος που ήταν στην υπηρεσία του κράτους, με γραφείο στην τουρκική Βουλή, Abdullah Çatlı, αποτελεί παράδειγμα της τριγωνικής σχέσης μαφίας – πολιτικής – κράτους.
Όμως, ενώ τότε αποκαλύφθηκε αυτή η σχέση, στην περίπτωση του σκανδάλου που ξέσπασε με τη σύγκρουση Πεκέρ, από τη μια πλευρά, και Σουλεϊμάν Σοϊλού και Μεχμέτ Αγάρ από την άλλη, δεν αποκαλύφθηκε ξεκάθαρα η τριγωνική σχέση, επειδή δεν υπήρχε κάποιο δυστύχημα και επειδή δεν υπάρχει πολιτική βούληση για αποκάλυψη αυτής της σχέσης.
Ο Yavuz Baydar ανέφερε αργότερα ότι, μετά το δυστύχημα του Σουσουρλούκ, έγιναν κάποιες εκκαθαρίσεις στο κράτος και τη θέση των μαφιόζων και των Γκρίζων Λύκων πήραν άτομα που ανήκαν στην κοινότητα του Γκιουλέν.
Όμως, μετά τον διωγμό που ξεκίνησε εναντίον του Γκιουλέν, η παλιά ομάδα του Σουσουρλούκ επέστρεψε στα λημέρια της στο κράτος.
Ο καθηγητής Οράν αναφέρθηκε στην περίπτωση του σφαγέα των Ελλήνων του Πόντου Τοπάλ Οσμάν ως παράδειγμα σχέσης της μαφίας με τον ίδιο τον αρχηγό του κράτους. “Θα δώσω ένα παράδειγμα από τις ημέρες που ιδρύθηκε το Κοινοβούλιο στην Αγκυρα. Υπήρχε τότε ο Τοπάλ Οσμάν, ο εγκληματίας της Κερασούντας, ένας τυπικός σαδιστής. Είναι γνωστός για την καύση ζωντανών μη μουσουλμάνων στον λέβητα του πλοίου. Αυτό το ομολογούν και οι συγγραφείς που ήταν δίπλα στον Κεμάλ. Εν τω μεταξύ, ο Μουσταφά Κεμάλ πασάς έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικός για να διατηρηθεί στη ζωή. Ανησυχούσε πολύ, επειδή γνώριζε ότι τα μέλη της Επιτροπής Ένωσης και Προόδου ήταν… μανούλες στις δολοφονίες. Γι’ αυτό ανέθεσε καθήκοντα φρουράχου στον Τοπάλ Οσμάν, ο οποίος μετακόμισε με τη συμμορία του στο προεδρικό μέγαρο. Ωστόσο, αυτή η μαφία δεν μπορούσε να καθίσει σε ησυχία. Αυτός ο Τοπάλ Οσμάν σκότωσε τον βουλευτή Τραπεζούντας Αλί Σιουκρού, επειδή έκανε αντιπολίτευση στον Κεμάλ. Αμέσως μετά, ο Μουσταφά Κεμάλ πασάς σκότωσε τον Τοπάλ Οσμάν”».
Εδώ τελειώνει η συζήτηση των Μπαϊντάρ και Οράν, χωρίς όμως να πουν ότι ο Μουσταφά Κεμάλ ήταν αυτός που διέταξε τον Τοπάλ Οσμάν να σκοτώσει τον πολιτικό του αντίπαλο Αλί Σιουκρού.
Μετά, όταν ανακαλύφθηκε το πτώμα του Αλί Σιουκρού και εμφανίστηκαν μάρτυρες που τον είδαν να μπαίνει στο σπίτι του Τοπάλ Οσμάν, ο Κεμάλ, φοβούμενος αποκαλύψεις, σκότωσε το τέρας της Κερασούντας.
Αυτή είναι μέχρι σήμερα η εικόνα της Τουρκίας – ένας μηχανισμός που λειτουργεί στην τριγωνική σχέση μαφίας – πολιτικής – κράτους και συνεχίζει τις εγκληματικές πολιτικές εναντίον των λαών.
Ο μοναδικός δρόμος για να σταματήσει αυτή η εγκληματική δράση είναι η διεθνοποίηση της γενοκτονίας.
Ελπίζουμε ο κ. Δένδιας, όταν υποδεχθεί τον Τσαβούσογλου στην Αθήνα, να του τονίσει και αυτό το θέμα.
