Σαν χθες, στις 19 Μαΐου 1919, ο Κεμάλ, ο ιδρυτής της νέας Τουρκίας και κατά δήλωση του ίδιου του Χίτλερ δάσκαλός του, όπως και του Μουσολίνι, αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα με τη διαταγή «να προστατέψει τους Ρωμιούς και τους Αρμενίους από τις τουρκικές συμμορίες».
- Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
Αφού εκφώνησε στο τζαμί της Αμισού έναν λόγο πύρινου μίσους, συγκρότησε συμμορία με αυτούς που υποτίθεται ότι είχε εντολή να καταστείλει. Οι Τοπάλ Οσμάν, Χαλίτ Μπέης, Αχμέτ Μπαρουτσού κι άλλα διεστραμμένα καθάρματα, υπό την ηγεσία του Κεμάλ, συγκρότησαν και στον Πόντο, όπως και στην υπόλοιπη Μικρά Ασία, έναν πρωτόγονο γενοκτονικό μηχανισμό αλά τούρκα, χωρίς ψευδοθεωρίες περί φυλετικής ανωτερότητας. Απλώς οι κεμαλικοί μουσουλμάνοι έκαναν γενοκτονία των χριστιανών και πλιάτσικο. Κάτω από τη σημαία αυτού του ομότιμου του Αδόλφου, του Μουσολίνι, του Στάλιν και του Πολ Ποτ προσήλθαν πλιατσικολόγοι, ληστές, σεξουαλικά διεστραμμένοι, κοινοί βιαστές, μαχαιροβγάλτες, εγκληματίες πολέμου και κακούργοι του κοινού ποινικού δικαίου. Συνασπίστηκαν για να αποφύγουν τη Δικαιοσύνη. Αποτέλεσαν τις λεγόμενες «Kuva-yi Milliye» (Εθνικές Δυνάμεις). Στην ουσία, συμμορίες στελεχωμένες από κλέφτες, ληστές, φυγόδικους των στρατοδικείων, αποφυλακισμένους βαρυποινίτες. «Επαναστάτες» του σχοινιού και του παλουκιού.
Ομαδικές σφαγές, εμπρησμοί, βιασμοί γυναικόπαιδων, δολοφονίες της πολιτικής, της θρησκευτικής και της οικονομικής ηγεσίας ήταν στην ημερήσια διάταξη. Η δε Γενοκτονία ήταν παλλαϊκό τουρκικό έγκλημα. Η συλλογική ευθύνη εδώ είναι αληθινή! Χωρίς τη μαζική συμμετοχή της βάσης, μεγάλου τμήματος του ίδιου του τουρκικού λαού, η Γενοκτονία όλων των Χριστιανών της Τουρκίας δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Ενα τεράστιο, πρωτόγονο αλλά θανάσιμα αποτελεσματικό λογιστικό σύστημα μπήκε μπροστά κι άλεσε σαν μηχανή του κιμά τις ελληνικές κοινότητες, τους ανθρώπους, τη ζωή, την τιμή και τις περιουσίες τους. Όπως πριν από λίγα χρόνια αποκάλυψαν τουρκικά δικαστικά αρχεία, οι τοπικοί ηγέτες της κεμαλικής συμμοριακής δράσης είχαν δικαίωμα να κρατήσουν ως αμοιβή συγκεκριμένο ποσοστό των λαφύρων, ήτοι των περιουσιών των θυμάτων, και να αποδώσουν το υπόλοιπο στο αιματοβαμμένο «κεμαλικό κράτος».
Ορισμένοι παραήταν άπληστοι, παρακράτησαν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό των κλοπιμαίων και δικάστηκαν από το κράτος, γιατί το «έριξαν» στη μοιρασιά των ιματίων του Ελληνισμού κάτω από τον Σταυρό!
Όπως επισημαίνουν οι διακεκριμένοι ιστορικοί μας Πολυχρόνης Ενεπεκίδης και Κωνσταντίνος Φωτιάδης, η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, ενώ παρουσιάζει πολλά κοινά με τη γενοκτονία των Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς, έχει κάποια δικά της, πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Είναι, όπως τη χαρακτηρίζουν, μια γενοκτονία «αλά τούρκα», χωρίς ψευδοεπιστημονική θεμελίωση περί φυλετικής ανωτερότητας, αρίας φυλής κ.λπ. Οι φοβερές πορείες θανάτου των άμαχων Ελλήνων, όπως και των Αρμενίων, προς το εσωτερικό της Ανατολίας μετέτρεψαν τη Γενοκτονία σε «ένα Αουσβιτς εν ροή», όπου οι άνθρωποι περπατούσαν για να πεθάνουν κι όχι για να φτάσουν κάπου. Σατανική σύλληψη διεστραμμένων εγκεφάλων.
