Υστερα από αυτή τη δοκιμασία η Κοκκινοσκουφίτσα, η γιαγιά και ο λύκος αισθάνθηκαν δεμένοι με έναν κοινό σκοπό. Αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα εναλλακτικό νοικοκυριό με βάση τον αμοιβαίο σεβασμό και τη συνεργασία, και έζησαν μαζί στο δάσος ευτυχισμένοι για πάντα, έχοντας… ξεμπερδέψει με τον σεξιστή ξυλοκόπο, ο οποίος χαρακτηρίστηκε Νεάντερταλ και ρατσιστής.
- Δημήτρης Παπαγεωργίου
Το παραπάνω απόσπασμα δεν είναι μια έκθεση κάποιας περιθωριακής ΜΚΟ, αλλά κείμενο που διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία. Κάπως έτσι τελειώνει το «πολιτικά ορθό» παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας, όπως πλέον θα διδάσκεται στα σχολεία της χώρας, στο πλαίσιο των προγραμμάτων δεξιοτήτων, σύμφωνα με εκπαιδευτικό υλικό που έχει εγκριθεί από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Παρά το γεγονός ότι η αντίδραση της υπουργού Νίκης Κεραμέως στην περίπτωση οργάνωσης που έστειλε υλικό για προβολή στα γυμνάσια της χώρας με θέμα την προστασία του αγέννητου παιδιού ήταν άμεση (και ίσως δικαιολογημένη, αφού η συγκεκριμένη οργάνωση έχει χαρακτηριστεί αιρετική από την Εκκλησία), η… ξεκάθαρη επιλογή της να στηρίξει την προπαγάνδιση της «θεωρίας των φύλων» στα ελληνικά σχολεία γεννά έντονο προβληματισμό.
Πόσοι άραγε από τους πολίτες που στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο γνωρίζουν και συμφωνούν με το ότι θα διδαχθούν περί της… ρευστότητας του φύλου αλλά και ότι ως σχολική άσκηση θα αναλάβουν να μετατραπούν, έστω προσωρινά, σε «ακτιβιστές» της Αριστεράς; Συμφωνούν άραγε οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους στα δημόσια σχολεία με αυτά που διδάσκονται; Συμφωνούν ότι τα φύλα είναι ρευστά και ότι το να πιστεύεις πως υπάρχουν άνδρες και γυναίκες είναι «στερεοτυπική άποψη» για τα φύλα; Συμφωνούν με την αλλαγή της «τυποποίησης» του φυσιολογικού;
Η ορθοπολιτική Κοκκινοσκουφίτσα
H ορθοπολιτική -και σχεδόν εφιαλτική- εκδοχή της Κοκκινοσκουφίτσας, στο τέλος της οποίας αναφερθήκαμε στην αρχή του κειμένου, διδάσκεται στα παιδιά στο πλαίσιο των εργαστηρίων δεξιοτήτων και συγκεκριμένα στον κύκλο «Ενδιαφέρομαι και Ενεργώ – Κοινωνική Συναίσθηση και Ευθύνη», με προγράμματα στους τομείς: ανθρώπινα δικαιώματα, διαμεσολάβηση, συμπερίληψη: αλληλοσεβασμός, διαφορετικότητα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο συγκεκριμένος κύκλος είναι αυτός τον οποίο επικαλέστηκαν πηγές του υπουργείου Παιδείας προκειμένου να δείξουν την πυξίδα με την οποία κινούνται σε περιστατικά σαν και αυτά του μουσικού σχολείου στο Ιλιον, όπου μαθητής πήγε ντυμένος με γυναικεία ρούχα στο σχολείο του. Ποιος είναι ο σκοπός αυτού του θεματικού κύκλου;
- Η ευαισθητοποίηση και η ενημέρωση των μαθητών/τριών σχετικά με τα έμφυλα στερεότυπα, τις προκαταλήψεις και τις διακρίσεις.
- Η ανίχνευσή τους σε λανθάνουσες καταστάσεις και παραστάσεις της καθημερινότητας και της παιδικής κουλτούρας, οι οποίες φυσικοποιούν τις κοινωνικές – ιστορικές κατασκευές και υποστηρίζουν τις ανισότητες.
- H συνειδητοποίηση ότι τα στερεότυπα επηρεάζουν και διαμορφώνουν ατομικές και κοινωνικές ταυτότητες, και εντέλει καθορίζουν τις επιλογές μας.
- Η πρόληψη και η καταπολέμησή τους.
«Ατομο» και όχι «κορίτσι
Πώς μεταφράζονται όλα τα παραπάνω; Τι ακριβώς σημαίνουν; Μια ματιά στην «πολιτικά ορθή» Κοκκινοσκουφίτσα που περιλαμβάνεται στον κύκλο εξηγεί τα περισσότερα.
