Έπειτα από πολλά χρόνια ακραίας μαζοχιστικής διαστροφής να ακούω «ζωντανά» τον εκάστοτε πρωθυπουργό και τις «δεσμεύσεις» του από το βήμα της ΔΕΘ, αποφάσισα να σπάσω την παράδοση.
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Σας εξομολογούμαι, λοιπόν, ότι δεν παρακολούθησα τον Μητσοτάκη στο Βελλίδειο από τηλεοράσεως. Ούτε φυσικά θα μπω στον κόπο να αφιερώσω χρόνο για την παρωδία της συνέντευξης Τύπου, όπου απoφεύγονται οι «ενοχλητικές» ερωτήσεις.
Φοβούμαι πως, ό,τι και να τάξει ο Κυριάκος, όσα βουνά κι αν υποσχεθεί να μετακινήσει ως σύγχρονος Μωυσής, λιγοστεύουν επικίνδυνα οι Ελληνες που τον παίρνουν τοις μετρητοίς. Το όραμά του για τη χώρα, άλλωστε, το έχει δείξει εμπράκτως: Μια φινλανδοποιημένη αποικία μαζικού τουρισμού, πρωτοπόρος στα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ και στην υπογεννητικότητα, όαση για τις «πράσινες» πηγές ενέργειας και τα ηλεκτρικά πατίνια. Αυτό έχει στο μυαλό του ο άνθρωπος και με αυτό θα ήθελε να ταυτίσει το όνομά του. Μαγιορκοποίηση και… ανεμογεννήτριες. Μπιτσόμπαρα και φωτοβολταϊκά στα χωράφια. Πρωθυπουργός μιας χώρας που παράγει πλέον περισσότερους σεφ και…τατουατζήδες από καλλιεργητές γης. Και, κατά τα άλλα, «μαστίζεται» από ανάπτυξη…
Ωραίο το όραμα για τον Αγιο Μαυρίκιο, αλλά για ένα κράτος που, δυστυχώς, αγαπητοί μου, έως το 2009 είχε φιλοδοξίες βαλκανικής περιφερειακής δύναμης, αποτελεί την επιτομή της αποτυχίας.
Καλό θα ήταν λοιπόν να κόψει τα παραμύθια ο πρωθυπουργός, γιατί η κλεψύδρα έχει γυρίσει ανάποδα. Αν εξαιρέσει κανείς ότι η χώρα δανείζεται φθηνότερα (και δανείζεται… ασταμάτητα) εξαιτίας της δημοσιονομικής «χαλάρωσης» -λόγω πανδημίας-, που σύντομα θα λήξει, η «ανάπτυξη» την οποία ευαγγελίζεται η παρεούλα του Μαξίμου, το περιβόητο success story, είναι ολόιδια με αυτήν που υπήρχε στη φαντασία του Σαμαρά. Στα χρόνια που πέρασαν, απλά η Ελλάδα παραλίγο να χρεοκοπήσει και επίσημα, γέμισε λαθραίους, φτωχοποιήθηκε ακόμη περισσότερο, αποξένωσε τη νεολαία της, η οποία, μέσα σε απόγνωση και απόλυτη υπαρξιακή κρίση, θεοποιεί λούμπεν είδωλα, απώλεσε την πίστη στην Ορθοδοξία και ξενιτεύτηκε αναζητώντας καλύτερη τύχη στην «πεφωτισμένη» Εσπερία…
Οι σημερινοί «μεταρρυθμιστές» κάνουν ότι δεν βλέπουν. Επαγγέλλονται την ψηφιακή επανάσταση, σηκώνοντας πρόχειρες ηλεκτρονικές πλατφόρμες, διάτρητες ακόμη και από τον τελευταίο κλητήρα υπουργείου, μιλούν βαρύγδουπα για επενδύσεις, επειδή κάποιοι Γερμανοί έστησαν ένα hub με 30 υπαλλήλους στα Γιάννενα, περιμένοντας να τους φιλοξενήσει δωρεάν ο δήμος στο «τεχνολογικό πάρκο» του μέλλοντος, και ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία διαφημίζοντας την ικανότητά τους στην εκποίηση ασημικών.
«Πανηγυρίζουν και αλληλοσυγχαίρονται», όπως προσφυώς γράφει ο καλός συνάδελφος Νίκος Ιγγλέσης, επειδή ανέβηκε το ΑΕΠ 16,2%, λες και έκαναν κάτι γι’ αυτό. Σαν να γεμίσαμε ξαφνικά εργοστάσια και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας. Ξεχνούν να συγκρίνουν το φετινό 2ο τρίμηνο (που ήταν φυσικό και αναμενόμενο να καταγράψει ένα «ριμπάουντ» σε σχέση με το περυσινό τού λοκντάουν) με εκείνο του 2019. Γιατί, αν το έκαναν, θα διαπίστωναν μείωση σχεδόν 3%. Ξεχνούν επίσης να σημειώσουν ότι, μαζί με την άνοδο του ΑΕΠ, αυξήθηκε και το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου κατά 17,1% στο επτάμηνο, παρά την ταυτόχρονη αύξηση των ελληνικών εξαγωγών.
