Μιλώντας στην Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας ο Ταγίπ Ερντογάν ήταν για μια ακόμη φορά αλλόφρων. Πέρα από τα όσα είπε για Ελλάδα και Κύπρο, μια από τις προτάσεις που ξεστόμισε ήταν η επιτομή του παραληρήματος: «Ως χώρα και έθνος, δόξα τον Αλλάχ, δεν έχουμε ούτε την ντροπή της αποικιοκρατίας, ούτε τη ντροπή της γενοκτονίας, ούτε τον λεκέ της αδικίας στο παρελθόν μας»!
Ο Ερντογάν μίλησε ακόμα και για την… οικουμενικότητα της Τουρκίας: «Είμαστε μια χώρα που εκτιμά την αξία της αδελφοσύνης, της φιλίας, της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης και της συνεργασίας (!!!) και κάνει κάθε βήμα ανάλογα. Από τη Συρία στη Λιβύη, από τα Βαλκάνια στον Καύκασο, από τη Σομαλία στο Αφγανιστάν, ενεργήσαμε παντού με τον ίδιο τρόπο». Εισβάλλοντας. Αλλά αυτό παρέλειψε να το αναφέρει.
Δύο κράτη στην Κύπρο και «Δυτική Θράκη» στο μενού
Για μια ακόμη φορά εξέφρασε την αμετακίνητη θέση για λύση δύο κρατών στην Κύπρο, θέση από την οποία η Τουρκία και τα φερέφωνά της στα κατεχόμενα δεν μετακινούνται ούτε… χιλιοστό. Δεν έλειψε εννοείται και αναφορά στη δυτική Θράκη και στην… προστασία της.
«Προστατεύοντας τα δικαιώματα και τα συμφέροντά μας στη Μεσόγειο, υποστηρίξαμε τα βήματα που έκαναν οι Τουρκοκύπριοι αδελφοί μας προς μια λύση δύο κρατών. Σε αυτό το πλαίσιο, έχουμε κάνει και θα συνεχίσουμε να κάνουμε πολλά σημαντικά βήματα, ειδικά την επαναλειτουργία του κλειστού Maraş (σ.σ. Βαρώσια). Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε σε όλες τις πλατφόρμες και τους θεσμούς για την προστασία των δικαιωμάτων των τουρκικών και μουσουλμανικών στοιχείων στη Δυτική Θράκη, βασισμένοι σε διεθνείς συμφωνίες (σ.σ. ποιες είναι αυτές μόνο ο Ερντογάν ξέρει)».
Θυμήθηκε και τον… δικέφαλο αετό!
Αυτό που προκάλεσε μεγάλη απορία, αλλά και μεγάλη έκπληξη, ήταν η αναφορά του Ταγίπ Ερντογάν στον δικέφαλο αετό, τον οποίο είπε ότι δεν είναι κανενός δικαίωμα να τον χρησιμοποιεί!
«Στο οικόσημο του κράτους, που έκανε την Ανατολία πατρίδα μας πριν από χίλια χρόνια, υπήρχε ένας δικέφαλος αετός που κοίταζε ανατολικά και δυτικά, αγκαλιάζοντας έτσι μια ευρεία γεωγραφία. Δεν είναι ούτε δικαίωμα ούτε εντός ορίων για κανέναν να προσπαθεί να σπάσει τον δεσμό αγάπης με την περιοχή της Τουρκίας, η οποία θεμελιώθηκε σε μια τέτοια κληρονομιά».
Αιχμές κατά της Ελλάδας και της ΕΕ για το μεταναστευτικό
Με προπαγάνδα και κατηγορίες κατά της Ελλάδας και της ΕΕ, ο Πρόεδρος της Τουρκίας αποθέωσε τη χώρα του για τη φιλοξενία των προσφύγων/μεταναστών και χωρίς να κατονομάσει την Ελλάδα, άφησε αιχμές για τη μεταχείριση των μεταναστών.
Για την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού από την Τουρκία, δεν είπε τίποτα…
«Στη συριακή κρίση, η οποία τώρα διανύει το 10ο έτος της, είδαμε πόσο ανίκανη είναι η διεθνής κοινότητα όσον αφορά τόσο την πραγματική παρέμβαση, όσο και την ανθρωπιστική υποστήριξη και τη διαχείριση των προσφυγικών ροών. Ενώ μόνο η Τουρκία άνοιξε την αγκαλιά της σε 4 εκατομμύρια καταπιεσμένους, υπήρξαν εκείνοι που πανικοβλήθηκαν μπροστά σε μερικές χιλιάδες πρόσφυγες στα σύνορά τους, άφησαν στην άκρη τα ανθρώπινα δικαιώματα και το νόμο και επέδειξαν απάνθρωπη συμπεριφορά. Σχεδόν κάθε μέρα, συναντάμε ανθρώπους που τους παίρνουμε από τα χέρια τους βασανισμένους και που τους άφησαν να πεθάνουν τρυπώντας τις μπότες τους ή τους έστειλαν με το ζόρι πίσω».
Μαθήματα… ηθικής!
Και μετά από όλα όσα είπε, προχώρησε και σε μάθημα ηθικής, αφού πρώτα επιτέθηκε και στην Ευρωπαϊκή Ένωση για τη στάση της στο μεταναστευτικό.
«Οι υπεύθυνοι αυτής της απάνθρωπης στάσης παραβιάζουν επίσης τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών και τα ψηφίσματα για τους πρόσφυγες. Στην πραγματικότητα, φαίνεται ότι η δομή που έχει συσταθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την εποπτεία της κυκλοφορίας των προσφύγων στην περιοχή έχει αρχίσει να τερματίζει σταδιακά τις δραστηριότητές της. Ακόμα και τα στατιστικά του πόσες χιλιάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στα σκοτεινά νερά της Μεσογείου κάθε χρόνο στο ταξίδι της ελπίδας δεν μπορούν να κρατηθούν. Η τύχη δεκάδων χιλιάδων παιδιών προσφύγων που εξαφανίστηκαν στην Ευρώπη είναι ακόμα άγνωστη. Εκτός από τις πρωτοβουλίες των βουλευτών μας για το θέμα αυτό, δεν υπάρχει σημαντική προσπάθεια ή δουλειά. Ωστόσο, ακόμη και αυτά τα ζητήματα από μόνα τους θα έπρεπε να ήταν αρκετά για να γεμίσουν τις κοινωνίες με συνείδηση, ηθική και σεβασμό στους ανθρώπους και να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι».
