Ηταν Δεκέμβριος του 2017, όταν σε προσυνεδριακή ημερίδα της Ν.Δ. για το περιβάλλον στο Περιστέρι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως αρχηγός τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης, άστραφτε και βροντούσε!
Από τον
Ανδρέα Καψαμπέλη
«Είμαστε μία χώρα στην οποία έχουμε να αντιμετωπίσουμε μετά βεβαιότητας σεισμούς, φωτιές και πλημμύρες. Και είμαστε ασυγχώρητοι εάν δεν είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε αυτά τα οποία ξέρουμε με βεβαιότητα ότι θα γίνουν κάποια στιγμή. Απλά δεν γνωρίζουμε ακριβώς το πότε» δήλωνε, καταχειροκροτούμενος, σε υψηλούς τόνους προς το ακροατήριό του, κάνοντας μάλιστα ολόκληρη ανάλυση για τα θέματα αυτά, τα οποία χαρακτήριζε εξίσου σημαντικά «με τα άμεσα προβλήματα, όπως είναι οι φόροι, οι συντάξεις, η ανεργία».
Πρωταρχική υποχρέωση
Κατά τον κ. Μητσοτάκη πριν από τέσσερα χρόνια (λίγο μετά τη Μάνδρα και λίγο πριν από την τραγωδία στο Μάτι) «βασική, πρωταρχική υποχρέωση κάθε οργανωμένης Πολιτείας» ήταν «να προστατεύει την ανθρώπινη ζωή και τις ανθρώπινες περιουσίες, που είναι κατεξοχήν αυτές που κινδυνεύουν από τις μεγάλες φυσικές καταστροφές». Κατά τον κ. Μητσοτάκη πριν από τέσσερα χρόνια τα «ζητήματα αρμοδιοτήτων» δεν μπορεί να αποτελούν «άλλοθι» για τη μη ολοκλήρωση των αντιπλημμυρικών έργων. Ο κ. Μητσοτάκης εμφανιζόταν βέβαιος ότι μελλοντικά «θα είμαστε αντιμέτωποι με περισσότερα τέτοιου είδους ακραία φαινόμενα», διαβεβαίωνε ότι θα υπάρξει «μια τελείως διαφορετική αντιμετώπιση από αυτή που είχαμε μέχρι σήμερα» και υποστήριζε την ανάγκη ενός πλαισίου «για fast track τέτοιου είδους αντιπλημμυρικά έργα».
Και για να μην αφήσει καμία αμφιβολία περί των προθέσεών του διακήρυσσε:«Η φυσική καταστροφή για την οποία πρέπει να σχεδιάσουμε είναι αυτή που ενδεχομένως δεν έχει γίνει ποτέ. Εξω από τη σφαίρα του εφικτού και του λογικού. Να σκεφτούμε, δηλαδή, έξω από το κουτί για ενδεχόμενες καταστροφές, οι οποίες, αν, ο μη γένοιτο, συμβούν σήμερα, λυπάμαι που θα το πω, θα μας πιάσουν τελείως απροετοίμαστους. Κι αυτό δεν μπορώ να το δεχτώ».
Ωραία λόγια…
Αυτά που συμβαίνουν στη χώρα το τελευταίο διάστημα κάθε άλλο παρά έξω από τη σφαίρα του εφικτού και του αναμενόμενου είναι. Μάλιστα για την πλημμυρισμένη Αττική, μετά την επέλαση του «Μπάλλου», δεν υπάρχει ουδείς που να επικαλείται -όπως σε άλλες περιπτώσεις- το εύκολο πρόσχημα της… κλιματικής αλλαγής. Στη συγκυρία αυτή -και όχι μόνο- έχει συμβεί ακριβώς ό,τι διαβεβαίωνε ο κ. Μητσοτάκης πως θα έπαυε να παρατηρείται με τη Ν.Δ. στην κυβέρνηση.
Το κράτος, η Πολιτεία και οι αρμόδιοι φορείς, σε όλες τις εκφάνσεις τους, πιάστηκαν τελείως απροετοίμαστοι και μάλιστα για μια κακοκαιρία που είχε προαναγγελθεί. Και όχι μόνο δεν είχαν ληφθεί όλα τα απαιτούμενα και προβλεπόμενα μέτρα για την αντιμετώπισή της, αλλά ακόμη και σήμερα τα «ζητήματα αρμοδιοτήτων» -για τα οποία ο κ. Μητσοτάκης δεσμευόταν ότι θα σταματήσουν να αποτελούν άλλοθι- παραμένουν γόρδιος δεσμός.
Η αλληλοεπίρριψη ευθυνών είναι το γνωστό ρεφρέν που επαναλαμβάνεται αυτές τις ημέρες και μάλιστα έρχεται να συνδυαστεί με τις προσωπικές και πολιτικές συγκρούσεις που -σε λανθάνουσα, αλλά οξεία μορφή- εκδηλώνονται μεταξύ των «συναρμοδίων» της κυβέρνησης (υπό τον κ. Μητσοτάκη), της Περιφέρειας Αττικής υπό τον κ. Πατούλη) και του Δήμου Αθηναίων (υπό τον κ. Μπακογιάννη).
