Μεγάλα και ακόμη μεγαλύτερα πραξικοπήματα επιχειρούνται τις τελευταίες μέρες στον χώρο της Δικαιοσύνης, με ένταση και σχεδιασμό πρωτόγνωρα για τη μεταπολιτευτική Ελλάδα, από τις 11 Ιουνίου του 1975, όταν τέθηκε σε ισχύ το νέο Σύνταγμα.
- Από τη Μαρία Παναγιώτου
Τελευταία τορπίλη, με την οποία επιχειρείται ωμή παρέμβαση στο έργο των δικαστών, αποτελεί μία φωτογραφική διάταξη που κατατέθηκε την τελευταία στιγμή μέσω της αντιδημοκρατικής λαίλαπας των τροπολογιών, στο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, με τίτλο «Τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, λοιπές διατάξεις», το οποίο ψηφίστηκε την περασμένη Πέμπτη.
Και η τροπολογία -όπως και συνολικά το νομοσχέδιο- φέρει, φυσικά, την υπογραφή του υπουργού Δικαιοσύνης, μικροβιολόγου και θαυμαστή της ζωγραφικής, Κώστα Τσιάρα. Με τη συγκεκριμένη διάταξη αίρεται η απαγόρευση για άσκηση πολιτικής αγωγής στο Ειδικό Δικαστήριο, που ίσχυε με τον νόμο 3126/2003. Με τον τρόπο αυτόν ανοίγει ο δρόμος στους πολιτικούς το όνομα των οποίων είχε εμπλακεί στο σκάνδαλο Novartis και είχαν στραφεί με μηνύσεις κατά του πρώην αναπληρωτή υπουργού Δημήτρη Παπαγγελόπουλου να παραστούν σε περίπτωση σύστασης του Ειδικού Δικαστήριο ως πολιτική αγωγή, θωρακισμένοι κυριολεκτικά από ακριβοπληρωμένους δικηγόρους.
«Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη» λέει μία ιστορική ρήση, που μάλλον ερμηνεύει με τον καλύτερο τρόπο την ανάγκη να αλλάξει 18 χρόνια μετά, φωτογραφικά, μια διάταξη, ενώ η προδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη, μόνο και μόνο για να μπορέσουν να διαχειριστούν τον πανικό τους οι εμπνευστές του σεναρίου της πολιτικής σκευωρίας σε σχέση με το σκάνδαλο Novartis και τη «λίστα Λαγκάρντ», καθώς η πλοκή τους καταρρέει πανηγυρικά ελλείψει στοιχείων.
Και φαίνεται πως είναι τόσο μεγάλος ο πανικός των εμπνευστών της τροπολογίας (στους οποίους προφανώς πρωτοστατούν ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ο υπόδικος υποψήφιος για αρχηγός του ΚΙΝ.ΑΛ. Ανδρέας Λοβέρδος) και των εκτελεστών της (που φέρουν το άρωμα του πρώην υπουργού Ευάγγελου Βενιζέλου αλλά και του Κωνσταντίνου Τσιάρα), που δεν δίστασαν να την επιχειρήσουν παρά το γεγονός ότι παραβιάζει κατάφωρα το Σύνταγμα. Γιατί μπορεί το περιεχόμενό της να είναι δικονομικό και να υπάρχει δυνατότητα για αναδρομική ισχύ, ωστόσο, εφόσον η διαδικασία βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, παραβιάζει κατάφωρα τη θεμελιώδη αρχή της μη χειροτέρευσης της θέσης του κατηγορουμένου.
Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι τι ακριβώς φοβούνται όσοι επιχειρούν με αυτή την ύστατη ενέργεια να διασώσουν το αφήγημά τους και τελικά τον εαυτό τους. Χωρίς αμφιβολία, την ώρα της κρίσης που πλησιάζει. Και μπορεί η… ώρα αυτή να φέρει, για παράδειγμα, ένα απαλλακτικό βούλευμα από το Δικαστικό Συμβούλιο, γεγονός που αποτελεί πιθανότατα τον μεγαλύτερο εφιάλτη τους, γι’ αυτό και προσπαθούν να οδηγήσουν την υπόθεση στη διαδικασία του Ειδικού Δικαστηρίου.
Εξίσου μεγάλο φόβο, όμως, διασπείρει στους εμπλεκομένους το ενδεχόμενο να βρεθούν γυμνοί από νομική προστασία στο Ειδικό Δικαστήριο απέναντι σε ερωτήσεις και μαρτυρίες που θα αποσυνθέτουν τη ρητορική τους. Γι’ αυτό και προσπαθούν να οχυρωθούν, ώστε να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Μάταια βέβαια, γιατί τις ερωτήσεις που θα τεθούν αλλά και τις αποκαλύψεις που θα γίνουν τόσο για τα ίδια τα σκάνδαλα όσο και για τις ενέργειές τους πίσω από το στήσιμο της θεωρίας της σκευωρίας, που εκκίνησε με την Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής, δεν θα μπορέσουν να τις αποφύγουν.
Το δεύτερο επόμενο ερώτημα είναι πώς θα προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν αυτή την τροπολογία οι εμπνευστές και εκτελεστές της ακόμη και πριν από την αίθουσα του Ειδικού Δικαστηρίου. Μήπως, για παράδειγμα, σκέφτονται να κάνουν αιτήσεις εξαίρεσης μελών του Δικαστικού Συμβουλίου, καθώς πλέον ως πολιτική αγωγή αποκτούν το δικαίωμα; Μήπως σκέφτονται να ζητήσουν την εξαίρεση ακόμα και της ανακρίτριας Κωνσταντίνας Αλεβιζοπούλου; Θα φανεί το προσεχές σύντομο διάστημα.
Ωστόσο, θα ήταν χρήσιμο να μας απαντήσουν οι εμπνευστές και εκτελεστές της τροπολογίας, οι οποίοι είναι προφανέστατα τα έξι πολιτικά πρόσωπα (Αντώνης Σαμαράς, Ευάγγελος Βενιζέλος, Γιάννης Στουρνάρας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, Άδωνις Γεωργιάδης και Ανδρέας Λοβέρδος), που με… ραβασάκια προσπάθησαν να παρέμβουν και στο Δικαστικό Συμβούλιο, γιατί δεν κατέθεσαν στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής, από τη στιγμή μάλιστα που ο κ. Παπαγγελόπουλος είχε ζητήσει ακόμη και κατ’ αντιπαράσταση εξέταση;
Επίσης, ο κ. Τσιάρας, ο οποίος κατέθεσε την τροπολογία και ο οποίος επί μακρόν διαφεύγει των ευθυνών του, ως άλλος τροχονόμος, θα ήταν χρήσιμο να απαντήσει στον ελληνικό λαό γιατί το Δημόσιο δεν έχει δηλώσει ακόμη παράσταση πολιτικής αγωγής στο πραγματικό σκάνδαλο που είναι αυτό της φαρμακοβιομηχανίας Novartis, αλλά και γιατί δεν έχει αρχίσει ακόμη η δίκη της υπόθεσης; Θα ήταν ακόμη χρήσιμο να απαντήσει ο υπουργός Δικαιοσύνης τι έχει πράξει με το πόρισμα του αντιπροέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Μιχάλη Πικραμένου, που ζητούσε την πειθαρχική δίωξη του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Αγγελή.
Ή μήπως ήταν εξαιρετικά απασχολημένος με την επίμαχη τροπολογία και δεν μπόρεσε να ασχοληθεί με τα συμφέροντα της χώρας;