Επρόκειτο για μαζική ληστεία διά της Γενοκτονίας, με τη συμμετοχή όλης της κλίμακας της ιεραρχίας του κράτους, αλλά και με γενικευμένη λαϊκή συναυτουργία. Οι απλοί Τούρκοι δεν είναι αθώοι, έβαψαν πρόθυμα τα χέρια τους στο αίμα. Γιατί η Γενοκτονία, ως μέθοδος, ανήκει στον πυρήνα του τουρκισμού, στην Ιστορία, στη νοοτροπία, στην αντίληψή τους για τον κόσμο. Κεμαλικοί ή ισλαμοφασίστες θεωρούσαν και θεωρούν τους «απίστους» ραγιά, που σημαίνει κοπάδι, από το οποίο κόβει και τρώει το ορντού, ο στρατός των πιστών.
Ο ένοχος είναι ο τουρκισμός. Σήμερα, ως ισλαμοφασισμός, αφομοιώνει τον κεμαλισμό, τους επεκτατικούς στόχους του, τη φονική εχθρότητά του για τους λαούς της Μικράς Ασίας, αφού επί δεκαετίες προηγήθηκε χειραγώγηση του πολιτικού Ισλάμ και της τουρκικής Αριστεράς από τον κεμαλισμό. Το τουρκικό καθεστώς, είτε φοράει πηλήκιο είτε φοράει φέσι, έχει μια υπερευθιξία για το ζήτημα της Γενοκτονίας. Το αρνείται με οργή και μίσος, με αντιδράσεις υπερβολικές. Είναι σαν τις «κρυφές αδελφές», που, αν τους το πει κάποιος κατάμουτρα, αντιδρούν υπέρμετρα, με οργή, ακριβώς γιατί ξέρουν την αλήθεια. Οι Τούρκοι, λοιπόν, είναι υπερεύθικτοι για την Ποντιακή, την Αρμενική κι εν γένει τη Γενοκτονία των Χριστιανών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ακριβώς γιατί γνωρίζουν ότι τα θεμέλια του κράτους τους έχουν σαπίσει από το άδικο αίμα.
Και σήμερα παραμένουν αλώβητοι οι γενοκτονικοί μηχανισμοί. Τα μέσα είναι πιο σύγχρονα, αλλά η ψυχοσύνθεση τύπου πρωτόγονου και πιο βίαιου Χίμλερ παραμένει μέσα στην κουλτούρα του τουρκισμού.
Ο φόνος και το πλιάτσικο, οι βιασμοί και η λεηλασία εξακολουθούν να συγκροτούν το βαθύτερο είναι, την ουσία που κρύβεται πίσω από τη βιτρίνα του «πολιτικού Ισλάμ» της Τουρκίας των Ερντογάν και Νταβούτογλου. Παραμένουν κληρονόμοι του Αϊχμαν του Ποντιακού Ελληνισμού, του Τοπάλ Οσμάν και του καθοδηγητή του, του φρικώδους εγκληματία κατά της ανθρωπότητας, του Κεμάλ Ατατούρκ, του «πατέρα των Τούρκων» και σφαγέα των Λαών της Μικράς Ασίας. Το έκαναν τότε σε εμάς και στους Αρμενίους, το έκαναν ξανά στην Κύπρο, πρόσφατα στη Συρία, στη Λιβύη, στο Αρτσάχ. Καθ’ έξιν φονιάδες και πλιατσικολόγοι όπου πατούν το πόδι τους. Γιατί παραμένουν πάντα γιοι του Ερτογρούλ. Το πατριωτικό και το ηθικό χρέος μας δεν είναι να κάνουμε όλο μνημόσυνα, να κλαίμε και να μοιράζουμε κόλλυβα. Είναι η αποκάλυψη και η ήττα των γενοκτονικών μηχανισμών, η αναγνώριση από όλο τον κόσμο της Γενοκτονίας και, πρωτίστως, η αναγνώρισή της από την ίδια την Τουρκία και η τιμωρία της. Τίποτε λιγότερο.
*Δικηγόρος, πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ, εταίρου του συνασπισμού ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ,
www.neadexia.gr
