Σαν συνέχεια του χθεσινού. Διαβάζω στον «Συνταγματάρχη Λιάπκιν» του Μ. Καραγάτση, όπου ο Λιάπκιν καταδιώκεται από τύψεις, επειδή σκότωσε τη γυναίκα του και μέσα στο κυνηγητό και στη θολούρα του, ακούει μια φωνή:
«Γιατί, αφού τη σκότωσες, δεν πήγες στη δικαιοσύνη των ανθρώπων, σαν άνθρωπος που σκότωσε άνθρωπο; Γιατί έκρυψες το φονικό;».
Ο Λιάπκιν απαντά: «Η δικαιοσύνη των ανθρώπων; Χα χα! Με κάνατε να γελάω. Τα λιοντάρια, οι οχιές, οι τίγρεις, οι σκορπιοί έχουν δικαιοσύνη. Μα οι άνθρωποι… Χα χα! Με κάνετε να γελάω».
Τώρα τι να του πεις, κοτζάμ Καραγάτση; Οτι δεν ξέρει τι του γίνεται; Είναι βέβαιο ότι, για να τα γράψει όλα αυτά, κάτι θα ήξερε. Όλο και κάποια παραθυράκια θα βρίσκαν και στην εποχή του, όλο και κάποιοι αρμόδιοι θα έκλειναν τα μάτια σε κάποιες ατασθαλίες μεγαλοσχημόνων.
Δεν μπορεί να ξύπνησε μια μέρα και ν’ άρχισε να τα χώνει στη «δικαιοσύνη των ανθρώπων», γιατί έτσι του κάπνισε! Όχι, κάτι ήξερε…
