Τα γερμανικά κόλπα και η ευρωπαϊκή ουτοπία!
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα*
Ο όρος «ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία» πρωτοεμφανίστηκε το 2013 όταν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κάλεσε την Ευρώπη να ενισχύσει την αμυντική της βιομηχανία.
Τον Νοέμβριο του 2018 η Μέρκελ δήλωνε: «Οι καιροί που μπορούσαμε να βασιστούμε σε άλλους έχουν παρέλθει. Εάν θέλουμε να επιβιώσουμε ως Ενωση, θα πρέπει να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας. Οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι πρέπει να δουλέψουμε πάνω στο όραμα της δημιουργίας ευρωπαϊκού στρατού». Επίσης, τον Σεπτέμβριο του 2018 η τότε νέα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν δήλωνε ότι «θα ηγηθεί μιας γεωπολιτικής επιτροπής» ώστε να ενισχυθεί ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.) και επίσης για να αποτελέσει η Ενωση «θεματοφύλακα της πολυμέρειας». Παρότι στις 5 Μαΐου του 2021 ανακοινώθηκε η δημιουργία του πρώτου πυρήνα του ευρωπαϊκού στρατού, τα γεγονότα έρχονται να διαψεύσουν τις μεγάλες προσδοκίες.
Ακόμη μια φορά η διαφορετική αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης στα σύνορα Πολωνίας και Ελλάδας ανέδειξε το γερμανικό πρόσωπο της Ε.Ε. και τις αντιφάσεις της. Στην περίπτωση της Ελλάδας δεκάδες ΜΚΟ και η Frontex, με την αρωγή των ελληνικών κυβερνήσεων και των Βρυξελλών, εγκαταστάθηκαν στα νησιά για να διευκολύνουν ουσιαστικά τη μόνιμη εγκατάσταση των προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα. Έκτοτε οι μεν ΜΚΟ αναλαμβάνουν τη γραφειοκρατική διευκόλυνση και την εγκατάσταση των πληθυσμών στην Ελλάδα, η δε Frontex είναι υπεύθυνη για την ταυτοποίησή τους, ώστε εάν κάποιοι κατορθώσουν να δραπετεύσουν στην Ευρώπη, τότε, βάσει των συνθηκών που έχουν υπογράψει οι ελληνικές κυβερνήσεις, επιστρέφονται στην Ελλάδα (buffer state). Τα οικονομικά οφέλη από τη φαβελοποίηση της χώρας είναι τεράστια.
Στο όνομα του ανθρωπισμού κυβερνητικά στελέχη αδυνατούν να μη βραβεύουν ιδιοκτήτες ΜΚΟ, οι οποίοι αργότερα αποδεικνύεται ότι είναι δουλέμποροι. Η περίπτωση της Πολωνίας, όμως, είναι διαφορετική από αυτή της Ελλάδας. Ο κίνδυνος για τον γερμανικό κόσμο είναι άμεσος από την εγγύτητα των προσφύγων με τη Γερμανία, ώστε αυτή τη φορά όχι μόνο δεν ασκήθηκε κριτική στην πολωνική κυβέρνηση για την κατασκευή του φράκτη στα σύνορα με τη Λευκορωσία, αλλά ούτε η Frontex και οι ΜΚΟ επιτρέπεται να πλησιάσουν τα σύνορα σε απόσταση μικρότερη των 10 χιλιομέτρων. Εδώ ουδείς αξιωματούχος των Βρυξελλών επικρίνει την πολωνική κυβέρνηση εν αντιθέσει με την Ελλάδα, η οποία βάλλεται για «επαναπροωθήσεις μεταναστών» στην Τουρκία.
Λόγω της εγγύτητας των γερμανικών συνόρων με τη Λευκορωσία, ο κίνδυνος να εμφανιστούν ετερογενείς πληθυσμοί στις γερμανικές πόλεις είναι μεγαλύτερος συγκρινόμενος με τη μόνιμη εγκατάστασή τους στην Ελλάδα. Συνεπώς οι μεν ΜΚΟ έχουν εξαφανιστεί από την Πολωνία, η δε Fronex είναι και αυτή απούσα επειδή θα πρέπει να ταυτοποιεί τους μετανάστες σε πολωνικό έδαφος.
Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι κατηγορούν τη Λευκορωσία για την «εργαλειοποίηση του Μεταναστευτικού», ενώ αντιθέτως σιωπούν στην περίπτωση της Τουρκίας, αρνούμενοι να χορηγήσουν χρήματα για την κατασκευή του φράκτη στον Εβρο, καθώς και για την προμήθεια περιπολικών σκαφών.
Η Γερμανία ναυπηγεί υποβρύχια για την Τουρκία για να είναι σε θέση η τελευταία να εξουδετερώσει το ελληνικό ναυτικό στο Αιγαίο, που υποτίθεται ότι είναι θαλάσσιος χώρος της Ε.Ε. Ουδείς επίσης στις Βρυξέλλες έχει απαιτήσει να απομακρυνθεί ο τουρκικός στρατός κατοχής από την Κύπρο. Αυτές οι διαφοροποιήσεις και οι εγγενείς αντιφάσεις αναδείχτηκαν πρωτίστως στην αρχική φάση της πανδημίας, επειδή η Γερμανία δήμευε τα φορτία των μασκών που προορίζονταν για την Ιταλία και η τελευταία για την Ελλάδα. Παρά τα ευχολόγια και τα κενά λόγια για τη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού, η πρόταση ουδέποτε θα υλοποιηθεί επειδή την κρίσιμη στιγμή δεν θα γίνει δεκτή από τη Γερμανία και τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Η μεν πρώτη επειδή δεν επιθυμεί να αντικατασταθεί από τη Γαλλία στην ηγεσία της Ενωσης, οι δε δεύτερες επειδή θεωρούν ότι η Γαλλία και η Ε.Ε. δεν είναι σε θέση να αντικαταστήσουν το ΝΑΤΟ.
Αυτό το οποίο λογικά θα συμβεί θα είναι η αύξηση των αμυντικών δαπανών των 21 ευρωπαϊκών χωρών του ΝΑΤΟ, γεγονός το οποίο βεβαίως θα είναι η αποδόμηση του μεγαλείου των Ευρωπαίων φεντεραλιστών (folie de gradeour), μεταξύ των οποίων και το σύνολο των Ελλήνων πολιτικών, οι οποίοι αδυνατούν να αντιληφθούν ότι ο γεωπολιτικός ρόλος της Ε.Ε. είναι εγκλωβισμένος σε μικροσυμφέροντα. Η Ε.Ε. είναι ένας γερμανικός σχηματισμός που εξυπηρετείται από ένα γραφειοκρατικό μηχανισμό καλά αμειβόμενων πολιτικών και γραφειοκρατών με σκοπό την εξυπηρέτηση των γερμανικών συμφερόντων. Ουδέποτε η Ευρωπαϊκή Ενωση θα μετασχηματιστεί σε ομοσπονδία με κοινή εξωτερική πολιτική, σύνορα και στρατό λόγω των εγγενών αντιφάσεων και των γερμανικών συμφερόντων που είναι διαφορετικά από αυτά των άλλων.
*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
