Οι αμυντικές συμφωνίες της Ελλάδας με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ αναφέρονται ρητώς και δεσμεύονται απολύτως από το ΝΑΤΟ. Δι’ αυτού του τρόπου αναπαράγονται οι βλάβες στα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, τόσο σε διμερές εθνικό όσο και διεθνές πλαίσιο, οι οποίες έχουν ενσωματωθεί και εφαρμόζονται δεκαετίες τώρα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, χωρίς ουσιαστική και αποτελεσματική αντίδραση της Ελλάδας.
- Της Κύρας Αδάμ
Επομένως, οι δύο αμυντικές συμφωνίες, προσδεδεμένες σφιχτά στο άρμα της Συμμαχίας, σε εθνικό πλαίσιο δεν καλύπτουν ούτε τον εθνικό εναέριο χώρο των 10 ν.μ. ούτε τα σχέδια πτήσεως, για τα οποία η Τουρκία δηλώνει διεθνώς, εγγράφως και ενυπογράφως, ότι η Ελλάδα παραβιάζει τη διεθνή νομιμότητα και συγκεκριμένα τον ΙCΑΟ και ΟΗΕ (Δίκαιο της Θάλασσας – Ο τουρκικός ισχυρισμός στοχεύει στο πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού σε περίπτωση επιχειρήσεων).
Επίσης, οι δύο αμυντικές συμφωνίες δεν προασπίζουν την Ελλάδα από τον αυθαίρετο, έωλο και παράνομο ισχυρισμό της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, τον οποίο προβάλλει πιεστικά το τελευταίο διάστημα η Άγκυρα, ούτε αντιμετωπίζουν την παράνομη επέκταση της τουρκικής περιοχής έρευνας και διάσωσης μέχρι τον 25ο μεσημβρινό.
Σε νατοϊκό πλαίσιο, η Ατλαντική Συμμαχία (δηλαδή και οι ΗΠΑ και η Γαλλία) αποδέχεται όλες τις θέσεις της Άγκυρας σε βάρος της Ελλάδας, όπως η αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νήσων του ανατολικού Αιγαίου, το εύρος του εναέριου χώρου, τα σχέδια πτήσης, η περιοχή έρευνας και διάσωσης. Έτσι, τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Γαλλία, με τις δεσμευτικές αναφορές τους στο ΝΑΤΟ στις συμφωνίες με την Ελλάδα, αποδέχονται τις θέσεις της Άγκυρας και δρουν σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο αδιαφορίας και αδυναμίας το γεγονός ότι, κατά τις διαπραγματεύσεις, οι αρμόδιοι δεν μερίμνησαν να διασφαλίσουν τις εθνικές θέσεις στις δύο συμφωνίες, παρότι η Ελλάδα κατά το παρελθόν έχει υπογράψει με ΗΠΑ και Γαλλία και άλλες διακρατικές συμφωνίες, στις οποίες καλύπτονται όλες οι εθνικές θέσεις. Αυτό οδηγεί τις προηγούμενες συμφωνίες σε αναίρεση υποστήριξης των εθνικών θέσεων, διότι οι δύο νέες δεν τις διασφαλίζουν. Σημειώνεται επίσης ότι η πρώτη ελληνοαμερικανική συμφωνία του 1990 δεν είχε ευθεία αναφορά στο ΝΑΤΟ, ενώ οι «τεχνικές διευθετήσεις» κάλυπταν επαρκώς τις ελληνικές εθνικές θέσεις.
Από τα στοιχεία, όπως αυτά θα παρουσιαστούν στη συνέχεια, προκύπτει αβίαστα και αποδεικνύεται ότι η Ελλάδα παραχώρησε βάσεις στις ΗΠΑ και διέθεσε μεγάλα κονδύλια στη Γαλλία για την αγορά των Rafale/Belharra, χωρίς να διασφαλίζονται τα εθνικά συμφέροντα. Δηλαδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τις δύο συμφωνίες χαμένη είναι η Ελλάδα και κερδισμένη είναι η Τουρκία.
Από το 1980 μέχρι σήμερα
Η αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νήσων στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ είναι μια «παλιά ιστορία», με πλήρη ευθύνη όλων των ελληνικών κυβερνήσεων από τη δεκαετία του 1980 μέχρι σήμερα.
