Mε αφορμή την έλευση του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της καθιερωμένης επίσκεψης του εκάστοτε πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, πραγματοποιήθηκαν στην πόλη δύο πολυπληθείς εκδηλώσεις.
- Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη
Η πρώτη, με διοργανωτή τις παμμακεδονικές ομοσπονδίες, σε κλειστό χώρο, στην αίθουσα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, συγκέντρωσε άνω των 500 ατόμων, στη μεγάλη πλειονότητά τους προχωρημένης ηλικίας.
Στην εν λόγω εκδήλωση αναπτύχθηκαν τεκμηριωμένα επιχειρήματα για τη δυνατότητα ακύρωσης της προδοτικής Συμφωνίας των Πρεσπών και στα συμπεράσματα που ακολούθησαν αποτυπώθηκε η ανάγκη πίεσης προς την πολιτική εξουσία, ώστε να πειστεί για την αναγκαιότητα αυτή, αφού στη σχετική ανακοίνωση που εκδόθηκε αναφέρεται πως «τα συμπεράσματα της εκδήλωσης θα αξιοποιηθούν για την ακύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών με νομικές ενέργειες εντός και εκτός Ελλάδος σε διεθνείς οργανισμούς, θα κοινοποιηθούν στους βουλευτές όλων των κομμάτων και θα επιδιωχθεί συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών και τον πρωθυπουργό».
Η δεύτερη εκδήλωση, με διοργανώτρια την Ένωση Ελλήνων Πολιτών για τη Μακεδονία, σε ανοιχτό χώρο, στην πλατεία ενώπιον του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην παραλία της Θεσσαλονίκης, συγκέντρωσε άνω των 1.500 ατόμων, στη μεγάλη τους πλειονότητα νεαρής ηλικίας.
Στην εκδήλωση αυτή κυριάρχησαν δυναμικά συνθήματα και φρασεολογία για την αναγκαιότητα ακύρωσης της συμφωνίας, και ήταν ουσιαστικά μια ομολογία πίστης στον αγώνα αυτόν.
Στη σχετική ανακοίνωση που ακολούθησε την εκδήλωση αναφέρονται, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Ο αγώνας συνεχίζεται με κάθε νόμιμο μέσο, με στόχο την κατάργηση της κατάπτυστης συμφωνίας. Η παράδοση μέρους της εθνικής μας ταυτότητας είναι χειρότερη από την παράδοση εδαφών! Το μέλλον ενός έθνους είναι γραμμένο στο παρελθόν του, το οποίο κανείς δεν μπορεί και δεν έχει δικαίωμα να ξεπουλήσει!»
Αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα ότι και οι δύο εκδηλώσεις είχαν την ίδια στόχευση: την ακύρωση της προδοτικής συμφωνίας. Η μέθοδος διαφέρει, αφού το κοινό στο οποίο απευθύνθηκαν οι διοργανωτές εκάστης ήταν διαφορετικό, χωρίς να υπάρξει τελικά και η αναγκαία δυναμική όσμωση μεταξύ τους. Δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό αυτό, αφού δεν επρόκειτο για ένα ακόμη συλλαλητήριο που θα συγκέντρωνε λόγω των χαρακτηριστικών του τους πάντες. Αυτό που πρέπει, όμως, να γίνει κατανοητό από όλους είναι ότι δεν είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς πως, μένοντας σε αυτούς τους τρόπους δράσης, πρόκειται να αλλάξει κάτι στο εθνικό μας θέμα. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι τα νομικά επιχειρήματα είναι ισχυρά και πως οι λόγοι που καθιστούν άκυρη από τη γένεσή της τη συμφωνία είναι υπαρκτοί. Όσοι έχουν πραγματοποιήσει ομιλίες, έχουν αρθρογραφήσει ή έχουν εκδώσει σχετικά βιβλία τα έχουν αποτυπώσει εύγλωττα όλα αυτά. Κανείς επίσης δεν αμφισβητεί τη δεδηλωμένη πίστη και αποφασιστικότητα των Ελλήνων να αγωνιστούν για την ανατροπή και ακύρωση της συμφωνίας.
Όμως, στους διεθνείς οργανισμούς δεν έχουν πρόσβαση απλοί πολίτες, ούτε μεμονωμένες περιπτώσεις νομικών και διπλωματών. Εκεί προσέρχονται είτε υπουργοί κυβερνήσεων είτε αξιωματούχοι και τεχνοκράτες εξουσιοδοτημένοι από τις εκλεγμένες κυβερνήσεις των κρατών για την προάσπιση των συμφερόντων τους.
Επομένως, αυτό που απαιτείται είναι να υπάρξει κυβέρνηση με εθνικό πρόσημο, που θα εισακούσει επιχειρήματα και διαμαρτυρίες. Μια τέτοια κυβέρνηση δεν είναι φυσικά δυνατόν να λέει ότι θα «σεβαστεί» τη συμφωνία και απλώς θα προσπαθήσει να «αμβλύνει» τις συνέπειές της! Ούτε να προσάγει «προληπτικά» δεκάδες Ελληνόπουλα που ήρθαν 500 χιλιόμετρα μακριά, χωρίς να υπολογίσουν κόστος, χρόνο και κούραση, για να φωνάξουν για τη Μακεδονία!
Όταν υπάρξει μια τέτοια κυβέρνηση ή όταν επιτέλους η παρούσα αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στην Ιστορία, ίσως υπάρξει και το ποθούμενο αποτέλεσμα…
*Δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική»
