Δεν θα χρειαστεί, νομίζω, μια εβδομάδα για να μάθουμε το «όραμα του Κυριάκου για τη χώρα» από το βήμα της ΔΕΘ. Αν κρίνουμε από τον ανασχηματισμό της… πιτζάμας, το όνειρό του είναι να μας… στείλει όλους, τέτοιες δύσκολες μέρες, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, στο ψυχιατρείο.
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Του ‘πε, λοιπόν, κάποιο αφεντικό να διώξει έναν υπουργό, «εκλεκτό» άλλου αφεντικού, και να βάλει έναν της αρεσκείας του, μόνο που μέσα στην προσπάθεια να ικανοποιηθεί το ρουσφέτι μπλέχτηκαν οι γραμμές. Ενας μαθητευόμενος μάγος στο Μαξίμου, που νομίζει ότι μιλάει επί ίσοις όροις με όλους, το παλιό πολιτικό σύστημα, τους επιχειρηματίες, τους δημοσιογράφους, ακόμη και τον υπόκοσμο, ανέλαβε να στήσει τη δουλειά. Με τη γνωστή έπαρση του «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω».
Πώς να στηθεί η δουλειά όμως για να γίνει υπουργός κάποιος την υπουργοποίηση του οποίου είχε στηλιτεύσει με τα χειρότερα λόγια μέσα στην αίθουσα της Βουλής ο ίδιος ο Κυριάκος; Σπαντιδάκη τον είχε πει τον Αποστολάκη, παρομοιάζοντάς τον με υπουργό της χούντας.
Προσέξτε το αυτό. Κατακεραύνωνε ο τότε αρχηγός της αντιπολίτευσης τον Τσίπρα επειδή είχε την πρόνοια να «υπουργοποιήσει» έναν πρώην αρχηγό ΓΕΕΘΑ αντί να βάλει στο υπουργείο Αμυνας, ας πούμε, τον… ογκόλιθο Φίλη. Τέτοια επίγνωση εθνικού συμφέροντος εκ μέρους τού εν αναμονή πρωθυπουργού! Ήθελε «πολιτικό πρόσωπο» στο υπουργείο ο Μητσοτάκης με κίνδυνο να μπει κάποιος από τους εθνομηδενιστές και να παραδώσει τα κλειδιά στους απέναντι μια ώρα αρχύτερα.
Δεν του έκανε τότε ο Αποστολάκης, που είχε πει ότι, αν ανέβει Τούρκος σε βραχονησίδα, θα την κάνει… καλοκαιρινή. Δεν του άρεσε γιατί, κατά τη δική του κρίση, δεν υπηρετούσε τη γαλανόλευκη, αλλά την… Bandiera Rossa του ΣΥΡΙΖΑ. Ομολογούσε δηλαδή ότι οι ανώτατοι αξιωματικοί του Στρατεύματος έχουν κομματικές εξαρτήσεις. Και προτιμούσε στο υπουργείο τον… Φίλη. Αυτό κι αν λέγεται πατριωτική συνείδηση…
Δύο χρόνια αργότερα, ο Κυριάκος, ο μεγάλος οραματιστής και πραγματιστής, είδε το φως το αληθινό. Αλλαξε γνώμη. Ποιος μπορεί να συμβολίσει καλύτερα την εθνική συναίνεση από έναν πρώην απόστρατο υπουργό; Ναι!
Ο Αποστολάκης, που μέχρι χθες βρίζαμε, είναι ο πιο κατάλληλος για να ηγηθεί της πανστρατιάς ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Το είπε άλλωστε και το αφεντικό…
Και πώς θα τον προσεγγίσουμε που μέχρι χθες τον βρίζαμε; Θα βάλουμε τον «επιτελικό» να στείλει έναν «νταραβεριτζή» παντός καιρού να καλοπιάσει τον ναύαρχο και να του πει ότι ο Κυριάκος μετάνιωσε και τον θέλει σαν τρελός. Με τις ευλογίες πάντα και του συστήματος.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο «επιτελικός» και ο «νταραβεριτζής» τα θαλάσσωσαν, ο Κυριάκος δεν κατάλαβε την επισφάλεια του εγχειρήματος και δεν φρόντισε καν να έχει μία λύση back up, που λένε και οι ηλεκτρολόγοι, αν πέσει το κύκλωμα. Διψασμένος για υπουργιλίκι, σου λέει, είναι ο απόστρατος, σιγά μη μας κάνει και νερά… Αν αυτή η επιπολαιότητα ταιριάζει σε πρωθυπουργό-Μωυσή, σας αφήνω να το κρίνετε εσείς.
