Ο θυμόσοφος λαός λέει ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Επιτομή της φράσης, όσα είδαμε το βράδυ της Κυριακής, αμέσως μετά την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην προεδρία του ΚΙΝ.ΑΛ.
- Από τον ΒΑΣΙΛΗ ΒΕΡΓΗ
Σημαίες του ΠΑΣΟΚ να κυματίζουν, τα άσματα που είναι συνδεδεμένα με την ιστορία του Κινήματος στη διαπασών και το παραφρασμένο σύνθημα να δονεί την ατμόσφαιρα: «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ με τον Νίκο αρχηγό».
Εδώ που τα λέμε, το… κλασικό περί «ενωμένου και δυνατού» μοιάζει περισσότερο με τρολάρισμα τέτοιες ώρες.
Αλήθεια είναι πως αυτή η εκλογική διαδικασία έβγαλε δύο σημαντικές ειδήσεις, καθεμιά την… Κυριακή της. Την πρώτη «τακτοποιήθηκε» ο εκλεκτός των «συστημάτων» Ανδρέας Λοβέρδος, τη δεύτερη πήγε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας (όπως θα έλεγε και ο Ανδρέας) ο «πολιτικός Γιώργος Παπανδρέου».
Τελικά, επιβεβαιώνεται πως για καθέναν μπορεί να αργεί η κρίση, αλλά τελικά έρχεται η ώρα που (του) αποδίδεται με βάση τα πεπραγμένα του…
Και τώρα, Νίκος Ανδρουλάκης. Οπως λένε οι υποστηρικτές του, «ο άφθαρτος πολιτικά».
Όπως λένε εκείνοι που τον ψήφισαν -μιλάω για τους κεντρώους, όχι για τους «έκτακτους» από δεξιά ή αριστερά-, «εκείνος που μπορεί να ξανακάνει το ΠΑΣΟΚ ισχυρό Κίνημα, ικανό να διεκδικήσει κάποια στιγμή και πάλι την εξουσία».
Ή απλώς ο «Ανδρουλάκης που βολεύει και τον Μητσοτάκη και τους… δεξιούς πασόκους, τύπου Βενιζέλου, αλλά και τα ισχυρά οικονομικά κέντρα, που τον στήριξαν με τα μπούνια στην εκλογή του», όπως λένε οι ψαγμένες γλώσσες.
Θα επικαλεστώ μία από τις αγαπημένες, εδώ και δεκαετίες, ατάκες-ερωτήσεις που απευθύνουν οι γιαγιάδες στα χωριά: «Τίνος είσαι εσύ;» Αυτό ακριβώς είναι το ερώτημα που τίθεται στο ξεκίνημα της ηγεσίας στο ΚΙΝ.ΑΛ.-ΠΑΣΟΚ του εξωκοινοβουλευτικού Ανδρουλάκη. «Τίνος είσαι εσύ, Νίκο;»
Ξέρω, ξέρω την εύκολη απάντηση. Τη ρομαντική, που θα έδιναν άλλες εποχές, πολύ διαφορετικές, τότε που τα οικονομικοπολιτικά συμφέροντα δεν ήταν τόσο σφιχταγκαλιασμένα, όπως σήμερα.
«Ο Νίκος είναι του ΠΑΣΟΚ και των ψηφοφόρων του». Ναι, έτσι ακριβώς. Σαν να λέμε, «υπάρχει Αϊ-Βασίλης και θα κατέβει από την καμινάδα να μας φέρει τα δώρα».
Ας αφήσουμε στην άκρη τα ωραία «παραμύθια», που γοητεύουν πλέον μόνο μικρά παιδιά. Στην Ελλάδα του 2021, το πετσί όλων έχει ματώσει και μόνον αιθεροβάμονες μπορούν να πιστέψουν ότι, αίφνης, ο Νίκος Ανδρουλάκης θα είναι ένας πολιτικός «ανεξάρτητος», ο οποίος θα πάει κόντρα στο «οικονομικό κατεστημένο», και όλα αυτά τα επικολυρικά που σε κάνουν να βάζεις τα γέλια (καθότι τα κλάματα στέρεψαν την εποχή των Μνημονίων).
«Τίνος είσαι εσύ, Νίκο Ανδρουλάκη;» είναι το ερώτημα στο οποίο θα βασιστεί η αντιμετώπιση των σκεπτόμενων πολιτών απέναντι στον νέο πρόεδρο του ΚΙΝ.ΑΛ.-ΠΑΣΟΚ. Και δεν μιλάω, φυσικά, μόνο για εκείνους που τον ψήφισαν, αλλά και για τους πολλούς, που παρακολούθησαν μακρόθεν την έντονη προσπάθεια να συνδεθεί η νέα ηγεσία του Κινήματος με τα «πατρογονικά χώματά της», έστω κι αν αυτό πέρασε πάνω από την αποδοκιμασία του αντιπάλου τού Ανδρουλάκη, ο οποίος φέρει το ιστορικό επίθετο «Παπανδρέου».
Την απάντηση στο ερώτημα μόνο ο ίδιος ο Ανδρουλάκης με τις πράξεις του μπορεί να δώσει. Κοντή γιορτή, άλλωστε. Είναι τόσο στριμωγμένος ο Μητσοτάκης, έχει τόσα προβλήματα στον ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας, είναι τόσο «αγέρωχα πανίσχυροι» οι οικονομικοί δυνάστες του τόπου, ώστε πολύ σύντομα θα φανεί στην πράξη προς τα πού φυσάει ο άνεμος του νέου προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛ.
Έως τότε, πάντως (όσο κι αν μας «τρώει» να δώσουμε την απάντηση), εμείς θα ρωτάμε: «Τίνος είσαι εσύ, Νίκο Ανδρουλάκη;»
