Ο απολογισμός και η επόμενη μέρα μιας εκλογικής αναμέτρησης είναι πάντα δύσκολη… Δύσκολη για τους νικητές, δύσκολη για τους ηττημένους και ακόμα δυσκολότερη για τους ψηφοφόρους.
- Γράφει ο δημοσιογράφος
Ίων Παπαδάκης
Δύσκολη για τον νικητή διότι θα πρέπει να κάνει πράξη τις προεκλογικές εξαγγελίες που με άνεση παρουσίασε στους ψηφοφόρους στοχεύοντας στην πολυπόθητη εκλογή (βλέπετε η ζωή στην αντιπολίτευση είναι εύκολη και ανέξοδη)…
Δύσκολη για τον ηττημένο διότι θα πρέπει να διαχειριστεί την αποτυχία, να αποκωδικοποιήσει τα λάθη και να εκτιμήσει την επόμενη μέρα με ψυχραιμία και αληθινή διάθεση αυτοκριτικής, όχι από τον «θρόνο» του «πρώτου και μοναδικού» αλλά από την θέση του δεύτερου,.
Γιατί δεν υπάρχει πιθανότητα να είναι όλοι νικητές (φαινόμενο που ευδοκιμεί στην Ελλάδα)… Κάποιος κερδίζει και κάποιος χάνει!
Και ερχόμαστε στο δυσκολότερο απολογισμό: Αυτόν που πρέπει να κάνει ο ψηφοφόρος! Ψήφισε σωστά και ψύχραιμα, με γνώμονα την αξιοκρατία και το γενικό καλό, ή ψήφισε παρορμητικά με μοναδικό γνώμονα το θυμικό του;
Η εκλογική αναμέτρηση της περασμένης Κυριακής ανέδειξε «μεγάλο νικητή» τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έναντι του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος ήταν (όπως το παραδέχτηκε) ο «μεγάλος χαμένος».
Κάποιοι έκαναν λόγο για μεγαλειώδη νίκη της Νέας Δημοκρατίας… Δεν αντιλαμβάνομαι βέβαια, πόσο μεγαλειώδης είναι μια νίκη όπου σε επιλέγουν 3 στους 10 Έλληνες ψηφοφόρους αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας…
Ούτε είναι της παρούσης το, γιατί κέρδισε ο Κυριάκος και γιατί έχασε ο Αλέξης. Της παρούσης όμως, είναι, αν οι Έλληνες ψήφισαν με γνώμονα ένα καλύτερο «αύριο», ή εάν ψήφισαν, -όπως ψήφισαν- για να «τιμωρήσουν» τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και επειδή η ιστορία, από την μεταπολίτευση και μετά, έχει δείξει περίτρανα ότι ο Έλληνας ψηφίζει (όσο σκληρό και αν ακούγεται) για… πλάκα ή, με γνώμονα το προσωπικό του συμφέρον και θυμό, η προηγουμένη των εκλογών θα έπρεπε να ορίζει το μέλλον της χώρας και όχι ο «κατόπι εορτής» απολογισμός!
Αναμφίβολα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν το πρόσωπο με το οποίο οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έκαναν πλάκα και απεύχονταν την ώρα και τη στιγμή που θα γινόταν πρωθυπουργός… Από την άλλη ο Αλέξης Τσίπρας ήταν το πλέον μισητό πρόσωπο των social media όπου οι χρήστες το μόνο που ευχόντουσαν (4 χρόνια τώρα) ήταν να φύγει και να μην ξανάρθει…
Οι τοποθετήσεις των δύο πολιτικών ανδρών στη Βουλή καθ’ όλη τη διάρκεια της τετραετίας δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα σόου με πρωτοσέλιδα εφημερίδων, επίδειξη σκίτσων του Αρκά και προσωπικές επιθέσεις με τελικό στόχο την νίκη στην μάχη των εντυπώσεων προς τέρψιν των κομματικών στρατών!
Το τελευταίο διάστημα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προσπάθησε να γίνει «το αγόρι της διπλανής πόρτας» και περιόδευσε σε περιοχές (που αμφιβάλω αν ποτέ είχε ακούσει) μοιράζοντας χαμόγελα και υποσχέσεις σε ανθρώπους και ακροατήρια που σίγουρα δεν θα ακούσει ποτέ ξανά…
Από την άλλη ο Αλέξης Τσίπρας, μια και είχε «και την πίτα και τον σκύλο», άνοιξε το κουτί με τα δωράκια και μοίρασε «καθρεφτάκια» στους ιθαγενείς εκ του ασφαλούς: Αν χάσει την εξουσία ο επόμενος θα έχει το πρόβλημα ενώ, αν την κερδίσει μια κάποια λύση θα τη βρει!
Και κάπως έτσι κάποιοι οι έλληνες ψήφισαν με την λογική του «ψηφίζω ΝΔ για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ» δηλαδή «το μη χείρον βέλτιστον» και κάποιοι άλλοι «ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ διότι καλύτερα έναν μ… που ξέρω, από έναν μ… που δεν ξέρω»!
Αποτέλεσμα;
Ακραία πόλωση, αφανισμός των μικρών κομμάτων και μια αμφίβολη επόμενη μέρα, διότι μοναδικό μέλημα των ψηφοφόρων ήταν να τιμωρήσει τον ΣΥΡΙΖΑ κάτι που έκανε (με χαρακτηριστική άνεση) και το 2014 στην ΝΔ.
Με αυτόν το «οδικό χάρτη» ο ελληνικός λαός οδηγείται στα τέλη του επόμενου μήνα στις κάλπες για να επιλέξει τον επόμενο ηγέτη της χώρας…
Είναι αρκετός αυτός ο «οδικός χάρτης» ή για μια ακόμη φορά θα οδηγηθούμε σε ένα «ραντεβού στα τυφλά» με την ιστορία;