Το παραμύθι ξεκινά ως εξής: «Υπήρχε κάποτε ένα νεαρό άτομο με το όνομα Κοκκινοσκουφίτσα». Η λέξη της χρήσης άτομο, αντί της λέξης «κορίτσι», είναι σαφές ότι γίνεται προκειμένου να μην «υποθέτει» κανείς το φύλο κάποιου από τα βιολογικά του χαρακτηριστικά. Το «άτομο» αυτό, λοιπόν, ζούσε με τη μητέρα του στην άκρη ενός μεγάλου δάσους και ξεκίνησε να πάει φαγητό στην γιαγιά του, «όχι επειδή ήταν δουλειά της γυναίκας, να θυμάστε, αλλά επειδή η πράξη ήταν γενναιόδωρη και βοηθούσε να δημιουργηθεί ένα αίσθημα κοινότητας».
Το… σεξιστικό σχόλιο του λύκου
Εξίσου εντυπωσιακή είναι η πρώτη συνάντηση της Κοκκινοσκουφίτσας με τον λύκο. Στην παρατήρησή του ότι δεν είναι ασφαλές για ένα μικρό κορίτσι να περπατά μόνο μέσα σε αυτά τα δάση τού απαντά: «Θεωρώ ότι το σεξιστικό σας σχόλιο είναι προσβλητικό στο έπακρο, αλλά θα το αγνοήσω εξαιτίας της παραδοσιακής κατάστασής σας ως αποκλεισμένου από την κοινωνία, το άγχος της οποίας κατάστασης σάς έκανε να αναπτύξετε τη δική σας, εντελώς ιδιόρρυθμη κοσμοθεωρία. Τώρα, να με συγχωρείτε, πρέπει να συνεχίσω τον δρόμο μου».
Αλλάζει όνομα
Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί ότι στη συνέχεια αλλάζει το όνομα της «ηρωίδας» και γίνεται χρήση του όρου «To Red Riding Hood». Ενώ ο λύκος, που μπαίνει ορμητικά στο σπίτι και τρώει τη γιαγιά, σημειώνεται ότι «απαλλαγμένος από άκαμπτες, παραδοσιακές αντιλήψεις περί αρρενωπότητας και θηλυκότητας, φόρεσε το νυχτικό της γιαγιάς και χώθηκε στο κρεβάτι».
Οταν πηδάει δε από το κρεβάτι για να καταβροχθίσει την Κοκκινοσκουφίτσα, αυτή βάζει τις φωνές, λόγω της «εσκεμμένης εισβολής του στον προσωπικό της χώρο».
Ο κακός ξυλοκόπος
Κάπου εδώ συναντάμε και τον πραγματικό «κακό» της ιστορίας. Τον ξυλοκόπο, ο οποίος όταν σπεύδει να βοηθήσει ακούγοντας τις κραυγές της Κοκκινοσκουφίτσας, βρίσκεται αντιμέτωπος με κάτι εντελώς αναπάντεχο: «“Και τι νομίζεις ότι κάνεις;” ρώτησε η Κοκκινοσκουφίτσα. Τα μάτια του ξυλοκόπου ανοιγόκλεισαν και προσπάθησε να απαντήσει, αλλά δεν του ήρθε καμία λέξη. “Ορμάς εδώ σαν Νεάντερταλ, αναθέτοντας στο όπλο σου να σκεφτεί για σένα!” φώναξε. “Σεξιστή! Ρατσιστή! Πώς τολμάς να υποθέσεις ότι μια γυναίκα και ένα λύκος δεν μπορούν να λύσουν τα δικά τους προβλήματα χωρίς τη βοήθεια ενός άνδρα!” Οταν άκουσε την παθιασμένη ομιλία της εγγονής της, η γιαγιά πήδηξε από το στόμα του λύκου, πήρε το τσεκούρι του ξυλοκόπου και απέκοψε το κεφάλι του».
Φυσιολογικά, λοιπόν, ύστερα από αυτή την εξέλιξη των πραγμάτων επέρχεται το τέλος: «Μετά από αυτή τη δοκιμασία, η Κοκκινοσκουφίτσα, η γιαγιά και ο λύκος αισθάνθηκαν δεμένοι με έναν κοινό σκοπό. Αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα εναλλακτικό νοικοκυριό με βάση τον αμοιβαίο σεβασμό και τη συνεργασία, και έζησαν μαζί στο δάσος ευτυχισμένοι για πάντα».
