Οι πρώτες φθινοπωρινές νεροποντές ήταν αρκετές για να κάνουν την Ελλάδα να μοιάζει με τοπίο βγαλμένο από το βιβλίο της «Αποκάλυψης».
Ακόμη μια προαναγγελθείσα κακοκαιρία αποδείχθηκε αρκετή για να αναδειχθεί και πάλι η πλήρης απουσία προγραμματισμού, σχεδίου, ικανότητας και αντίδρασης της κυβέρνησης μπροστά στις δυσκολίες.
Το επιτελικό κράτος του Κ. Μητσοτάκη άφησε και πάλι στην τύχη της την πρωτεύουσα και σχεδόν όλη τη χώρα.
Η εικόνα των όσων άφησε πίσω της η νεροποντή, είναι αποκαρδιωτική. Οι χείμαρροι από το νερό της βροχής “έκοψαν” δρόμους, παρέσυραν αυτοκίνητα, κατέστρεψαν σπίτια και καταστήματα. Οι δε λάσπες έχουν καταστήσει μη λειτουργικές δεκάδες περιοχές και οδικά επαρχιακά δίκτυα. Δέντρα ξεριζώθηκαν, περιουσίες θάφτηκαν στη λάσπή, ενώ επαρχιακές πόλεις και χωριά βυθίστηκαν στο σκοτάδι, λόγω προβλημάτων της ηλεκτροδότησης.
Στις περιοχές της κεντρικής και βόρειας Εύβοιας που το καλοκαίρι του 2020 θρηνήσαμε οκτώ νεκρούς, λόγω των καταστροφικών πλημμύρων, 14 μήνες μετά, δεν έχει γίνει ούτε ένα αντιπλημμυρικό έργο. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, σε ένα κρεσέντο απάθειας και ανικανότητας, αφού πρώτα άφησε την Εύβοια να καεί, τώρα την άφησε και να πνιγεί. Δεν υλοποιήθηκαν ποτέ τα αντιδιαβρωτικά, και κυρίως αντιπλημμυρικά έργα, που θα θωράκιζαν τις καμένες περιοχές.
Η κυβέρνηση αποδεικνύει επανειλημμένως την ανικανότητά της σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας των πολιτών, προσθέτοντάς τους επιπλέον βάρη και δυσκολίες.
Οι πολίτες θα ανέμεναν πως από τη συσσωρευμένη πείρα των τελευταίων ετών, ο κρατικός μηχανισμός και οι κυβερνώντες θα είχαν λάβει κάποια μέτρα, τουλάχιστον για να διασφαλίσουν τα στοιχειώδη. Ωστόσο, υπομένουν τις επιπτώσεις και βασανίζονται από τους επιτελικούς πειραματισμούς του Μαξίμου.
Τα προβλήματα δε λύνονται με ένα μήνυμα στο κινητό, οι «γαλάζιες» προεκλογικές, αλλά και μετεκλογικές υποσχέσεις περί δήθεν επιτελικότητας, αποτελεσματικότητας και χρηστής διοίκησης του κράτους, αποδείχθηκαν παραμύθια της Χαλιμάς.
Η πραγματικότητα είναι πως η Κυβέρνηση αποδεικνύεται καθημερινά, όχι μόνο κατώτερη των περιστάσεων, αλλά και παντελώς ανίκανη να διαχειριστεί οποιαδήποτε κρίση.
Για άλλη μία φορά, οι «φυσικές» καταστροφές βρίσκουν τη χώρα ανοχύρωτη, αφού η αντιπυρική, αντιπλημμυρική και αντισεισμική προστασία έχουν μπει στις καλένδες όλων των εκάστοτε κυβερνήσεων, τα στελέχη των οποίων, μετά την οποιαδήποτε καταστροφή, κλαψουρίζοντας προσπαθούν να αποδώσουν τις ευθύνες σε αόρατους εχθρούς.
M’ αυτά και μ’ αυτά, οι «άριστοι» του Μαξίμου παραμένουν μόνοι με μοναδική συντροφιά την εξωνημένη δημοσιογραφία που πασχίζει νυχθημερόν να μας πείσει (μάταια όμως) πως για όλα φταίει η… βολική κλιματική αλλαγή. Πάλι καλά που δεν επικαλέστηκαν και τον Νώε, κατά την προσφιλή τους τακτική.
