Επειδή η γκρίνια είναι το εθνικό μας προϊόν, καλό θα ήταν να προσπαθούμε να βλέπουμε το νόμισμα και από τη θετική πλευρά του, όχι μόνο από την αρνητική.
- Από τον Βασίλη Βέργη
Σε απλά ελληνικά -και επειδή την τελευταία 10ετία το κεφάλι μας βούιξε από τους φόρους (με κάθε κυβέρνηση)-, όταν υπάρχουν έστω ψήγματα ελάφρυνσης, τα οποία μπορούν να αφήσουν δύο ευρώ παραπάνω στην τσακισμένη τσέπη του πολίτη, ας το αντιμετωπίσουμε καλοπροαίρετα.
Άλλωστε, οι φορομειώσεις, όπως και τα χαράτσια, δεν έχουν… νεοφιλελεύθερο ή αριστερό χρώμα για εκείνον που γίνεται αποδέκτης τους. Στη ζωή, στην καθημερινότητα και την οικογένειά του έχει αντίκτυπο, όχι στην ιδεολογία του…
Με δυο λόγια, κάθε φορά που μειώνονται οι φορολογικοί συντελεστές, και τούτο δεν κρύβει κάποιον «δράκο», μπορούμε να «σκάσουμε» ελαφρύ χαμόγελο. Μην πιστέψει κανείς, φυσικά, πως αίφνης άρχισε να βρέχει ο ουρανός ευρώ, καθώς φαντάζομαι ότι όσα συνέβησαν στη χώρα από το 2010 και μετά μας έκαναν (αν όχι σοφότερους) σίγουρα πιότερο σοβαρούς.
Οι ανακοινώσεις του πρωθυπουργού στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, σε ό,τι αφορά τις φορολογικές ελαφρύνσεις, είναι ένα δείγμα ότι οι τεράστιες θυσίες του ελληνικού λαού -το αίμα που κατέθεσε την περίοδο της απάνθρωπης κρίσης- δεν πήγαν χαμένες. Η κυβέρνηση (καιρός να το παραδεχθεί) βρήκε ένα «τοπίο» περισσότερο στρωμένο απ’ ό,τι η ίδια ισχυριζόταν στην περίοδο της σκληρής κομματικής αντιπαράθεσης, εκτός αν πιστέψει κάποιος ότι μέσα σε δύο μήνες από Ελλάδα γίναμε… Ελβετία
Σίγουρα υπάρχει διάθεση για επενδύσεις (έστω με την «επικινδυνότητα» που γεννά σε κάποιες περιπτώσεις ένα… ασυγκράτητο «νεοφιλελευθερικόμοντέλο»), η αγορά την περιβάλλει για την ώρα με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη από τους προηγούμενους, οπότε τα αποθέματα του καλαθιού της κυβέρνησης προσφέρουν τη δυνατότητα για ένα ξεκίνημα φορολογικών ελαφρύνσεων οι οποίες μπορεί να αποτυπωθούν σύντομα στην οικογενειακή πραγματικότητα του Έλληνα.
Έστω κι αν κάποιες από τις υποσχέσεις της πάνε πίσω, ελπίζω όχι στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας… Κάθε ευρώ κερδισμένο για τον προϋπολογισμό ενός σπιτιού είναι σημαντικό. Γιατί είναι από εκείνα που «ετσιθελικά», σχεδόν ληστρικά, μας αφαιρέθηκαν στα χρόνια των Μνημονίων.
Δεδομένα, όμως, ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να δείξει μεγαλύτερο σεβασμό στον Έλληνα συνταξιούχο. Σε εκείνον που χτυπήθηκε βάναυσα από την κρίση και οδηγήθηκε σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και κάτω από το όριο της φτώχειας. Σε αυτόν που απώλεσε μεγάλο κομμάτι του εισοδήματός του, και είδε την αξιοπρέπειά του να ισοπεδώνεται.
Η Πολιτεία, η εκάστοτε κυβέρνηση, πρέπει να πάψει να αντιμετωπίζει τον συνταξιούχο ως «όχημα» ή ως αντικείμενο κομματικής σύγκρουσης. Όταν ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε τη «13η σύνταξη», ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε σπεύσει να τον κατακεραυνώσει, χαρακτηρίζοντάς την προεκλογικό πυροτέχνημα. Το βοήθημα δόθηκε στους συνταξιούχους, η μοίρα του Τσίπρα στις εκλογές δεν άλλαξε…
Προχθές, ο νέος πρωθυπουργός της χώρας ανακοίνωσε ότι «διατηρείται το έκτακτο επίδομα των συνταξιούχων, που φέτος καταβλήθηκε πρόωρα ως προεκλογικός “μποναμάς’’. Θα καταβληθεί στο τέλος του 2020». Μάλιστα…
Η λέξη «διατηρείται» δεν εξασφαλίζει κανέναν. Είναι… στη διακριτική ευχέρεια της κυβέρνησης και ανάλογα με τους «στόχους», όπως έχουμε μάθει να διαβάζουμε πλέον τις προθέσεις τους. Ο συνταξιούχος, όμως, δεν είναι επαίτης, ούτε πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν να βρίσκεται στη στάση περιμένοντας το λεωφορείο-επίδομα (όποτε αυτό έρθει).
Η κυβέρνηση ΟΦΕΙΛΕΙ να ξεκαθαρίσει άμεσα:
1. Πότε ακριβώς θα καταβληθεί το επίδομα, η 13η σύνταξη – όπως θέλει ας το βαφτίσει.
2. Το ύψος αυτής.
Ο σεβασμός στον συνταξιούχο εκφράζεται με πράξεις, όχι με έωλες υποσχέσεις. Και «πράξη» σημαίνει ότι του λέμε «τότε και τόσα», ώστε να ξέρει να κάνει το κουμάντο του. Όχι ένα γενικό «διατηρείται», με ενδεχόμενη υλοποίηση… 15 μήνες μετά.
*Δημοσιογράφος, διευθυντής της «Live Sport»