Το παραμύθι αυτό δεν αποτελεί απλώς μια «διαφορετική» απόδοση του ήδη γνωστού. Τοποθετείται σε έναν κύκλο μαθημάτων ο οποίος έχει ως σκοπό, σύμφωνα με τα επίσημα έγγραφα, να κάνει τους μαθητές:
- να κατανοήσουν την έννοια του κοινωνικού φύλου ως συστήματος κατασκευασμένων νοημάτων που διαμορφώνουν στερεοτυπικές απόψεις για τα φύλα,
- να ανιχνεύσουν δικές τους στερεοτυπικές αντιλήψεις και να προβληματιστούν,
- να αναγνωρίσουν την έμφυλη διάσταση που εμφωλεύει σε γλωσσικές εκφράσεις, και
- να εξετάσουν τις κοινωνικές προσδοκίες σε συνάρτηση με το φύλο, και να αντιληφθούν τον τρόπο που επηρεάζουν τις συμπεριφορές μας και καθορίζουν τους έμφυλους ρόλους μας.
Και όχι μόνον. Στο ίδιο υλικό αναμένεται οι μαθητές, μεταξύ άλλων:
- να συνειδητοποιήσουν τη δεσμευτικότητα των στερεοτυπικών ρόλων και τον διαμορφωτικό τους ρόλο στην τυποποίηση του «φυσιολογικού»,
- να διαπραγματευτούν τις προσωπικές τους αντιλήψεις και να τις επαναπροσδιορίσουν με ειλικρίνεια, και
- να αντιληφθούν την πολυδιαστατότητα της προσωπικότητας πέραν της έμφυλης ταυτότητας.
Αρνηση της βιολογικής πραγματικότητας, «γκρέμισμα» των παραδοσιακών ρόλων
Πέραν της χρήσης τους στο πλαίσιο των νέων κυμάτων του φεμινισμού σχετικά με τους κοινωνικούς ρόλους των φύλων, λέξεις ή φράσεις όπως «στερεοτυπικές αντιλήψεις», «διπολικότητα» στα φύλα, «επαναπροσδιορισμός αντιλήψεων», «έμφυλη διάσταση» και όλες οι παραπάνω ανήκουν στο οπλοστάσιο της θεωρίας των φύλων, που πρεσβεύουν την άρνηση της βιολογικής πραγματικότητας των φύλων και το «γκρέμισμα» των παραδοσιακών ρόλων.
Πρόκειται για μια «ιδεολογική προσέγγιση» των σχέσεων μεταξύ των φύλων, αλλά και των φύλων ως κοινωνικού κατασκευάσματος, που προωθήθηκε από πολύ συγκεκριμένα κέντρα στο εξωτερικό και προκάλεσε αντιδράσεις. Χαρακτηριστικά, όταν εφαρμόστηκε στη Γαλλία, το 2014, οι μισοί μαθητές έλειψαν από όλα τα σχολεία της Γαλλίας.
Και εκτός από θεωρία έχει και έναν συγκεκριμένο σκοπό: τη δημιουργία μιας νέας «σεξουαλικότητας», μέσω της κατήχησης μαθητών και φοιτητών, έτσι ώστε να μπορέσει η παραδοσιακή αντίληψη περί σεξουαλικότητας να αντικατασταθεί. Το «εναλλακτικό νοικοκυριό» στο τέλος του παραμυθιού είναι ακριβώς ένα κλείσιμο του ματιού σε κινήματα όπως αυτά της «πολυαμορικότητας», στα οποία ούτε καν ο αριθμός των ανθρώπων που ανήκουν σε μία από τις «νέου τύπου» οικογένειες δεν είναι σταθερός!
Τι λέει όμως αυτή η θεωρία; Αυτή η «νέα σεξουαλικότητα» και η θεωρία των φύλων επικρίνει και καταδικάζει τις παραδοσιακές απόψεις περί της σεξουαλικότητας και του φύλου ως μιας δυαδικής σκέψης (δηλαδή ότι σκεφτόμαστε με όρους αντίθεσης και ετεροπροσδιορισμού) και ετερο-κανονιστικής (η πεποίθηση δηλαδή ότι οι ετεροφυλόφιλες σχέσεις είναι κάτι το φυσιολογικό, κάτι που κάνει τους ανθρώπους οι οποίοι έλκονται από το ίδιο φύλο ή είναι δισεξουαλικοί ή διαφυλετικοί – τρανσέξουαλ να αισθάνονται ότι οι ίδιοι δεν είναι κάτι το φυσιολογικό).
