Είναι 60 χρονών άνθρωπος, διάσημος, εύπορος, χαίρει τεράστιας εκτίμησης παγκοσμίως στον χώρο του μπάσκετ, μια προσωπικότητα από εκείνες που όλοι θαυμάζουν και σίγουρα πολλοί έχουν ονειρευτεί να ήταν στη θέση του, να είχαν τα δικά του επιτεύγματα.
- Από τον Βασίλη Βέργη
Κι όμως ο Ντέιβιντ Μπλατ χτυπημένος από τη μοίρα πρέπει να παλεύει κάθε μέρα, με την ίδια πίστη και αυταπάρνηση για το αυτονόητο της υγείας. Όπως είναι αναγκασμένος να πράττει κάθε άσημος, βιοπαλαιστής, άγνωστος σε κάποια άκρη της γης συνάνθρωπός μας που φορτώθηκε με τον τεράστιο βάρος να πολεμήσει ένα θεριό σαν την πολλαπλή σκλήρυνση κατά πλάκας.
Στον πόλεμο όμως είναι όλοι ίσοι. Κι εκεί, μπροστά στο θεριό, αναδεικνύεται πάντοτε το μεγαλείο του ανδρός. Ο Ντέιβιντ Μπλατ δεν είναι πια μόνο ο σπουδαίος προπονητής μπάσκετ της ομάδας του Ολυμπιακού. Δεν είναι μόνο η προσωπικότητα που σέβονται και εκτιμούν παγκοσμίως οι άνθρωποι του σπορ. Δεν είναι μόνο ο καθοδηγητής των προσπαθειών μιας μεγάλης ομάδας στο υψηλότερο επίπεδο.
Ο Ντέιβιντ Μπλατ είναι πλέον πολλά περισσότερα. Είναι σημαιοφόρος, ελπίδα αλλά και παράδειγμα για κάθε άνθρωπο που βλέπει το θεριό κατάματα και του φωνάζει «Θα σε νικήσω». Είναι η επιτομή του μαχητή που αφήνει στην άκρη την επωνυμία και μοιράζεται μαζί με κάθε κοινό θνητό τον δικό του «Γολγοθά». Που δεν το κρύβει, δεν το φτιασιδώνει, δεν το χρησιμοποιεί. Αλλά το παλεύει, το πολεμάει, δεν λυγίζει παρά μόνο νικάει!
Ουδέποτε χρησιμοποίησε στη διάρκεια της περσινής σεζόν την ασθένειά του –και όσα δεινά εκείνη του προξενούσε- για να δικαιολογηθεί για κάποιες αθλητικές αποτυχίες. Αντιμετώπισε με στωικότητα, σιωπηλά όσα ακούγονταν κατά καιρούς γιατί στη διάρκεια ενός αγώνα καθόταν αρκετά στην καρέκλα του ή επειδή είχε πέσει μια-δύο φορές στο παρκέ, έπειτα από μία σύγκρουση με διαιτητή.
Ο περήφανος Μπλατ ακόμη κι όταν υπέφερε να σταθεί όρθιος, ήταν μπροστάρης των προσπαθειών της ομάδας του. Και ουδέποτε -ΟΥΔΕΠΟΤΕ- χρησιμοποίησε ως δικαιολογία τη μάχη που έδινε με το θεριό και όσα εκείνη του προξενούσε.
Η συγκλονιστική επιστολή με την οποία δημοσιοποίησε το σοβαρό πρόβλημα υγείας αποτελεί καθρέφτη για το μεγαλείο του ανδρός. Η προσέγγιση, ο τρόπος, η προσπάθεια, η πίστη («Δεν πρόκειται να παραδοθώ σε τίποτα») το μήνυμα –« Κάνουμε ένα πλάνο. Δουλεύουμε σκληρά κάθε μέρα. Κρατάμε το κεφάλι μας ψηλά. Προσαρμοζόμαστε, διαφοροποιούμε και ψάχνουμε τρόπους να βελτιωθούμε ή να διατηρηθούμε»- αποτελούν μέγιστη κοινωνική προσφορά του ανθρώπου Μπλατ.
«Το να λυπάσαι τον εαυτό σου δεν σου προσφέρει τίποτα, αντιθέτως καλλιεργεί και ενθαρρύνει μια κατιούσα πορεία από την οποία είναι ακόμη πιο δύσκολο να ανέβεις». Λόγια βγαλμένα από την ψυχή, την σωματική και πνευματική κόπωση ενός άνδρα που μάχεται και φωνάζει σε όλους όσοι η μοίρα τους έριξε σε αυτό το ρινγκ της ζωής «Πάμε. Ετσι θα το νικήσουμε».
Ο Ντέιβιντ Μπλατ ηγείται ΚΑΙ τώρα. Όπως το πράττει πολλά χρόνια με τεράστια επιτυχία στα γήπεδα. Ηγείται και γίνεται σημαιοφόρος και παράδειγμα. Δεν μοιράστηκε το «μυστικό» της υγείας του, μοιράστηκε το ελιξίριο της ψυχής που μπορεί να σταθεί απέναντι σε κάθε θεριό. Και να το ρίξει στο φινάλε νικημένο στο παρκέ της ζωής…