Συγκεκριμένα, το 1980, ο τότε γ. γραμματέας του ΝΑΤΟ Τζόζεφ Λουνς εξέδωσε ντιρεκτίβα / οδηγία, σύμφωνα με την οποία τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου που περιλαμβάνονται στις συνθήκες δεν θα συμπεριλαμβάνονται στις στρατιωτικές υποδομές του ΝΑΤΟ λόγω αποστρατιωτικοποίησης των νήσων. Δηλαδή, ο Λουνς υιοθέτησε ακριβώς τις θέσεις της Τουρκίας που προβάλλει σήμερα σε καθημερινή βάση η Άγκυρα, δηλώνοντας διεθνώς, εγγράφως και ενυπογράφως, ότι η Ελλάδα με την εκτέλεση ασκήσεων στα νησιά αυτά παραβιάζει τις συνθήκες…
Έτσι, αποδεικνύεται ότι ΗΠΑ και Γαλλία ταυτίζονται με θέσεις της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας, δεδομένου ότι από το 1980 μέχρι σήμερα καμιά από τις δύο αυτές χώρες δεν έχει φέρει αντίρρηση στις τουρκικές προκλητικές θέσεις σε βάρος της Ελλάδας.
Η Ελλάδα, που μόλις είχε επανέλθει -λαβωμένη- στο στρατιωτικό σκέλος της Συμμαχίας, αφού δεν αποκαταστάθηκε ποτέ το προηγούμενο καθεστώς, δεν αντέδρασε ακαριαία, ώστε να καταργηθεί η -από την Τουρκία- καθοδηγούμενη οδηγία Λουνς περί αποστρατιωτικοποίησης των νήσων. Το πολιτικό λάθος που διεπράχθη από την Αθήνα το 1980 γιγαντώθηκε στις επόμενες τέσσερις δεκαετίες με αποτέλεσμα σήμερα το ΝΑΤΟ να δέχεται την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νήσων και η Τουρκία να δηλώνει διεθνώς, εγγράφως και ενυπογράφως, ότι η Ελλάδα με την εκτέλεση ΑΣΚΗΣΕΩΝ της στα νησιά αυτά παραβιάζει τις συνθήκες…
Ο «φίλος» Ξαβιέ Σολάνα
Τη νατοϊκή σκυτάλη πήρε, τον Ιανουάριο του 1995, ο τότε γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Ξαβιέ Σολάνα, Ισπανός σοσιαλιστής, πρώην ΥΠΕΞ και θεωρούμενος «φίλος» της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος με εμπιστευτικό έγγραφό του προς το ΝΑΤΟ κοινοποίησε «τις θέσεις της Τουρκίας αποδεκτές από το ΝΑΤΟ».
Το εμπιστευτικό αυτό έγγραφο αναφέρεται «στα νησιά του Αιγαίου, που δεν θα έπρεπε να στρατιωτικοποιούνται σύμφωνα με τους διεθνείς νόμους». Και παραθέτει ονομαστικά όλα τα ελληνικά νησιά του αν. Αιγαίου, παραπέμποντας μάλιστα και σε άρθρα της Συνθήκης της Λωζάννης και των Παρισίων προκειμένου να αιτιολογήσει την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νήσων (βλέπε έγγραφο 1).
Ο κ. Σολάνα με την «οδηγία» αυτή παραβίασε τα καθήκοντά του και υπερέβη τον ρόλο του, διότι το ΝΑΤΟ δεν έχει αρμοδιότητα να επικαλείται διεθνείς συνθήκες, πολύ περισσότερο να τις ερμηνεύει. Την αρμοδιότητα αυτή την έχουν μόνο ο ΟΗΕ και το Δ.Δ. της Χάγης.
