Θα συμφωνήσω με τον Νίκο Δένδια ότι οι σημερινοί εχθροί του έθνους δεν είναι οι «κομμουνιστές».
- Του Γιώργου Χαρβαλιά
Ειδικά οι σημερινοί. Το «βαλσαμωμένο» ελληνικό ΚΚΕ, με επικεφαλής έναν βουκολικό τύπο που αναμασά την απεχθή ξύλινη γλώσσα της Κομιντέρν, δεν πείθει, δεν εμπνέει, δεν συνεπαίρνει.
Επομένως δεν αποτελεί κίνδυνο για την ελληνική κοινωνία. Ούτε βεβαίως θα μπορούσε να οργανώσει έναν ταξικό ξεσηκωμό με χαρακτηριστικά επανάστασης για την ανατροπή της αστικής δημοκρατίας. Αυτά είναι αστειότητες. Το ΚΚΕ αντιμετωπίζεται πλέον ως μία συντεχνιακή οργάνωση βετεράνων «επαγγελματιών του σφυροδρέπανου», γι’ αυτό και περιορίζεται στα συνήθη εκλογικά του ποσοστά.
Η κομμουνιστική Αριστερά ασφαλώς και έχει βεβαρημένο ιστορικό μητρώο. Πρωταγωνίστησε σε ακραίες εκφάνσεις εμφύλιου σπαραγμού και ευθύνεται για μύρια όσα εγκλήματα εις βάρος αθώων Ελλήνων. Όμως μαζί με το λερωμένο της παρελθόν διαθέτει και περγαμηνές πατριωτικών αγώνων. Οι κομμουνιστές μαζί με πολλούς άλλους Ελληνες πολέμησαν τους Γερμανούς κατακτητές και έδωσαν μάθημα εθνικής αξιοπρέπειας, σε αντίθεση με κάποιους άλλους δωσίλογους που έσπευσαν να συνεργαστούν με τους ναζί.
Το κυριότερο αντεθνικό ολίσθημα των παλαιότερων Ελλήνων κομμουνιστών ήταν ότι υιοθέτησαν κατά καιρούς προδοτικές θέσεις, με κορυφαίο παράδειγμα την υπόθεση της Μακεδονίας. Και ήταν αυτοί που υπονόμευαν το ηθικό του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία, λέγοντας ότι «μπλέκουμε σε ξένα χωράφια».
Όμως το «ΟΙΚΑΔΕ», που καλούσε εμμέσως τους Ελληνες στρατιώτες να λιποτακτήσουν, δεν το έγραψε κομμουνιστής. Ο «συντηρητικός» εκδότης της τότε «Καθημερινής» το έγραψε, για να μην ξεχνιόμαστε.
Έχει δίκιο λοιπόν ο Δένδιας. Σε μια περίοδο όπου η χώρα χρεοκοπημένη ζει με δανεικά άσπονδων Ευρωπαίων «φίλων», αντιμετωπίζοντας ξανά την τουρκική πολεμική απειλή, εχθροί δεν είναι οι Ελληνες κομμουνιστές. Άλλοι είναι οι σύγχρονοι εφιάλτες του έθνους. Ο παλιός διχασμός «εθνικοφρόνων» και «κομμουνιστών» παρήλθε. Οπως και οι συγκεκριμένες διαχωριστικές γραμμές. Κοινωνικό, ταξικό και πολιτικό διχασμό μπορεί να βιώσουμε ξανά, αλλά αυτός θα κινείται στον άξονα των ξενόδουλων εθνομηδενιστών (κάθε πολιτικής προέλευσης) και των Ελλήνων που αγαπούν την πατρίδα τους.
Η ανέξοδη λοιπόν «κομμουνιστοφαγία», εκτός από ντεμοντέ, είναι βλαπτική, ειδικά όταν γίνεται για «πέντε λεπτά δημοσιότητας». Και σε κάθε περίπτωση ο βουλευτής που διεγράφη δεν διαθέτει το διαμέτρημα για να αυτοανακηρύσσεται υπερασπιστής της ιερής μνήμης μιας μεγάλης μερίδας νεκρών του Εμφυλίου. Ας μείνει καλύτερα στην υπεράσπιση των μνημονίων, στην οποία διέπρεπε από τα μικρόφωνα του Σκάι. Μέσω αυτής, άλλωστε, βρήκε θέση στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. του κυρίου Μητσοτάκη…