Ξεχνούν, τέλος, να ομολογήσουν το κυριότερο: Οτι από την αρχή του 2020 αυξήθηκε και το δημόσιο χρέος κατά… 31,3 δισ., ανερχόμενο αισίως σήμερα στο… εξωφρενικό 226,6% του «αυξημένου» ΑΕΠ. Τώρα, πώς γίνεται μια οικονομία να θεωρείται πτωχευμένη με χρέος 150% του ΑΕΠ, όπως έκριναν οι «αγορές» πριν από περίπου 10 χρόνια, και σήμερα να θεωρείται «σωσμένη», «βιώσιμη» και «σε αναπτυξιακή τροχιά», ρωτήστε καλύτερα τον κύριο Μητσοτάκη και τους Γερμανούς. Φοβούμαι όμως ότι αυτή την απλή και εξόχως λογική ερώτηση δεν θα την ακούσετε στη σημερινή συνέντευξη Τύπου.
Αντ’ αυτής, θα ακούσετε θριαμβολογίες, υποσχέσεις για φοροελαφρύνσεις και «μέτρα για την ανακούφιση του λαού». Ο λαός, όμως, δεν ανακουφίζεται όταν μια χώρα εισάγει χωρίς να παράγει και περιμένει το δίφραγκο από τον τουρίστα για να αγοράσει πετρέλαιο θέρμανσης. Δεν ανακουφίζεται, επίσης, ο κοσμάκης όταν βλέπει τον καφέ και το κουλούρι, από τη μια μέρα στην άλλη, να γίνονται είδη πολυτελείας με πληθωριστικές ανατιμήσεις-σοκ που παραπέμπουν στην Ελλάδα της Κατοχής
Τέλος, ο λαός δεν ανακουφίζεται με ένα ενεργειακό μοντέλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα ξένων (στο όνομα, τάχα μου, της πρωτοπορίας για την κλιματική αλλαγή), που πετάει στα σκουπίδια τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας για να βασιστεί σε εισαγόμενες «ανανεώσιμες».
Παρέλειψε να εξηγήσει ο κ. Μητσοτάκης ότι αυτή η πολυδιαφημισμένη «διάσωση» της ΔΕΗ με τα χρυσοπληρωμένα golden boys, που ανακάλυψαν τον τροχό στις ανεμογεννήτριες, θα περάσει μοιραία από ένα μεγάλο ηλεκτροσόκ στην τσέπη των καταναλωτών. Και, σαν μην έφταναν όλα αυτά, η υπέροχη ελληνική ύπαιθρος, καμένη και μη, θα γεμίσει από αυτά τα ανοικονόμητα αιολικά πάρκα αμφιλεγόμενης απόδοσης, γιατί «η θάλασσα δεν φτάνει», όπως είπε πρόσφατα στη Βουλή ο πρωθυπουργός.
Από τη μία, δηλαδή, κάνουμε τούμπες μη χάσουμε τα τσάρτερ της TUI και, από την άλλη, θέλουμε να στήσουμε ανεμογεννήτριες και μέσα στη θάλασσα, λες και το καταγάλανο Αιγαίο είναι η γκρίζα Βόρεια Θάλασσα των Σκανδιναβών, που χρησιμοποιούν τις παραλίες μόνο για να ξεφορτώνουν μπακαλιάρους. Βγάζετε εσείς νόημα από το «αναπτυξιακό μοντέλο» του Μητσοτάκη; Σίγουρα όχι. Το μόνο νόημα είναι ότι η Ελλάδα βουλιάζει και εξαθλιώνεται μέσα στα δεσμά μιας δανειακής ομηρίας, που εξυπηρετείται πρόθυμα από ντόπιους ευρωγενίτσαρους, και οι απέναντι θέτουν τις βάσεις για να κάνουν την Τουρκία εξαγωγική υπερδύναμη. Θα επανέλθω σύντομα σε αυτή την τελευταία επισήμανση, παραθέτοντας στοιχεία που προκαλούν θλίψη. Κι ας μη βιαστούν κάποιοι να πουν ότι το παραγωγικό επίτευγμα των δίπλα είναι fake. Γιατί, αν η τουρκική οικονομία έχει χαρακτηριστικά «φούσκας» (που πράγματι έχει), η αντίστοιχη ελληνική, για την οποία επαίρεται σήμερα η κυβέρνηση, έχει χαρακτηριστικά ανεκδότου. Και πολύ κακόγουστου, θα σας έλεγα…