Παρά ταύτα, «ούτε γάτα ούτε ζημιά» με την παράνομη και αυθαίρετη ντιρεκτίβα Σολάνα, καθώς και πάλι καμιά νατοϊκή χώρα (επομένως ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Γαλλία) δεν διαμαρτυρήθηκε εναντίον του. Η Ελλάδα, η οποία υπέστη τεράστια ζημιά στην κυριαρχία της και την εθνική ασφάλειά της, ουδέποτε έθεσε το απολύτως δικαιολογημένο βέτο στο ΝΑΤΟ ώστε να καταργηθεί και να διαγραφεί το έγγραφο του «φίλου» Σολάνα, με αποτέλεσμα όλες οι άλλες χώρες του ΝΑΤΟ να αποδέχονται και να εφαρμόζουν την οδηγία Σολάνα σε βάρος της Ελλάδας.
Δηλαδή, η Ελλάδα, αντί να απομονώσει την Τουρκία στους κόλπους του ΝΑΤΟ και να ακυρώσει μια άκρως επιζήμια και παράνομη για την κυριαρχία και τα συμφέροντά της θέση του ΝΑΤΟ, τελικώς… αυτοαπομονώθηκε στους κόλπους της Συμμαχίας, με αποτέλεσμα τα νόμιμα εθνικά και κυριαρχικά συμφέροντα να μετατρέπονται σε τουρκικά κεκτημένα.
Η Ελλάδα «απλώς» εξακολούθησε την πάγια, από την εποχή Λουνς, τακτική της να προσφέρει τη Λήμνο στα κεφάλαια χρηματοδότησης υποδομών των μονάδων του ΝΑΤΟ, η Συμμαχία και η Τουρκία την απορρίπτουν ως «αποστρατιωτικοποιημένη νήσο», με αποτέλεσμα να μη δημιουργούνται υποδομές στη Λήμνο με χρηματοδότηση του ΝΑΤΟ, ενώ τα τουρκικά αεροδρόμια σε Μπαλικεσίρ, Ιντσιρλίκ, Εσκισεχίρ, Ντιγιαρμπακίρ κ.α. χρηματοδοτούνται πλούσια από το ΝΑΤΟ.
Είναι ενδεικτική η εσωτερική ««αλληλογραφία» Αθήνας – Άγκυρας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, με την ελληνική κυβέρνηση να επιχειρεί ανεπιτυχώς να πετύχει το έλασσον, δηλαδή να συμπεριληφθεί η Λήμνος στα νατοϊκά κεφάλαια υποδομών του ΝΑΤΟ, και έτσι, διά της πλαγίας οδού, να «εξουδετερωθεί» (ούτε να καταργηθεί ούτε να ανατραπεί) η νατοϊκή θέση για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, με την Άγκυρα να υπενθυμίζει κάθε φορά με δριμύτητα τη σταθερή και ακλόνητη θέση της τουρκικής κυβέρνησης για τις αποστρατιωτικοποιημένες ελληνικές περιοχές «βάσει των συνθηκών».
Στις 5 Νοεμβρίου 1998, ο Έλληνας εκπρόσωπος στο ΝΑΤΟ, πρέσβης Γεώργιος Σαββαΐδης, με μακροσκελή επιστολή του στον γεν. γραμματέα του ΝΑΤΟ κ. Σολάνα διαμαρτύρεται, περιγράφοντας τα νατοϊκά «γραφειοκρατικά τερτίπια» που αποκλείουν τη Λήμνο, υπενθυμίζοντας απλώς ότι η Ελλάδα είχε παρουσιάσει στα όργανα του ΝΑΤΟ τα ελληνικά νομικά επιχειρήματα εναντίον της αποστρατιωτικοποίησης των νήσων.
Αλλά σε κανένα σημείο της επιστολής δεν διαφαίνεται η πρόθεση της Ελλάδας να κινηθεί εναντίον της παράνομης οδηγίας Σολάνα περί αποστρατιωτικοποίησης, η οποία εφαρμόζεται από το 1995, ζητώντας την κατάργησή της.
Και το κυριότερο, η ελληνική επιστολή με περισσή συστολή και αδυναμία δεν κατονομάζει καν την Τουρκία, ούτε τη στοχοποιεί για το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί με το βέτο της στη Λήμνο. Αναφέρεται απλώς στην υποτιθέμενη νομική «διαφορά», που αποτελεί έναν αστήριχτο μονομερή ισχυρισμό από ΑΛΛΟΝ ΣΥΜΜΑΧΟ (βλέπε έγγραφο 2).
