Είθισται να λέγεται ότι «στην πολιτική είναι όλοι ίδιοι». Υπάρχει όμως ένα εξαιρετικά επίκαιρο επιχείρημα που καταρρίπτει αυτή την οπτική. Ένα επιχείρημα που μάλιστα βρίσκει την πλήρη εφαρμογή του εντός της ίδιας παράταξης. Της παράταξης που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και της οποίας σήμερα ηγείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο κύριος Μητσοτάκης λοιπόν, ανακοίνωσε αιφνιδίως διά του κυβερνητικού εκπροσώπου, ότι θα ταξιδέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες, προκειμένου να εγγράψει την κόρη του στο πανεπιστήμιο. Τα συμπεράσματα αυτής της κίνησης ειπώθηκαν από πολλούς και δεν θα το επαναλάβω. Όπως, η πλήρης απώλεια ενσυναίσθησης του πρωθυπουργού που ανακοινώνει αυτό το ταξίδι και την σκοπιμότητα του, την ώρα που δεκάδες χιλιάδες ελληνόπουλα έμειναν εκτός πανεπιστημίων με δική του απόφαση. Ενώ ταυτόχρονα ουδείς άλλος Έλληνας γονιός του οποίου το παιδί σπουδάζει σε αμερικανικό πανεπιστήμιο, μπορούσε να κάνει το ίδιο, διότι απλούστατα οι ΗΠΑ δεν δίνουν βίζα στους Έλληνες για αυτόν τον σκοπό. Γεγονός φυσικά που ούτε το έθιξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις πρόσφατες συναντήσεις του με αμερικανούς αξιωματούχους. Τι τον νοιάζει άλλωστε…
Τα παιδιά του Κώστα Καραμανλή
Ενώ λοιπόν όλη η Ελλάδα μάθαινε πως η κόρη του πρωθυπουργού θα φοιτήσει σε ένα πανάκριβο αμερικανικό πανεπιστήμιο, χωρίς να χρειαστεί να μπει στην «βάσανο» των πανελληνίων και να αποδείξει εαυτόν, σε μία άλλη μεγάλη πολιτική οικογένεια, συνέβαινε κάτι πολύ διαφορετικό.
Και τα δύο παιδιά του Κώστα Καραμανλή, ο Αλέξανδρος και η Αλίκη, συμμετείχαν κανονικά στις πανελλήνιες εξετάσεις, επιτυγχάνοντας μάλιστα την είσοδο τους στις σχολές της αρεσκείας τους. Η Αλίκη στις πολιτικές επιστήμες, και ο Αλέξανδρος στην διοίκηση επιχειρήσεων.
Τα μήλα λοιπόν έπεσαν κάτω από τη μηλιά. Διότι και ο Κώστας Καραμανλής είχε επιτύχει την εισαγωγή του στην Νομική Αθηνών, φυσικά μέσω πανελληνίων εξετάσεων, την οποία τελείωσε με υψηλότατο βαθμό. Η συνέχεια όμως είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Ο Κώστας Καραμανλής ακολούθως έκανε το διδακτορικό του στην διπλωματική ιστορία, στο Πανεπιστήμιο Tufts της Βοστόνης.
Η διδακτορική του διατριβή έχει κάνει διεθνή καριέρα με πάμπολλες παραπομπές. Μάλιστα του είχε προταθεί να κάνει ακαδημαϊκή σταδιοδρομία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τότε όμως ήταν που αποφάσισε να μπει στην πολιτική.
Και στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη όμως, το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά. Διότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ουδέποτε μπήκε στην δοκιμασία των πανελληνίων εξετάσεων. Έφυγε τράνζιτ στο εξωτερικό, δεν τόλμησε φυσικά να κάνει διδακτορικό, γύρισε όπως έφυγε για να διοριστεί επί κυβέρνησης Σημίτη στην εθνική τράπεζα, σε μία παχυλά αμειβόμενη θέση.
Ως αντάλλαγμα του βολέματος του «άριστου» υιού του, ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, είχε μετατραπεί στο μεγαλύτερο υπερασπιστή του τότε διοικητή της τράπεζας, του μακαρίτη Καρατζά, ακόμα και όταν αυτός βρισκόταν στο στόχαστρο της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης του Κώστα Καραμανλή.
Η υπόθεση των σπουδών των τέκνων λοιπόν, αποκαλύπτει περίτρανα την διαφορά του Κώστα Καραμανλή από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Συνιστά όμως και μία πειστική πολιτική εξήγηση για την χαοτική διαφορά της πολιτικής που ακολουθούν και ακολούθησαν οι δύο άνδρες ως πρωθυπουργοί, εκλεγμένοι μάλιστα με την ίδια παράταξη.
Ο Κώστας Καραμανλής επέδειξε πολιτική αξιοπρέπεια, αγωνίστηκε για την εθνική ενότητα, δεν συνεργάστηκε με τα άκρα, εφάρμοσε την πεμπτουσία της Δημοκρατίας: Την αρχή που επιβάλλει σε μία δημοκρατική κυβέρνηση να λειτουργεί προς όφελος των αδύναμων και όχι των ισχυρών. Μέχρι που ηττήθηκε από τις δυνάμεις της διαφθοράς και του λαϊκισμού.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πράττει ακριβώς τα αντίθετα. Νομοθετεί προς όφελος των ισχυρών, συνεχίζοντας το έργο του Κώστα Σημίτη. Έχοντας ενσωματώσει τα άκρα, κρίνεται πλέον ως ο μεγαλύτερος λαϊκιστής πρωθυπουργός στην ιστορία της μεταπολίτευσης. Δεν διαθέτει κανένα σεβασμό για τους «αδύναμους», την ελληνική φύση, τα συμφέροντα του έθνους, την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας, τον σεβασμό στα ήθη και τα έθιμα του ελληνικού λαού.
Και το χειρότερο, δείχνει να θεωρεί τα ανωτέρω αυτονόητα και δεν διστάζει να τα δηλώνει δημόσια! Από το κλείσιμο των νοσοκομείων την ώρα που η πανδημία καλπάζει, διότι αυτό θα έκανε εάν δεν τον είχε προλάβει η πανδημία, από την απόφασή του να εγκατασταθούν ανεμογεννήτριες στις καμένες εκτάσεις, λέγοντας με αφοπλιστική αφέλεια στη βολή μα που αλλού να βάλουμε τόσες ανεμογεννητριες κλπ. Και φυσικά τον όλεθρο διχασμό, αφού θα μείνει στην ιστορία ως ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που καταφέρθηκε σκαιότατα τον μισό πληθυσμό. Ένας άνθρωπος όμως ο οποίος απεχθάνεται τους μισούς Έλληνες, γιατί να σέβεται τους άλλους μισούς;
Περιττεύει φυσικά να αναφερθώ στον Προκόπη Παυλόπουλο και το εμβληματικό μορφωτικό το επίπεδο και το «Καραμανλικό ήθος» που του στέρησε την προεδρία. Με διδακτορικό doctorat d’État στο Παρίσι, όπου αργότερα το 1983 εξελέγη και επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Παρισιού, είναι απολύτως αναμενόμενο γιατί «έπρεπε να φύγει» και να αντικατασταθεί από μία απόφοιτο νομικής σχολής με θολό παρελθόν. Η οποία, στην γραμμή Μητσοτάκη, δεν δίστασε να αρθρογραφήσει υπέρ της επιβολής της μειοψηφίας, απέναντι στην πλειοψηφία. Ήταν όντως η, κατά τον Μητσοτάκη, καταλληλότερη. Ή καλύτερα, η καταλληλότερη για τον Μητσοτάκη.
