Το τελευταίο που έλειπε από τη σημερινή Ελλάδα είναι ένας νέος «εμφύλιος». Να χωριστεί, δηλαδή, η χώρα σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους και να «σκοτωνόμαστε» μεταξύ μας!
- Από τον Βασίλη Βέργη
Δεν είμαστε το μοναδικό μέρος του πλανήτη στο οποίο υπάρχουν και θιασώτες, αλλά και αρνητές του εμβολίου. Καθένας εξ ημών έχει την άποψή του, και αυτό το δείχνει στην πράξη. Επειδή η θέση μας πρέπει να είναι υπεύθυνη, άρα δημόσια, προσωπικά περίμενα από την πρώτη ημέρα της πανδημίας να βγει το εμβόλιο και έσπευσα να το κάνω. Η άποψή μου είναι ξεκάθαρη: Ο πλανήτης προχώρησε με την επιστήμη αγκαλιά και έτσι προόδευσε εδώ και δεκαετίες. Σαφώς αντιλαμβάνομαι τις αιτιάσεις-ενστάσεις όσων λένε «Μα, το εμβόλιο δεν έχει ουσιαστικά δοκιμαστεί, άρα υπάρχει αυξημένη επικινδυνότητα». Όμως, στο δίλημμα «ΜΕΘ ή εμβόλιο» είμαι κάθετος: Εμβόλιο και ξερό ψωμί!
Επαναλαμβάνω ότι, ως δημοκράτης άνθρωπος, δέχομαι πως κάποιος άλλος έχει διαφορετική άποψη από τη δική μου. Δεν με πείθει, μα την ακούω. Επιχειρηματολογώ αντίστοιχα και, στο τέλος της ημέρας, εγώ έχω εμβολιαστεί, θεωρώντας πως έτσι συμβάλλω στον προσωπικό αλλά και στον συλλογικό «τοίχο ανοσίας». Αντίθετα, ο αρνητής του εμβολίου πορεύεται με βάση τα δικά του «πιστεύω». Καθένας κάνει την επιλογή του. Σεβαστή.
Η διαφορά είναι ότι εγώ δεν είμαι «κράτος». Αποφασίζω μόνο για τον εαυτό και την οικογένειά μου, έπειτα από συζήτηση στην οποία καταλήξαμε τι θεωρούσαμε σωστό. Ο Μητσοτάκης, όμως, κάθε Μητσοτάκης στην ανάλογη θέση, δεν αποφασίζει μόνο για εκείνον, τη Μαρέβα και τα παιδιά τους, αλλά για εκατομμύρια Ελληνες. Είναι υποχρεωμένος να το πράξει, καθότι εκλεγμένος πρωθυπουργός σε δημοκρατική χώρα.
Γνωρίζετε καλά οι αναγνώστες της «δημοκρατίας» ότι, στο διάστημα που έχω την τιμή να αρθρογραφώ στο πιο ΕΛΕΥΘΕΡΟ δημοσιογραφικό βήμα της χώρας, έχω περάσει άπειρες φορές «πριονοκορδέλα» και τον πρωθυπουργό και μέλη της κυβέρνησής του. Για πολλά θέματα, ανάμεσα στα οποία και οι χειρισμοί του(ς) την εποχή της πανδημίας.
Θεωρώ, επίσης, ότι αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση πρέπει να πάρει ξεκάθαρη απόφαση στο θέμα της εστίασης και να μην αφήσει τους καταστηματάρχες να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Γιατί, με την «ερμαφρόδιτη» πολιτική της, τους βάζει στο μέσον μιας κατάστασης την οποία δεν επέλεξαν. Αρκετά έχουν ταλαιπωρηθεί οι άνθρωποι για να τους υποχρεώνει η κυβέρνηση να «διαχωρίζουν» εκείνοι τους πελάτες τους και να έρχονται σε σύγκρουση μαζί τους. Ήμαρτον!