Ο «άλλος σύμμαχος» όμως, που δεν είναι από τη… Μαδαγασκάρη, αλλά είναι η Τουρκία, μόλις τέσσερις ημέρες αργότερα, στις 9 Νοεμβρίου 1998, με την απαντητική επιστολή του στον κ. Σολάνα δεν κάνει ούτε βήμα πίσω και επαναλαμβάνει τη «σταθερή θέση της τουρκικής κυβέρνησης για στρατιωτικές μονάδες που σταθμεύουν παράνομα σε περιοχές αποστρατιωτικοποιημένες από διεθνείς συνθήκες, ειδικά στα νησιά της Λήμνου» (βλέπε έγγραφο 3).
Την ολιγόλογη αυτή επιστολή υπογράφει ο τότε πρέσβης Ονούρ Οϊμέν και μετέπειτα ΥΠΕΞ στην κυβέρνηση Τσιλέρ, ο οποίος σχεδίασε και υλοποίησε τα «Ίμια» σε βάρος της Ελλάδας.
Η Ελλάδα δεν αντιδρά, το ΝΑΤΟ αποστρατιωτικοποιεί τα νησιά
Το ΝΑΤΟ, με τις διαχρονικά αδύναμες και αναποτελεσματικές αντιδράσεις της Ελλάδας, εφαρμόζει κανονικά στην πράξη την παράνομη θέση του για την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νήσων του Αν. Αιγαίου.Ενα χαρακτηριστικό συμβάν είναι αυτό της 16ης Δεκεμβρίου 2004.
Στο σχετικό απόρρητο έγγραφο του ΝΑΤΟ (βλέπε έγγραφο 4) αποδεικνύεται ότι όλες οι χώρες του ΝΑΤΟ (και οι ΗΠΑ και Γαλλία) αποδέχονται ότι τα νησιά του Αν. Αιγαίου τελούν υπό καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης, με την Ελλάδα να προσπαθεί ατυχώς και εμμέσως να ανατρέψει την κατάσταση αυτή και όχι να την καταργήσει μόνιμα.
Το έγγραφο αναφέρεται στην άσκηση «ΛΑΙΛΑΨ», στην οποία κλήθηκε να συμμετάσχει και νατοϊκό αεροσκάφος AWACS. Κατά τη διάρκεια της άσκησης οι ελληνικές Αρχές απαίτησαν από το ΑWACS επανειλημμένα να εκτελέσει χαμηλή προσέγγιση πάνω από τη Λήμνο. Οι χειριστές του AWACS επικοινώνησαν με τον διοικητή των νατοϊκών δυνάμεων και τους δόθηκε εντολή να μην περάσουν πάνω από τη Λήμνο και το αεροσκάφος να επιστρέψει στη βάση του στη Γερμανία, με αποτέλεσμα να χαθεί η εκπαίδευση με το AWACS και να επιβεβαιωθεί ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ αποδέχονται τις θέσεις της Τουρκίας ότι τα νησιά του Αν. Αιγαίου είναι αποστρατιωτικοποιημένα.
Αναφέρει το έγγραφο του ΝΑΤΟ:
«Η συμμετοχή του νατοϊκού AWACS την τελευταία ημέρα της εθνικής άσκησης “ΛΑΙΛΑΨ” στην Ελλάδα ματαιώθηκε από τον διοικητή των νατοϊκών δυνάμεων. Αυτό οφείλεται στις αντιρρήσεις του ΝΑΤΟ στα επαναλαμβανόμενα ελληνικά αιτήματα να πετάξει το AWACS σε χαμηλή προσέγγιση πάνω από τη Λήμνο. Η συνέπεια είναι μια χαμένη ευκαιρία εκπαίδευσης και για το AWACS και για τους συμμετέχοντες στην άσκηση».
Η Αθήνα σιωπά και αποδέχεται…
Η επόμενη «μαχαιριά» του ΝΑΤΟ δόθηκε στις 21 Αυγούστου 2006, με τη διαταγή του ανώτατου διοικητή Συμμαχικών Δυνάμεων Ευρώπης (SACEUR), του Αμερικανού στρατηγού Τζόουνς.