Στην πράξη ο Μητσοτάκης, με μια αβάσταχτη ελαφρότητα, «σκότωσε» για πολλά χρόνια την επιβεβλημένη λύση των «υπερκομματικών» υπουργών-κομάντος που έχει τόσο ανάγκη η χώρα για την αντιμετώπιση των πραγματικών εθνικών προβλημάτων.
Πάμε όμως και πιο κάτω. Για το τραγικό ολοκαύτωμα του Αυγούστου ποιος έπρεπε να την πληρώσει, εξαιρουμένου του πρωθυπουργού που σε τέτοιες καταστάσεις την «πληρώνει» μόνο όταν έρθει η ώρα του ελικοπτέρου; Ο υπουργός Δημόσιας Τάξεως ή ο καθ’ ύλην αρμόδιος υφυπουργός για ζητήματα πολιτικής προστασίας ή ο αρχηγός της Πυροσβεστικής;
Θα σας έλεγα και οι τρεις. Στη λογική του Κυριάκου, όμως, έφταιγε μόνον ο ένας. Ο Χαρδαλιάς (σιδερένιος να είναι ο άνθρωπος) αναβαθμίστηκε στη θέση ενός άλλου αποστράτου, ο αρχηγός αφέθηκε για τις κρίσεις και μόνον ο υπουργός απομακρύνθηκε. Βγάζετε νόημα;
Θα μπορούσα να σας το εξηγήσω και αυτό με τη θεωρία της…καραμπόλας των «αφεντικών». Κάποιων που δεν ήθελαν ούτε να… μυρίσουν τον Χρυσοχοΐδη, κάποιων άλλων που τον υπεράσπιζαν μέχρι θανάτου, ενός μεγάλου δημόσιου διαγωνισμού που έρχεται και διάφορων αυτόκλητων μεσαζόντων που πίεζαν για να εξασφαλίσουν μερτικό στην πίτα. Η ισχυρότερη φατρία «έφαγε» τον υπουργό της άλλης. Τόσο απλά και, βεβαίως, η συγκεκριμένη καρατόμηση δεν είχε καμία σχέση με την ευθύνη για τις πυρκαγιές. Οπως και η επιλογή του διαδόχου του καρατομηθέντος.
Ο δημοσκόπος με το αετίσιο βλέμμα και την αργόσυρτη φωνή, που μας νανούριζε υπέροχα στο αλήστου μνήμης Mega, εκρίθη αποτυχημένος ως υπουργός Εσωτερικών (όταν έμπλεξε με κάτι κάδους…), αλλά επιστρατεύτηκε ως χρυσή εφεδρεία για να λύσει το πρόβλημα της παραβατικότητας, της εγκληματικότητας και της λαθρομετανάστευσης στην Κολομβία των Βαλκανίων. Μήπως αυτό βγάζει καλύτερο νόημα; Οχι. Αλλά αυτοί που εμπιστεύτηκαν τη θέση στον μέχρι πρότινος «αποτυχημένο» Θεοδωρικάκο, η φατρία των «νικητών» δηλαδή, ξέρουν πολύ καλά γιατί τον έβαλαν εκεί. Οπως ακριβώς και αυτοί που έβαλαν αυτή την ασουλούπωτη δικαστικό με τις «πράσινες περγαμηνές» για Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Έτσι είναι λοιπόν τα πράγματα. Δεν φταίνε ο Αποστολάκης ή ο Χρυσοχοΐδης για τα συνεχή στραβοπατήματα του Μητσοτάκη. Η ευθύνη ανήκει μόνο στον ίδιο και αν η λαϊκή δοξασία θέλει το ψάρι να «βρομάει απ’ το κεφάλι», ως έμπειρος ψαράς, θα σας πω ότι το ψάρι «αρπάζει» πρώτα από τα σωθικά του. Από εκεί ξεκινάει η σήψη και το ίδιο ισχύει με την «οικογενειακή» κυβέρνηση Μητσοτάκη…