Διδάσκουν τα παιδιά ότι είναι λάθος να σκεφτόμαστε αποκλειστικά με όρους έλξης αρσενικού – θηλυκού και ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, όπως «φυσιολογική» σεξουαλικότητα. Οι «πρεσβευτές» της θεωρίας των φύλων ισχυρίζονται ότι οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τη σεξουαλικότητα αποκλειστικά με όρους των αντιθέτων που έλκονται μεταξύ τους, αλλά πρέπει να βλέπουμε τη σεξουαλικότητα ως κάτι που «ρέει» και εκφράζεται με ένα ρευστό και δυναμικό τρόπο.
Με άλλα λόγια, μπορεί να προσελκύεστε γενικά από το αντίθετο φύλο, το ίδιο φύλο ή και τα δύο, αλλά μπορεί και οι «προτιμήσεις» σας να αλλάζουν συνεχώς. Η σεξουαλική προτίμηση δεν είναι κάτι σταθερό, ούτε θα πρέπει να υποθέσουμε ότι οι άνθρωποι είναι κατά βάση ετεροφυλόφιλοι.
Ομοφοβικοί
Η στρατηγική της θεωρίας των φύλων είναι να υπονομεύσει την ετερο-κανονικότητα και ταυτόχρονα να παρουσιάσει την ομοφυλοφιλία ως κάτι τόσο διαδεδομένο και φυσιολογικό που αν κάποιος δεν συμφωνεί μαζί της ή απλά αισθάνεται άβολα με αυτήν, να χαρακτηρίζεται ομοφοβικός. Σύμφωνα με την ίδια θεωρία, το βιολογικό φύλο δεν είναι κάτι σημαντικό. Διότι αυτά που είναι πιο σημαντικά είναι η «ταυτότητα» και η «ταυτότητα φύλου». Τα οποία δεν χρειάζεται να ταιριάζουν με το βιολογικό φύλο. Και έχουν να κάνουν περισσότερο με το πώς «αισθάνεται» κανείς «μέσα του», αντί της πραγματικότητας.
Οι άνθρωποι δεν πρέπει να ρωτούν «είναι αγόρι ή κορίτσι;» και φυσικά δεν θα πρέπει να «υποθέτουν» το φύλο κάποιου από την εμφάνισή του. Ούτε και η εναλλαγή των άρθρων στο παραμύθι είναι κάτι το τυχαίο. Σταματά και η χρήση των άρθρων «ο / η» αλλά και αντωνυμιών τρίτου προσώπου. Και αντικαθίστανται με διάφορα ευφάνταστα νέα.
Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι στο πλαίσιο των ίδιων θεωριών -όπως έχει αποδειχθεί στο εξωτερικό-, όποιος δεν «χειροκροτεί» όταν κάποιος ανήλικος επιθυμεί να αρχίσει ορμονική θεραπεία ή να πηγαίνει ντυμένος στο σχολείο με ρούχα του αντίθετου φύλου, μετατρέπεται αυτόματα σε «δράστη» κάποιου εγκλήματος.
Δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί κανείς τι ακριβώς στάση θα κρατούσαν οι καθηγητές του μουσικού σχολείου στο Ιλιον αλλά και το ίδιο το υπουργείο Παιδείας, εάν ο μαθητής που πήγε με τα συγκεκριμένα ρούχα στο σχολείο απαιτούσε π.χ. να πάει στις γυναικείες τουαλέτες.
Πλύση εγκεφάλου και για τους μετανάστες
Εάν όμως κανείς πιστεύει ότι η επιχείρηση πλύσης εγκεφάλου με τις αριστερίστικες συνταγές περιορίζεται στα της σεξουαλικότητας, κάνει λάθος. Σε άλλο θεματικό κύκλο, παιδιά μικρά σε ηλικία καλούνται να απαντήσουν σε σκληρά ηθικά διλήμματα σχετικά με το Μεταναστευτικό, σχεδιασμένα ώστε να αποσπάσουν συγκεκριμένα αποτελέσματα και να καθορίσουν τις απόψεις τους.
Συγκεκριμένα, στον κύκλο «Ανθρώπινα δικαιώματα – Συμπερίληψη: Αλληλοσεβασμός, διαφορετικότητα» θα κληθούν μαθητές να απαντήσουν σε ερωτήματα όπως «Παροχή ή όχι άδειας παραμονής στο σύνολο των μεταναστών/στριών;». Αυτό, όμως, αφού έχουν ήδη κάνει συζητήσεις και εργασίες πάνω σε ζητήματα όπως «παραδείγματα προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες/στριες», «το νομικό πλαίσιο προστασίας των μεταναστών/στριών», η οικονομική τους κατάσταση, οι δυσκολίες πρόσβασης τους στην αγορά εργασίας και στις υπηρεσίες υγείας, και φυσικά η καταγραφή «στερεοτύπων και προκαταλήψεων» για τους μετανάστες.