Στο άλλο θέμα, όμως, εκείνο που αφορά την οικονομία και το ενδεχόμενο ενός νέου -μακριά από όλους μας!- lockdown το φθινόπωρο, θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα ότι δεν καταλαβαίνω τους κυβερνώντες. Είπε ο Μητσοτάκης στην πρόσφατη συνέντευξή του ότι δεν μπορεί να υποχρεώσει κανέναν να εμβολιαστεί. Είναι το προφανές. Δεν ζούμε σε καθεστώς χούντας για να «σέρνονται» οι άνθρωποι στα εμβολιαστικά κέντρα και να τους κάνουν ένεση λες και βιώνουμε σύγχρονο ΕΑΤ-ΕΣΑ. Ζούμε σε δημοκρατία, όπου καθένας μπορεί να αποφασίζει ελεύθερα, αλλά ταυτόχρονα να σταθμίζει ο ίδιος τις συνέπειες της πράξης του.
Υπάρχει, λοιπόν, ένα ΜΕΓΑΛΟ «όμως». Η ατάκα του πρωθυπουργού ότι «δεν θα πληρώσουν το μάρμαρο οι εμβολιασμένοι» διόλου παράλογη είναι. Οταν οι επιστήμονες «φωνάζουν» ότι η μετάλλαξη Δέλτα του κορονοϊού σαρώνει και δημιουργεί κινδύνους όσο δεν χτίζεται το απαραίτητο τείχος ανοσίας (οι προβλέψεις αναφέρουν ότι στο τέλος Ιουλίου θα έχει εμβολιαστεί συνολικά το 55% της χώρας, ενώ ο στόχος ξεπερνά το 80%) τόσο μπορεί ο Σεπτέμβρης – Οκτώβρης να φέρει ένα νέο, μικρότερης διάστασης lockdown.
Σε αυτή την απευκταία περίπτωση, όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στη θέση του Μητσοτάκη είναι προφανές ότι θα ενεργοποιούσε «απαγορεύσεις» πρωτίστως για ανεμβολίαστους. Η οικονομία δεν υπάρχει περίπτωση να ξανακλείσει, γιατί θα τινάξει τα πέταλα.
Οπότε; Οπότε σε αυτή την περίπτωση είναι αρκετά πιθανό να πληγούν άνθρωποι οι οποίοι δεν θα έχουν εμβολιαστεί και δεν θα τους επιτρέπεται να πάνε στη δουλειά τους. Δεν βάζω καν στη συζήτηση το καφέ ή το εστιατόριο ή τόσα άλλα που μας προσφέρει η ελεύθερη ζωή. Λέω για τη δουλειά, που προσφέρει στον κόσμο τη δυνατότητα να εξασφαλίζει τα προς το ζην.
Το κράτος δεν μπορεί να σηκώσει άλλη «επιδότηση», καθώς τώρα θα πρόκειται για εκούσια απουσία από τον εμβολιασμό. Αναφαίρετο δικαίωμα καθενός, όπως προανέφερα, όμως με ταυτόχρονη παρουσία δίπλα στον μεγαλύτερο από τον μισό πληθυσμό, που είναι εμβολιασμένος.
Είναι προφανές ότι από τη μια «σέβεται» το «θέλω» σου, αλλά από την άλλη σού ξεκαθαρίζει πως εσύ αποφασίζεις να βάλεις τη ζωή σου σε «λουκέτο συνεπειών».
Όποιος μπει στη θέση του Μητσοτάκη -σε αυτό το σκέλος, επαναλαμβάνω, για να μη γίνει παρεξήγηση- θα αντιληφθεί ότι η επιχειρηματολογία του έχει απόλυτη βάση.
Είμαστε υπεύθυνοι άνθρωποι και παίρνουμε αποφάσεις για τη ζωή μας. Κάθε απόφαση έχει το κόστος της.
Εγώ πήρα το κόστος (κατ’ άλλους, ρίσκο) του εμβολιασμού. Οποιοσδήποτε άλλος έχει δικαίωμα να πάρει το ρίσκο (κατ’ εμέ) του μη εμβολιασμού. Δεν μπορεί όμως ΤΩΡΑ να έχει ταυτόχρονα την απαίτηση από το κράτος να επιδοτήσει το ρίσκο του. Το κόστος της απόφασης, όπως και η ίδια η απόφαση, του ανήκουν…