Υστερα από δύο και πλέον χρόνια, η κυβέρνηση καταγράφει τη μία αποτυχία μετά την άλλη στον τομέα αυτό, παρά τις όψιμες και επίμονες προσπάθειες να εξωραϊστείη πραγματικότητα. Για πολλούς, ακόμη και μέσα στη Ν.Δ., πρόκειται για ακόμη ένα ναυάγιο του πολυδιαφημισμένου «επιτελικού κράτους», το οποίο, όταν χρειάστηκε να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις, έπεσε -παρά τη μιντιακή και δημοσκοπική προστασία- σε ύφαλο.
Ομολογία ανικανότητας
Προ πολλού έχουν, άλλωστε, αφαιρεθεί από τις προεκλογικές προτεραιότητες του κ. Μητσοτάκη οι «ανθρώπινες περιουσίες» και έχουν μείνει μόνο οι ανθρώπινες ζωές. Κι αυτό, όμως, συντελείται μόνο με την τακτική των εκκενώσεων, όπως φάνηκε στις μεγάλες πυρκαγιές του καλοκαιριού και τις τωρινές πλημμύρες. Αυτή όμως είναι μια αμυντική τακτική, η οποία, όπως διαπιστώνεται, είναι έμμεση πλην σαφής ομολογία της αδυναμίας ή και της ανικανότητας να σωθούν οι ζωές (όπως και οι περιουσίες), χωρίς οι πολίτες να τρέπονται σε φυγή.
Προκαλούν
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά πλέον τα στελέχη της Ν.Δ. που έχουν ενδυθεί τα υπουργικά κοστούμια φτάνουν στο σημείο να προκαλούν ακόμη και την κοινή λογική υποστηρίζοντας, για παράδειγμα, ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών Στ. Πέτσας, ότι οι πλημμύρες και οι καταστροφές στη βόρεια Εύβοια δεν πρέπει να συνδέονται με τα καμένα. Την ίδια ώρα μάλιστα που αποκαλύπτεται ότι και εκεί -παρά τις δραματικές και συνεχείς προειδοποιήσεις- επί δυόμισι μήνες μετά τις πυρκαγιές δεν είχε γίνει κανένα ουσιαστικό αντιπλημμυρικό έργο και είχαν αφεθεί τα πάντα, κάτοικοι και περιουσίες, στην τύχη τους. Κι ας έλεγε το 2017 ο κ. Μητσοτάκης ότι είναι «βασική, πρωταρχική υποχρέωση κάθε οργανωμένης Πολιτείας» να τις προστατεύσει…
«Kόλλησε» πολιτική αναισθησία και ο Στυλιανίδης
Πριν από μερικές εβδομάδες ο κ. Μητσοτάκης είχε προσπαθήσει να αμβλύνει την εικόνα αυτής της αποτυχίας ξηλώνοντας στον ανασχηματισμό (κατά τρόπο ανάλογο με την υπόθεση της πανδημίας) τα πρόσωπα αιχμής, με την απομάκρυνση του Μιχ. Χρυσοχοΐδη και τη μετακίνηση του Ν. Χαρδαλιά.
Η υπουργοποίηση του Χρ. Στυλιανίδη, παρά το συγκεκριμένο πολιτικό προφίλ και παρελθόν του που ξένισε και ενόχλησε τους περισσότερους μέσα στη Ν.Δ., συνοδεύτηκε από πολλές προσδοκίες και έθεσε τον πήχη ψηλά. Η πράξη όμως απέδειξε -και πολύ σύντομα- το αντίθετο.
Η Αττική και πολλές άλλες περιοχές της χώρας «πνίγηκαν» από τον «Μπάλλο», με εικόνες που παραπέμπουν σε τριτοκοσμικές χώρες, μαθητές να στήνουν αυτοσχέδιες γέφυρες από θρανία για να βγουν από το σχολείο τους, επιβάτες λεωφορείου που βούλιαξε κοντά στο κέντρο της πρωτεύουσας να σχηματίζουν ανθρώπινη αλυσίδα για να σωθούν, εισαγγελείς να διατάσσουν έρευνα και τον κ. Στυλιανίδη -καθώς και οι υπόλοιποι αρμόδιοι- να τα βρίσκουν όλα καλά και να δηλώνουν ικανοποιημένοι.
Φαίνεται μάλιστα ότι ο νέος υπουργός κόλλησε πολύ γρήγορα -εάν δεν τον «έφερε» μαζί του- τον ιό της πολιτικής αναισθησίας και κυνισμού που χαρακτηρίζει εδώ και πολύ καιρό το κυβερνητικό σχήμα λόγω της αλαζονείας που καλλιεργείται από τη δημοσκοπική υπεροχή της Ν.Δ. και την ανυπαρξία αποτελεσματικής αντιπολίτευσης.
Η ευθιξία έχει γίνει είδος εν πλήρη ανεπαρκεία, όταν άλλοτε η Ν.Δ. ως αντιπολίτευση ζητούσε -και ορθώς- παραιτήσεις υπουργών και αρμοδίων για ανάλογες καταστάσεις και τέτοια φαινόμενα στην αντιμετώπιση θεομηνιών.