Ο SACEUR -σε αγαστή συνεργασία με την Άγκυρα- εξέδωσε τη διαταγή SHCOS/2807/200486/SHAPE «SHAPE Aegean Islands Policy» (πολιτική του SHAPE – Ανώτατο Στρατηγείο ΝΑΤΟϊκών Δυνάμεων Ευρώπης- για τα νησιά του Αιγαίου). Παράλληλα ο SACEUR διέταξε τα στρατηγεία του ΝΑΤΟ να εκδώσουν διαταγή εφαρμογής της πολιτικής του SHAPE, με αποτέλεσμα όλα τα αεροπορικά στρατηγεία -και το στρατηγείο της Σμύρνης- να εκδώσουν και να εφαρμόσουν τη διαταγή του SACEUR. Σύμφωνα με τη διαταγή αυτή, που βρίσκεται σε απόλυτη ισχύ έως σήμερα, απαγορεύεται σε ΝΑΤΟϊκά αεροσκάφη όλων των χωρών της Συμμαχίας (άρα και των ΗΠΑ και της Γαλλίας και… της Ελλάδας) να προσεγγίζουν όλα τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου σε απόσταση μικρότερη από τα 6 ν.μ.
Παρά το βαρύτατο και «θανατηφόρο» για την ελληνική κυριαρχία και ασφάλεια περιεχόμενο της διαταγής του 2006, καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει αντιδράσει ούτε επιχείρησε να ανατρέψει και να καταργήσει αυτή τη διαταγή με το μοναδικό «όπλο» που υπάρχει, δηλαδή το βέτο.
Η δραματική αυτή εξέλιξη αποτυπώνεται σε συνεχή και αγωνιώδη εμπιστευτικά έγγραφα του ΑΤΑ Λάρισας προς την πολιτική ηγεσία τα επόμενα χρόνια. Ακρως αποκαλυπτικό της σοβαρότητας και των προβλημάτων που δημιουργεί στην ελληνική Π.Α. είναι το εμπιστευτικό έγγραφο του ΑΤΑ προς το ΓΕΕΘΑ και το ΓΕΑ της 12ης Απριλίου 2010, το οποίο παρουσίασε η «κυριακάτικη δημοκρατία» (βλέπε έγγραφο 5).
Μεταξύ άλλων, αναφέρει το έγγραφο του ΑΤΑ:
«Το Αρχηγείο θεωρεί απαραίτητη την παρουσία ελληνικών Α/Φ στον ζωτικό χώρο του Αιγαίου ΥΠΟ TACOM του ΝΑΤΟ. Ωστόσο η εκτέλεση των ανωτέρω αποστολών αέρος, σύμφωνα με τους περιορισμούς της SHAPE Aegean Islands Policy και της SOP, εξυπηρετεί πλήρως τα συμφέροντα της Τουρκίας και δείχνει αυτεπάγγελτα την αποδοχή από τη χώρα μας των διαλαμβανομένων σε αυτά, ενώ παγιώνονται “εθιμικά” τα ακόλουθα:
α. Το καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης και απαγόρευσης υπερπτήσης συγκεκριμένων νήσων.
β. Η παρερμηνεία των σχετικών συνθηκών, που συστηματικά δρομολογεί η Αγκυρα και μονομερώς ενστερνίζεται το ΝΑΤΟ.
γ. Η παρέμβαση φορέα της Συμμαχίας σε θέματα πολιτικής, τα οποία σχετίζονται με κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.
δ. Η έμπρακτη προσπάθεια ανατροπής του υφιστάμενου status quo…
Μετά τα ανωτέρω εισηγούμαστε τα εξής:
Α. Την άμεση παρέμβαση της χώρας μας στα αρμόδια όργανα του SHAPE για κατάργηση της “Aegean Islands Policy Guidance”…»
Περιμένει ακόμα την απάντηση της πολιτικής ηγεσίας, με αποτέλεσμα τα ελληνικά αεροσκάφη που ίπτανται πάνω από τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου να αναχαιτίζονται από τα ΝΑΤΟϊκά τουρκικά λόγω παραβίασης της διαταγής του Αμερικανού στρατηγού.
