Σύντροφοι, το δούλεμα πάει σύννεφο. Παλιότερα κάποιος συμπολίτης είχε σταματήσει, λέει, άγρια μεσάνυχτα τον τότε πρωθυπουργό κ. Σαμαρά, αν δεν κάνω λάθος, μπροστά στον Εθνικό Κήπο και τον είχε κεράσει παγωτό.
Αργότερα, επί ΣΥΡΙΖΑ ή επί ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη (πού να θυμάσαι τόσα δουλέματα…), άλλος συμπολίτης είχε σταματήσει έναν υπουργό ή κάτι τέτοιο και τον παρακάλεσε να βάλει κι άλλους φόρους για να σωθεί η πατρίδα. Προχθές ο πρωθυπουργός μας, εκεί που τριγυρνούσε στον Θεσσαλικό Κάμπο, ως φτωχός και μόνος καουμπόι, σαν τον Λούκι Λουκ, συνάντησε, εντελώς τυχαία (να φάω τα κόκαλά μου αν λέω ψέματα…), έναν τύπο που τον φωνάζουν «Ντάλτον» και σαν παλιοί φίλοι πιάσανε κουβέντα, με τον «Ντάλτον» να του λέει ότι είναι πρωθυπουργός ήρωας κ.λ.π. κ.λ.π.
Δεν έχω λόγους να αμφισβητήσω ούτε το παγωτό ούτε τις ικεσίες για φορομπηχτική πολιτική ούτε βεβαίως τον Ντάλτον. Να θυμίσω μόνο στον Ησαΐα ότι οι Ντάλτον ήταν ληστές και θα πρέπει να προσέχει τις παρέες του. Λέει που λέει ο κόσμος…
