Η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, υποχωρώντας σε αξιώσεις της αυτοαποκαλούμενης «Ένωσης Αθέων» και της «Εταιρείας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου», ζητεί από το υπουργείο Παιδείας να σταματήσει την αναγραφή του θρησκεύματος και της ιθαγένειας στα σχολικά πιστοποιητικά και να απαλλάξει τους μαθητές από τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών, χωρίς υποχρέωσή τους να δηλώνουν ότι ζητούν την απαλλαγή «επειδή δεν είναι χριστιανοί»…
- Από τον Δημήτρη Κ. Σέργιο
Έχουμε, δηλαδή, ακόμη ένα βήμα «προόδου» εν σχέσει προς το προηγουμένως ισχύσαν καθεστώς! Κάθε ημέρα και… «προοδευτικότεροι»!
Θα προσπαθήσω να είμαι απλός αλλά και συστηματικά αναλυτικός, έστω και εάν ο χώρος του άρθρου είναι περιορισμένος: Πρώτον: Εντάξει, η «Ενωση Αθέων» και οι «δικαιωματιστές» εν γένει τα έχουν με τη θρησκεία, τι μέρος του λόγου όμως είναι η αξίωσή τους για εξοβελισμό της… ελληνικής ιθαγένειας; Ποιος έχασε το φιλότιμό του για να του το βρουν οι… ευρω-δικαιωματιστές! Δεύτερον: Έχει επικρατήσει στον (προβληματικά εξελισσόμενο…) δυτικό πολιτισμό η άποψη ότι η θρησκεία είναι «προσωπικό δεδομένο» του καθενός. Αντίστοιχο, ας πούμε, προς τη μόδα ενδυμασίας που επιλέγει, τα «χόμπι» που υιοθετεί, την ομάδα ποδοσφαίρου ή μπάσκετ που του αρέσει, τον σεξουαλικό προσανατολισμό που γουστάρει. Διαφωνώ καταλυτικώς στη θεώρηση αυτή, τόσο ως συστηματικά ασχολούμενος με τα φιλοσοφικά ζητήματα όσο και ως έμπειρος νομικός.
Οι σοφές «Αρχές προστασίας προσωπικών δεδομένων» μπορούν να έχουν όσες ευρω-διαφωνίες επιθυμούν, αλλά, δυστυχώς, είμαι βέβαιος ότι η ύπαρξή τους και οι αρμοδιότητές τους επιδέχονται ενίοτε κάποιες έντονες κριτικές θεωρήσεις! Επί του συγκεκριμένου θέματος υπάρχει το ερώτημα: Ποιος είναι ανώτερος του άλλου; Είναι τα κράτη ανώτερα της θρησκείας ή, αντίθετα, είναι η θρησκεία ανώτερη των κρατών; Την απάντηση δίνουν (μην το γελάσετε, να το σκεφτείτε σοβαρά!) τα αρχαία… μαντεία, που οι παλιοί άρχοντες και στρατηγοί δεν τολμούσαν καν να μην τα ρωτήσουν πριν κάνουν πολέμους, συμμαχίες ή συνθήκες ειρήνης (!).
Εάν τα δυτικά κράτη, στο πλαίσιο των οποίων οι «Αρχές προστασίας δικαιωμάτων» λειτουργούν, υπέρκεινται της θρησκείας ώστε να μην αφήνουν περιθώρια ζωής σε επίσημη θρησκευτική ομολογία, τότε ορθώς ποιούν οι «Αρχές προστασίας» και θεωρούν το θρησκεύειν «προσωπικό ζήτημα συνείδησης»! Εάν όμως, αντιθέτως, τα κράτη δέχονται ότι η θρησκεία οφείλει να καθοδηγεί συνεκτικώς και επισήμως τις κοινωνικές αντιλήψεις και τη συναναστροφή των πολιτών τους, τότε οι «Αρχές προστασίας κ.λπ.» πολύ κακώς μετατρέπουν σε απλό «ζήτημα προσωπικής συνείδησης» την -όλως αντιθέτως- κοινωνική θρησκευτική συνείδηση των λαών, η οποία δύναται να συνιστά, είτε το θέλουν είτε όχι οι Αρχές προστασίας κ.λπ., επίσημο κρατικό καθεστώς κοινωνικής παιδείας, ΟΧΙ απλά «προσωπικών αντιλήψεων»…
Προς πλήρη θεμελίωση του ανωτέρω σκεπτικού, θα σημειώσω τα εξής: Ως γνωστόν, στη χριστιανική θρησκεία, στην οποία υπετάγησαν βαθμιαίως οι δυτικοί βασιλείς, οφείλεται ιστορικώς η ευεργετική κατάργηση των μαντείων και των άλλοτε επιβεβλημένων αιματηρών τελετουργικών θυσιών ανθρώπων. (Σημ.: Η μόνη αιματηρή τελετουργική θυσία που αναγνωρίζει ο χριστιανισμός είναι η θυσία του Χριστού.)
Ε, λοιπόν, βεβαιώ τον αναγνώστη ότι στο καθεστώς της θρησκευτικής αφασίας στο οποίο εισέρχεται στην εποχή μας ο δυτικός κόσμος λόγω του σφοδρού αντιχριστιανισμού του έχουν αρχίσει να αναβιώνουν τελευταία οι εξωχριστιανικές… αιματηρές θυσίες! Ρωτήστε τον συνειδητό χριστιανό (ασχέτως ότι δεν είναι ορθόδοξος) ηθοποιό Μελ Γκίμπσον, που το κατήγγειλε αυτό προσφάτως και εντόνως με φρικώδη στοιχεία!
